Dagblaðið Vísir - DV - 30.08.1997, Blaðsíða 22

22
írstæð sakamál
LAUGARDAGUR 30. AGUST 1997
Harðstjórinn
Marisol Vila var átján ára og
ánægð með útlit sitt. Hún þótti lag-
leg og myndast vel. Þess vegna
höfðu vaknað með henni vonir um
að verða fyrirsæta. Hún gat setið
klukkustundum saman fyrir fram-
an spegilinn og íhugað á hvem hátt
hún gæti farðað sig eða á annan
hátt breytt útliti sínu til hins betra
svo líkumar á að hún næði mark-
miði sínu yrðu betri. Og stundum
fannst henni hún sjá lausn á vanda-
málum eins og því hve augnskugg-
arnir mættu vera miklir eða hvern-
ig hún ætti að líta í myndavélina.
Að lokum sannfærðist Marisol um
að leið hennar myndi liggja inn á
brautir tískuheimsins þar sem
hennar biði frægð og aðdáun.
Juan Vila var faðir Marisol.
Hann var framkvæmdamaður í
Huesca, bæ á norðurhluta Spánar.
Þótt hann væri efnaður og hefði
tryggt hag sinn vel fannst honum
hann ekki liafa náð eins langt í líf-
inu og hann vildi. Húsin, sem hann
hafði látið reisa, voru að vísu minn-
isvarðar um framtakssemi hans en
hann þráði meiri athygli og viður-
kenningu samborgaranna og taldi
að eina leiðin til þess að öðlast það
sem hann þráði væri að gerast
stjómmálamaður. En honum var
ljóst að sá sem ætlaði að ná langt á
því sviði yrði að koma þannig fyrir
að hann yrði ekki fyrir gagnrýni
vegna einkalífsins og því var hann
mjög á móti því að Marisol gerðist
fyrirsæta. Margir í hópi væntan-
legra kjósenda hans væru íhalds-
samt fólk sem teldi hlutverk kon-
unnar í lífinu annað en það að sitja
fyrir hjá ljósmyndurum, oft jafnvel
fáklædd. Hefðbundið hlutverk henn-
ar væri eldamennska og almenn
heimilisstörf.
Reiði og andúð
Dag einn fann Juan myndir af
Marisol á heimilinu. Þær hafði ljós-
myndari einn í Huesca tekið og var
greinilegt að dóttir hans hafði í
hyggju að sýna þær fólki í tísku-
heiminum í þeim tilgangi að sýna
því hve gott efni í fyrirsætu hún
væri. Juan varð mjög reiður. Hann
hellti sér yfir dóttur sína fyrir að
kalla skömm yfir fjölskylduna og
sverta ættamafnið. Hann lauk svo
reiðilestrinum með því að segja
Marisol að gerði hún alvöm úr því
að gerast fyrirsæta léti hann setja
hana í afskekkt klaustur þar sem
hún myndi síðan ala aldur sinn.
Eins og nærri má geta brást hún illa
við þessari hótun föður síns og eftir
þetta lagði hún hatur á hann.
Samskipti foður og dóttur voru
mikið til umræðu á heimilinu
næstu daga en Marisol átti nítján
ára systur, Marie, og tvíburabræð-
uma Rablo og Luis sem voru
Juan Vila.
sautján ára. Móðir þeirra, Nieva,
þrjátíu og níu ára, tók einnig þátt í
umræðunni og þótti þeim öllum
sem ofríki Juans væri orðið nær
óþolandi. En ástandið átti eftir að
versna svo um munaði.
Reynt að gægjast inn
framhaldi af því krafðist hann þess
að kona sín og böm notuðust fram-
vegis við reiðhjól eða færu með al-
menningsvögnum.
Ráðstefnan
í framtíðina
Nieva Vila.
Juan Vila var hjátrúarfullur og
nú, er hann hugði á frama á stjórn-
málasviðinu, þótti honum rétt að
leita til spákonu til þess að létta hul-
unni af því sem fram undan væri.
Hún tók á móti hinum efnaða
manni og sá að hann bar hring með
dýrum demanti. Hvort það hafði
áhrif á spádóm hennar skal ekki
fullyrt en það sem hún sagði var í
meginatriðum á þann veg að Juan
skyldi huga vel að varðveislu eigna
sinna. Hann skyldi varast að treýsta
nokkrum og einkum og sér í lagi
skyldi hann ekki treysta á sína nán-
ustu.
Juan gekk hugsi af fundi spákon-
unnar. Og þegar hann hafði íhugað
orð hennar um
hríð ákvað hann
að taka nýja
stefnu í lífinu.
Hann skyldi
gæta þess að
missa ekki úr
höndum sér það
sem hann hafði
eignast. Hann
breyttist því
skyndilega úr
tiltölulega örlát-
um manni í
nískupúka.
Hann lokaði ein-
býlishúsi fjöl-
skyldunnar á
Benidorm, tók
úr umferð öll
greiðslukort eig-
inkonunnar og
stöðvaði notkun
sporthíls sem
hann hafði ný-
lega gefið dóttur
sinni, Marie. í
Þessi breyting kom eins og þruma
úr heiðskíru lofti yflr Nievu og böm
hennar fjþgur. Þau stóðu uppi nán-
ast ráðallus því þeim var Ijóst að
þýðingarlaust væri að rejgia að telja
heimilisföðurnum hughvarf. Hann
var orðinn að harðstjóra sem engu
tauti varð komiö við. En þar eð
ástandið var óviöunandi varð að
flnna einhverja lausn á vandanum.
Því komu eiginkonan pg . bömin
Qögm saman til að fmna lausn á
vandanum. En umræöan færði þau
lausninni fyrr en þau
nála um að gera yrði
Juan „óskaðlegan". Það kallaði aft-
ur aöeins á eina lausn. Ryðja yrði
honum úr vegi. En skyldi fenginn
til þess leigumorðingi eða var til
önnur leið?
| Það var Marisol sem tók af skar-
ið. Hún taldi ekki ráðlegt að leita á
náðir atvinnumorðingja. Best væri
að þau fimm geymdu leyndarmálið
um örlög heimilisfoðurins. Hún
skyldi því sjálf ráða hann af dögum
enda mun henni hafa fundist hún
hafa enn meiri ástæðu til að hefna
sin en nokkurt hinna, því henni
þótti ljóst að ekkert yrði úr því að
óbreyttu að hún gæti hlotið frama
sem ljósmyndafyrirsæta og tísku-
sýningarstúlka.
Það eina sem Marisol sagðist fara
fram á við móður sína og systkini
var að þau veittu sér trygga fjarvist-
arsönnun þannig að sök yrði ekki
komið á hana.
af kertaljósi gekk Marisol hljóðlega
að dyrum þess, opnaði varlega dym-
ar og gekk inn fyrir. Rétt fyrir aftan
hana gengu systkini hennar. Hún
tók púða, lagði aö höfði föður síns,
og tók 1 gikkinh.
Nokkru síðai' hafði fjölskyldan
JW''rarL Eftir frumr-
Aftakan
Nótt eina í desemher 1981 tók
Marisol fram Cordero-skammbyssu
föður síns en hana geymdi hann í
skrifborðsskúffu. Juan, sem hafði
leitað leiðbeininga hjá spákonunni
af og til, hcifði þá nýverið ákveðið að
hætta að sofa í sama herbergi og
kona hans, Nieva, og svaf því í
gestaherberginu. í daufri birtunni
annsðkn þötti flest benda til þess að
innbrotsþjófur hefði reynt að kom-
ast inn í húsið og innbrotstilraunin
hefði endað með morði. Enginn
grunur beindist að fjölskyldunni
sem grét örlög heimilisföðurins
fölskum tárum. Og við yfirheyrslur
bára þau fimm, hvert um sig, að
þau hefðu setið saman niðri í stofu
þegar atburðurinn gerðist. Þau
hefðu hlaupið til og séð dökkklædd-
an mann flýja út í desembernóttina.
Grunur vaknar
Cordero-skammbyssan lá á gólf-
inu i gestaherberginu er lögreglan
kom á vettvang. Hún var tekin og
send til rannsóknar hjá tæknideild
lögreglunnar en þar vakti það at-
hygli að á henni fundust engin
fingraför og var
ljóst að þau
höfðu verið
vandlega þurrk-
uð af henni.
Hvernig mátti
vera að inn-
brotsþjófur, sem
var nýbúinn að
skjóta mann til
bana og vildi
hraða sér sem
mest úr húsinu,
gaf sér tíma til
að þurrka
fingraför sín af
morðvopninu og
kastaði því síð-
an á gólfið í stað
þess að taka það
með sér? Við
vénjulegar að-
stæður hefði
maður sem var
að fremja auðg-
unarbrot tekið
skammbyssuna
með sér og jafnvel reynt að koma
henni í verð því byssur af þessari
tegund voru verðmætar.
Engan grunaði þó neinn í fjöl-
skyldunni. Ættingjarnir fylgdu
Juán til grafar og var ekki annað að
sjá en þeir syrgðu hann. En eftir
nokkurn tima varð breyting á lífi
Nievu og bamanna fimm. Þau tóku
aftur upp fyrri lifnaðarhætti, fóru
að aka um á einkabílum og nota
greiðslukort. Þá fór Marisol að sitja
fyrir hjá ljósmyndurum.
Ábendingin
Allir í fjölskyldunni virtust nú
hafa tekið gleði sína á ný en spákon-
an var ekki ánægð. Hún hafði misst
góðan viðskiptavin þar sem Juan
Vila var og þar eð hún vissi um þá
breytingu sem orðið hafði á háttum
fjölskyldunnar eftir að heimilisfað-
irinn hafði leitað til hennar og
einnig um þá breytingu sem varð
eftir að hann varð allur fór hún til
lögreglunnar. Hún sagði að sig
grunaði að fjölskyldan hefði komið
Juan fyrir kattarnef. Það varð til
þess að málið var tekið til rann-
sóknar á ný.
Við yfirheyrslur skýrði loks eitt
þeirra fimm sem að morðinu stóðu
frá því sem gerst hafði. í kjölfarið
fylgdi ákæra.
Fyrir rétti var öll sagan sögð og
vakti málflutningurinn og dómarnir
athygli. Nieva, húsmóðirin, var tal-
in bera höfuðábyrgðina enda var
hún móðir barnanna fjögurra. Hún
var dæmd í tuttugu og átta ára fang-
elsi. Maria og tvíburabræðurnir
fengu hvert um sig tíu ára fangelsi
og flestum til furðu slapp Marisol
við fangelsisdóm. Hún var þess í
stað dæmd til þess að ganga í
klaustur. Hún fór því þangað sem
faðir hennar hafði hótað að senda
hana ef hún félli ekki frá öllum
áformum sínum um að gerast fyrir-
sæta.
Flóttinn
Nieva og börnin þrjú fóru öll í
fangelsi. Marisol fór aftur í klaustur
en með aðstoð garðyrkjumanns þess
tókst henni að flýja. Hún komst til
Barcelona og þaðan til Frakklands.
En þar var hún handtekin og flutt í
klaustrið. Aftur tókst henni að flýja
en þá var hún send í annað klaust-
ur þar sem strangari reglur giltu en
í hinu fyrra.
í ljós kom hins vegar að klaustur-
múrar nægðu ekki til að svipta
Marisol frelsinu. Enn flúði hún og í
þetta sinn tókst henni að komast til
Portúgals. Þar hvarf hún sporlaust.
Óstaðfestar fréttir herma hins vegar
að henni hafi tekist að komast til
Rio de Janeiro þar sem hún reki nú
umboðsskrifstofu fyrir fyrirsætur.
Marisol Vila.