Frjáls verslun - 01.01.1973, Qupperneq 41

Ovenjulegar auglýsingar
vekja athygli
Rætt við Gunnar Dungal, forstjóra Pennans
Þegar verzlunin stóð sem
liæst nokkrum dögum fyrir jól
leit fréttamaður FV inn á skrif-
stofu Pennans s.f. í Hafnar-
stræti og hitti að máli Gunnar
Dungal, forstjóra. Gunnar er
einn af þeim framkvæmda-
mönnum, sem tekið hefur aug-
lýsingar í sína þjónustu með
góðum árangri og auk þess
vekja þær jafnan athygli
manna. Gunnar féllst á að svara
nokkrum spurningum um
hvernig hann skipuleggur aug-
lýsingaherferðir Pennans.
EKKI AUGLÝSINGA-
STOFUR EINGÖNGU
— Gunnar, þú notar ekki
mikið auglýsingastofur. Hvers
vegna ekki?
— Það eru margar ástæður
fyrir því að ég nota ekki aug-
lýsingastofur eingöngu. Þegar
ég var við nám í V—Þýzkalandi
fyrir nokkrum árum, þá var ég
meðal annars í starfsþjálfun í
auglýsingadeild Pelikan—verk-
smiðjanna í Hanover. Þar sá
ég hvernig auglýsingar eru unn-
ar og lærði jafnframt glugga-
útstillingar og að setja upp aug-
lýsingar. Auglýsingin sjálf er
raunverulega ekki svo mikið
verk, en vanda þarf undirbún-
in hennar. Fyrirtækið, sem ætl-
ar að auglýsa, þarf að ákveða
hvaða vöru það ætlar að taka
fyrir hverju sinni; þar á eftir
þarf að ákveða hvaða ,,slogan“
á að nota. Næst á eftir kemur
mynd og rammi auglýsingarinn-
ar. Þetta eru fjögur meginatr-
iði.
„JÖRÐ TIL SÖLU“
— Hvernig skipuleggur þú
auglýsingaherferðir Pennans?
— Ég ákveð hvað ég auglýsi
á hverju sölutímabili fyrir sig,
en þau eru þrjú í þessari verzl-
unargrein, þ.e.a.s. þegar skól-
inn byrjar á haustin, síðan
kemur jólaverzlunin og bók-
lialdsáramótin reka lestina. Það
má segja að ég gangi með þetta
í maganum í nokkra mánuði
og velti þá fyrir mér hvaða
slagorð verði bezt að nota
Gunnctr: „Legg íram hug-
myndina og ákveð efni."
hverju sinni. Ég reyni að gei'a
venjuleg orð óvenjuleg, eða
venjulegar setningar óvenjuleg-
ar. Sem dæmi um þetta má
nefna auglýsinguna „Jörð til
sölu“ eða „Pennavinir“. í ár
varð Penninn 40 ára og ef við
hefðum sagt í auglýsingunni t.d.
„40 ára“, þá hefði enginn veitt
henni athygli, svo að í stað
þess sögðum við „40 jóla“. Um
tíma var ég að hugsa um að
auglýsa taflmenn, sem skornir
eru í tré, undir fyrirsögninni
„Timburmenn“, í staðinn fyrir
t.d. „Höfum fyrirliggjandi tafl-
menn úr tré“, sem fáir hefðu
lesið. Nú önnur ástæða fyrir
því að ég nota ekki eingöngu
auglýsingastofur er sú að á
flestum þessum stofum starfa
aðeins nokkrir teiknarar og þeir
hljóta af þeim sökum að vera
með ákveðinn stíl og falla þess
vegna í fastan ramma, sem ég
vil vera laus við.
Við skulum í þessu sambandi
athuga hvernig þessum mál-
um er háttað í Vestur—Þýzka-
landi, þar sem eytt er í
auglýsingar 330 milljörðum
ísl. króna á ári. Þar gerir
almenningur sömu kröfur til
auglýsenda og hér, þ.e.a.s. ósk-
ar eftir fjölbreytni og nýjung-
um í auglýsingum. A auglýs-
ingastofum í V—Þýzkalandi
starfar mikill fjöldi teiknara,
sem sífellt koma með nýjar og
ferskar hugmyndir, sem tryggja
að auglýsingin grípur auga les-
andans. Hér eru starfandi 5—
6 auglýsingastofur með fáa
teiknara. Ég á við, að það
er ekki hægt að búast við
því að 5—6 stofur geti verið
jafn frjóar og sambærileg fyrir-
tæki erlendis með miklu rík-
ari markaði.
ÓÁNÆGÐUR MEÐ MERKI
AUGLÝSIN G ASTOFA
— Nú notar þú samt teikn-
ara á auglýsingastofum hér?
— Það er rétt. Ég legg fram
hugmyndina og ákveðið efni,
en auglýsingastofan sér um
uppsetninguna og hlutfall aug-
lýsingarinnar. Ég dreifi sjálfur
auglýsingum til fjölmiðla og
geri 3 mánaða áætlun hverju
sinni, sem ég reyni að hafa til-
búna 2 mánuðum áður en sölu-
tímabilið hefst.
Ég vil einnig nefna það, að
ég sem auglýsandi er fjarri því
að vera ánægður með það fyr-
irkomulag sem hér ríkir að
auglýsingastofur setji merki sitt
alltaf á áberandi stað í auglýs-
FV 1 1973
41