Dagblaðið Vísir - DV - 15.06.1996, Page 16

Dagblaðið Vísir - DV - 15.06.1996, Page 16
16 LAUGARDAGUR 15. JÚNÍ 1996 DV Jón Rúnar Arason var valinn besti tenórinn í Copenhagen Singing Competition: Berrassaður hetjutenór á sviði í Gautaborg - rödd á heimsmælikvarða, segir sópransöngkonan Birgit Nilsson Jón Rúnar Arason. „Pegar ég er oröinn ríkur og frægur ætla ég aö fá mér mótorhjól og síðan ætla ég fá mér hús meö rosalega fínu eldhúsi og stórum vín- kjallara." DV, Kaupmannahöfn:______________ „Viö íslendingar virðumst geta framleitt söngvara á færibandi. Enda er mjög rík sönghefð á íslandi og sterkar týpur í kröftugri náttúru sem passa vel inn í hlutverkin," seg- ir Jón Rúnar Arason tenór. Fjölmargir íslendingar hafa gert garðinn frægan í óperuheiminum og má þar nefna Stefán íslandi, Magnús Jónsson, Kristján Jóhanns- son og marga fleiri. Rúnar tók þátt í Copenhagen Singing Competition ásamt 130 evrópskum óperusöngv- urum. Rúnar komst alla leið í sex manna úrslit og söng m.a. Nessun Dorma eftirminnilega á lokakvöld- inu í Konunglega leikhúsinu, að viðstaddri Margréti Danadrottn- ingu. Hann var síðan útnefndur besti tenórinn í keppninni og fékk sérstök tenórverðlaun, en keppnin var kennd við Wagnertenórinn stór- kostlega Lauritz Melchior. Tilboðin streyma inn „Auðvitað skiptir þessi sigur miklu máli fyrir ferilinn. Tilboöin eru þegar farin að koma, þannig að ég fæ tækifæri til þess að sýna hvað í mér býr. Svo er bara að standa undir því. En ég er ekki í þessu fyr- ir peninga og frægð heldur þá miklu gleði sem það veitir mér að syngja. Hitt er svo annað mál að ef ég held rétt á spöðunum þá kem ég til með að hafa þokkalega í mig og á. Þá ætla ég að fá mér mótorhjól og síð- an ætla ég fá mér hús með rosalega fínu eldhúsi og stórum vínkjallara. En ég neita að segja nokkuð um kvennamál mín nema með fullu „samræði" við lögfræðinginn minn,“ segir Rúnar sigurreifur. Jón Rúnar vakti mikla athygli i keppninni og í Ekstra Bladet var sagt að hann væri mitt á milli rekt- ors og rokkara. Framkoma hans er nokkuð sérstök og má nefna að í undankeppninni kom hann fram í leðurbuxum og í undanúrslitum í leðurjakka sem stakk óneitanlega í stúf við aðra keppendur. Og í hinu virta Berlingske Tidende sagði að hann hefði verið í pönkhljómsveit fyrir íjórum árum og byggi í Volvo station. En allir voru sammála um að hér væri einstök rödd á ferðinni og hin fræga sópransöngkona Birgit Nilsson, i dómnefndinni, segir að Rúnar búi yfir rödd á heimsmæli- kvarða. Aðeins þurfi að laga tækn- ina og þá geti hann orðið meðal allra bestu tenóra heims. Þetta hef- ur orðið til þess að nóg verður að gera hjá Rúnari á næstunni. í haust syngur hann í Salome eftir Strauss í óperunni í Gautaborg og hefur ver- ið boðið að syngja hlutverk Cassio í Othello og hertogann í Rigoletto í Ósló í vetur og fram á vor. En ferill- inn er i raun rétt að byrja. Nakinn á sviði „Ég byrjaði 24 ára gamall í Söng- skólanum í Reykjavík, meira upp á grín. Þar var Magnús Jónsson og var í raun fyrstu fjögur árin að lemja það inn í hausinn á mér að ég gæti orðið söngvari. Það var svo haustið 1992 sem Garðar Cortes plataði mig með sér til Svíþjóðar og þar fékk ég vinnu við óperukórinn í Gautaborg. Samhliða sótti ég einka- tíma hjá Haraldi Ek sem er m.a. þekktur fyrir að hafa sogið kirtlana úr Sigríði Ellu Magnúsdóttur í Carmen og étið sviðsmyndina. En það er allt önnur Ella. Eftir tvö ár í Gautaborg ákvað ég að fara í Dom- ingo- keppnina i Vín og þá sá ég að ég væri ekkert síðri en þeir tenórar sem voru að sperra sig þar. Ég fór því beint aftur til Gautaborgar og sagði upp í kórnum, ákveðinn í að láta slag standa. Á þessum tæpu tveimur árum er ég búinn að syngja Rodolfo í La Bo- héme í Árósum og söng einnig í fyrstu uppfærslunni í nýja óperu- húsinu í Gautaborg, sænsku ópe- runni Aniara. Ég endaði svo berrassaður á sviðinu í sama húsi sem Pinkerton í Madama Butterfly. Þar endaði ástardúettinn þannig að Pinkerton og Butterfly fóru allsber í heita pottinn að gera dodo. Það var samt ekkert stripl striplsins vegna og kom mjög eðlilega út. Þess utan hef ég sungið í ótal kórum og sung- ið smáhlutverk í óperunni heima, Monostatos í Töfraflautunni og Roderigo í Othello. Það ásamt því að ég söng í La Traviata sem leyni- númer með Diddú og sinfóníunni varð til þess að ég var pantaður eins og jólasveinninn, eins og segir í lag- inu góða, til þess að syngja Roderigo með Kristjáni Jóhannssyni í vor. Mér var mikill heiður að því.“ Fötlun að vera tenór „Það er náttúrlega best að vera tenór því maður kemst upp með all- an andskotann bara út á að vera tenór. Ef einhver skammar mann segist maður bara vera tenór og þá , er ekki lengur hægt að skamma mann. Stærsti plúsinn við að vera tenór er samt að maður getur notað klósettin fyrir fatlaða því það er náttúrlega fötlun að vera tenór. En ég ætlaði aldrei að verða tenór. Ég ætlaði að verða læknir og æfði mig í að skrifa illa. Nú verður ekki aftur snúið svo ég er bara illa skrifandi tenór.“ Rúnar vill þó ekki meina að óp- eruheimurinn sé harðari en aðrar starfsgreinar, það sé alltaf gott að þekkja einhvern ef maður vill kom- ast á rækjubát. „En ég stend utan við allt sem heitir klíka, ég fer bara mínar leið- ir eins og ég hef alltaf gert. Hérna í útlandinu þarf ég hins vegar að vera 150 sinnum betri en innfæddir til þess að fá eitthvað að gera. Þá er mér nauðugur einn kostur - að verða 150 sinnum betri en þeir. Og þegar ég er orðinn 150 sinnum betri þá ætla ég að veröa 200 sinnum betri o.s.frv. Draumurinn er svo að fá að syngja þessi stóru ítölsku hlut- verk og geta lifað af því. Maður læt- ur sig dreyma um stóra hluti en svo er bara að sjá hvort þeir draumar rætast." Fæ orku úr íslensku fjöllunum „En nú ætla ég heim til íslands í sumarfrí," heldur Rúnar áfram. „Mér líður hvergi betur en uppi á fjöllum að puða. Eftir tiu daga á fjöllum er ég hlaðinn orku. Maður getur aldrei stólað á veðrið, það er meira svona veðursýnishorn. Svo er náttúran svo falleg og ámar, ég hef óskaplega gaman af að sulla í ám, enda sérlegur áhugamaður Hreys- timannafélagsins." Hreystimannafélagið var stofnað fyrir 15 árum og fer alltaf í nokk- urra vikna hjólaferðir á hverju sumri. Það var löngu áður en út- lendingarnir fóru að koma hingað með hjólin sín. „Það héldu allir að við væmm klikkaöir, sem við náttúrlega erum. Einu sinni lentum við í hrikalegu hreti á Gæsavatnaleið, allt lokað og ég hélt hreiniega aö við yrðum úti. Þá uppgötvaði ég hvað maður er í rauninni sterkur í allri sinni smæð á móti náttúrunni. Svo náttúrlega urðum við ekkert úti, tóm hystería í mér. í annarri ferð biluðu öll hjól- in og ég var sendur á puttanum við annan mann til Akureyrar eftir verkfærum og varahlutum. Við komum að sjálfsögðu með nýupp- teknar kartöflur til baka og héldum veislu. Að hjóla á hálendinu er stór- kostlegur ferðamáti. Við getum látið okkur renna niður brekkur og valið betra hjólfarið. Svo fer maður mátu- lega hratt yfir, ég hef enga þolin- mæði í að ganga. En best er að mað- ur getur tekið meira með sér og alls kyns munaðarvöru. Espressókann- an er alltaf með og oft lambalæri og koníak þannig að þetta eru oft stanslausar veislur. Einu sinni var meira að segja dregin upp þriggja laga rjómaterta á áttunda degi. Ég hef reyndar þá kenningu að -söngv- arar séu almennt fastir á oralstig- inu og séu þess vegna svona miklir mat- og vínmenn. Hjá tenórum eru

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.