Dagblaðið Vísir - DV - 17.04.1999, Blaðsíða 18

18
jfeygarðshornið
LAUGARDAGUR 17. APRÍL 1999
gurílífi
Bréf Davíðs
Guðmundur Andri Thorsson
maður ekki fyrr en bréfið verður
birt - sem er sjálfsögð og eðlileg
krafa úr því sem komið er. Á séra
Karl að svipta séra Örn hemp-
unni? Á hann að veita honum
áminningu? Og fyrir hvað þá?
Þetta er afar forvitnilegt.
En hvað sem það nú annars er
sem séra Karl, yfirmaður séra
Amar Bárðar, á nákvæmlega að
gera þá fer ekki á milli mála til
hvers er ætlast. Séra Örn Bárður
skal'ekki gera svona aftur. Né aðr-
ir.
Þetta er með öðrum orðum ódul-
búin tilraun til skoðanakúgunar.
******
Leiðist Davíð? Hefur hann eitt-
hvaö lítið fyrir stafni? Getur verið
að ástæða þessa furðulega upp-
hlaups sé að hann hefur kosið að
eiga ekki orðastað við stjómarand-
stæðinga í þessari kosningabar-
áttu en þarf að skeyta skapi sinu á
einu prestkomi í staðinn?
Em það virkilega svona vald-
stjómendur sem íslendingar vilja?
Frétt var í Degi í gær af sér-
kennilegum tiltektum forsætisráð-
herra. Samkvæmt henni mun hann
hafa ritað biskupi íslands bréf þar
sem hann lét að sögn í ljós óánægju
með smásögu eftir séra Öm Bárð
Jónsson sem birtist í Lesbók Morg-
unblaðsins. Öm starfar eins og tit-
illinn gefur til kynna innan vé-
banda Þjóðkirkjunnar. Þetta var
ádeilusaga um græðgi íslendinga
og rangt verðmætamat þegar pen-
ingahyggja er látin ráða ferðinni í
samskiptum við náttúru landsins,
tilhneigingar í samtímanum leidd-
ar út í sínar röklegu ógöngur, sem
er klassískt bragð höfunda. í sög-
unni er dæmigerður íslenskur
lukkuriddari sem kallar sig at-
hafnamann látinn telja ríkisstjórn,
borgarstjóra og þjóðinni allri trú
um að snjallræði sé að selja Esjuna
til Evrópu, og allt endar það vita-
skuld með ósköpum. Myndskreyt-
ing fylgir sögunni þar sem Davíð
Oddsson er auögreindur sem nokk-
urs konar persónugervingur ís-
lenskra stjórnvalda. í sögunni er
hins vegar hvergi sneitt að honum,
hvorki persónulega né sem ráð-
herra.
Bréf forsætisráðherra til biskups
er sagt vera ritað á bréfsefni forsæt-
isráðuneytisins. í frétt Dags neitar
séra Karl Sigurbjörnsson biskup að
tjá sig um málið, en hann er sam-
kvæmt öðrum heimildum blaðsins
sagður hafa svarað bréfi ráðherr-
ans.
Æskilegt væri að þetta mál kæm-
ist af stigi orðróms óg óstaðfestra
fregna því að sé fréttin sönn þá er
þarna um að ræða framferði hjá
forsætisráðherra sem full ástæða er
fyrir þjóðina að vita um. Þótt málið
og loddara, og þar með látið liggja
að þeirri svívirðilegu aðdróttun að
hann - Davíð Oddsson - myndi
nokkurn tímann tcika í mál að sjálf
Esjan yrði seld til útlanda. Allt
hans starf er þannig afbakað á ræt-
inn máta, allt sem hann hefur gert
til þjóðþrifa dregið niður í svaðið,
á ósmekklegan og einstaklega
óprestlegan hátt.
Það er svo misjafnt hvernig
menn upplifa sjálfa sig. Og í sjálfu
sér er það alls ekki óeðlilegt að
ráðherranum skyldi mislíka sagan
- það sýnir kannski viðkvæma
lund og heitt hjarta. Og heldur
ekkert við því að segja að hann láti
óánægju sína í ljós með einhverj-
um hætti.. Hann gæti ritað grein í
Morgunblaðið þar sem hann and-
mælir því að hann hafi í hyggju að
selja Esjuna; hann gæti kvartað
við ritstjóm blaðsins yflr því að
birta slíkan ósóma; hann gæti jafn-
vel sent höfundi sögunnar orð-
sendingu þar sem hann léti i ljós
vanþóknun sína, eða kannski frek-
ar þeim Andrési sem merkt hefur
sér myndina sem fylgir sögunni,
því Davíð er aldrei nafngreindur i
sjálfum textanum. Slik viðbrögð
yrðu að vísu alltaf kjánaleg, en þó
ásættanleg.
Það sem hann gerir hins vegar -
sé fréttin í Degi sönn - er að hann
færir málið á opinbert plan, sem er
með hreinum ólíkindum. Sem einn
æðsti embættismaður þjóðarinnar
ber hann fram formlega kvörtun
við annan afl æðstu embættis-
mönnum þjóðarinnar, og kvartar
yfir framferði undirmanns hins.
Því framferði að skrifa smásögu.
Nú veit maður ekki til hvers
hann ætlast af biskupi. Það veit
virðist að sönnu ekki stórvægilegt
þá er það vissulega nokkur vitnis-
burður um það hvernig ráðherrann
kýs að fara með vald sitt.
ingarfrelsi þeirra og atvinnuöryggi.
Úr því að málið er komið í blöðin
ætti ráðherrann að minnsta kosti
að sjá sóma sinn i að leiða okkur
Oft hefur maður heyrt orðasveim
um tilhneigingar hjá honum: menn
hafa hvíslað um heiftrækni og lang-
rækni og misbeitingu valds - „en
berðu mig ekki fyrir því“. Allir
muna tilraun ráðherrans til að
skjóta fréttastofu sjónvarps skelk í
bringu sem bar góðan árangur, og
fleiri slík mál hafa komið upp sem
sýna frámunalegt ráðriki en bréfa-
skriftfr ráðherrans út af svo af-
dráttarlausu smámáli benda hins
vegar til þess að ranghugmyndir
hans um valdsvið sitt geti reynst
þegnum landsins hættulegar, tján-
fyrir sjónir hvaða nauðsyn bar til
þess að kvarta við sjálfan biskup ís-
lands yfir smásögu í Lesbók Morg-
unblaðsins.
******
Nú kynni að hvarfla að einhverj-
um að það sé ekkert að því að ráð-
herra finni að því að saga sem
þessi birtist, enda um að ræða
háðsádeilu á einkavæðingarstefnu
ríkisstjórnarinnar, og hann sýnd-
ur á mynd með glas í hendi að
skála við einhvem ævintýramann
Dagur í lífi Bjarneyjar Þóru Hafþórsdóttur, fegurðardrottningar Norðurlands:
Árstíó feguröardrottninga er
runnin upp. Fallegasta kvenfólk
landsins byrjar aö œfa sig aö
ganga rétt og koma vel fram. Þær
keppa hver í sínum landshluta og
sumar gráta af gleöi en aörar
gráta. Þœr sem sigra hafa ekki lok-
iö keppni því aó þœr halda áfram
á göngunni til titilsins feguröar-
drottning íslands. Og ein vinnur.
Ein þeirra sem hlotiö hafa titil-
inn ungfrú Eitthvertland að und-
anfömu er Bjamey Þóra Hafþórs-
dóttir, sem var kjörin ungfrú
Norðurland fyrir viku. Hún á,
þrátt fyrir titilinn, rætur að rekja
til Austurlands. Hún segir að
Norðlendingar séu sáttir við að
stúlka úr öðru kjördæmi hreppi
hnossið. Bjamey er í Menntaskól-
anum á Akureyri og prófin eru
ekki fyrr en á versta tíma, í lok
maí, á sama tíma og Fegurðarsam-
keppni íslands verður haldin.
Bjamey leyfði okkur að kíkja í
dagbókina sína daginn sem hún
var kjörin ungfrú Norðurland á
Akureyri.
-sm
Frekar stressuð
Þegar ég vaknaði föstudags-
morguninn níunda apríl, daginn
sem höföum undirbúið okkur fyr-
ir síðustu sjö vikur, var ég frekar
stressuð. Klukkan var níu og ég
byrjaöi á að fara í sturtu því að
við áttum að hitta dómnefndina
eftir klukkutíma.
Fyrir dómarana gengum við um
á bikiníum. Dómnefndin tók síðan
stutt viðtal við okkur. Allt tók
þetta sinn tíma. Ég náði að skjót-
ast heim áður en ég átti að mæta í
greiðslu fyrir kvöldið. Þegar því
var lokið var komið að næsta
þætti, förðuninni.
Stóra stundin
Förðuninni lauk þegar klukk-
an var orðin rúmlega fjögur. Þá
tók við bið: Ég þurfti að bíða
nánast alveg tilbúin, alveg þar til
um kvöldið. Þegar ég kom heim
var fjölskyldan komin alla leið
frá Vopnafirði. Hún var önnum
kafin við að taka sig til fyrir
kvöldið.
Ég notaði þennan tíma til að
aðstoða mömmu og systur mína
við að taka sig til. Tíminn var
því mjög fljótur að liða.
Svo var komið að því; keppnin
var að byrja. Það gekk allt upp
hjá okkur stelpunum. Engin datt
á þessum hræðilegu pinnahæl-
um, allt fór eins og við höfðum
æft og okkur tókst vel upp.
Það eftirminnilegasta við dag-
inn var auðvitað stóra stundin,
krýningin sjálf.