Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands


Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1968, Síða 39

Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1968, Síða 39
41 áburður er aldrei skorinn við neglur árið sem grasfræinu er sáð, hvað sem kann að vera endranær“. (Ræktun, bls. 135.) Þegar þessi hlið málsins er athuguð, hver kjör grasfræinu og sáðgresinu eru búin við nýræktun hér á landi, er sannar- lega sízt að undra þótt gróðrinum geti orðið hætt við kali, þegar sækir í það horf um tíðarfar. Hér er ekki aðeins um að ræða getu túnanna til að gefa mikið og gott töðufall. Athugum, að þar sem allt er vel í haginn búið ræta grösin sig auðveldlega vel og til mikillar dýptar. Vallarfoxgras (Tímótei) er talið til þeirra túngrasa sem sækja lítt til dýptar með rætur í svörð, þó ganga rætur þess 12—15 cm í jörð niður, ef allt er í góðu lagi með jarð- veginn, önnur grös sækja dýpra til fanga. En hvað standa rætur sáðgrasanna djúpt í sverði í nýræktartúnunum hér á landi, eins og þau gerast víðast hvar? Mjög víða ekki nema 5—6 cm! Er þetta ekki að bjóða kalinu heiml Það er ekki að nndra þótt slíkur gróður standi höllum fæti gegn kalhætt- unni. Auðsætt er, að rannsóknir á kali og kröfur um betra gras- fræ leysa ekki þann þátt vandamála ræktunarinnar, sem hér hefir verið nefndur og lýst nokkuð, það væri óhæfa að ætl- ast til þess. Hér duga engin vettlingatök, ekkert minna en að taka upp forvinnslu og forrcektun lands á nýjan leik, áð- ur en grasfræi er sáð, og með miklu fidlkomnari hætti held- ur en var, þegar þannig var að unnið um skeið. Um leið verður að koma búfjdráburði niður í flögin, plcegja hann niður. Það er plógurinn sem verður að koma við sögu í ræktuninni, langtum meira en nú tíðkast, einrœði jarðtæt- aranna verður að víkja, þótt þeir séu góðir — já ágætir — til síns brúks. En víða þarf mikils með, til þess að seigt torf fúni og verði að frjómold, svo mikils, að búast við, að sá björn verði ekki unninn í einni lotu, með forræktun í 1—2 ár. Vel má vera að sums staðar reynist heilladrýgst að grasbinda flögin áður en þau eru orðin fullfúin, áður en landið er orðið frjó og ræktuð jörð, með það ákveðið í huga að endur- rœkta túnið eftir nokkur ár.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102

x

Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands
https://timarit.is/publication/268

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.