Frjáls verslun - 01.01.1978, Síða 47

irtækið Landteknik, sem fram-
leiðir eimingartæki í síldar-
verksmiðjur, og þennan tækja-
búnað seldum við í allmargar
verksmiðjur í fyrra. Westfalia
er fyrirtæki, sem framleiðir
lýsisskilvindur. Þá seljum við
ennfremur vogir fyrir verk-
smiðjurnar og fleiri tæki. Sala
á tækjum þessum til iðnaðar
er orðinn stór þáttur í starf-
semi Fálkans.
Erlendu samböndin munu
vera allt í allt ura 100 en sum
þeirra eru ekki mjög stór.
Mest eru þetta þýzk fyrirtæki,
síðan brezk, bandarísk, dönsk
og norsk.
F.V.: — í hugum margra hef-
ur nafn Fálkans fyrst og fremst
verið tengt reiðhjólum. Hvern-
ig er reiðhjólaverzlun og við-
gerðum háttað nú hjá fyrirtæk-
inu?
Ólafur: — Reiðhjólafram-
leiðslunni var 'hætt skömmu
fyrir 1960 vegna þess að við
vorum ekki samikeppnishæfir
við innflutninginn. En reiðhjól-
in hafa alltaf haldið sinni sölu
og markaðurinn hefur ekkert
minnkað. Um 1970 má gegja að
hann hafi verið farinn að drag-
ast talsvert saman. Fullorðið
fólk var hætt að hjóla og börn
gerðu eitthvað minna af því
en áður. Núna á seinustu ár-
um hefur þetta aftur orðið vin-
sælt hjá krökkunum og áhug-
inn hjá fullorðnum fór vax-
andi þegar trimmáróðurinn
byrjaði.
Markaðurinn er bara þokka-
legur núna og við erum nokk-
uð ánægðir með reiðhjólasöl-
una, sem er um 3000 stykki á
hverju ári.
F.V.: — Fálkinn var um ára-
raðir einn af mikilvirtustu
hljómplötuútgefendum lands-
ins m.a. með samstarfi His
Master's Voice. Nú hafa að-
stæður í plötuútgáfu hreytzt
mikið. Hver er stefna fyrir-
tækisins í þessum málum nú?
Ólafur: — Með tilkomu
Hljóðrita í Hafnarfirði hljóp
mikil gróska í íslenzka hljóm-
plötuútgáfu. Titlafjöldinn á
markaðnum hefur vaxið mjög
mikið. Stefna okkar í þessum
málum hefur í sjálfu sér ekk-
ert breytzt þrátt fyrir tilkomu
í hljómplötudeildinni. Yfir helmingur af allri sölu er í erlendum
popp-plötum.
upptökusalarins þar syðra. Við
höfum gefið út 3—4 plötur á
hverju ári og höldum því áfram
en ætlum ekkert að auka út-
gáfuna frá því sem nú er. Þar
af leiðandi hefur hlutdeild okk-
ar í markaðnum farið minnk-
andi með aukinni útgáfu ann-
arra.
Samkvæmt gamalli hefð höf-
um við gefið talsvert út af
plötum sem kalla mætti menn-
ingarlegs eðlis, eins og leikrit
og upplestur. Við munum reyna
að halda því áfram.
Ég ætla þó ekki að leyna
því, að áður en ákvörðun er
tekin um útgáfu á nýrri plötu,
eru markaðsmálin höfð í huga
og hvaða möguleikar séu á að
selja hana. Helzt eru það popp-
plötur, sem skila hagnaði, og
það verður enginn feitur á að
gefa út plötur með menningar-
legu efni.
Margar upplestrarplöturnar
hafa selzt nokkuð vel, eins og
plata með Davíð Stefánssyni
eða Íslandsklukkan og Gullna
hliðið með fremstu leikurum
síns tíma, sem sumir eru látn-
ir. Þær eru tvímælalaust það
markverðasta, sem við ihöfum
gefið út. Við eigum líka plötur
með Halldóri Laxness, Gunnari
Gunnarssyni og Jóni Helga-
syni. Þetta yrði efst á blaði, ef
meta ætti menningarlegt gildi
plötuútgáfunnar.
F.V.: — Hvernig eru vinnu-
brögð í sambandi við útgáfu á
Elektróníkin er vaxandi í verzl-
un Fálkans. Hún verður senn í
sérstakri deild.
innlenduin hljómplötum og
hverjir cru stærstu kostnaðar-
liðir? Hvernig eru samningar
yfirleitt við listamenn?
Ólafur: — Upptakan er lang-
stærsti kostnaðarliðurinn í
plötuútgáfunni, það er vinnan
í stúdíói og greiðsla til hljóð-
færaleikara. Þetta starf er nú
unnið hér innanlands. Lista-
maðurinn, eða listamennirnir,
sem fram koma á plötunni
hvort sem það er söngvari eða
hljómsveit, fá yfirleitt prósentu
af sölu, sem er samningsatriði
FV 1 1978
47