Dagblaðið Vísir - DV - 24.11.2001, Qupperneq 49

57
LAUGARDAGUR 24. NÓVEMBKR 2001
DV___________________________________________________________________________________________________Helgarblað
Blaðamenn á þönum
Hér kemur Jónas Haratdsson færandi hendi á ritstjórnina, ásamt Hauki
Helgasyni ntstjórnarfulltrúa, meö glóövolg blöö frá prentsmiðju
Morgunblaösins.
tveggja; blöðin hefðu hvorugt verið í
bráðri hættu og ekki útlit fyrir að
annað hvort þeirra hætti að koma út
vegna fjárhagsörðugleika. Indriði G.
Þorsteinsson rithöfundur var stjórn-
arformaður Reykjaprents og var
sama sinnis um ágæti samrunans.
Dagblöðin í Reykjavík sáu að
þessi sameining var stórfrétt en
höfðu líka áhyggjur af því að
flokkspólitískir leiðarar Ellerts
Schram, sem þá var tiltölulega ný-
hættur á þingi, mundu tröllríða
hinu nýja blaði. Þær áhyggjur
reyndust óþarfar. „Ég var með
pólitískan stimpil á mér og flokks-
bundinn sem ritstjóri Vísis. Þetta
var hins vegar ekki málgagn Sjálf-
stæðisflokksins. Ég hafði svigrúm
til að lýsa skoðunum mínum á
mínum flokki eins og öðrum, kost-
um og göllum. Þetta var aldrei
vandamál, hvorki þá né síðar,“
segir Ellert B. Schram í dag, en
hann var ritstjóri í 15 ár. „Það
urðu engir árekstrar milli okkar
ritstjóranna, Jónas var fær og
reyndur blaðamaður og kunni vel
til verka. Þó að ég kæmi úr
annarri átt gekk samstarf okkar
vel. Ég held að sameiningin hafi
verið skynsamleg."
DV hefur dafnað vel á þessum
tveim áratugum og blaðið stöðugt í
fararbroddi i fréttamennsku og
þjónustu við lesendur. Upp á
síðkastið hafa lesendur fundið fyr-
ir nýjum fjörtökum í blaðinu. Kyn-
slóðir koma og fara, veröldin
breytist og blöðin með. -JBP
Blaöamenn mætast
Viö innganginn í Síöumúla 14 - Herbert Guðmundsson aö ftytja alit sitt yfir á
númer 12 en Franzisca Gunnarsdóttir fer frá Dagbiaöinu yfir á skrifstofur Vís-
is. Gat var rofiö á vegginn milli biaöanna daginn eftir.
DV-MYND BRINK
Aöstoöarritstjórar minnast tímamóta
Jónas Haraldsson og Sigmundur Ernir Rúnarsson, aöstoöarritstjórar DV, minnast tímamótanna þegar Dagblaöiö og
Vísir sameinuöust undir merki DV aöfaranótt fimmtudagsins 26. nóvember 1981.
Nóvembernótt
- eftir Jónas Haraldsson
„Hittu okkur á ritstjórninni í
kvöld, klukkan eilefu," sagði rit-
stjórinn. Ég kinkaði kolli en spurði
einskis. Hann var þannig í framan.
Ætli hann sé að hætta, karlinn,
hugsaði ég með mér á heimleið-
inni. Þetta var ekki venjulegt, svo
mikið vissi ég þótt blaðamennsku-
árin væru ekki nema fjögur.
Ég var með blaðið, leysti frétta-
stjórann af. Hann var að spóka sig
á víðum lendum Bandaríkjanna.
Það var tíðindalítið, gúrka. Því
hafði ung varaskeifan nokkrar
áhyggjur af næsta degi. Það var
óþarfi. Frétt morgundagsins var
búin til í Síðumúlanum þessa nótt.
Ritstjórinn var ekki hættur,
fjarri því, en hann var ekki lengur
einn i brúnni. Þeir tóku á móti
okkur á skörinni á númer 12,
Jónas og Ellert. Þeir voru gengnir
í eina sæng og létu eins og ekkert
væri sjálfsagðara.
Búum til blað, nýtt blað, það var
dagskipunin, raunar næturskipun
þeirra fáu sem tóku til starfa í
skjóli nætur. Vinnsla síðdegisblað-
anna beggja var langt komin. Þau
biðu aðeins morgunfréttanna, lög-
reglufrétta og erlendra tíðinda. Við
tók undarlegt starf, varla blaða-
mennska heldur púsl. Frágengnum
síðum úr báðum blöðum var raðað
saman með sitt hvorri leturgerð og
útliti. Blað næsta dags var óvenju-
legt en þaö skúbbaði. Það bar í sér
gen foreldranna. Einhver sagöi
bastarður en það átti eftir að
fríkka.
Kjálkinn seig á blaðamönnum
beggja þegar þeir mættu í morg-
unsárið. Það var myrkur úti en
undarleg birta í augum nætur-
hrafnanna.
Jónas Haraldsson var aðstoðar-
fréttastjóri Dagblaðsins þegar Dag-
blaðið og Vísir voru sameinuð
1981.
Hann er nú aðstoðarritstjóri DV.
Borkjamlnn
Þaö var táknræn athöfn þegar boraö var í gegnum vegginn sem skildi Dagblaöiö og Vísi í Síöumúlanum.
Novembermorgunn
- eftir Sigmund Erni Rúnarsson
Þennan nóvembermorgun var
veður stillt og milt. Og fáir um borð
í leið 6 upp Háaleitið. Þegar gengið
var yfir melana ofan Síðumúla
sáust ljós í hvftu húsalengjunni sem
var óvenjulegt svona snemma morg-
uns. En hugurinn var ekki við ljós-
ið heldur strimilinn sem beið í
Reuters-tromlunni. Þaðan var að
hafa allar heimsins fréttir þessa
nýja dags.
Kaffið bragðaðist eins og vana-
lega, stamt á tungu. Sest var í bás-
inn, fingur stroknir og að svo búnu
var Brotherinn barinn duglega. Þeg-
ar nokkuð var komið inn í léttar
snaranir um skærur á milli Tyrkja
og Kúrda á landamærunum við íran
var klappað hóflega á grannar axi-
irnar. Stillt rödd ritstjórans heyrð-
ist segja þessum óbreytta bláða-
manni að óþarft væri að skrifa meir
að sinni; blaðið væri búið! Og gott
betur, það væri í prentun!
I nokkrar sekúndur var hugsað
til þess hvort ritstjórinn væri með
ráði, en þaðan svo haldið yfir í fleiri
snaranir á heimsins vonsku:
Belfast, Beirút og Breshnev lasinn.
Blaðamönnum er ekki tamt að sitja
við hljóðar ritvélar. Og enn kom rit-
stjórinn, bað þennan sama unga
blaðamann að láta náðarsamlegast
af skrifunum; þetta þýddi ekkert,
blaðið væri búið! Alveg!
Skrýtið, vissulega. En þegar horft
var um öxl, út básinn og inn eftir
gangi var ekki annað að sjá en
starfsmenn aðrir tækju deginum Sf
létt. Kveikt var í rettu og spurt si
sona hvað væri á seyði og menn litu
forviða á unga manninn: Hva, hef-
urðu ekki heyrt það?
Sigmundur Ernir Rúnarsson var
blaðamaður á Vísi þegar Dagblaðið
og Vísir voru sameinuð 1981. ^
Hann er nú aðstoðarritstjóri DV.