Frjáls verslun - 01.12.1960, Síða 19

helztan nefna Giuseppe di Stefano, er söng hlut-
verk Richards í Grímudansleiknum, svo og þá
Carlo Bergonzi, Ettore Bastianini, Ludwig Welter
og W'alter Xreppel, en af söngkonum þær Anton-
ietta Stella, Giulietta Simionato og Leontyne Price,
en hún söng hlutverk Aidu með svo stórfenglegum
hætti, að aldrei mun gleymast.
Ríkisóperan í Vín er stórglæsilegt hús, uppliaf
lega reist á árunum 1861—9, en var eyðilagt að
mestu í síðustu heimsstyrjöld eins og flestar stór-
byggingar í Vín. Óperan var endurreist og vígð að
nýju við mikla reisn árið 1955, og þótti það með
beztu fréttum hjá tónlistarunnendum víða um heim,
enda kom margt stónnenni til að vera við þá
vígslu.
II.
Aðalgata Vínar er Kárnterstrasse, en við Step-
hansplatz stendur hin fornfræga dómkirkja heilags
Stefáns, Stefánskirkjan (Stephansdom). — Þangað
leggja margir lcið sína, enda stórfögur bygging og
merkileg, og reist í núverandi mynd að mestu á
14.—15. öld, þótt saga hennar hefjist að vísu þegar
á fyrri hluta 12. aldar.
Úr einum turna hennar er geysigott útsýni, sést
þaðan um allt nágrenni borgarinnar. í turn þennan
er farið í lyftu einni, nýtízkulegri mjög. Stefáns-
kirkjan var stórskemmd í stríðinu, en cr nú að
mestu endurbyggð, þótt. ég rækist að vísu á vinnu-
flokka í henni, er ég kom þar inn.
Iíæsti turn kirkjunnar er 136 metrar og hefur
Iöngum þótt gott skotmark fyrir óvinahcri þá, er
að borginni hafa sótt, og talið það brýna nauðsyn
til tryggingar heimsfriðnum, að leggja slíka borg
sem Vín í rúst hvað eftir annað. — Tyrkir skutu
á turninn í umsátrinu mikla 1683, féll þá hin fcikn-
þunga kirkjuklukka á gólf niður og þar í þúsund
mola. — Voru brot þessi tínd upp með mestu ró
og gerð af ný klukka, þó sýnu minni.
Þannig finnst mér Vínarbúinn koma fyrir sjónir
ferðamannsins. — Stríðsmenn vaða yfir Austurríki,
reyna að leggja Vín í rúst, tekst það oft að miklu
leyti, en Vínarbúinn tekur til við að tína upp brot-
in, æðrulaus, en ákveðinn í því að reisa af rúst-
unum nýja Vín, kannske ekki alveg eins og þá
gömlu, en háborg listarinnar skal hún vera afram,
hverju sem fram vindur.
Stundum leitar sú spurning á ferðamanninn í
Vín, livort hciminum sé við bjargandi, þegar borg
eins og Vín er lögð í rúst æ ofan í æ. En svarið er
ef til vill að finna í svip Vínarbúans, er hann starf-
ar að endurbyggingunni, því að ekki er að sjá, að
hann beri haturshug til neins af þeim, er sendu
eyðileggingarheri sína í borg hans, og verður þá
að segja, að máttur fyrirgefningarinnar sé mikill.
Ivarlskirkja er merk kirkja í Vín. Þar rakst ég á
einkennilegt skilti inni í kirkjunni. Á það er letrað:
„Þetta er ekki safn, heldur kirkja, sá sem ekki
getur beðið, gjöri svo vel að hverfa héðan út“. —
Kirkjunnar menn virðast vera orðnir dálítið þreytt-
ir á rápi meira og minna heiðinna ferðamanna, og
virðast vilja láta sóknarbörn sín hafa þar allan rétt,
svo sem eðlilegt er.
Margir skemmtigarðar eru í Vín, sér í lagi kunni
ég vel við mig í Stadtpark. Þar var margt um
manninn þessa góðviðrisdaga í miðjum september.
Mikið er um fugla þarna. Margir skólapiltar sitja
jafnvel þar með bækur sínar; þannig sá ég t. d. pilt
einn sitja með flókna stærðfræðiúrlausn á bekk, en
forkunnarfagur páfugl horfði á og lét sér fátt um
finnast.
Það fer eigi fram hjá ferðamanni í Vín, að íbú-
unum þykir vænt um borgina sína. Þeir ganga um
með bros á vör, kurteisi þeirra er við brugðið, og
FRJÁLS VERZLUN
19