Þjóðviljinn - 14.02.1981, Blaðsíða 2

2 SÍDA — ÞJ6.PVILJINN Helgin 14,— 15. febrúar 1981
skammtur
Af köldu borði
Það bar helst til tíðinda í vikunni að Ölaf ur
Jóhannesson sagði f leyg orð á f undi utanríkis-
nefndar og við nafna sinn Ragnar Grímsson:
„Þið étið þetta allt, eins og allt annað".
Já, minna mátti það nú varla vera.
Og hvað var það svo sem Ólafur R.
Grímsson og kompaní áttu þannig að hest-
húsa? Nú, ekki annað en þrjú ný vind- vatns-
skot- og sprengjuheld f lugskýli, sem nú stend-
ur til að reisa á Kef lavikurf lugvelli. Að vísu
sagði Ölaf ur Jóh. í greinargerð að skýlin væru
ekki af óeðlilegri stærð — 345 fermetrar að
f latarmáli hvert#150 f eta löng, 80 f eta breið og
30 fet á hæð. Og sérstaklega tók ráðherrann
fram, að þau kæmu til með að falla vel að
landslaginu.
Það er semsagt ekki neinn smábiti sem Óli
Jó ætlar þingmönnum Alþýðubandalagsins að
kyngja.
Hitt er ráðherranum ef til vill ekki jaf n I jóst
en það er að með þessum orðum er hann að
hef ja þingmenn Alþýðubandalagsins til þess
vegs, sem á öldum áður þótti hvað mestur á
fslandi. Þá voru nef nilega mannkostir manna
að nokkru mældir eftir neysluvenjum.
AAestir þóttu þeir garpar, sem snæddu skildi
sína og bruddu járn, eða hvað er ekki sagt um
Þorgeir Hávarsson í góðri bók:
„Svo elskurgerðistÞorgeir að járni að hann
bar heim í rekkju sína ryðjárn sem hann fann
a förnum vegi og svaf á því".
Þá var siður að vega verkmönnum út skreið
og viðbit til viku í senn. Þorgeir seldi
húskörlum smjörskammt sinn fyrir járn, kvað
sér þykja lítilmannlegt að éta smjör, „er oss
járn skapfelldara".
Og á öðrum stað segir Þorgeir:
„AAarga dimma nótt hef ég risið á fætur þá
aðrir menn sváf u, og mundað vopnum mínum
og bitið í skjaldarrendur af óstýrilegri fýst
þeirrar frægðar sem hlýst af því að vega
menn og ráða fyrir heiminum; ellegar falla
við góðan orðstír."
Sagt er að járnkræsingar Þorgeirs og hans
líka, hafi til forna verið nefndar „kalt borð"
og hefur fyrirbrigðið verið haft í hávegum allt
til þessa dags einkum í veislusölum þeirra,
sem hafa sér járn til viðurværis og tel ja það til
dáða að höggva mann ok annan.
Sumir hafa að vísu haldið því fram að
kjarnorkusprengj uheld f lugvélaskýli á
Keflavíkurflugvelli yrðu einhverjum fullhörð
undir tönn, og hefur mönnum jafnvel dottið í
hug að ef til vill þyrfti að varpa nokkrum
megatonnum af kjarnorkusprengjum á þau —
og þá með nif teind í polegg — áður en þau yrðu
étin „eins og allt annað".
Það yrði víst kræsileg kássa.
En Ólafur Jóhannesson er ekki sá eini úr
öldungadeild Framsóknarflokksins, sem sagt
hefur „hó!" uppá síðkastið.
Nú hefur Þórarinn Tímaritstjóri kvatt sér
hljóðs og upplýst nokkuð, sem allir vissu þó
fyrir, en það er að kommúnistar stjórni
menningarmálum AAorgunblaðsins. Nú,
auðvitað. Einhverjir verða að gera það, og
ekki geta Sjálfstæðismenn það.
Vissu fleiri, en þögðu þó.
Hitt vita færri, að það gengur fjöllunum
hærra í bænum að kommúnistar séu búnir að
ná undirtökunum í útgáfufélagi
AAorgunblaðsins Árvakri, og það hefur lengi
verið opinbert leyndarmál að fylgi sitt á
íslandi eiga kommúnistar fyrst og fremst að
þakka skrifum AAorgunblaðsins.
Þess vegna kom það dálítið flatt uppá
marga, þegar höfundur Staksteina sagði
orðrétt á f immtudaginn var i AAorgunblaðinu:
„Höfuðandstæðingur kommúnismans á
(slandi er AAorgunblaðið og sá,sem ekki veit
það, sefur pólitískum Þyrnirósarsvefni".
Svo að samlikingunni sé haldið áfram, þá
má hugsa sér að ritstjóri AAorgunblaðsins sé
Þyrnirós, en að ritstjóri Þjóðviljans veki hana
af „þyrnirósarsvefninum", og þá væntanlega
með kossi (fýbjakk).
Og þegar prinsinn nálgast þannig hvílubeð
Þyrnirósar hvíslar hann svo undurblítt:
„Vakna þú mín Þyrnirós, Þyrnirós,
Þyrnirós!
vakna þú mín Þyrnirós. Þyrnirós!"
Og Styrmir leysir svefninn, rís upp við dogg
og geispar, en allir syngja:
„Og þá var kátt í höilinni, höllinni, höllinni,
og þá var kátt í AAorgunblaðs-
höllinni."
Flosi
Af sérstökum ástæðum
hefur Skráargatið nú feng-
ið svolitla slagsíðu til Not-
aðs og nýs og eru lesendur
beðnir um skilning á slíkri
uppákomu.
Hvað er einn flokkur milli vina?
Hugsjónamenn sameinast
Gunnar og
Geir
hafa sæst heilum sáttum að þvi
er kunnugir herma og fer þó
leynt. Hittust þeir fyrir
skemmstu svo fáir vissu og fór þá
svofellt samtal á milli þeirra:
Geir minn, sagöi Gunnar, ég
fyrirgef þér allan ótugtarskap við
mig og mina stjórn. Þú mátt
verða minn aðstoöarmaöur hve-
nær sem þú vilt.
— Þakka þér göfugmennskuna,
kæri Gunnar, sagði Geir. Ég skal
heldur ekki erfa það við þig þótt
þú kallir mig flokksbrot eða eitt-
hvað þaðan af smærra. Hinir sið-
ustu munu verða fyrstir, eins og
þú veist.
< — Ætli ekki það, ætli ekki þaö
gamli vin. Og ég læt þér for-
mennskuna eftir, sagði Gunnar.
Sit þú i friði og sæmd hárri.
— Nei hvaöa, hvaða, sagöi Geir.
Mér dettur ekki i hug að krefjast
neinna óskynsamlegra fórna af
þér. Ég segi auðvitað af mér. Til
hvers er að púkka upp á það sem
mölur og ryð grandar og Rússar
sprengja i loft upp þegar minnst
varir?
— Já satt segiröu, Geir minn,
sagði Gunnar. Og þegar öllu er á
botninn hvolft: hvað er einn skit-
inn stjórnmálaflokkur milli vina?
Sjálfstæöisflokkar koma og fara,
en við...
— En viö blifum, sagði Geir. Já
ég skil hvað þú meinar...
Niðurstaðan af fundi þeirra var
sú, að þeir ætla aði leggja til aö
Sjálfstæöisflokkurinn verði for-
mannslaus svo að betur verði
tryggt lýðræöi og valddreifing i
flokknum. Þess i stað verða kosn-
ir fimm varaformenn.
Nýtt
félag
Varöberg, félag Natóvina og
Samtök herstöövaandstæðinga
hafa ákveðið að gera með sér
bandalag. Skal það vera I þvi
formi, að hver áhugamaður hafi
tvöfalda félagsaöild, annars-
vegar i eigin félagi, hinsvegar i
hinu nýja bandalagi sem heitir
BAH, Bandalag áhugamanna um
hermál.
Hugmyndin að stofnun þess-
ara þörfu samtaka er komin frá
Varðbergi. Segir i greinargerð
frá samtökunum, að löngu séu
Varðbergir orðnir leiðir á deyfð I
félagslifi, sem jafnvel uppörvandi
reisur til Brilssel og Northfolk,
Virginia, geti ekki lengur hleypt
fjöri I. Maöur nennir ekki að vera
alltaf að skemmta sér með fólki
sem hugsar nákvæmlega eins og
maður sjálfur, segir einn af
stjórnarmönnum Varöbergs i við-
tali við Notaö Skráargat. Eða
horfa alltaf á sömu andskotans
stjórnborðin og einhverjar plat-
eldflaugar. Maður verður aö fá
uppörvun!
Meiningin er sú, að úr þvi að
meölimir þessara samtaka hafa
báöir sömu áhugamál, sumsé
varnir og varnarleysi, vigbún-
aðarkapphlaup og afvopnun, þá
muni félagsmenn eflast mjög að
þekkingu, hugsjónakappi, rökvisi
og mælsku, ef þeir brýna gogginn
hvur á öörum reglulega. Munu
þvi allir fundir þessara samtaka
sameiginlegir hér eftir. Nema
undirbúningsfundir aðalfunda,
þar sem hvor samtök tilnefna
jafnmarga menn i heildarstjórn
BÁH. Verndari samtakanna verö-
ur sendiráö Kinverska alþýðulýð-
veldisins I Reykjavik.
Indriði: hann hefur þetta merki-
lega viðernaskyn.
Kjarvalssögu lokið
Þau gleðitiðindi hafa borist að
Indriði G. Þorsteinsson hafi lokiö
viö ævisögu Kjarvals, sem hann
hefur verið að skrifa undanfarin
ár, og er það löngu fyrir timann.
Haft er fyrir satt aö i ritinu
komi Indriöi glæsilega á óvart
með frábærlega næmri túlkun á
hinum einstöku áföngum i þeirri
litaþróun hjá Kjarval sem átti ár
og sið i heiftarspennandi viður-
eign við linuna. Hefur Indriöi
gengiö i tima til Aðalsteins
Ingólfssonar listfræöings til að
átta sig betur á þessum hlutum
Aðalsteinn segir Indriða einkar
glöggan nemanda. Hann hefur,
segir hann, þetta sérstæða víð-
ernaskyn Islenska hestsins, sem
er svo dýrmætt þegar byggt skal
upp fræðilegt næmi fyrir meiri-
háttar málverkum, ekki sist þeim
sem fara yfir tvo fermetra I flöt-
inn.
Indriöi hefur afsalað sér öllum
ritlaunum fyrir bókina, einnig
þeim sem hann hafði fengið fyrir-
fram. Hefur hann ákveöið, aö af
þessum peningum skuli stofna
sjóö til eflingar frjálsri menn-
ingarstarfsemi, einkum leikstarf-
semi. Alþýðuleikhúsiö verður
fyrsti styrkþeginn. Skaði.