Dagblaðið Vísir - DV - 15.06.2002, Blaðsíða 39

h
LAUCARDACUR 15. JÚNf 2002
Helqorbloö 3DV
43
Páll Magnússon liefur haft þrjá umdeilda yfirmenn á ferlinum, Kára Stefánsson, Jón Ólafsson og Jón Óttar
Ragnarsson. Hann segist eiga gott með að vinna með fólki en það verði að setja mörk í samskiptum allra.
bæði yfirmanna og undirmanna. Sé stigið yfir þau geti hvesst snögglega.
DV-mynd ÞÖK
„Stöð 2 var auðvitað einstakt fyrirbæri sem var
gríðarlega gaman að móta með góðu fólki þegar ríkis-
einokun í sjónvarpi var aflétt. Ég tel að við höfum að
mörgu leyti brotið blað í íslenskri sjónvarpsfrétta-
mennsku og breytt Ríkissjónvarpinu heilmikið í leið-
inni gegnum samkeppni.
Hitt er svo annað mál að þetta fyrirtæki hefur alla
tíð verið óheppið með eigendur sina og þarna hafa
meirihlutar og minnihlutar tekist á í gegnum tíðina,
oft með slæmum afleiðingum fyrir fyrirtækið sjálft.“
Stríðin hörðu
Saga Stöðvar 2 er of mikil, löng og flókin sápuópera
til þess að hún verði rakin hér en Páll fluttist um
tíma úr stól fréttastjóra í stól forstjóra og gegndi
starfi forstjóra fyrirtækisins í nærri fjögur ár.
„Ég hef stundum velt því fyrir mér hvort ég ætti
ekki að skrifa bók um þetta stríð.“
Hann lenti engu að síður milli stafs og hurðar í
þeim skilningi að um miðjan tíunda áratuginn, þegar
átökin um eignarhaldið urðu einstaklega hörð og ill-
víg, sá Páll sér þann kost vænstan að standa upp og
ganga á dyr.
„Fram til þess höfðu menn í þessum litlu heims-
styrjöldum hluthafanna borið gæfu til þess að
skemma ekki það sem slegist var um en þarna varð
heiftin svo mikil að ég sem forstjóri var kominn í
óþolandi stöðu og sagði upp. Þetta var langversta
stríðið."
Páll kom síðan aftur eftir um ár og tók við því verk-
efni að koma Sýn á laggirnar og eftir ár við það verk-
efni tók hann aftur við fréttastjórastarfinu og gegndi
því til hausts 2000 þegar hann settist í þann stól sem
hann nú situr I.
„Mér fannst enn að ég ætti sitthvað ógert í frétta-
harkinu. Þótt ég hefði horfið á braut tímabundið og
gegnt starfi forstjóra í nærri fjögur ár þá var frétta-
mennskan enn það skemmtilegasta sem ég hafði
gert.“
Það hafa verið fluttar fréttir af því að staða Norð-
urljósa sem rekur Stöð 2 er alls ekki góð og hangir að
sögn sumra á bláþræði. Páll segist vera sannfærður
4-
hjarta þegar ljóst var að sú tilraun til endurreisnar
sem þar átti að gera myndi ekki takast því flokkurinn
vildi ekki sleppa hendinni af blaðinu. Þaðan lá leiðin
til Iceland Review með ritstjórn á Storð sem var
skammlíft en afar metnaðarfullt tímarit um ísland.
Síðan kom staða þingfréttaritara RÚV og fréttamaður í
ígripum þar. Þegar Ingvi Hrafn Jónsson varð frétta-
stjóri RÚV gerði hann Pál að aðstoðarfréttastjóra en
vegna veikinda Ingva varð Páll fljótlega í reynd frétta-
stjóri Rikissjónvarpsins þótt hann væri einna yngstur
starfsmanna þar og tiltölulega reynslulítill miðað við
marga aðra.
„Þótt engin undirmál væru í gangi þá var lítil hrifn-
ing með þessa ráðstöfun meðal þeirra sem þarna voru
í fleti fyrir. Ég sat þarna kornungur og reynslulítill og
þetta varð töluverð lífsreynsla og eldskírn."
Það var síðan á vordögum 1986 sem Jón Óttar Ragn-
arsson hringdi í Pál og sagðist ætla að fara að stofna
sjónvarpsstöð og bauð honum að búa tH fréttastofuna.
Páll þekkti manninn ekki neitt, vissi aðeins að hann
kenndi matvælafræði við Háskólann og afþakkaði pent
og viðurkennir að honum hafi ekkert litist á þessar
ráðagerðir. En Jón hélt áfram að hringja.
„Ég hugsaði svo málið í minu sumarfríi og varð ljóst
að þótt ég hefði gaman af starfmu á fréttastofu RÚV var
ég hundóánægður með mjög margt í stofnuninni. Breyt-
ingar voru nær ómögulegar og útvarpsráð var álykt-
andi í sífeHu um hluti sem það hafði ekki hundsvit á og
ég þoldi til dæmis ekki að þurfa að eiga það undir at-
kvæðagreiðslu pólitískrar nefndar hverjir væru reknir
og ráðnir þarna. Svo taldi ég mér trú um að þótt mér
þætti aUt tal matvælafræðingsins hálfgeggjað þá fengi
ég aldrei annaö eins tækifæri og þetta. Að smiða heUa
fréttastofu frá grunni samkvæmt eigin hugmyndum. Ef
ég gerði þetta ekki myndi ég naga mig i handarbökin
það sem eftir væri ævinnar. Að þessari sölumennsku
gagnvart sjálfum mér lokinni ákvað ég að slá til og fara
út í óvissuna. Ég hef aldrei séð eftir því.“
Síðar í samtali okkar viðurkenndi PáU að með svip-
uðum rökum hefði hann ákveðið að yfirgefa Stöð 2 fyr-
ir tæpum tveimur árum og sér fyndist þessi tímamót
um margt svipuð.
um að rekstur Stöðvar 2 sé í sjálfu sér traustur en
hafi stundum goldið átakanna um eignarhaldið.
„Fyrirtækið hefur hins vegar tvisvar sinnum farið
í gegnum það sem er kaUað „levereged buyout“ sem
þýðir í raun að það þarf að fjármagna kaup á sjálfu
sér. Fá fyrirtæki þola slíkt einu sinni hvað þá tvisvar
og þess vegna er fyrirtækið eins skuldsett og raun ber
vitni."
Páll segist sannfærður um að Stöð 2 muni ekki lifa
í óbreyttri mynd á óbreyttum markaði. Samkeppni
frá Skjá einum hafi gert lif fyrirtækisins enn erfiðara
en það var fyrir og við óbreyttar aðstæður muni hvor-
ugt fyrirtækið lifa af.
„Þetta er tímaspursmál að mínu viti.“
PáU er 48 ára gamall og segist hafa verið dálitla
stund í nýju starfi að venjast því að geta ekki mælt
árangur dagsins í jafn sýnUegu formi eins og klukku-
tíma fréttaþætti. Það er vani fjölmiðlamanna sem
mæla árangur starfsins í dálksentimetrum eða
fréttamínútum og prentuðum síðum.
Fyrst í stað gerði þetta hann óöruggan í starfi því
hann hafði enga handfasta sönnun í lok dags um að
hann hefði gert nokkurn skapaðan hlut! En svo segist
hann hafa farið að skynja starfið á annan hátt. Hann
viðurkennir að stundum hafi hann saknað gamla
starfsins þegar mikið var um að vera í þjóðfélaginu
og viðurkennir jafnframt að sér hafi orðið ljóst við
umskiptin að hann var orðinn leiðari á fréttaharkinu
en hann leyfði sjálfum sér að viðurkenna.
„Staðreyndin er sú að þótt þetta starf sé auðvitað
baktería sem maður losnar seint eða aldrei alveg við
þá er starf fréttastjóra ekki eins skemmtUegt og það
að vera fréttamaður og fá að fara á vettvang. Ég vildi
að það sem ég gerði væri skemmtUegt og þess vegna
viðurkenndi ég ekki fyrir sjálfum mér að ég væri orð-
inn leiður þótt ég væri farinn að hugsa málið alvar-
lega.“
Af starfsferli Páls má eiginlega ráöa að þar fari
maður sem vfll helst kljást við ný og framandi verk-
efni og leiðist kyrrstaða og lognmoUa. Hann er kapp-
samur og þekktur veiðimaður í frístundum sínum og
það ber einnig nokkrum metnaði vitni.
Margir segja að Páll Magnússon sé metnaðargjarn
frekjuhundur og orðhákur sem verði alltaf að hafa
síðasta orðið en hann segir að sér hafi alltaf gengið
vel að vinna með fólki. Þó með þeim formerkjum að
hann sagðist fljótlega hafa gert sér grein fyrir því að
honum þyrfti ekki aö líka þersónulega vel við alla
fréttamenn sem hann réði tU starfa því hann segir að
í stéttinni séu afar margar primadonnur.
„Ef ég hefði látið það ráða hverja ég kynni persónu-
lega vel við þá hefði ég farið á mis við marga prýði-
lega góða fréttamenn í gegnum tíðina!“
Að brjóta húsgögn með Jóni
Hann segist setja fólki sem hann vinnur með, bæði
yfirmönnum og undirmönnum, einhvers konar ósjálf-
ráð mörk í samskiptum og meðan báðir virði þau
gangi allt vel. Sé látið reyna á mörkin eða landamær-
in geti vel hvesst og hann kannast við rómuð rifrfldi
sín við Jón Óttar Ragnarsson sjónvarpsstjóra sem
fóru fram á hverju misseri og þátttakendur í þeim
brutu iðulega húsgögn, smámuni og hurðir orðum
sínum tU áréttingar.
Páll smakkaði vín í fyrsta skipti þegar hann var 16
ára og segist árum saman hafa notað það sér tU
skemmtunar og gleði en á síðasta ári komst hann að
þeirri niðurstöðu að hann hefði af neyslu þess meiri
ama en gleði og fór í áfengismeðferð. Blaöamenn og
fréttamenn hafa skuggalegt orðspor að þessu leyti.
Fólk sem vinnur undir miklu álagi og hefur iðulega
meiri aðgang að veisluhöldum en almennt gerist.
Gerði starfið hann að alkóhólista?
„Nei. Það gerir ekkert starf menn að alkóhólistum
og ekki heldur í mínu tilfelli. Mér fannst jöfnuðurinn
miUi gleði og ama af neyslu þess vera orðinn mér
óhagstæður og hætti. Mér finnst þetta vera prívat
ákvörðun og vU ekki hafa nein sérstök orð um hana.
Sporin hræða í þeim efnum.“
PÁÁ
<
%