Frjáls verslun - 01.01.1977, Qupperneq 33

Þetta er öruggasta farartækið í snjósköflum á heiðarvegum. Snjó-
bíllinn á leið til Suðureyrar.
Ég náði sambandi við hann
eftir hádegi á föstudeginum en
þá var hann að hlaupa út í
flugvél en kvað það rétt að
hann tæki farþega í póstflugin
og einnig tæki hann að sér
leiguflug.
Ég var því rólegur og full-
viss um að ég kæmist greið-
lega á milli staða.
A mánudeginum tók ég mér
leigubíl út í Bolungarvík. Tvö
smásnjóflóð höfðu fallið á Ós-
hlíðarveginn um helgina en
þau höfðu verið rudd strax. Bíl-
stjórinn tók 300 krónur í auka-
greiðslu sem hann sagði að væri
áhættuþóknun, sem verður að
teljast sanngjarnt þar sem
þessi leið er hrikaleg og hætta
á snjóflóðum og grjóthruni
mikil. Kunningi minn ók mér
síðan til baka þar sem ég hafði
ekki haft erindi sem erfiði á
staðnum og ekkert hótel þar í
bæ.
• Blindhríð í
Óshlíðinni
Næsta dag var komið hvass-
viðri og gekk á með éljum og
lagðist allt flug niður. Ég
komst út í Hnífsdal í viðtal en
um áframhaldandi ferð í Bol-
ungarvík var ekki að ræða
vegna blindhríðar.
Um morguninn var mér tjáð
að verið væri að moka veginn
út í Bolungarvík, en inn í Súða-
vík var þungfært jeppum.
Ófærð var í kaupstaðnum og
urðu margir að fara fótgang-
andi til vinnu. Veðrið hélt
áfram með norðaustan snjó-
komu. Ég var farinn að sjá
fram á að það yrði ekki eins
auðhlaupið á hina firðina og ég
hafði talið. Um hádegið var
mér tjáð að snjóbíllinn á Suð-
ureyri þyrfti að skila læknin-
um yfir til ísafjarðar. Ég eygði
smá möguleika að komast af
stað, því svona veður getur
haldist í viku eftir því sem
mér var sagt. Ég hringdi í Þor-
kel Þorkelsson á Suðureyri,
ökumann snjóbílsins, og sagði
hann mér að hitta sig á lög-
reglustöðinni upp úr klukkan 6.
Þetta var ævintýri Iíkast að
eiga að fara með snjóbíl yfir
eina hæstu heiði á landinu í
blindhríð og roki. Manni duttu
óneitanlega í hug jólareyfararn-
ir. Á leiðinni upp þar sem snjó-
bíllinn var geymdur rákumst
við á fjóra unga menn á tveim
snjósleðum. Þar voru þeir stopp
því að annar sleðinn hafði
drepið á sér. Þeir voru að koma
frá Flateyri og hafði allt geng-
ið að óskum þar til þarna. Lög-
reglumaðurinn, sem ók, hafði á
orði að hann yrði ekki hissa
á því þótt einhver ætti eftir að
verða úti á þessum ólukkans
farartækjum og er ekki hægt
annað en að taka undir þau
orð.
Þegar okkur hafði verið skil-
að af snjóbílnum fór lögreglan
að aðstoða fjórmenningana, en
við héldum á heiðina. f kolniða
myrkrinu og blindbyl, svo
varla sáust handaskil, var erf-
itt að gera sér grein fyrir
hvernig Þorkell ætlaði að rata
rétta leið til baka. Einn far-
þeginn hafði orð á þessu en
hann brosti og sagðist keyra
eftir minni þar sem hann sæi
ekki stikurnar. Sá hluti leiðai’-
innar, þar sem vegurinn var
uppbyggður, var snjólaus, en á
háheiðinni voru lægðir, sem
strax fylltust af snjó. Einnig er
vegurinn erfiður Súgandafjarð-
armegin, þar sem hann liggur
í kröppum beygjum.
Þorkell sagði að þetta væri
enginn snjór miðað við það sem
vant var að vera á þessum árs-
tíma og væri þetta þriðja ferð-
in með lækninn á þessum vetri,
en fjórði veturinn sem hann
ekur bílnum.
§ Snjóbíllinn
þarfaþing
Snjóbíllinn er eign Suður-
eyrarhrepps og áður en Væng-
ir hófu áætlunarflug þangað
fyrir þrem árum voru farnar
fimm áætlunarferðir til ísa-
fjarðar á viku. Nú er eingöngu
farið með lækninn tvisvar í
viku og einnig í neyðartilfell-
um. Þá hefur björgunarsveit
Slysavarnafélagsins aðgang að
honum.
Það er mikill kostur að hafa
bíl fyrir jafn einangrað byggð-
arlag og Suðureyri er, en það
hefur samt sína galla vegna
mikils viðhaldskostnaðar. t
þessum ferðum eru teknir far-
þegar meðan sæti leyfa og kost-
ar ferðin eitt þúsund krónur.
Aðspurður sagðist Þorkell
vera „alt muligmand" á Suður-
eyri. Auk þess að keyra snjó-
bílinn væri hann kafari, um-
boðsmaður FÍ, keyrði út olíu,
stjórnaði bílvoginni og sæi um
skíðalyftuna fyrir hreppinn.
Hann kvaðst hafa stofnað fyrir-
tæki síðast liðið sumar sem
FV 1 77 33
L