Dagblaðið Vísir - DV - 07.11.1998, Blaðsíða 18

LAUGARDAGUR 7. NÓVEMBER 1998 DV
»> heygarðshornið
”* *
Kosningarnar vestra og Clinton
Ég vona að lesendur DV misvirði
það ekki við mig þótt ég leyfi mér
að fitja upp á svo klámfengnu efni
og forseta Bandaríkjanna. Afsökun
mín er sú að bandaríska þjóðin hef-
ur nú enn einu sinni sent þingi og
fjölmiðlum afdráttarlaus skilaboð
um að hún telji það ekki koma sér
við hvernig mökum Bills Clintons
er háttað, hvort sem þau eru kennd
við munn eða annað.
Ég get að minnsta kosti lofað því
að ég er ekki búinn að yrkja neina
vísu - en umræðan hér á landi um
Clintonsmál einkum hefur verið
borin uppi af hagyrðingum lands-
ins. Sem er svo sem ekki að undra
enda málið óvenju sneypulegt.
******
Á síðasta áratug siðustu aldar
varð líka kynlífshneyksli í voldug-
asta riki heims og mikill ráðamað-
ur var niðurlægður opinberlega
fyrir hneigðir sínar. Það var Oscar
Wilde sem var áhrifamesti höfðing-
inn í ríki andans í þá daga, leiðtogi
fin-de-siecle fagurfræðinnar. Hann
afneitaði opinberlega samkyn-
hneigð sinni og þegar réttarhöld
þóttu hafa leitt annað í ljós með
óyggjandi hætti var honum blátt
áfram varpað i fangelsi og líf hans
lagt í rúst. Atlagan á hendur Bill
Clinton átti að leiða til sömu niður-
stöðu. Munurinn var sá að þar var
karlmanni gefið að sök að vera
gagnkynhneigður og að hafa iðkað
slíkt kynlif með hætti sem að
vísu hefur til þessa ekki verið
talinn til fyrirmyndar, en þó
ekki refsivert athæfi.
******
Og nú virðist enn sem
málið ætli að fjara út. En
eftir stendur hitt: þetta er
stórkostlegasta niðurlæging valda-
manns á öldinni. Einn helsti rithöf-
undur Bandaríkjamanna, Gore
Vidal, vakti í blaðagrein í tengslum
við vitnaleiðslurnar athygli á hlut
lögmannanna í þessu máli öllu.
Hann segir: „Tveir þriðju hlutar
lögfræðinga heimsins eru banda-
rískir og þeim hefur tekist að gera
glundroðann í löggjöf okkar að
gróðavænlegu lifibrauði sínu. Þar
sem okkur virðist fyrirmunað aö
einbeita okkur að kjarna málsins
höfum við gert það að segja ekki
allan sannleikann eiðsvarinn að
verstu dauðasynd sem til er. Þetta
er lögfræði í sinni úrkynjuðustu
mynd.“
Gore Vidal staðhæflr í grein
sinni að Hillary Clinton hafi
að sjálfsögðu haft rétt fyrir
sér þegar hún staðhæfði að í
gangi væri víðtækt samsæri
peningafursta og hægri
manna
um
að
klekkja sem mest á þeim hjónum.
Gallinn sé bara sá að fjölmiðlarnir
hafi þjálfað Bandarikjamenn eins
og Pavlov þjálfaði hundana sína
þannig að sérhverjum Bandaríkja-
manni finnist að um leið og hann
trúi á samsæri einhvers staðar
verði hann líka að trúa á fljúgandi
diska. Dauðasynd Clinton-hjónanna
var sú, að sögn Gore Vidals, að ætla
sér að koma fram umbótum á
sjúkratryggingakerfinu banda-
ríska. Þeirri tilraun
þeirra hafi
verið
hnekkt,
hægri
öflin látið
kné fylgja
kviði
Allt má þetta
rétt vera hjá
hinum
arlærdóm, að hafa paragraffa á
reiðum höndum, og síðan hitt: að
geta túlkað sérhvem lagabókstaf
sér í hag, þeim málstað sem þeir
verja hverju sinni, burt séð frá
réttu eða röngu. Með útúrsnúningi
mætti jafnvel segja að þeir þjálfíst í
útúrsnúningi.
Og endi flestir
sem rukkarar.
Lögfræði hefur
alltaf verið upp-
áhaldsfag ís-
lendinga. Lög-
fræði eru hin
einu sönnu ís-
lensku fræði
því hér ríkir
mikil og virðu-
leg hefð fyrir
rifrildi og þrasi
um landa-
merki, rekavið,
lit á þaki fjöl-
býlishússins og
hvaðeina sem
kostur gefst á
ágreiningi
um.Virðing er
því borin fyrir
lögfræðingum.
Og vitaskuld er mikilvægt að við
löggjafarsamkunduna starfi fólk
sem veit um hvað lögin snúast, en
kannski að íslendingar mættu fara
að gefa því gaum að það er brýnt að
fólk með víðtækari menntun og
annan sjónarhól en lögfræðingar
sinni stjórn landsins, því að þótt
lögfræðingarnir verði seint önnur
eins plága og í Bandaríkjunum sjá-
um við þó þaðan að brýnt er að
hafa vit fyrir þeim. Eins og banda-
ríska þjóðin virðist hafa gert að
þessu sinni.
ágæta rithöfundi. Það sem hins
vegar kann að vera umhugsunar-
efni fyrir okkur hér er það sem
hann segir um völd lögfræðinga,
sem svo sannarlega eru þjóðarplága
í Bandaríkjunum þar sem sérhver
miski er mældur í peningum sem
lögfræðingurinn
getur nælt sér í
hluta af. Og þegar
að ofsóknunum á
hendur Banda-
ríkjaforseta kem-
ur virðist manni
að grundvallar-
reglur réttarríkis-
ins séu þverbrotn-
ar.
Slíkt er sem
betur fer ekki
stundað hér á
landi. En er víst
að lögfræðin sé
jafn heppilegur
imdirbúningur
valdamanna í
þjóðfélaginu og ís-
lendingar virðast
SHsiandílr Guðmundur Andri Thorsson
stjórnað af lög-
fræöingum, og allir þeir sem hljóta
framgang i helstu stjórnmálaflokk-
unum virðast vera fyrst og fremst
lögfræðingar. Getur verið að það sé
æskilegt?
Hvað læra lögfræðingar? Hvaða
menntun hcifa þeir? Hver er sið-
ferðileg undirstaða menntunar
þeirra? Ég veit ekki svörin við
neinu af þessu, en ímynda
mér að þjálfun þeirra í há-
skólanum snúist
verulega um
utanaðbók-
Tfr w
gurílífi
Dagur sigurs í lífi Helga Sigurðssonar knattspyrnukappa:
I stressinu gleymdist stressið
„Þjálfarinn hafði gefið okkur
skýr fyrirmæli um að við ættum
ekki að vakna seinna en átta og
vitaskuld hlýddi ég því. Öll fjöl-
skyldan vaknaði snemma, einnig
foreldrar mínir, sem voru hjá mér
og litla dóttir mín, það voru fjörug-
ar umræður í gangi við morgun-
verðarborðið og allir voru mjög
spenntir.
Klukkan tíu, þegar aðeins voru
þrír tímar í leikinn, hittumst við
leikmennirnir svo á hóteli hér í
bænum og þar var snæddur annar
morgunverður. Menn fengu sér
eggjaköku og djús, leikurinn var
ræddur og þjálfarinn kom og barði
inn í okkur hvað við ættum helst
að hafa í huga í þessum mikilvæga
leik. Ég bjóst eiginlega við því að
vera miklu stressaðari en ég var, í
raun var ég afskaplega rólegur og
fann litið fyrir þessu. Það var svo
mikið að gera og að svo mörgu að
huga, að í stressinu gleymdi ég að
vera stressaður. Mér leið bara eins
og ég væri að fara að spila venju-
legan deildarleik.
Um ellefuleytið héldum við út á
Ulleval-stadium. Á leiðinni keyrð-
um við framhjá skrúðgöngu Sta-
bæk-aðdáendanna og ég veit svei
mér ekki hvað margir tóku þátt í
henni, en fólkið veifaði til okkar
og það var alveg gífurleg stemning
því þetta er í fyrsta skipti sem lið-
ið er í úrslitum í bikarkeppninni.
Draumur verður að
veruleika
Þegar komið var
út á völlinn biðu þar
25.000 manns í mikl-
um ham. Við klædd-
um okkur í búning-
ana, pússuðum
skóna og bjuggum
okkur undir leikinn.
Rúmum hálftíma
fyrir leik fórum viö
að hita upp og þá fann
ég mest fyrir stemning-
unni og þrýstingnum því
það er ekki á hverjum degi sem
það koma 25.000 manns að horfa á
fótboltaleik. Hvorki á íslandi né í
Noregi.
Þetta var
eitthvað al-
veg nýtt.
Svo
hófst leik-
urinn
klukkan
eitt og
ekki voru
liðnar
fimm mín-
útur þegar
ég skor-
aði fyrsta
markið.
Markið
gaf okkur aukið sjálfstraust og
ekki hvað minnst mér sjálfum.
Rosenborg jöfnuðu
seinni hálf-
inn á þetta með þvi að skora þriðja
markið í lokin. Gleðin var ólýsan-
leg. Þetta er það stærsta sem hefur
gerst í sögu klúbbsins og
stærsti sigurinn á mín-
um fótboltaferli; í
raun draumur sem er
orðinn að veruleika.
það
Leik
viti
ur
en
við
komumst
aft
ynr
fram
ur
lengingunm
og
eg
rak
enda
svo
hnút
Klappað, stappað og
sungið fram á kvölð
Ásamt Rosenborgarliðinu fórum
við út að borða á vegum knatt-
spymusambandsins þar sem
haldnar voru ræður og farið yfir
leikinn. Allir voru sammála um að
hann hefði verið frábær og í raun
besti úrslitaleikurinn til margra
ára. Tekin voru við mig mörg við-
töl og ég sagður hetja dagsins. Ég
taldi mig þó enga sérstaka hetju.
Aðalatriðið var að við unnum leik-
inn og það þurfti fleiri leikmenn
en mig til þess, þó að ég hafi verið
svo lánsamur að skora tvö mörk.
Eftir matinn fórum við á heima-
völl Stabæk og þar biðu okkar
u.þ.b. sjö þúsund manns. Hátíða-
höldin minntu mig á sautjánda
júní, það var klappað, stappað og
sungið fram á kvöld og eftir það
fórum við i gleðskap hjá liðinu
sem stóð fram á rauða nótt.
1. nóvember var dagur sem líð-
ur mér seint úr minni. Hann
var einn af þessum dögum
sem maður vildi gjarnan upp-
lifa í annað sinn.
Helgi Sigurðsson, knattspyrnumaður hjá norska liðinu Stabæk, iýsir deginum þegar hann skoraði tvö
mörk í úrslitaleik bikarkeppninnar á Ulleval í Ósló. Þá skellti Stabæk meisturum Rosenborg 3-1. „Alltaf
grimmur, alltaf í baráttunni, alltaf hættulegur,“ var sagt í norska sjónvarpinu um framgöngu Helga.