Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1979, Page 71

Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1979, Page 71
SNORRI STURLUSON OG NORÐURLÖND 71 þá svöruðu margir, sögðu, at heldr vildu falla með drengskap en flýja fyrir Dönum at óreyndu, sögðu, at opt höíðu þeir sigr fengit, þá er þeir höfðu barizk við minna lið. í 11. kap. Ólafs sögu Tryggvasonar kemst Haraldur Danakonungur Gormsson svo að orði um Noreg í viðræðu við Hákon jarl Sigurðarson: „Nóregr er land mikit ok hart fólk ok er illt at sækja við útlendan her.“ Honum tekst þó að halda völdum sínum og ítökum þar með því að beita Norðmönnum fyrir sig, og var Hákon jarl öflugastur þeirra. Gaman er að frásögninni af því í 27. kap. Ólafs sögu Tryggvasonar, er Ótta keisari á Saxlandi (Otto 2.) sigraði Harald í mikilli orustu og þeir Poppó biskup knúðu hann til að láta skírast. Haraldur konungur hafði áður sent orð Hákoni jarli, að hann kæmi til liðveizlu við hann. En er þeir hittusk, þá nauðgar konungr jarli til at láta skírask. Var þá Hákon jarl skírðr ok þeir menn allir, er þar fylgdu honum. Fekk þá konungr í hendr honum presta ok aðra lærða menn ok segir, at jarl skal láta skíra allt lið í Nóregi. Skilðusk þeir þá. Ferr Hákon jarl út til hafs ok bíðr þar byrjar. En er veðr þat k0mr, er honum þótti sem hann myndi í haf bera, þá skaut hann á land upp öllum lærðum mönnum, en hann sigldi þá út á haf, en veðr gekk til útsuðrs ok vestrs. Siglir jarl þá austr í gögnum Eyrarsund. Herjar hann þá á hvárttveggja land. Síðan siglir hann austr fyrir Skáneyjarsíðu ok herjaði þar ok hvar sem hann kom við land. En er hann kom austr fyrir Gautasker, þá lagði hann at landi. Gerði hann þá blót mikit. Þá kómu þar lljúgandi hrafnar tveir ok gullu hátt. Þá þykkiskjarl vita, at Óðinn hefir þegit blótit ok þá mun jarl hafa dagráð til at berjask. Þá brennir jarl skip sín öll ok gengr á land upp með liði sínu öllu ok fór allt herskildi. Snorri hefur síðar í Heimskringlu, í 81 .-84. kap. Ólafs sögu Tryggva- sonar, sagt á dálítið spaugilegan hátt frá kristniboði konungs við Islendinga. Eru fyrst taldir margir Islendingar, er komið höfðu haust eitt til Niðaróss, bæði heiðnir menn og aðrir, er kristni höfðu tekið af Þangbrandi, þýzkum presti, er Ólafur konungur hafði sent í kristni- boðserindum til Islands. Snorri segir, að konungur hafi tekið hinum kristnu feginsamlega. En þeir íslenzkir menn, er fyrir skipum réðu ok heiðnir váru, þá leituðu þeir til brautsiglingar, þegar konungr var í bænum, því at þeim var sagt, at konungr nauðgaði álla menn til kristni, en veðr gekk í þrá þeim, ok rak þá aptr undir Niðarhólm . . . Þetta var sagt Óláft konungi, at íslendingar váru þar nökkurum skipum ok vildu flýja fund konungs. Þá sendi konungr menn til þeira ok bannaði þeim braut at halda, bað þá leggja inn til bæjar, ok gerðu þeir svá ok báru ekki af skipum sínum. Þá kom Mikjálsmessa. Lét konungr þá halda mjök, lét syngva messu hátíðliga. íslendingar gengu til ok hlýddu söng fögrum ok klukknahljóði. En er þeir kómu til skipa sinna, sagði hverr þeira, hvernug líkat hafði atferð kristinna manna. Kjartan lét vel yfir, en flestir aðrir löstuðu."

x

Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur
https://timarit.is/publication/280

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.