Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1980, Qupperneq 63

Þessi staðreynd hefur sjálfsagt bæði sínar jákvæðu og nei-
kvæðu hliðar.
Það má telja náminu til gildis að það virðist valkostur frá
menntunarlegu sjónarmiði. Hins vegar má einnig líta svo á að
þeir sem hefja búskap telja búfræðinám ekki sjálfsagðan
undirbúning undir það starf. Einnig má nefna að áhugi þeirra
sem koma í búnaðarskóla með starfsnám í huga og þeirra sem
hyggjast sækja sér menntun sem nýtist þeim síðar í öðrum
störfum er tæpast af sama toga.
Markmið búnaðarfrœðslunnar og stjórnun.
Ramma að starfsemi búnaðarfræðslunnar er að finna í
búfræðslulögum, sem eru frá árinu 1978 og nú sem óðast að
komast í framkvæmd. I lögum þessum er að finna allmörg
nýmæli um menntun bændastéttarinnar. Framkvæmd þeirra
krefst mikillar skipulagsbreytingar um allt er lýtur að
búfræðináminu og því er rétt að huga að breytingum á öllum
atriðum þessa máls. Nauðsynlegt er að skipuleggja námið
þannig, að það höfði til þeirra sem vilja afla sér starfsmennt-
unar tengja það stéttinni enn betur en nú er. Þá verður einnig
að taka afstöðu til þess hvort ekki beri að krefjast starfs-
menntunar af þeim sem hefja búskap.
Það er tilgangur þessa greinarkorns að greina nokkuð frá
hinum nýju búfræðslulögum og því ekki úr vegi að geta
stuttlega markmiða þeirra.
Þau má setja fram í eftirfarandi atriðum:
a) Flestir þeir sem hefja búskap hafi notið nokkurrar hag-
nýtrar fræðslu um landbúnað. Þeir sem lokið hafa bú-
fræðiprófi séu færir um að stunda sjálfstæðan búrekstur.
b) I auknum mæli verði stuðlað að endurmenntun þeirra sem
við og fyrir landbúnað starfa.
c) Þeir sem starfa við leiðbeiningar og rannsóknir í land-
búnaði eigi kost á innlendu búvísindanámi.
Búnaðarfræðslan er því í aðalatriðum þrískipt þ.e. almennt
búnaðarnám, endurmenntun starfandi bænda, og menntun
leiðbeinenda og rannsóknamanna.
65