Frjáls verslun - 01.06.1975, Qupperneq 17

íslenzka sendinefndin: Tómas Tómasson, Geir Hallgrímsson og
Einar Ágústsson.
getur oftast sent frá sér mun
betri fréttir en ella.
MIKIÐ UM AÐ VERA
í aðalstöðvunum var svo mik-
ið um að vera, að fréttamenn
gátu t. d. tæplega fylgst með
komu leiðtoganna á fundinum,
nema i sjónvarpi, en lokað
sjónvarpskerfi var í bygging-
unni og var sjónvarpað þegar
fundirnir voru ekki leynilegir.
Tugir fréttamanna sátu að
jafnaði við ritvélarnar sínar,
eða ræddust við tveir og tveir,
eða í hópum, úti í hornum og
skiptust á „nýjustu fréttum“.
Enn aðrir sátu við telextækin
og sendu pistla til fjölmiðla um
víða veröld. Og enn aðrir voru
inni á simstöðinni að reyna að
ná sambandi milli landa. Það
var vita vonlaust að panta sim-
tal til íslands, svo að í sam-
vinnu við stúlkurnar í íslenzka
sendiráðinu sendi ég fréttastof-
unum telex-skeyti og bað þær
um að panta mig í símann á
fyrirfram ákveðnum tíma.
Þetta tókst í hvert sinn, og má
þakka dugnaði stúlknanna á
talsambandinu, sem virðast
mun færari í sínu starfi, en
starfssystur þeirra í Brussel.
Oft á tíðum er maður að elt-
ast við upplýsingar fram á síð-
ustu sekúndu, áður en talað er
heim og oft tekst að fá viðkom-
andi frétt eða staðsetningu á
einhverju atriði og stundum
tekst það ekki, en þá bíður það
atriði til næsta fréttatíma. Á
leiðtogafundi sem þessum, skeð-
ur það fréttnæmasta oftast á
bak við tjöldin. Leiðtogarnir
notuðu t. d. kvöldverðarboð
Baldvins Belgíukonungs til þess
að ræðast við einslega. Það var
einmitt þar sem Geir og Einar
ræddu við nokkra samherja
sína um ýmiss málefni. Frétta-
maður er ekki rólegur fyrr en
hann finnur út í stórum drátt-
um, um hvað var rætt, hve
lengi, hvaða mál bar hæst og
hvort eitthvað hafi komið út úr
samtölunum.
ÍSLENZKI
FUNDARHAMARINN
Einar Ágústsson, utanríkis-
ráðherra, greindi mér sjálfur
frá því, að hann hefði afhent
Josep Luns, aðalframkvæmda-
stjóra NATO, nýjan íslenzkan
fundarhamar að gjöf, en ham-
arinn átti eftir að vekja athygli
á leiðtogafundinum. Luns hafði
brotið fyrri íslenzka hamarinn,
sem Ásmundur Sveinsson,
myndhöggvari, gerði á sínum
tíma, á stormasömum fundi, að
því er sagan segir. Við setningu
leiðtogafundarins afhenti Luns
Karamanlis, forsætisráðherra
Grikkja, sem var í heiðursfor-
sæti, hamarinn og bað hann að
setja fundinn með honum.
Karamanlis var ekki viss um
hvernig hann ætti að nota slík-
an grip, og varð Luns að sýna
honum það. Þessi litli atburður
vakti mikla kátínu fundar-
manna og eitt augnablik var
fsland í sviðsljósinu á fundin-
um, sem annars snérist mest
um Bandaríkin, Portúgal, Tyrk-
land og Grikkland.
MIKIL SPENNA
Á Brussel-fundinum rikti
mikil spenna í búðum frétta-
manna, bæði vegna þess að
þarna voru valdamestu menn
Vesturlanda að fjalla um mál-
efni aðildarríkjanna og heims-
málin aimennt, og megnið af
fréttnæmustu atriðunum átti
sér stað á leynifundum, sem
haldnir voru á ótrúlegustu
stöðum í borginni. Það var, til
dæmis, lengi vel ekki vitað
hvar Geir Hallgrímsson myndi
hitta Gerald Ford, Bandaríkja-
forseta til einkaviðræðna.
Seinni fundardaginn fengum
við Matthías skilaboð frá Hann-
esi Hafstein, sendifulltrúa, um
að viðræðurnar myndu hefjast
tveimur mínútum eftir að leið-
togafundinum yrði slitið í aðal-
stöðvunum, og stóðst sú tíma-
setning nokkurn veginn. Þegar
forsætisráðherra hafði lokið
ræðu sinni á lokuðum fundi
leiðtoganna, heimilaði hann að
íslenzku fréttamennirnir fengju
helstu punkta úr ræðunni, til
þess að senda heim. Ræður leið-
toganna voru ekki birtar í
heild. í stað þess héldu flestir
leiðtoganna sérstaka blaða-
mannafundi til að skýra frá
fundinum og eigin sjónarmið-
um varðandi einstök málefni,
sem þar voru til umræðu.
Ég hef hér stiklað á stóru
og reynt að gefa nokkra hug-
mynd um starf fréttamanns á
slíkum fundi. Á fundum sem
þessum, eru frístundir frétta-
mannsins fáar, yfirlegan mikil
og launin ánægjan af að hafa
haft tækifæri til að vera á
staðnum og kynnast málunum
í eigin persónu.
FV 6 1975
17