Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands


Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1968, Side 39

Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1968, Side 39
41 áburður er aldrei skorinn við neglur árið sem grasfræinu er sáð, hvað sem kann að vera endranær“. (Ræktun, bls. 135.) Þegar þessi hlið málsins er athuguð, hver kjör grasfræinu og sáðgresinu eru búin við nýræktun hér á landi, er sannar- lega sízt að undra þótt gróðrinum geti orðið hætt við kali, þegar sækir í það horf um tíðarfar. Hér er ekki aðeins um að ræða getu túnanna til að gefa mikið og gott töðufall. Athugum, að þar sem allt er vel í haginn búið ræta grösin sig auðveldlega vel og til mikillar dýptar. Vallarfoxgras (Tímótei) er talið til þeirra túngrasa sem sækja lítt til dýptar með rætur í svörð, þó ganga rætur þess 12—15 cm í jörð niður, ef allt er í góðu lagi með jarð- veginn, önnur grös sækja dýpra til fanga. En hvað standa rætur sáðgrasanna djúpt í sverði í nýræktartúnunum hér á landi, eins og þau gerast víðast hvar? Mjög víða ekki nema 5—6 cm! Er þetta ekki að bjóða kalinu heiml Það er ekki að nndra þótt slíkur gróður standi höllum fæti gegn kalhætt- unni. Auðsætt er, að rannsóknir á kali og kröfur um betra gras- fræ leysa ekki þann þátt vandamála ræktunarinnar, sem hér hefir verið nefndur og lýst nokkuð, það væri óhæfa að ætl- ast til þess. Hér duga engin vettlingatök, ekkert minna en að taka upp forvinnslu og forrcektun lands á nýjan leik, áð- ur en grasfræi er sáð, og með miklu fidlkomnari hætti held- ur en var, þegar þannig var að unnið um skeið. Um leið verður að koma búfjdráburði niður í flögin, plcegja hann niður. Það er plógurinn sem verður að koma við sögu í ræktuninni, langtum meira en nú tíðkast, einrœði jarðtæt- aranna verður að víkja, þótt þeir séu góðir — já ágætir — til síns brúks. En víða þarf mikils með, til þess að seigt torf fúni og verði að frjómold, svo mikils, að búast við, að sá björn verði ekki unninn í einni lotu, með forræktun í 1—2 ár. Vel má vera að sums staðar reynist heilladrýgst að grasbinda flögin áður en þau eru orðin fullfúin, áður en landið er orðið frjó og ræktuð jörð, með það ákveðið í huga að endur- rœkta túnið eftir nokkur ár.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102

x

Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands
https://timarit.is/publication/268

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.