Frjáls verslun - 01.09.1975, Blaðsíða 65

stofnana, og einn húsgagna-
arkitekt.
INNHVERF
MARKAÐSSTEFNA
í niðurstöðum segir fyrst að
á undanförnum árum hafi ekki
verið knýjandi nauðsyn fyrir
framleiðendur að stunda mark-
legar aðgerðir og eru þeir því
flestir fremur innhverfir í
markaðstefnu og taka ákvarð-
anir meira út frá framleiðslu-
sjónarmiðum.
Höfundar skýrslunnar telja
að búast megi við hægum
vexti á húsgagnamarkaði á ís-
landi á næstunni og telja að
framleiðendur geti gert meira
af því, að velja ákveðna neyt-
endahópa og þjóna þeirra þörf-
um. Þá geta framleiðendur
gert sér grein fyrir stærð
markaðar fyrir vissar tegund-
ir af húsgögnum og einnig val-
ið sér ákveðin markaðssvæði.
Markaðshlutdeild innlendu
framleiðslunnar hefur verið
mjög há, undanfarin ár, 90 til
98 prósent, en fer nú lækkandi.
Þetta hefur stafað af innflutn-
ingshömlum og háum tollum.
Eins og fyr.r segir er mikið
af smáfyrirtækjum í húsgagna-
iðnaði og hjá 71 prósent fyrir-
tækjanna vinna færri en fimm
starfsmenn. Á landinu öllu eru
38 fyrirtæki í þessari iðngrein,
með 5 starfsmenn eða fleiri og
29 þeirra eru í Reykjavík og
nágrenni. Hvert þeirra 38 fyr-
irtækja hefur því svigrúm á
markaðnum sem nemur 5.553
mönnum, en hliðstæð tala í
Noregi er 12.468 menn.
ÍSLENZK GÆÐAVARA
fslenzk húsgögn eru talin
hafa þann kost helstan að þau
séu gæðavara og jafnari að
gæðum en innflutt húsgögn.
Verðlag er talið sambærilegt
við erlendar vörur. Helstu ó-
kostir íslenzkra húsgagna eru
taldir þeir, að vö.ruval er tak-
markað og of lítið gert af því
að skipta um vörutegundir. Þá
er talið að lokafrágangi sé á-
bótavant. Húsgagnasalar höfðu
orð á límgöllum, og að lakká-
ferð væri óbótavant.
Framleiðendur óttast vax-
andi innflutning, er toliar
lækka og innflutningshömlur
hverfa. Húsgagnasalar vilja
gera minna úr þeirri hættu.
íslenzkir ihúsgagnaframleið-
endur hafa flestir reynt að
starfa með húsgagnaarkitekt-
um, en hafa fæstir starfað ná-
ið með þeim og sækja hug-
myndir sínar oftast til er-
lendra fyrirmynda. Hefur oft
skort samstarfsvilja og þolin-
mæði hjá báðum aðilum. Of
lítið er gert af því að skapa
vöru fyrir ákveðinn hóp not-
enda og ákveðinn verðflokk,
heldur er reynt að gefa henni
almennt gildi og síðan athugað
hvað hún kostar. Þá er talinn
skortur á ýmsum sérhæfðum
húsgögnum, svo sem barna-
húsgögnum.
TENGSL FRAMLEIÐENDA
OG SELJANDA.
í skýrsiunni kemur fram að
skortur sé á tengslum milli
húsgagnasala og framleiðenda,
þó að engir milliliðir séu þar
á milli. Afleiðing gagnkvæmr-
ar tortryggni hefur orðið sú,
að húsgagnasalar vilja ekki
selja undir merkjum framleið-
enda og framleiðendur fara í
vaxandi mæli út í verzlunar-
rekstur. Á landinu eru skráð-
ir 74 aðilar, sem selja húsgögn
en framleiðendur eru 38, eða
um helmingi færri.
Sölustarfsemi húsgagnafram-
leiðenda er yfirleitt mjög ó-
fullkomin og auglýsingar og
kynningarstarfsemi lítið notuð
tæki. Húsgagnaverslanir miða
yfirleitt starfsemi sína ekki við
ákveðna hópa neytenda, en þó
bendir margt til að verzlanir
hafi ákveðinn hóp viðskipta-
manna, svo sem það, að hús-
gögn sem eru hætt að seljast
í einni verslun, geta selst vel
í annarri. Húsgagnasalar halda
því fram að þeir haldi erlend-
um húsgögnum ekki meira
fram en íslenskum en ein-
hverra efasemda gætir um
þetta atriði hjá framleiðendum.
SAMSTARF UM SÖLU.
Lagt er til í skýrslunni að
framleiðendur, sem ekki eru í
beinni samkeppni, myndi með
sér sölusamstarf, sem í raun
yrði söludeild fleiri en eins
framleiðenda. Með því móti
getur einn maður einbeitt sér
að sölustarfi og haldið miklu
nánara sambandi við markað-
inn. Nú eru sölustörf gjarnan
unnin í frístundum forstjór-
ans.
Höfundar leggja til að meira
mið verði tekið af þörfum
markaðarins, ákveðnir neyt-
endahópar hafðir í huga og
kynningarstarfseini beitt í
meira mæli. Þá verði fjöl-
breytni aukin, til að mæta
vaxandi samkeppni og gæða-
eftirlit gert skipulegra. Leit-
að verði í ríkara mæli til sér-
fræðinga utan fyrirtækisins og
þá sérstaklega til húsgagna-
arkitekta. Sölusamstarf gerir
kröfur til þess að samræmi
sé í hönnun framleiðenda og
stærri rekstrarhópar ráða bet-
ur við þann kostnað, sem
skipulegri hönnunarstarfsemi
fylgir. Án hennar get.ur aldrei
orðið um útflutning á hús-
gögnum að ræða.
Lagt er til að samstarf hús-
gagnasala og framleiðenda
verði miklu nánara og talið að
verslunarrekstur geti orðið
framleiðanda fjötur um fót,
þegar horft er til langs tíma
sökum óhagkvæms sölumagns
og óhagkvæmrar framleiðslu.
UPPLÝSINGAR SKORTIR.
Loks benda þeir Guðmundur
og Þráinn á það, að þörf sé
miklu meiri upplýsingasöfnun-
ar, þar sem f.ram kæmi fram-
leiðsla og sala á einstökum
vörutegundum. Slíkar upplýs-
ingar eru nauðsynlegar til að
geta áttað sig á markaðnum.
Þá er nauðsynlegt að sams-
konar skýrslur séu haldnar yf-
ir innflutning og útflutning.
í lok skýrslunnar eru þrír
kaflar, þar sem fjallað er um
einkenni íslenska markaðarins,
einkenni íslenska húsgagnaiðn-
aðarins, og núverandi aðferðir
við markaðssetningu húsgagna
á innlendum markaði. Loks
eru í bókinni 17 töflur og 11
viðaukar með ýmsum upplýs-
ingum.
Hér hefur verið unnin mik-
il grunnvinna, sem getur kom-
ið að notum við frekari að-
gerðir á þessu sviði.
FV 9 1975
65