Dagblaðið Vísir - DV - 23.05.1998, Síða 36

44
Wtal
LAUGARDAGUR 23. MAÍ 1998
Laufey Helgadóttir er eini íslenski leiðsögumaðurinn með frönsk leiðsögumannaréttindi:

DV, París:________________________
Þegar Parísarborg er nefnd á
nafn fá margir íslendingar blik í
augun; já, segja þeir, býrðu í París.
Augnaráðið verður fjarrænt, upp í
hugann kemur rómantísk mynd af
elskendum og misskildum lista-
mönnum; rauðvin og ostar. Við
höfum séð þetta í hundrað kvik-
myndum, nú siðast i mynd Woody
Allens „Allir segja ég elska þig“
þar sem hann í ógleymanlegu at-
riði lætur Goldie Hawn dansa svíf-
andi í fang sér á bökkum Signu.
Hugljúft háð Allens snarvirkar af
því rómantíkurímyndin er allt í
senn útjöskuð og sönn. Sönn vegna
þess að París einfaldlega snertir
við fínlegustu taugum fólks og fær
þær til að titra. í stærsta listasafni
heims, Louvre- safninu, brosir
Mona Lisa dulúðug framan í ferða-
menn, innan um önnur verk eftir
Léonardo, Rubens, Veronese, van
Dyck, Géricault. Louvre-safnið er
einn mest sótti ferðamannastaður-
inn í París ásamt hinum umdeilda
Eiffel-turni sem fyrir löngu er orð-
inn tákn borgarinnar. Flestir kann-
ast við breiðgötuna Champs Elysée
og íinnst hún flott þótt við hana
standi nú fátt annað en hamborg-
arastaðir og kvikmyndahús. Því er
nauðsynlegt að staldra við rætur
hennar á Concorde torgi áður en
lengra er haldið og dást að sjón-
víddinni upp að Sigurboganum,
alla leið út í La Défense, líkt og
Laufey Helgadóttir leiðsögumaður
gerir í kynnisferðum sínum um
borgina með íslenska ferðamenn.
25 ár í París
Laufey hefur verið búsett í París
í 25 ár og þekkir borgina eins og
lófana á sér. Hún hefur alveg sér-
staka ánægju af því að leiða ís-
lenska gesti í allan sannleikann um
leyndardóma Parísar, arkitektúr,
skipulag og sögu. íslendingar koma
flestir til Parísar til að njóta lista
og menningar, síður til að þræða
búðir enda þykir París ekkert sér-
lega hagstæð verslunarborg. Fjölg-
un íslenskra ferðamanna til París-
ar hlýtur því að vera merki um
breyttan ferðamáta. Landinn vill
orðið fá meira út úr utanlandsferð-
um sínum en skammlifa sól-
brúnku, hagstæð kaup og svæsna
timburmenn - þótt allt geti þetta
verið markmið í sjálfu sér. Fréttir
af frábærri leiðsögn Laufeyjar hafa
líka haft sitt að segja um fjölgun-
ina. „Það rennur upp úr henni
fróðleikurinn,“ sagði heill ferða-
mannahópur eftir sunnudagsferð
til Versala í lok apríl. „Hún er bú-
in að tala stanslaust síðan við kom-
um hingað á fimmtudagskvöldiö."
Þau fóru heim fullviss um að hafa
fengið eins mikið og hægt er út úr
einni helgarferð. Leiðsögnin skipti
sköpum enda ljúkast leyndardómar
borgarinnar ekkert upp fyrir fólki
á svipstundu, jafnvel þótt það sé
ferðavant.
Frakkar að skána í
enskunni
„Þegar ég byrjaði að taka á móti
hópum frá íslandi um 1980 var lítið
um að íslendingar kæmu til París-
ar. Mér fannst fólk heldur ekki
þekkja eins vel til borgarinnar og
það gerir núna. Það var ekki eins
vel upplýst," segir Laufey.
- Er ekki rétt hjá mér að þó
svo að íslendingum flnnist París
heillandi úr fjarlægð þá eigi hún
það til að valda þeim vonbrigð-
um?
„París er á margan hátt erfið og
getur virst fjandsamleg. íslending-
um finnst Frakkar hrokafullir,
enda eru þeir ekki vanir því að
næstum sé öskrað á þá. Margir
setja tungumálið fyrir sig og fmnst
að þeir geti ekki bjargað sér á
ensku. Það er rétt að Frakkar lögðu
lítið upp úr því hér áður fyrr að
læra ensku en það hefur breyst
heilmikið. Yngri kynslóðin er mun
betri í tungumálum.
Frakkar eiga það auðvitað til að
vera hranalegir í framkomu við
ferðamenn en þeir sem verða fyrir
slíkum áhrifum hafa oftast komið
hingað án þess að þekkja til eða
hafa leiðsögn. Leiðsögnin er mjög
mikilvæg því hún hjálpar fólki til
að skilja borgina."
Öll sumur á íslandi
Þá er ekki síður mikilvægt að
hafa leiðsögumann sem sjálfur er
fær um að láta heillast. Því þó
Laufey þekki alla galla Parísar
tengda hversdagslegu streði stór-
borgarbúans fær hún aldrei leið á
henni. Hvemig er líka hægt að fá
leið á einni fegurstu borg heims,
borg sem afhjúpar listaverk á öðru
hverju götuhorni. Eitt slíkt, Vis-
indasafnið í La Villette, blasir
meira að segja við þegar horft er út
um glugga á heimili Laufeyjar.
Hún býr í lítilli blokkaríbúð, á is-
lenskan mælikvarða, á tíundu hæð
háhýsis í 19. hverfi ásamt eigin-
manni sinum, Bernard Ropa arki-
tekt, og Igor, 14 ára syni þeirra.
Laufey kynntist eiginmanninum á
námsárunum, en hún lærði lista-
sögu við Sorbonne-háskóla á átt-
unda áratugnum.
Þótt Laufey sé búsett í París
bregst ekki að hún eyði sumrun-
um á íslandi. Á meðan Igor dvel-
ur hjá afa og ömmu á Dalvík leið-
ir móðir hans franska ferðamenn
um landið. Til að byrja með leit
hún á leiðsögumannsstarfið á ís-
landi sem skemmtilega leið til
tekjuöflunnar á sama tíma og
tækifæri til að dvelja „heirna" í
tvo mánuði á ári. En líkt og fleiri
sem ferðast um íslensk hálendi
allt sumarið varð leiðsögumanns-
starfið fljótlega ómissandi þáttur af
lífinu. Laufey uppgötvaði líka
ánægjuna sem það veitti henni að
sýna erlendum ferðamönnum land-
ið og að slíkt hið sama átti við er
hún fór að taka reglulega á móti ís-
lendingum í París. Þegar Flugleið-
ir hófu beint flug til borgarinnar
tvisvar i viku hálft
árið varð sífellt
meira að gera hjá
Laufeyju við leið-
sögn. Það varð til
þess að hún tók
upp reglulegt
samstarf við Flug-
leiðir um skipulag
ferðanna Vor í
París fyrir fjórum
árum. Henni
fannst þá ómögulegt að geta
ekki farið sjálf með ís-
lensku ferðamennina um
allt, hvorki inn í söfn né
aðrar sögulegar bygg-
ingar, án þess að hafa
með sér franskan leið-
sögumann. Það var
ekki nóg fyrir hana
að hafa íslensk leið-
sögumannaréttindi.
Hún ákvað að bæta
úr því og freista þess
að fá frönsk leiðsögu-
mannaréttindi. Við tók
tveggja ára undirbúnings
nám í kvöldskóla en réttind
in krefjast gríðarlega yfir-
gripsmikillar þekkingar
á menningar-, lista- og
stjórnmála-
sögu
Laufey Helgadóttir, leiðsögumaöur í
París, þekkir borgina eins og lófann á
sér. Myndir: Helga Pórsdóttir
Frakklands.
Þetta er því
annað vorið
í röð sem
íslending-
ar geta
skoðað
Versali
og
Louvre
í fylgd
með ís-
lenskum
leiðsögu-
manni.
en sá sem
tíðkast á sólar-
ströndum eða í
verslunarborg-
um. Hingað koma
fyrirtæki og
starfsmannafélög
í stað þess að
halda árshátíðir.
Margir koma gagn-
gert til þess að fara
út að borða og vilja þá
fara á fína og dýra veit-
ingastaði. Það er al-
gengt að þetta fólk sé að
halda upp á eitthvað, til
dæmis brúðkaupsafmæli. Aðrir
koma til að skoða sig um eða til að
fara í Óperuna en ótrúlega margir
hafa fyrirfram ákveðnar hugmynd-
ir um hvað þeir vilja sjá.
Flugleiðir fljúga hingað á
fimmtudags- og sunnudagskvöld-
um og ég er með viðtalstima
morgnana á eftir á tveimur hótel-
anna, Home Plazza Bastille og Cl-
uny Square. Þangað getur fólk
komið til að fá upplýsingar um
borgina og skrá sig í ferðir. Ég
byrja alltaf á þvi að bjóða fólki að
koma i kynnisferð um borgina
fyrsta daginn. Þá er farið með rútu
framhjá helstu merkisstöðum. Þeir
sem fara i þessa ferð fá allt öðru-
vísi sýn á borgina en þeir sem
gera það ekki. Þeir fá tilfinningu
fyrir borginni og átta sig betur á
samhengi hlutanna. Þetta skiptir
sérstaklega miklu máli fyrir þá
sem eru hér í aðeins stuttan tíma.
En það á reyndar við um lang-
flesta.
Skipulagðari en áður
- Eru íslendingar ekki orðnir
það ferðavanir að þeim finnist
París ekki eins framandi og áð-
ur? Hefur París ekki færst nær
íslandi?
„Það má kannski segja það, að
sumu leyti. Mesta breytingin varð-
andi ferðalög íslendinga hingað er
samt sem áður sú hvað þeir eru
farnir að skipuleggja ferðir sínar
langt fram í tímann, jafnvel heilt
ár. Þetta þekktist ekki hér áður
fyrr. Einnig er áberandi hversu
miklu meira er af ferðamönnum á
vorin eftir erfiða vetur heima. Ég
fékk til dæmis áberandi mikið af
fólki frá Vestfjörðum vorið eftir
flóðin."
Það hefur lengi verið vin-
sælt hjá íslendingum að
fara gagngert til útlanda
til að versla. Nú kemur
enginn til Parísar í sér-
staka verslunarferð
nema hann eigi sand
af seðlum. Hafa
markmið ferðalag-
anna breyst? Eftir
hverju sækjast ís-
lenskir ferðamenn
sem koma til Par-
ísar?
„Ég býst við
því að hér sé á
ferðinni annars
konar túrismi