Frjáls verslun - 01.04.1978, Qupperneq 49

sér að við getum flutt inn hinar
og þessar vörur undir Lee
Cooper-merkinu, sem við fram-
leiðum ekki, og nú hefur aðeins
komið til mála, að við hefjum
skiptiframleiðslu við þá. Þá
munum við framleiða ákveð-
inn vöruflokk, sem er ekki í
því magni, að það myndi borga
sig fyrir neinar hinar verk-
smiðjurnar að standa í fram-
leiðslu á honum. í staðinn
kæmi svo, að við myndum
kaupa af þeim, það sem þeir
geta framleitt á hagkvæmari
hátt en við. Þessi hugmynd er
að þróast. Nýlega bauð Lee
Cooper ákveðið módel á mark-
aði, sem myndi henta okkur,
þannig að vel getur farið svo,
að við byrjum að framleiða það.
F.V.: — Hvaða umsögn hlutu
fötin frá ykkur, sem flutt voru
út til Danmerkur á sínum tíma?
Björn: — Það var allt í lagi
með gæði og frágang en við
gátum ekki keppt í verði, því
að þessir sömu aðilar keyptu
föt frá Júgóslavíu. Það sér hver
maður, sem fylgzt hefur með
þróuninni á íslandi, að það er
erfitt að keppa við þá.
F.V.: — Nú er stundaður all-
mikill innflutningur á erlend-
um karlmannafötum til Islands.
Hvernig standa innlendir fram-
Ieiðendur að vígi í samkeppni
við þann innflutning á þessum
liefðbundna karlmannafatnaði?
Björn: — Það er dálítið erf-
itt að flokka, því að á seinni ár-
um hafa orðið verulegar breyt-
ingar á neyzluvenjum. Nú er
til dæmis mikið um leðurjakka,
sem notaðir eru eins og tweed-
jakkar áður. Og þeir voru fram-
leiddir hér innanlands. Það má
því segja, að neyzlubreytingar
hafi haft mikil áhrif. En í hin-
um hefðbundnu karlmannaföt-
um, sem við flokkum gjarnan
svo, höfum við íslendingar
verulegan hluta af markaðn-
um. Það eru margar ástæður
fyrir því. í fyrsta lagi, að við
höfum hagað okkur í samræmi
við þær sérkröfur, sem gerðar
eru á markaðnum. í öðru lagi
höfum við getað haft miklu
meiri fjölbreytni í sniðum og
efnurn af því að við þekkjum
markaðinn. Svo má og geta
þess, að flestar verksmiðjur er-
lendis vilja fá pantanir sex
mánuði fram í tímann. Fáir
vilja kaupa verulega mikið
magn í svo sem 25 stærðum og
álíka mörgum efnum hálft ár
fram í tímann og fá ekki nema
35% fyrir að selja vöruna og
liggja svo með hana. Þetta ger-
ir að verkum, að við eigum
auðveldara með að framleiða
upp í skörðin. Þegar skörðin
koma í lagerinn í verzluninni
eigum við hægt með að bæta
það upp.
F.V.: — Er hugsanlegt að
hátt framleiðsluverð á innlend-
um fatnaði og álagningarvanda-
mál hjá innflutningsverzlun og
smásöluverzlun geri það að
verkum, að verð á innfluttum
fötum gæti verið mun lægra
en það er?
Björn: — Það er rétt hugsan-
legt, ef við keyptum nógu mik-
ið magn af einhæfri fram-
leiðslu. En þegar á að fara að
sortera niður, bæði margar teg-
undir og stærðir, verður það
óneitanlega dýrari vara. Þann-
ig held ég, að íslendingar eiei
erfitt með að fá beztu kjör í
þessari tegund vöru.
F.V.: — Hvaða erlend fram-
leiðsla er það, sem innlendir
karlmannafataframleiðendur
telja sig helzt keppa við?
Björn: — Það, sem okkur
hentar bezt miðað við smekk
og gæði, eru föt frá Norður-
löndunum, og þá hefur Finn-
iand sérstöðu.
F.V.: — Eru tízkubreytingar
í karlmannafatnaði mjög hæg-
fara?
Björn: — Já. Þó hefur a-
standið breytzt nokkuð síðustu
árin, því að á þennan venju-
lega kalmannafatnað er herjað
af sportfatnaði margs konar.
Það er allt annað viðhorf nú til
fatnaðar með breyttum neyzlu-
venjum og auknum frítíma en
var fyrir tíu árum.
F.V.: — Hvaðan koma þeir
tízkustraumar, sem ráða útliti
karlmannafata hjá ykkur?
Björn: í grundvallaratriðum
má segja að þeir komi frá
Norðurlöndum. Við höfum
fengið snið þaðan og menn frá
okkur hafa farið til Norður-
landanna að mennta sig. Þær
breytingar hafa orðið á fram-
leiðslunni hjá okkur síðustu
árin að hærra og hærra hlutfall
hefur verið miðað við þarfir
ungs fólks. Ég hygg að um 70%
af framleiðslunni sé keypt af
ungu fólki.
F.V.: — Hvaðan kaupið þið
efni í föt?
Björn: — Við kaupum mikið
af efnum frá Sviss og Þýzka-
landi. Það er eins og munstrin,
sem Svisslendingar og þjóð-
verjar framleiða séu meira að
49
FV 4 1978