Frjáls verslun - 01.08.1969, Síða 77

FRJALS VERZLUN
77
SMÁRINN —
frá litluni samlagningatækjum
til segulbandstækja.
um til segulbandstækja. ÖII
var framleiðslan rekin með pað
fyrir augum, að varan væri
létt og lipur í meðförum.
SONY. Þegar svo var komið
árið 1958, að félagið hafði hags-
muna að gæta í öllum heims-
hornum, þótti eigendum sem
upphaflegt nafn fyrirtækisins
vefðist nokkuð fyrir erlendum
viðskiptamönnum þess. Þeir
brugðu því á það ráð að breyta
nafni fyrirtækisins í Sony,
stutt og laggott. Morita átti
hugmyndina og dró nafnið af
latneska orðinu sonus, er merk-
ir hljóð eða tón.
Allt frá því, að óskastund fé-
lagsins rann upp með hagnýt-
ingu smárans, hefur félagið
vaxið og dafnað. Næstum 60%
af framleiðslunni eru flutt út,
og er það hlutfall miklu hær±a
en gengur og gerist meðal jap-
anskra fyrirtækja, sem fle;t
selja 15-25% af framleiðslu
sinni til útlanda. Helmingurinn
af framleiðslu Sonys er seld-
ur á Bandaríkjamarkaði. Heild-
arsala fyrirtækisins hefur á
þessum röska áratug vaxið úr
2 milljónum dala í 180 milljón-
keppni við útvarpstæki af hefð-
bundinni gerð, sem fengust
keypt allt niður í 7 dali. Banda-
rískir framleiðendur töldu, að
smárinn gæti aðeins komið að
gagni í fokdýrum hertækniút-
búnaði og uggðu ekki að sér.
Western Elictric veitti þeim fé-
lögum framleiðsluleyfi fyrir
Japanseyjar.
Ibuka var sannfærður um,
að möguleiki vaíri á að færa
sér smárann í nyt við fram-
leiðslu á minni og ódýrari tækj-
um en áður höfðu þekkzt. Þetta
tókst, smárinn sló í gegn á
almennum markaði. Ekki varð
þetta í síðasta skiptið, sem
þessir japönsku hugvitsmenn
útfærðu annarra uppfinningar
með umfangsmiklu rannsókn-
arstarfi. Uppfinningar, sem
engan óraði fyrir, að hægt
væri að gera að hversdagslegri
söluvöru. Frá því fyrsta smára-
útvarpið sá dagsins ljós árið
1955, hefur fyrirtækið selt 13
miljónir þeirra til 160 landa
(umboðsmenn á íslandi eru J.
P. Guðjónsson hf.). Tokyo
Tsushin hafði að auki forgöngu
um að notfæra sér kosti smár-
ans í fjölmörgum öðrum tækj-
um, frá litlum samlagningavél-
Ibuka og Morila.
ir á sl. ári. Erlendis hefur
Sony víða komið upp eigm
sölukerfi gagnstætt flestum
iðnrekendum í Japan, sem
selja framleiðslu sína í gegn-
um hina risastóru japönsku
söluhringi. „Þeir eru fyrst og
fremst höndlarar, sem sækjast
eftir skjótri sölu og fljóttekn-
um gróða,“ sagði Morita eitt
sinn um söluhringana. „Þeir
vilja hvorki eyða fé né tíma
til að treysta markaðina. Verð-
fall, léleg viðgerðarþjónusta og
óánægðir viðskiptavinir eru af-
leiðingin af slíkum verzlunar-
háttum.
SMÁTT OG STÓRT. Og enn
hefur Sony lagt á brattann
með nýja framleiðslu. í þetta
skipti eru það lítil 7 tommu
smára-litsjónvarpstæki. Banda-
rísku framleiðendurnir, sem
hafa næstum verið einráðir á
sviði litsjónvarpsframleiðslu,
fullyrða, að slík smátæki eigi
enga framtíð fyrir sér. Ef trúa
má orðum tímaritsins „Busi-
ness Week,“ mun mörgum
þeirra þó vera órótt, að það
skuli vera hið skæða Sony, sem
enn smeygir sér inn fyrir vé-
bönd bandaríska markaðarins.
Aðrar nýungar Sony eru örlít-
il útvarpstæki, sem hægt er að
festa á lyklakippu, 1 tommu
smáraferðasjónvörp og segul-
bandstæki á stærð við síga-
rettupakka. Meginsjónarmiðið
er enn sem fyrr: margt smátt.
gerir eitt stórt. Á þann hátt
hefur Sony orðið að því stór-
veldi, sem raun ber vitni.