Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1980, Qupperneq 90

hennar var og er að „kanna aðferðir til mats á fóðurgildi
grasköggla.“
Bændaklúbbsfundir í Eyjafirði voru sóttir eftir bestu getu
að vanda.
Lítillega var unnið við Búnaðarbókasafnið en hvergi nóg.
Dettur manni nú helst í hug að nota tækifærið, þegar safnið
verður væntanlega flutt í nýtt húsnæði, til að koma því í
sómasamlegt lag.
Samkvæmt samþykkt á stjórnarfundi Rf. Nl. hef ég tekið að
mér að fylgjast með og vinna að því að koma af stað kögglun á
heyi í samvinnu við Búnaðarfélag Hrafnagilshrepps, en
væntanlega verður hægt að hefjast handa með kögglunina í
haust eða vetur.
Þá þýddi ég erindi eftir Braga Líndal Ólafsson, sem hann
flutti á ráðstefnu í Danmörku og fjallaði um þrjár tilraunir
með samanburð á graskögglum og fóðurblöndu handa
mjólkurkúm, sem síðan var gefin út í fjölritaútgáfu Bænda-
skólans á Hólum, Rf. Nl. og Tilraunastöðvarinnar á Möðru-
völlum (Fjölrit BRT nr. 8, 1978).
Þá ritaði ég tvær greinar um landbúnað, að mestu fóður-
fræðilegs eðlis; aðra í Morgunblaðið og hina í Frey.
Þá var farið í ferð með smávörupantanir um S.-Þingeyjar-
sýslu og A.-Húnavatnssýslu í tengslum við heimsóknir um
fagleg efni og selentilraunir s.l. vor.
Nokkrar ferðir aðrar smáerinda til einstakra bænda voru
farnar, ýmsar skriftir og snúningar áttu sér stað að vanda o.fl.
sem ekki þykir annálsvert.
Nokkur orð um „ásetningsdómgreindina“.
Enn er dvalið við dómgreindarhugtakið í lok starfsskýrslu. Að
þessu sinni er það einkum dómgreindin á magn, sem um er að
ræða, þótt fjarri fari að gæðin séu því óviðkomandi.
Það að setja á að hausti, svo að viðkomandi bóndi sé
tryggur með næg hey handa gripum sínum, á í sjálfu sér að
vera með því einfaldasta í búskapnum, en jafnframt hið
mikilvægasta. Það er þvi með ólíkindum hve þessu skeikar, æ
ofan í æ, og að því er virðist, fer ýmsum það lítið, ef nokkuð,
92