Dagblaðið Vísir - DV - 07.11.1998, Blaðsíða 33

Dagblaðið Vísir - DV - 07.11.1998, Blaðsíða 33
LAUGARDAGUR 7. NÓVEMBER 1998 9elgarviðtal 41 stu viku verður gefin út ævisaga Steingríms Hermannssonar: etjusaga hringdi ég oft í bankastjóra og bað þá að skoða einstök mál en hafði það alltaf fyrir reglu að gera þeim ljóst að ákvörðunin væri þeirra og þeir bæru ábyrgð á henni. Það kom oft fyrir að þeir hringdu aftur og sögðu að því miður stæði við- komandi fyrirtæki svo veikt að við getum ekki hjálpað því. Ég beitti bankastjóra aldrei þrýstingi til að gera það sem þeir töldu rangt. Stundum tókst þó að beina athygli þeirra að einhverju sem þeir höfðu ekki skoðað og gátu leyst úr. Því verður ekki neitað að fyrir- greiðslupólitíkin var ákaflega mik- ilvæg fyrr á árum. Ég neita því ekki að helmingaskipti voru mikil á milli Framsóknarflokks og Sjálf- hvaða flokki þeir voru, hafi gert þetta allt að bestu vitund. En það er rétt að svona höft leiða oft til þess að þeir sem eru við völd hafa betri aðgang að bakdyrum hinna ýmsu stofnana." „Við treystum okkur að minnsta kosti til að fullyrða að í þessari bók er afskaplega bitastætt dæmi um fyrirgreiðslupólitík," segir Dagur. „Það snertir verktakafyrir- tæki sem Steingrímur átti með öðrum sem allir voru framsóknar- menn og fékk fyrirgreiðslu frá framsóknarráðherra og hrepptu þannig einn feitasta bitann af borði Marshall-aðstoðarinnar.“ þegar í gegnum söguna er farið, að nefna það sem manni mislíkaði þá og telur að hafi komið í veg fyrir skynsamlegri ákvarðanir. Því verður aldrei neitað. Ég hef hins vegar alltaf haft óbilandi trú á því að menn hafi tekið ákvarðanir með tilliti til þess sem þeir töldu rétt- ast. Ég hef aldrei hitt íslending sem hefur verið illa innrættur að því leyti að hann hafi tekið ákvörð- un til að valda landi og þjóð skaða. Menn eiga sér ákveðnar hugsjónir og á þeim byggja þeir sínar ákvarð- anir. Menn geta svo verið ósammála um hugsjónimar. Ég held að menn verði ekki hlusta á aðrar raddir, aðrar skoöanir." Á Steingrímur þarna við Þor- stein Pálsson? „Ég ætla ekki að nefna neina einstaka menn á þessu stigi.“ Að bíta í sig ákveðnar skoðanir „Það sem mér finnst fróðlegt að rifja upp og skoða er hvað lífið í þessu landi hefur gjörbreyst og hvað ég hef gjörbreyst. Þegar ég fór til náms tU Bandaríkjanna átti ég þann draum æðstan að verða verkfræðingur og virkja fallvötnin hér. Um leið og ég kom heim ferð- aðist ég um landið með útlendinga til að sýna þeim virkjunarmögu- leika. Stærsta hugmyndin var að setja Þjórsárver undir vatn. Það var ekki nokkur sem fann að því. í dag er það nánast heilagt svæði. Ég var einn af aðalstóriðjupostulum og flutti umdeildar ræður um það, reyndar í andstöðu við Framsókn- arflokkinn. Ég hef algjörlega breyst að þessu leyti og sé nú verðmætin allt önn- ur en ég sá þá, allt önnur. Ef ég á að ráðleggja mönnum eitthvað þá mega menn ekki vera of fastir í hjólfari nútíðarinnar. Menn verða að horfa fram á veg. Maður taldi Sama er með kvótakerfið. Ég er mjög efins um kvótakerfið í núver- andi mynd en ég held að það þurfi að vera einhvers konar kvótakerfi. Ég sá á því annmarka þegar það var tekið upp og finnst þeir ann- markar hafa vaxið. Ég hef verið talsmaður þess að menn viður- kenni það og lagfæri. Það eru mis- tök að viðurkenna það ekki.“ Eru stjómmálamenn of hræddir við að viðurkenna að hafa haft rangt fyrir sér? „Já, ég held að margir biti sig í ákveðnar skoðanir,“ segir Stein- grimur. „Ég hef gert svo morg mistök" Hver voru mestu mistök Stein- gríms Hermannssonar? „Ég hef gert svo mörg mistök. Ég held að ég geti í raun ekki svarað því. Mér hefur alltaf fundist rétt að viðurkenna ef mér finnst eftir á að ég hafi gert mistök. Ég sagði það mistök áriö 1983 að létta ekki byrð- unum af skuldunum betur af laun- þegunum en gert var þá. Ég vildi að minnsta kosti taka mikið skref í að afnema verðtryggingu á fjármagn þegar verðtrygging af launum var afnumin. Ég held að það hafi verið mistök að gera það ekki en banka- Það eru svo miklar breytingar að það versta sem kemur fyrir menn er að endurskoða sig ekki jafnóðum. Sumir heimspekingar hafa sagt að hraðinn sé svo mikill að maðurinn geti ekki fylgt honum og hanp hljóti að týnast f honum. Ég er að reyna að gera það ekki.“ fa elskað og misst, ég tala nú ekki um þá sem hafa átt í forræðisdeilum, geti fundið sig og sínar sárustu iríms. í þeim hluta fannst mér hann mestur kjarkmaður en ekki þegar hann var að taka erfiðar pólitískar sér til þess að segja þessa sögu án þess að draga neitt undan.“ stæðisflokks. Þegar ég kom heim frá Bandaríkjunum ætlaði ég eins og margir aðrir að verða ríkur. Ég hafði margar hugmyndir og hrinti sumum í framkvæmd og öðrum ekki. Þá rakst maður oft á svona hluti. Það þrnfti að sætta ýmsa í stjórnmálum við ákveðnar um- sóknir. Sem betur fer er þetta liðið en ég er alls ekki sammála þeim sem líta til baka og segja að þetta hafl verið óhemju spilling. Eflaust fór eitthvað úrskeiðis í þá veru en við áttum engan gjaldeyri í þá tíð, við sóuðum honum i raun og veru skömmu eftir stríðið. Ég er mjög eindregið þeirrar skoðunar að þeir menn sem réðu þessu þá, mér er alveg sama í Samráðið mikilvægt Má ætla að einhverjir stjóm- málamenn sitji sveittir og kvíði út- komu bókarinnar? „Eigum við ekki að vona það?“ segir Dagur. „Jú, jú. Það getur vel verið að þeir geri það einhverjir,“ segir Steingrímur. „Það er ómögulegt að ganga í gegnum svona langan stjórnmálaferil og tala af hrein- skilni án þess að einhver sé ósam- mála eða mislíki. Hins vegar hef ég verið haldinn þeirri áráttu að ég þekki enga óvini mína, bara vini. Engu að síður hlýtur maður, alltaf að við- urkenna rétt andstæð- ingsins til að hafa sína skoðun á því hvernig á að framkvæma hlutina. Ég var mjög ein- dreginn tals- maður ein- mennings- kjördæma hér á landi til að tryggja eins flokks meirihlutastjóm sem ég taldi miklu stöðugri. Hún er það að vissu leyti en þegar allt kemur til alls tel ég það okkar lán að geta unnið saman í mörgum flokkum. Ég hitti einu sinni Margaret Thatcher sem oft áður. Hún kom hlaupandi yfir þveran salinn og sagðist alltaf kenna í brjósti um forsætisráðherra íslands að þurfa að starfa með svo mörgum flokk- um. Ég leyfði mér að segja við jámfrúna að ég fyndi ekkert til út af því. Það kæmi oft betra út úr því samráði en einræði. „Ekki trúi ég því,“ sagði hún, sneri við og fór. Samstarf getur auðvitað verið mjög erfitt ef sá sem leiðir það hef- ur ekki þessa tilfinningu og vill „Síðan komu fram nýjar staðreyndir um loftlagsbreytingar og þau áhrif sem meng- un hefur á líf manns- ins og framtíðina. Mér finnst það mjög sorglegt þegar menn í dag neita að horfast í augu við þær stað- reyndir. Menn eiga að horfast í augu við staðreyndir og breyta þá um stefnu.“ sig vera að horfa fram á veg og virkjun og stóriðja var hin viður- kennda leið. Síðan komu fram nýj- ar staðreyndir um loftlagsbreyting- ar og þau áhrif sem mengun hefur á líf mannsins og framtiðina. Mér finnst það mjög sorglegt þegar menn í dag neita að horfast í augu við þær staðreyndir. Menn eiga að horfast í augu við staðreyndir og breyta þá um stefnu. veldið taldi það alls ekki hægt og ég veit að það voru miklir erfiðleikar að gera það. En ég held að allir erf- iðleikar séu til þess að yfirstíga þá og að við hefðum getað það. Mér fannst um tíma að fyrra hjónaband mitt hefði verið mikil mistök. Það olli miklum erfiðleik- um. Ég hef stundum hugsað um að ef það hjónaband hefði ekki orðiö þá væru ekki til þrjú dásamleg böm sem ég á í Bandaríkjunum og fjórir afasynir sem eru allir yndislegir. Það er svo erfitt að segja um slíkt. Ef maður hefði ekki gert eitthvað þá hlýtur það sem á eftir kemur að breytast. Þannig að ég á mjög erfitt með að draga fram einn ákveðinn hlut. Lífið verður að vera í stöðugri endurskoðun. Stærðfræðingur sagði við mig á námsárum mínum í Kali- fomiu að hraði breytinganna væri þannig að hann tvöfaldaðist á hverj- um sjö ámm. Allt væri orðið nýtt að sjö árum liðnum. Kannski er hrað- inn miklu meiri. Það em svo miklar breytingar að það versta sem kemur fyrir menn er að endurskoða sig ekki jafnóðum. Sumir heimspekingar hafa sagt að hraðinn sé svo mikill að maðurinn geti ekki fylgt honum og hann hljóti að týnast í honum. Ég er að reyna að gera það ekki.“ -sm
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.