Dagblaðið Vísir - DV - 15.06.2002, Blaðsíða 46

50
HgIqorblaö DV LAUGARDAGUR 15. JÚNÍ 2002
Sakamál
Umsjón
Páll Ásgeir
Asgeirsson
Skipulögð
dráp án tilgangs
„Éq er að tilkqnna morð“ sagði rödd í síma
lögreqlustöðwarinnar íbænum Raleigh í
Norður-Karólínuríki. „Tilkgnna hvað?“
spurði lögreglustöðin. „Það var framið
morð við járnbrautarteinana rétt hjá aðal-
fangelsinu. Þar getið þið fundið mann í
rauðri stuttermaskgrtu, bláum qallabuxum
og ííþróttaskóm, hann er dauður.“„Hvernig
veistu þetta?“spurði löqreglan. „Það var ég
sem drap hann.“
SÍMTALIÐ ÁTTI SÉR STAÐ KL. 4 aö morgni 3. júní
1997. Sá sem hringdi kallaði sjálfan sig Ljósberann og
kvaðst tilbiðja satan. Það tók lögreglumenn aðeins
nokkrar mínútu að komast á staðinn sem vísað var á í
símanum. Líkið lá á grúfu yfir járnbrautarspor og
mörg tóm skothylki fundust einnig á staðnum sem ná-
unginn í símanum benti á.
Lögreglan fann fleira en líkið og skothylkin. Á þess-
■f- ar slóðir sækja umrenningar og hafast þar við í lengri
eða skemmri tíma. Einn þeirra var vitni að morðinu.
Hann skýrði svo frá að um nóttina um kl. 1.45 hafi
hann tekið eftir hvítum bíl með dökku striki á hliðinni
sem ekið var inn á bílstæði sementsverksmiðju sem
þar er. Bílstjórinn kom auga á mann sem gekk eftir
járnbraurarspori sem liggur með fram verksmiðjunni
og fór út úr bílunum og æpti á göngumann. Þá fór hann
út úr bílnum og kastaði grjóthnullungi á eftir mannin-
um. Síðan settist hann aftur inn í bílinn og sat þar í um
hálfa klukkustund. Síðan sté hann út úr bílnum og opn-
aði farangursgeymsluna og leit rannsakandi kringum
sig og tók fram riffil og gekk í átt að brautarteinunum.
Flækingurinn heyrði byssuskot og síðan hvert af öðru.
Þá flúði hann af vettvangi.
Myrti maðurinn reyndist vera Francisco Gutierrez,
29 ára gamall ólöglegur innflytjandi sem var nýkominn
til Bandaríkjanna. Eins og hans líkar stundaði hann
ígripavinnu og svaf stundum á þeim slóðum sem hann
mætti örlögum sínum. Morðinginn kom að honum sof-
andi og skaut hann fyrst í öxlina. Maðurinn hrökk upp
og tók á rás. Tólf byssukúlur til viðbótar hæfðu hann í
bakið. Krufning og rannsókn á líkinu leiddi í ljós að
mikið alkóhólmagn var í blóðinu en maginn tómur. Eft-
ir að hann fékk fyrsta skotið í sig var maðurinn ekki í
því ástandi að hann gæti forðað sér undan skothríðinni
sem á eftir fylgdi.
Lögreglumenn yfirheyrðu afgreiðslumenn í verslun-
um í nágrenninu og umrenningana sem héldu sig á
svæðinu en enginn kannaðist við bílinn sem leitað var.
Ár leið án þess að nokkuð miðaði í rannsókn máls-
ins. Fimm önnur óleyst morðmál voru í rannsókn hjá
lögreglunni í Raleigh og var fastlega búist við að hið
sjötta hefði bæst við og voru menn úrkula vonar um að
úr rættist. Einnig var óleyst dularfullt dráp á hestum
sem skotnir voru á landi háskólans i Norður-Karólínu
nærri Raleigh. Hestarnir voru þekktir í nágrenninu
fyrir hve þeir hændust að mannfólki og komu óðara að
girðingu þegar einhver stansaði þar og heilsuðu upp á
gestina.
En ókunni maðurinn sem kom að girðingunni nótt
nokkra milli kl. eitt og tvö hafði annað í huga en að
láta vel að skepnunum. Hann skaut tvo þeirra svo að
þeir drápust samstundis. Fylfull meri var líka skotin
en dýralæknir gerði að sárum hennar og vakti yfir
henni í fleiri sólarhringa þar til sýnt þótti að hún
myndi lifa árásina af. Skilja varð tvær byssukúlur eft-
ir í skrokki merarinnar þar sem ekki var hægt að ná
i þeim án þess að stofna lífi hennar í enn meiri hættu.
Skothríðin á hrossin var aðalfréttaefni staðbundna
sjónvarpsins í einn dag og síðan ekki söguna meir. Þess
var ekki einu sinni getið þegar særða merin kastaði
mánuði síðar og var folaldið sprelllifandi og heilbrigt.
Lögreglan hafði ekki hugmynd um hver vann illvirkið
og sinna þurfti öðrum alvarlegum glæpamálum og var
enginn skortur á verkefnum fyrir rannsóknarlögreglu-
* menn á svæðinu. Litið var á árásina á hestana sem
Samuel Scott Covington er einfari, rnikill vexti en heldur veimiltítulegur til höfuðsins. Hann hefur vndi af
hryllingssögum og sjónvarpsréttarhöldum, en á erfitt með að gera grein fyrir eigin hrottaskap.
hvert annað illskufullt atvik sem búast má við í millj-
ón manna lögsagnarumdæmi.
Skriður á málin
Þá varð það að klukkan átta að kvöldi var hringt í
lögreglustöðina í Raleigh og hótaði sá sem var f sím-
anum að myrða borgarstjórann. Símtalið var rakið í
fundarherbergi dagblaðs í borginni, sem var f opin-
berri andstöðu við Fetzer borgarstjóra. Lögreglu-
menn hópuðust í byggingu blaðsins en enginn fannst
sem líklegur þótti til að hafa hringt og hótað morði
þrátt fyrir að starfsmenn blaðisins veittu lögreglunni
alla þá aðstoð sem þeir voru færir um. Aftur var
hringt og morði hótað en símamaður fannst hvergi.
Lögreglan lagði málin sem hér eru talin til hliðar
og engum datt í huga að tengja þau saman. Það var
ekki fyrr en seint á árinu 1999 að kona í Raleigh sem
var að vafra á Netinu kom skriði á málin. Hún var að
skoða gamlar fréttir úr staðbundna sjónvarpinu og
var að fara yfir hvað sagt var um morðið á Gutierrez
og hlustaði á röddina sem tilkynnti lögreglunni um
verknaðinn. Hún hlustaði aftur og aftur á manninn
sem játaði að hafa myrt manninn en enginn vissi
hver var. Hún þekkti röddina og hringdi í lögegluna.
Daginn eftir bönkuðu lögreglumenn upp á hjá
Samuel Scott Covington með húsleitarheimild upp á
vasann. Samuel var þá 29 ára gamall piparsveinn sem
bjó hjá móður sinni. í herbergi hans fannst biblía
satansdýrkenda. í bílnum var riffill og síðan fundudt
fleiri rifflar og skammbyssur í fórum mannsins.
Einnig komu í leitirnar úrklippur úr blaði þar sem
skýrt var frá rannsókninni á morði Gutierrez. Önnur
sönnunargögn bentu til þess að sami maður hefði
skotið hestana á háskólalóðinni fyrir þrem árum.
Síðar um daginn var Samuel handtekinn í húsi
blaðisins sem morðhótanirnar komu frá. Þar starfaði
sá grunaði annað slagið við að stinga auglýsingapés-
um inn í blaðið. Honum var stungiö fangelsi og
ákærður fyrir morð og fyrir að drepa hestana.
Þótt Samuel væri undarlegur um margt var hann
talinn sakhæfur. Þegar á barnsaldri skar hann sig úr
jafnöldrum sínum og virtist aldrei eiga samleið með
öðru fólki. Hann óx hratt og bar höfuð og herðar yfir
bekkjarsystkini sín í skóla. Hann var tregur nemandi
og þurfti að vera i sérstökum tossabekkjum. Hann
var vinalaus og einmana og sökkti sér í eigin hugar-
heim.
Hann dvaldi löngum í herbergi sinu og las hryll-
ingssögur Stephen King og fylgdist með sjónvarps-
þáttum sem fóru að mestu fram i réttarsölum, las
blöð af stakri nákvæmni og hlustaði á spjallþætti í út-
varpi.
Eftir framhaldsskólanám vann Samuel við ýmis
létt láglaunastörf. Hvorki móðir hans né sambýlis-
maður hennar vissu af byssusafni heimilissonarins
eða af öllu hans næturrölti. Eftir að upp komst um
ódæði hans sagði móðir hans aðeins að hún léti lög-
mönnum og læknum eftir að annast hagsmuni sonar
síns.
Nágrannakona kvaðst oft hafa tekið eftir þegar hún
kom heim úr vinnu eftir miðnætti að Samuel sat þá í
bil sínum. Hún þorði ekki annað en læsa dyrum og
gluggum vandlega og þegar hún leit út löngu eftir að
hún var komin inn sá hún hvar nágranninn sat enn í
bílnum og hafðist ekki annað að en að horfa út í
myrkrið. Þannig sat hann iðulega klukkustundum
saman.
Eftir að Samuel Scott Covington var úrskurðaður
sakhæfur var mál hans tekið fyrir árið 2000. Hann
samþykkti uppástungu verjanda sins að semja um að
játa á sig morðið á farandverkamanninum og vera
samvinnuþýður í réttarhöldunum gegn því að fá dóm
upp á lífstíðarfangelsi án möguleika á náðun. Annas
átti hann líflátsdóm yfir höfði sér. Hann játaði sig
sekan um morðið í byrjun réttarhaldanna án þess að
gefa neina ástæðu fyrir verknaðnum. Stóri sein-
þroska maðurinn sagðist ekki vita hvað kom yfir sig,
það væri ólíkt sér að vilja vinna öðrum mein. En
hann kvaðst vona að Gutierrez væri nú á betri stað
en hann yfirgaf á járnbrautarteinunum á sínum tíma.
Ekki var minnst á hestadrápin eða morðhótanirnar
í garð borgarstjóra þegar dómur var kveðinn upp og
þau mál látin niður falla.
Samuel er nú lokaður inni í ríkisfangelsi Norður-
Karólína í Raleigh og er þar í aðeins örfárra km fjar-
lægð fá þeim stað á brautarteinunum sem hinn óham-
ingjusami, ólöglegi innflytjandi, Francisco Gutierrez,
féll fyrir morðingja sem hann hafði aldrei séð eða
heyrt og var fáfræði þeirra hver um annan gagn-
kvæm.