Frjáls verslun - 01.07.1968, Blaðsíða 36

34
FRJALS VERZLUN'
(1927) var þessum upphæð-
um breytt í kr. 10.000,00, kr.
3.500,00 og kr. 5.000,00, talið í
sömu röð og hér að framan. Árið
1929 er þessu breytt þannig, að
lágmarksupphæðin var ákveðin
kr. 10.000,00 fyrir hverja bifreið,
þótt sami aðili ætti fleiri en eina.
Árið 1931 var sú breyting gerð, að
þær bifreiðir. sem gátu flutt
7—10 farþega í einu, áttu að
vera ábyrgðartryggðar fyrir kr.
20.000,00, og stærri farþegabif-
reiðir fyrir kr. 30.000,00. Ár-
ið 1941 hækkaði lágmarkið í
kr. 30.000,00, árið 1952 í kr.
300.000,00, árið 1958 í krónur
500.000,00 og loks árið 1965 í kr.
2.000.000,00. — Þessar lágmarks-
upphæðir hafa ávallt gilt fyr-
ir venjulegar stærðir bifreiða,
en hærri upphæða verið kraf-
izt fyrir stærri fólksflutninga-
bifreiðir, og munu þær stærstu,
sem nú eru í notkun, þurfa að
vera vátryggðar fyrir allt að 9
millj. króna.
Þessar hækkanir á tryggingar-
upphæðum eru að sjálfsögðu að
verulegu leyti afleiðing verðbólgu
þessara ára. Þó urðu verulegar
breytingar á skaðabótafjárhæðum
vegna örorku af slysum eftir árið
1952, þ. e. eftir hækkun á vá-
tryggingarupphæðinni úr krónum
30.000,00 í kr. 300.000,00, enda
var vátryggingarupphæðin orðin
alltof lág þá.
Eins og að framan greinir, hef-
ur lágmarksupphæð vátrygging-
arinnar tvöhundruðfaldast frá ár-
inu 1929 til þessa dags. Eigi er
gott að finna viðmiðun um hækk-
un verðlags almennt á þessu
tímabili, en útseld vinna bifreiða-
verkstæða hefur ca. sextugfaldast
á þessu tímabili, úr kr. 2.50 í kr.
150,00 á kl.st.
SKAÐABÓTASKYLDA —
GREIÐSLUSKYLDA.
Til aukins fróðleiks á því,
hvernig sambandið milli vá-
tryggðs bifreiðareiganda og vá-
tryggingafélags er, þykir rétt að
benda á, að hlutlæga skaðabóta-
skyldan, sem slík, hvílir undan-
tekningarlaust á skráðum eiganda
bifreiðarinnar, nema bifreiðin sé
notuð í heimildarleysi. Sá. sem
notar bifreiðina heimildarlaust,
er skaðabótaskyldur. Auk þess
hvílir skaðabótaskylda á hverjum
þeim, sem á sök á árekstri eða
slysi. Vátryggingafélagið er hins-
vegar greiðsluskylt, hvort heldur
eigandi bifreiðar, ökiimaður henn-
ar eða einhver, sem notar hana í
heimildarleysi er skaðabóta-
skyldur. En greiðsluskylda vá-
tryggingafélagsins á skaðabótum
takmarkast af vátryggingarupp-
hæðinni, að viðbættum vöxtum
og málskostnaði, þegar því er að
skipta. Hins vegar getur skaða-
bótaskyldan haft í fór með sér
hærri skaðabótagreiðslur en vá-
tryggt er gegn, og hinn skaðabóta-
skyldi aðili er þá sjálfur skyldur
til að greiða þann hluta skaðabót-
anna, sem er umfram vátrygging-
arupphæðina.
Uppgjör vegna alvarlegustu
slysanna. sem að jafnaði hafa í
för með sér hæstu skaðabæturnar,
dregst oft árum saman vegna
Þess, að það tekur langan tíma að
sjá hverjar hinar endanlegu af-
ieiðingar af þeim verða fyrir hina
slösuðu, Af þeim sökum hefur
verðbólga þráfaldlega orðið til
þess að auka svo tjónsupphæðir,
að lögboðin vátryggingarupphæð
hefur ekki hrokkið til fullra bóta.
VÁTRYGGINGARSKILYRÐI
FYRIR ÁBYRGÐAR-
TRYGGINGU.
Eigi er unnt að rekja hér ýtar-
lega vátryggingarskilyrðin, enda