Dagblaðið Vísir - DV - 30.03.1996, Page 8

8
LAUGARDAGUR 30. MARS 1996 LlV
Hildur Sigmarsdóttir er í lífshættu eftir skotárás á Jamaíku:
„Þetta er í fyrsta skipti sem ís-
lendingar koma til Jamaíka. Auð-
vitað er fólk hrætt við að koma
hingað því að Jamaíka er þekkt fyr-
ir flkniefni og byssur og þess háttar.
AFS á Jamaíku sagði að íslendingar
mættu senda þrjá skiptinema og það
voru tveir komnir þegar ég sótti um
þannig að eitt pláss var laust,“ seg-
ir Hildur Sigmarsdóttir, 16 ára Vest-
mannaeyingur, sem hefur dvalið
sem skiptinemi á Jamaíku undan-
farna átta mánuði. Tveir aðrir ís-
lendingar eru í landinu en þeir eru
langt í burtu frá höfuðborginni.
Hildur býr hjá hvítri fjölskyldu í
hverfl ríkra manna í^ingston, höf-
uðborg Jamaíku, en 95 prósent þjóð-
arinnar eru blökkumenn og eru
þeir langflestir fátækir. Mamman er
fréttamaður á stærstu sjónvarps-
stöðinni á staðnum og pabbinn átti
flugfélagið á Jamaíku, Air Jamaica,
og var umboösaðili American Airli-
nes en hefur nú minnkað við sig
vegna aldurs. Hildur á 28 ára gaml-
an bróður, sem er að læra til kokks
í Kanada, og bandaríska systur sem
líka er skiptiriemi.
„Þetta er búið að vera alveg frá-
bært. Hér er náttúrulega hvítur
strandasandur og blár sjór og
pálmatré og kókoshnetur, 40 stiga
hiti. Þetta er frábært líf,“ sagði Hild-
ur þegar DV sló á þráðinn til henn-
ar í síöustu viku.
Rosalega mikil
stéttaskipting
Hildur hefur gengið í stúlkna-
skóla í miðbæ Kingston frá því hún
kom til landsins í ágúst og er eina
hvita stúlkan í skólanum. Hún seg-
ist fljótlega hafa lært hvaða stelpur
væru vinsamlegar og eignast marg-
ar vinkonur en vegna gríðarlegrar
stéttaskiptingar og haturs á hvítum
mönnum eigi hún líka fullt af óvin-
um. Sumar stelpurnar kalli á eftir
henni „whitey" sem kannski mætti
þýða sem hvítingi. Hún hafi vanist
því og lært að forðast þessar stelp-
ur.
„Það eru alls konar skólar hérna
og alls staðar eru skólabúningar og
þeir eru allir hörmulegir," sagði
hún i sairitalinu við DV og bætti við
að skólabúningurinn í hennar skóla
samanstæði af ljósbláum skokk sem
næði rétt niður fyrir hné. Innan-
undir klæddist hún hvítri, erma-
stuttri blússu og gulu bindi. Hildur
segir að sokkarnir verði að vera
hvítir og ná rétt upp fyrir ökkla og
skórnir megi ekki vera með háa
hæla og þeir verði að vera svartir.
Þær fái ekki að bera neina skart-
gripi og verði að vera með svarta
teygju í hárinu.
- En hvernig skyldi skólinn vera?
„í byrjun skóladagsins koma allir
bekkimir saman, kennarinn les upp
úr Biblíunni og það eru sungnir
sálmar. Samkoman stendur í um
Hildur Sigmarsdóttir hefur verið átta mánuði á Jamaíku og eignast þar góðar vinkonur þó að stéttaskipting sé mik-
il í landinu, hvítt fólk ríkt og svartir fátækir. Hún segir að hvíta fólkið búi í stórum einbýlishúsum uppi í fjöllunum en
svarta fólkið búi sér til hreysi úr hverju sem er á götunni.
það bil tiu mínútur. Fyrst hélt ég að
það væri verið að halda upp á eitt-
hvað þvi að þær voru klappandi og
það er rosa stemning. Eftir þetta
mega allir fara inn í stofu," segir
Hildur.
Strangur agi
Foreldrar á Jamaiku ala börn sín
upp í ströngum aga. Hildur segir að
krakkar á hennar aldri megi ekki
vera úti á kvöldin og stelpur megi
ekki tala við stráka opinberlega.
Fólk sé mjög hrætt við eyðni og því
tíðkist ekki aö unglingar séu sam-
an. Skólinn á Jamaíku sé erfiður og
öll áhersla lögð á að börnunum
gangi vel í skólanum svo að þau geti
haldið áfram námi. Þeir sem falli í
skóla endi í fátækt og marijúana-
neyslu á götunni.
Hildur segir að stéttaskiptingin á
Jamaiku sé gríðarleg og kynþátta-
USA
Flórída
Kúba
Jamalka
Klngston
Bahamaeyjar
Dóminíska
lýðveldiö
Mexfkó
Gvatemala
Jamaíka
Hondúras
Klngston
Nikaragúa
hatrið mikið og því sé kannski eins
gott að hún hafi fengið hvíta fjöl-
skyldu. í miðbænum búi þúsundir
manna á götunni og nýti sér allt
mögulegt til að byggja sér hús eða
hreysi. I miðstéttarfjölskyldum
vinni eiginmaðurinn venjulega úti,
fjölskyldan eigi einn bíl og fái að-
stoðarmann heim á daginn til að
taka til i húsinu.
„Svo er það ríka fólkið. Það býr í
risastórum einbýlishúsum uppi í
fjöllunum. Þess vegna er rosalega
mikið hatur á hvítu fólki hérna. Það
er eina fólkið sem er alvarlega ríkt.
Stéttaskiptingin er rosaleg," segir
hún. Fjölskylda Hildar býr í þriggja
hæða og átta herbergja einbýlishúsi
í fjöllunum fyrir ofan Kingston.
Hildur segir að hatrið meðal fá-
tæka fólksins sé svo mikið að hvít-
ur maður geti ekki hætt sér inn í fá-
tækrahverfin án þess að fimm
fílefldir karlmenn séu með í fór.
Hún hafi eitt sinn farið með tveim-
ur vinkonum sínum og verið vin-
samlegast beðin um að gera það
aldrei aftur.
mann koma með byssu og skjóta á
mig. Hundurinn var beint fyrir
framan mig og þvi hitti hann hund-
inn. Ef hundurinn hefði ekki verið
þarna hefði ég fengi kúluna í mig.
Ég greip hundinn og datt aftur á
bak niður stigann. Svo greip ég i
systur mína og við hlupum inn i
þvottahúsið og lokuðum og læstum.
Mamma mín hljóp inn í saumaher-
bergi við hliðina á þvottaherberg-
inu. Við vissum ekkert hvað við átt-
um að gera og biðum bara eftir að
maðurinn kæmi með byssuna og
bryti upp hurðina," útskýrir Hildur.
Allir karlmenn
ganga með byssur
Hún segir að pabbi hennar hafi
séð blóð á gólfinu því að hundurinn
hafi hlaupið aftur upp stigann til að
reyna að ná þjófnum en hafði ekki
nóg þrek og dó. Pabbi hennar geng-
ur með byssu eins og flestir karl-
menn á Jamaíku. Hann henti öllu
frá sér og tók upp byssuna. Síðan
segir Hildur að hann hafi hlaupið
niður á veg til að ná í lögregluna.
„Við heyrðum þjófinn koma nið-
ur stigann og taka upp VISA-kortin
sem pabbi minn henti á gólfið. Svo
heyrðum við hann fara út um glugg-
ann aftur. Um leið og við heyrðum
hann hlaupa í burtu heyrðum við
lögguna koma þannig að þeir bara
rétt misstu af honum,“ segir Hildur
og kveðst aldrei hafa verið svona
hrædd á ævinni.
Þekkt á Jamaíku
Talið er að Hildur sé í lífshættu
því að hún horfðist í augu við inn-
brotsmanninn sem flúði af hólmi og
getur borið kennsl á hann. Á hverj-
um degi var sýnt í sjónvarpinu tón-
listarmyndband sem nokkrir hvítir
skiptinemar tóku þátt í. Hildur var
með á myndbandinu og var því orð-
in þekkt í þessu samfélagi. Ef hún
þyrfti að bera vitni yrði hún að
dvelja á Jamaíku í eitt ár. Fjölskyld-
an vildi ekki leggja það á hana og
var hún því að undirbúa heimferð
þegar DV talaði við hana.
„Það er eitt friðarlag sungið og
sýnt frá fátækrahverfunum hérna
því að konurnar eru lítillækkaðar
svo mikið. Þær halda að mennirnir
þeirra elski þær ekki ef þeir lemja
þær ekki á hverjum degi. Mynd-
bandið sýnir mann lemja konu til
að fá konurnar til að hugsa málið og
svo eru tvö gengi meö byssur að
skjóta hvort á annað," segir hún um
myndbandið.
Hálfur bekkurinn
fór að gráta
Hildur, sem alla síðustu viku hef-
ur haft með sér lögreglumann sem
lífvörð, fór í skólann á miðvikudag-
inn til að kveðja stelpurnar og þá
„fór hálfur bekkurinn að gráta“. Að
öðru leyti hefur hún ekki fengið að
fara í skólann í þessari viku. Hildur
kom heim til íslands rétt fyrir helgi
og fór þá beint til Eyja til mömmu
sinnar, Kristrúnar Axelsdóttur, og
pabba, Sigmars Pálmasonar, og
þriggja systkina. Hún býst viö að
fara í framhaldsskólann í Eyjum í
haust.
-GHS
Kúlan fór í
varðhundinn

DV greindi frá því í síðustu viku
að maður hefði brotist inn í hús fjöl-
skyldu Hildar á mánudaginn var.
Fjölskyldan var heldur fyrr á ferð-
inni en venjulega, pabbi Hildar opn-
aði útidyrnar og Hildur gekk fyrst
inn, opnaði innri dyrnar og gekk
upp stigann. Varðhundurinn á
heimilinu hljóp fram úr henni urr-
andi og geltandi, inn í þvottahúsið
við hliðina á stiganum og þaðan
upp stigann. Þegar Hildur var hálfn-
uð upp stigann fór hundurinn fram
úr henni.
„Á þeirri mínútu leit ég upp og sá
Foreldrar Hildar á Jamaíku eru hvítir og ríkir. Pabbi hennar á Air Jamaica en
hefur minnkað við sig vinnuna vegna aldurs og mamma hennar er frétta-
kona á stærstu sjónvarpsstöðinni.
Hvítir eru ríkir og hataðir