Frjáls verslun - 01.04.1981, Side 61

Það er annað í þessu sambandi,
sem ég vil benda á.
Er kona, sem vinnur sömu vinnu
og karlmaður - en fyrir lægri laun
-, eins góður starfsmaður þegar
fram í sækir?
Er ekki eðlilegt, að hún smátt og
smátt missi áhuga fyrir starfinu, fái
starfsleiða, og hugsi sem svo: Til
hvers er ég að leggja mig í líma við
starfið, þegar það er ekki metið að
verðleikum.
En þessu er ekki þannig varið. Við
þekkjum öll konur, sem vinna störf
sín í kyrrþey, vel og trúlega, þrátt
fyrir óréttlætið. Og það eru einmitt
þessar konur, sem eiga svo sann-
arlega skiliö leiðréttingu mála
sinna.
Á Norðurlöndum er ég ekki svo
vel kunnug þessum málum, að ég
geti sagt nokkuð um launamál þar,
en í Bandaríkjunum veit ég af eigin
reynd að nú orðið eru verzlunar-
og skrifstofufólki greidd laun eftir
starfien ekki kynjum.
Þessu þurfum við einnig að
breyta hér á landi. Það er ekki ann-
að en eðlileg framþróun þessara
mála. Enda hafa sumar stéttir
landsmanna gefið konum jafnrétti
á við karla í launamálum. Má þar t.
d. benda á kennarastéttina.
Eins og ég hef reynt að sýna
fram á - hafa konur í verzlunar-
stétt ekki fengið þær kjarabætur.
Það eru til undantekningar, en há-
vaðinn af konum býr við algjörlega
óþolandi ástand í þessum málum.
En eitt verðum við konurnar að
hafa hugfast. Konur ná ekki rétt-
læti í þessu máli, nema þær standi
sjálfar saman; innan sinna stéttar-
félaga og Kvenréttindafélags ís-
lands, og knýi þannig fram hags-
munamál sín, - og hætti ekki
baráttunni fyrr en takmarkinu er
náð:
Konur í verzlunarstétt...
að störfum í Reykjavík ...
á ýmsum tímum.
Sömu laun fyrirsömu vinnu.
61