Frjáls verslun - 01.05.1959, Blaðsíða 31

urnir eiga heimtingu á því að uppskeran sé keypt
a£ þeim við ákveðnu verði, sem tryggi þeim sóma-
samleea afkomu. Þótt mikið sé flutt út af frönsk-
um vínum og enn meira drukkið í landinu, er ekk-
ert við allt þetta vín að gera. Milljónum lítra verð-
ur annað hvort að hella niður eða eyma þá í vín-
anda, sem síðan er fyrirskipað að blanda í bíla-
benzínið. Þessi vínandi er seldur fyrir lítið brot af
kostnaðarverði, en genr benzínið bæði dýrara og
verra. Ég veit ekki betur en að þessu sé enn hald-
ið áfram, en þarna er ljóst dæmi um það, hvernig
styrkjastefnan getur orðið til þess að láta menn
framleiða einskisnýta hluti þjóðarheildinni til mik-
ils kostnaðarauka. Síðan flytja Frakkar mn mdljón-
ir af Norður-Afríkumönnum, Pólverjum og Itöl-
um til hinnar grófari vinnu t. d. í námum og verk-
snuðjum. Mmnir þetta okkur á nokkuð, sem hér
er að gerast?
Húsbænclur á stnu eigin heimili
Ef við ætlum að taka þátt í fríverzlunarsvæði
Evrópu, tel ég engan vafa á því, að við verðum að
hætta þessari styrkjapólitík, sem við rekum nú. Og
ég tel enga eftirsjá að henni.
I fyrsta lagi þurfa útgerðarmenn að stefna að
því að losna undan hrammi ríkisvaldsms og verða
húsbændur á sínu eigin heimili. Þegar þeir eiga
afkomu sína undir náðarbrauði ríkisstjórnarinn-
ar, getur svo fanð fyrr en nokkurn varir, að þeir
verði ekki annað en ráðsmenn hálf- eða alþjóð-
nýttra fyrirtækja. Þeir mega ekki gleyma því, að
áhættan er kaupverð þess að vera frjálsir menn.
Vinna og verðmœti
I öðru lagi nnðar núverandi stefna beinlínis að
því að hvetja menn til að stunda það, sem fænr
þjóðarbúinu nunni arð, á kostnað þess sem arðvæn-
legra er. Það er hin argasta villukenmng að verð-
mæti hlutar þurfi að vera í réttu hlutfalli við þá
vinnu, sem í hann hefir verið lögð, og að öll vinna
skapi verðmæti. Hún getur skapað þau, en genr
það ekki nauðsynlega. Allir þekkja þjóðsöguna
um sandinn, sem sagt er að sjúklingarnir á Kleppi
Sss, þeir eru á fundi.
beri úr kjallaranum upp á háaloft og helli þar
niður um lúgu og renni ofan í kjallara aftur. Þeir
leggja nóga vinnu á sig, en skapa ekkert verð-
mæti. Verðmætið fæst með því að beina vinnunni
að því, sem mönnum finnst eftirsóknarverðast,
vilja endurgjalda hæstu verði.
Þess vegna fáum við sem þjóðarhedd mest í
aðra hönd með því að hætta alveg við útflutnings-
styrki og greiða útflytjendum rétt gengi eða — ef
enginn fæst td að hengja bjölluna á köttinn og
koma því á — með því að halda styrkjunum en
hafa þá fasta hundraðstölu af öllum útflutningi.
Rétt bókhald i þjóðarbúinu
Það er ekkert svar við þessu, að ekki sé nein
ástæða td að styrkja framleiðslu, sem er sjálfbjarga,
eins og t. d. hvalvinnslan. Það væri ekki verið að
gefa þessum aðdjum neitt, heldur aðems verið að
gjalda þeim þeirra eigin eign, það sem þeim ber
að fá, ef þeir eru jafn réttháir öðrum þegnum þjóð-
félagsins. En hvaða vit væn í því að láta þessa að-
FRJÁLS VERZLUN — FYLGIRIT
31