Dagblaðið Vísir - DV - 08.03.2003, Page 46

50
H e I c) a r b l a c) Iy\T
LAU GARDAGUR 8. MARS 2003
Blóði drif-
in skilaboð
Dæmdur morðingi var látinn laus og sgknaður eftir
nokkurra ára dvöl í frönsku fangelsi. Það var létt verk og
löðurmannlegt að fá manninn dæmdan fgrir morð sem
var nær útilokað að hann hefði framið en það þurfti tvo
þjóðhöfðingja til að fá mál hans tekið upp og enn hefur
ekki hafst upp á þeim sem framdi glæpinn. Gagnrgnend-
ur íFrakklandi líktu morðrannsókninni við aðferðir Clou-
seaus, hins seinheppna lögregluforingja íkvikmgndum,
þar sem Peter Sellers fór með hlutverk hins seinheppna
lögreglumanns. Hins vegar er vitnað ískáldsögupersón-
urnar Poirotog Maigret sem báðir rannsökuðu mál með
þvíhugarfari að hið augljósa væri ekki ávalltsannleikur-
inn. Rannsókn morðs íauðmannahverfi við Miðjarðar-
hafsströnd erálíka dularfullt og hver morðinginn er.
Frú Patricia Clark var fimmtug auðug kona frá Nýja-
Sjálandi. Nágrannakona hennar var myrt í villuhverfí
auðkýfinga í hæðunum skammt frá Cannes. Þar átti hún
sér annað heimili en hitt á Nýja-Sjálandi þar sem rætur
hennar voru.
Það var á heitum júnídegi 1991 að Patricia veitti rykfall-
inni Citroen-sendiferðabifreið athygli þegar hún ók að
húsi sínu. Bíllinn var númerslaus og var lagt rétt við inn-
keyrslu hennar. Henni datt strax í hug að nú væru flæk-
ingar farnir að hreiðra um sig í flna hverfmu hennar sem
annars var vel gætt af öryggisvörðum.
Sendiferðabíllinn var enn við innkeyrsluna næsta dag,
greinilega yfirgefinn, og þar var hann fram í miðja vik-
una. Þá fréttist að kona hefði verið myrt í hverfinu, nokk-
uð langt frá húsi Patriciu. Hin myrta var Ghislaine
Marchal, kölluð daman í Rollsinum, því hún ók um í hvít-
um Rolls Royce. Það vakti undrun hvemig hægt var að
koma fólki að óvörum og myrða það í hverfi sem var vel
gætt og fuiikomin þjófavamarkerfi í hverju húsi.
Patricia þekkti ekki hina myrtu perónulega en vissi vel
um tUvist hennar og dýra lifnaðarhætti. Henni varð ekki
um sel þegar hún tengdi atburði sunnudagsins saman.
Hún kom þá heim þremur stundum eftir að morðið var
framið og þá var búið að leggja skítugum og númerslaus-
um sendiferðabU við innkeyrslu hennar. Var samband þar
á miUi?
Lögreglan bað Patriciu Clark að henda öllum sönn-
unargögnum sem hún hafði undir höndum eftir að
nágrannakona hennar var myrt.
Hún hringdi á lögreglustöðina sem næst var og tU-
kynnti um bUinn. Henni var sagt að hafa samband við
deUd sem sinnti minni háttar málum, reiðhjólaþjófnaði og
öðru shku. Næstu daga kom enginn lögreglumaður tU að
líta á skítuga bUinn. Hún fór því að rannsakaa hann sjálf.
í honum voru timburplankar. Stýrið og mælaborðið var
þakið fitu og ryki og voru þar greinUeg fingraför. í sætun-
um voru blettir sem Utu út fyrir að vera storknað blóð.
Frúin hringdi aftur í lögregluna og tiikynni um blóðiö
og spurði hvort bíhinn gæti á einhvem hátt tengst morð-
inu sem framið var nokkrum dögum áður í hverfinu.
Henni var sagt að vera róleg og fjórum klukkustundum
síðan kom lögreglubUl og ók hægt fram hjá sendiferðabíln-
um og siðan áfram án þess að stansa.
Síðdegis næsta dag sá Patricia hvar dráttarbUl kom og
dró númerslausa sendiferðabUinn á brott. En eftir varð
innkaupapoki úr plasti sem hent var í rennusteininn. Hún
hirti pokann tU aö henda honum í sorptunnuna. En í hon-
um var eitthvað máimkennt. Hún opnaði pokann og
Ghislainc Marchal, eða Rollsdaman, var auðug og ekki
við eina fjölina felld í karlamálum. Þegar hún var myrt
var garðyrkjumaður hennar dæmdur fyrir verknaðinn.
En málið er enn óupplýst.
megna fylu lagði úr honum. Þegar hún opnaði pokann
komu í ljós blóðugar pappírsafrifúr og langt skrúfjárn.
Enn var hringt í lögregluna og var konunni ráðlagt að
henda pokanum. Ghislaine var ekki drepin með skrúfjárni
og svo var búið að finna og handtaka morðingjann.
Patricia var nú búin að fá nóg af því að gefa lögreglunni
vísbendingar og losaði sig við pokann með innUialdinu.
Rollsdaman myrt
Lögreglan var þá búin að handtaka Omar Raddard, 31
árs Marokkóbúa sem starfað hafði í Frakklandi í átta ár.
Áður var hann öryggisvörður í vUlu Marchal og kona
hans, Lativa, var þar stofustúlka. Þegar hún varð ófrísk og
iðulega lasin eftir barnsburðinn var hjónunum sagt upp
og misstu þau þar með þjónustuíbúðina. Rollsdaman réð
Omar samt í garðyrkjustörf og fékk hann tU að sjá um
garðinn tvo daga í viku. Þau fluttu í litla íbúð í Cannes.
Ráðin var ný stofustúlka, LUiane Recevau, en Omar hélt
lyklunum að garði og húsi. Stundum skammaði frúin
garðyrkjumanninn fyrir litlar sakir en LUiane bar honum
vel söguna.
RoUsdaman tók daginn snemma og var á fótum kl. 7 aUa
morgna. Hún byrjaði á að taka öryggiskerfi hússins úr
sambandi og faldi lykU úti við þar sem aðeins þjónustu-
fólkið vissi hvar hann var. Þann lykU notaði LUiane þau
fimm ár sem hún gegndi starfi þjónustustustúiku í viU-
unni. Marchal slökkti einnig á sjálfvirkum sundlaugar-
hreinsara, sem var í gangi næturlangt. Rofinn að honum
var i kyndiklefanum. Hreinsibúnaðinn kallaði hún Oskar.
Frúin var 63 ára þegar hún var myrt. Hún var tvígift.
Fyrri maður hennar dó og síðara hjónabandið endaði með
skilnaði. Síðari eiginmaðurinn var sonur uppfinninga-
manns sem auðgaðist á einkaleyfum varðandi umferðarör-
yggi. Erfinginn seldi ítölsku fyrirtæki einkaleyfið og um
svipað leyti keyptu Sovétríkin húseign fjölskyldunnar tU
að nota sem sendiherrabústað. Nokkrum árum síðar
skUdu hjónin og fékk frúin morö fjár í sinn hlut. Hún átti
m.a. digra sjóði í svissneskum bönkum. Aðaláhugamál
hennar virtust vera að ráða krossgátur og dunda í garðin-
um sínum.
Hún var bláeygð og ljóshærð og meikaði sig vel tU að
fela hrukkumar og stundaði sund tU að viðhalda líkams-
vexti sínum.
Tveim dögum fyrir morðiö bankaði Omar á svefnher-
bergisglugga Madame og var erindið að fá 50 franka fyrir-
framgreiðslu. Frúin lét hann hafa 1.500 franka. Daginn eft-
ir fylgdi LUiane húsmóður sinni í bankann þar sem hún
tók út háa peningaupphæð og gaf þjónustunni 1.000 franka
þar af. Sama dag bað Omar um enn meiri fyrirfram-
greiðslu. LUiane heyrði samtal þeirra og var reiðihljómur
í rödd frúarinnar. Hún minnti garðyrkjumann sinn á að
hann væri þegar búinn aö fá aUt kaupið fyrir næsta mán-
uð í fyrirframgreiðslu og spuröi hvað hann gerði við pen-
ingana. Omar hafði engin svör á reiðum höndum en pen-
ingana fékk hann.
Á laugardag hringdi einhver í Marchal og var hún
greinUega æst við einhvem. Hún sagði þjónustufólkinu að
hún færi aö heiman og kæmi ekki aftur fyrr en á þriðju-
dagskvöld. Hús hennar átti því að vera autt um nóttina.
Omar var einn heima hjá sér því kona hans var að eiga
annað bam þeirra og dvaldi hjá móður sinni í Toulon og
LUiane dvaldi í eigin íbúð um helgina.
En Rollsdaman hafði aldrei farið að heiman. Símafélag-
ið staðfesti að hringt hefði verið í hana á þeim tíma sem
þjónustustúlkan var heima 'og hlustaði á reiðUestur hús-
móður sinnar. En svo var hringt síðar og ekki er vitað
hvaðan var hringt eða hver það var sem lagði símtólið á i
vUlunni að samtalinu loknu.
LUiane kom ekki aftur í viUuna fyrr en á þriðjudag en
morðið var framið á sunnudag. Omar segist heldur ekki
hafa komið þar nærri yfir helgina.
Hvers vegna lögreglan kom í húsið á mánudag og fann
lík Rollsdömunar á gólfi kyndUdefans er ekki látið uppi.
Omar Raddard, spilasjúkur sakleysingi, var dæmdur
fyrir morð, síðar náðaður og að lokuin úrskurðaður
sýkn saka.
Hún var í baðslopp einum klæða og hafði verið barin í höf-
uðið með planka og stungin með verkfæri sem ekki beit
vel. Var giskað á bréfahníf, spoijárn eða skrúfjárn.
Stungusárin voru á höfði, eitt á hnakka og þrjú á hálsi og
sex tU viðbótar á kviðarholi og eitt þeirra særði lifrina
Ula.
Blóð flaut um aUt og var greinUegt að morðinginn hafði
verið alblóðugur þegar hann yfirgaf húsið. Á vegg sem lík-
ið lá við var skrifað „Omar m’a tuer“, eða Omar drap mig.
í skUaboðunum var stafavUla sem engum Frakka hefði
sést yfir, síst manneskju eins og Marchal sem var leikin
að ráða krossgátur. Þetta beindi grunsemdum þegar að
Omar Raddad. Engin önnur ástæða var tU að handtaka
hann og lítið var gert úr því að hann hafði fjarvistarsönn-
un því skömmu fyrir morðtimann var hann að vinna í
garði nokkurn spöl í burtu og hafði samkvæmt vitnisburði
engan tíma tU að skreppa tU að myrða Marchal og komast
aftur í garðinn sem hann var að vinna í á þeim tíma sem
lögreglan gaf honum tU verknaðarins.
Hann var dæmdur i 18 ára fangelsi fyrir morð.
Morðinginn enn ófundinn
Omar vann að garðyrkju hjá nokkrum nágrönnum
hinnar myrtu og var vel látinn, enda prúðmenni og vann
samviskusamlega. Þegar hann var ákærður skutu nokkr-
ir vinnuveitenda hans saman og réðu einn frægasta saka-
málalögmann Frakklands tU að verja hann. Jaques Vargas
varði m.a. Klaus Barbie sem ákærður var fyrir að hafa
stjórnað fjöldamorðum á gyðingum á stríðsárunum.
Vargas var viss um að Omar hefði ekki myrt Rollsdöm-
una enda voru öU ákæruatriðin byggð á sandi. Aldrei var
athugað hveija myrta konan umgekkst, hverjir voru erf-
ingjar að auði hennar, sýni voru ekki tekin af blóðinu á
veggnum. Ekki var athugað að hún var nýkomin úr spUa-
víti í fylgd karlmanns skömmu fyrir morðið né að hún var
í tygjum við Júgóslava sem hét Omar að fornafni. Morð-
vopnið fannst hvergi en álitið var að skrúfjám hefði verið
notað tU verksins.
Á Nýja-Sjálandi rakst Patricia Clark af tUvUjun á bók
eftir Vargas sem heitU Sagan af glæp. Hún fallar um rétt-
arhöldin yfir Omari. Að lestri bókarinnar loknum skrUaði
hún Vargas og skýrði honum frá sönnunargögnunum sem
lögreglan vUdi ekkert vita af, svo sem morðvopninu og
fleiru. Lögfræðingurinn heimtaði endurupptöku málsins
en það var ekki fyrr en á fundi þeirra Chiracs forseta og
Hassans Marokkókonungs að samþykkt var að náða
Omar. Vargas þótti það ekki nóg, hann vUdi fá sýknudóm.
Máhð var tekið upp og þá kom fyrst í ljós hve hörmu-
lega lögreglan og ákæruvaldið stóð að verki. Blóðið á
veggnum reyndist vera úr hinni myrtu og óþekktum karU
en ekki úr Omari Raddad. Á fingurgómum látnu konunn-
ar var ekkert blóð. Rollsdaman var ekki við eina fjölina
feUd í karlamálum og hafði m.a. dvaUð með manni í vetr-
arparadís í Ölpunum en síðar kom í Ijós að hann var
fjöldamorðingi. Hvaða karlmaður var með henni rétt fyr-
ir morðið er ekki uppvíst og ekki hver svaraði í símann í
vUlunni þegar hringt var þangað. Þá var upplýst að sviss-
neskir vinir hennar komu í heimsókn eftir hádegi á
sunnudag en þeim var ekki hleypt inn og kvenmannsrödd
sagði að frúin væri upptekin. Hver átti þá rödd er ekki vit-
að og var það aldrei rannsakað fyrr en málið var tekið upp
á ný.
Eitt atriði enn olU miklum heUabrotum. í öskubakka á
heimiU hinnar myrtu var sígarettustubbur sem sýndi að
einhver hafði reykt Gauloises í húsinu daginn sem morð-
ið var framið. Loks komst það upp að það var einn þeirra
lögreglumanna sem fyrstU komu á staðinn sem hafði drep-
ið í sígarettu sinni í öskubakka á morðstaðnum.
Slíkan aulaskap hefði höfundi Clouseaus lögreglufor-
ingja aldrei látið sér detta í hug að láta söguhetju sína
gera.
Morðið á RoUsdömunni er enn óupplýst en Omar spUa-
fifl og gai'ðyrkjumaður er loks laus aUra mála.