Þjóðviljinn - 14.02.1981, Blaðsíða 20

20 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 14,— 15. febrúar 1981
Jóna
Sigurður
Þau Jóna Sigurðardóttir og Sigurður Ragnars-
son hafa nú vet ursetu i Mexikóborg og senda
blaðinuþaðanpistla: þessi er hinn fyrsti. Hann
segir frá æsilegri og sérstæðri viðureign við
umferðaröngþveiti, sektarglaða lögregluþjona
sem og ótimabæra fingralipurð staðarins inn-
byggjara.
Mexíkó-
pistill
Er við lögöum upp ( Mexikóför-
ina þann 11. sept. siðastliðinn,
mætti drjúgur hópur vina og
kunningja á bryggjunni til að
fagna brottför okkar. Siöan tók
við Faxaflóinn og M/S Brúarfoss
sigldi hraðbyri i kjölfar Leifs
heitins og annarra kappa. Sigl-
ingin sjálf landa á milli i 9 daga
var að mestu tiðindalaus, veður-
bliöa einstök og atlæti gott um
borð. Ragnar Agústsson kapteinn
og áhöfn hans gerðu allt sem i
þeirra valdi stóð til að gera okkur
ferðina sem notalegasta.
Mikil öndvegisáhöfn. Má Eim-
skipafélagið vel við una og vel
meta ef það hefur jafngóðar
áhafnir á öilum sinum skipum.
Ekki fór þó svo að við kæm-
umst klakklaust alla leið. Undan
ströndum Nova Scotia lentum við
i árekstri við Panamadall, sem
var að flestu leyti ólöglegur,
hvergi skráður, með ónothæf sigl-
ingatæki og þverbraut allar sigl-
ingareglur. Má þakka það við-
brögðum vakthafandi stýrimanns
að við komumst lengra en á botn
Atlantshafsins vestanverðs.
Við tókum fyrst land i
Glouchester og héldum þaðan eft-
ir stuttan stans til Cambridge i
Maryland.
smáspræna. A milli lýðveldanna
tveggja liggur brú og við syðri
enda hennar tekur við nýr og
gjörbreyttur heimur. Við gengum
á vit nýrrar menningar sem ekk-
ert virðist eiga sameiginlegt
nágrönnunum steinsnar i norðri.
r
I Mexíkóborg
A riflega tveggja daga akstri
okkar suður eftir Mexikó blasti
við okkur margbreytilegt land,
eyðimerkur, fjöll og skógar,
endalaus smáþorp umgirt
kaktusum og agövum, sem eink-
um þjóna þeim tilgangi að veita
ibúunum guðaveigar til að
gleyma örbirgð og eymd hvers-
dagsins. (Framleiðslu og drykkju
pulque, tequila og mezcal verða
gerð frekari skil siðar.)
Undir rökkurbyrjun þann 11.
október héldum við innreið okkar
i Mexikóborg, og hófum leit að
næturstaö. En það fór fyrir okkur
eins og Mariu og Jósep foröum,
öll gistihús borgarinnar voru fulí
og vildi enginn skjóta skjólshúsi
yfir örþreytta mörlanda. Loksins
tók okkar ágæti fararskjóti til
þess ráðs að ofhitna, og hversauö
á dýrinu. Greip þá skelfing nokk-
Dæmigert mcxikanskt landslag og byggingarlag. Þorpiö Taxco. —Ljósm. vh
Af Mörlandaraunum
með
meiru
Ekkert illt um
þjóðþá
í Cambridge nutum við dyggi-
legrar aðstoðar tveggja Islend-
inga við leit að og kaup á bil. A
þriðja degi fannst ódýr bill sem
hæföi vel fjölskyldunni og hafur-
taski hennar. A fimmtánda degi
frá brottför frá Islandi var siðan
lagt upp i annan áfanga. akstur-
inn þvert yfir Bandarikin og til
Mexikóborgar. Var sú ferö ævin-
týri lfkust. Gistum viö á tjald-
stæðum, sem flest voru i þjóð-
göröum. Aöstaða öll á tjaldstæö-
um þessum var hin frábærasta.
Náttúrufegurð á leiö okkar
gegnum Bandarikin var viðast
stórfengleg og mannfólkið er við
kynntumst og höfðum samskipti
við reyndist einstaklega vin-
gjarnlegt og hjálpsamt. Okkur
hafði verið ráðlagt heima að ferð-
astekki um Bandarikin vopnlaus.
Atómatisk pistóla væri lágmarks
vopnabúr. Reynsla okkar á leið-
inni var allt önnur. Við fundum
aldrei til ótta og komum þó oft 1
næturstað aö áliðnum degi. Kunn-
um við þvi ekkert illt um þjóð þá
að segja.
A tólfta degi voru Bandarikin
aö baki og fyrirheitna landið lá
sunnan megin Rio Bravo, sem
norðan frá nefnist Rio Gránde.
Nafnið bendir tii mikillar móðu
en þarna skreið fram aurbrún
ur um sig i familiunni og allir
þustu út i leit að hóteli i ná-
grenninu. Og viti menn. Dýrið
hafði gefist upp beint fyrir utan
hótel sem reyndist fúst að hýsa
okkur.
Við komu okkar til borgarinnar
hringdum við 1 Ingvar Emilsson,
sem hér hefur lengi búið ásamt
fjölskyldu. Hann og Asa kona
hans buðu okkur heim daginn eft-
ir. Eftir nákvæma leiðarlýsingu
lögðum við af stað á þeirra fund
skömmu eftir hádegi. Hins vegar
eru umferðarmál og einkum
vegamerkingar meö þeim ósköp-
um að erfitt er að rata fyrir
ókunnuga. Enda fór það svo að
við villtumst og tók það okkur
tvær stundir að komast leið sem
siðar reyndist hálftima akstur.
Eftir frábærar móttökur þeirra
hjóna og margar nytsamar ráð-
leggingar héldum við aftur á
Hótel Segovia, og var þá komiö
myrkur. Tók þá ekki betra við,
þvi við bókstaflega týndumst I
þessarri 17 miljóna borg, sem
getur hælt sér af geggjuðustu um-
ferð i veröldinni. Þó kom að þvi
að við þóttumst vita hvar við vær-
um, á Reforma, helstu breiðgötu
borgarinnar og eigi langt frá
Hótel Segovia.
500 pesosum
fátækari
Hringtorgin á Reforma eru
merkileg. Unnt virðist að aka i Nýr g>‘ar er að verða til.