Frjáls verslun - 01.04.1983, Side 50

Þetta var algeng sjón í Þjóðleikhúskjallaranum á tuttugu ára veitingatímabili
Þorvaldar þar. Hér er hann að „flambera“ lambakjöt. Jón yfirþjónn fylgist grannt
með.
engin síldin og ekkert Berg-
staöastræti fyrir utan?
— Já, þetta hefur gengió
svona heldur upp á við og
færst í aukana allt saman.
— Enn einu sinni ertu
skattakóngur meöal landsins
barna?
— Þaó er langt síóan ég
hætti aö kippa mér upp viö þaó
aö vera hæsti skattgreiðand-
inn.
— Veltan hjá þér á s.l. ári?
— Þaö man ég ekki. Ég hef
ekki þessar bókhaldstölur í
höföinu. Frá því ég byrjaói
sjálfstætt, hef ég oftast veriö í
hópi og oft hæstur einstakra
skattgreiöenda í Reykjavík,
m.a. nokkur síóustu árin. Þó er
veltan víöa meiri. Þaö er ekkert
aö marka veltuna.
— Þú bara borgar skattinn
með bros á vör?
— Ég held ég hafi nú oftast
sleppt brosinu. En maóur
veröur aö borga þetta, hjá því
kemst enginn.
— Hvað á maður að gera til
þess að verða vel stæður?
— Ja, framan af kynntist ég
engu vel nema vinnu.
— Ekkert nám?
— Ég var eins og aörir í
barnaskóla og kynntist svo
Verslunarskólanum þegar ég
var 16 ára. Svo var ég eitt ár við
nám á Laugarvatni, fyrsta áriö
Þorvaldur hefur alla tíð lagt mikla rækt við svíi
sem Laugarvatnsskólinn starf-
aði.
— Verslunarskólanámið?
— Ég var þar einn vetur í
kvölddeild, en kláraöi ekki
skólann. Þetta var 1927—28.
Þaö varö minna úr þessu námi
en ég ætlaði, því ég var alltaf
að vinna. Ég var þá hjá Tómasi
á Laugavegi 2, vinnan var mikil
og vildi teygjast fram á kvöldió.
Eftir Verslunarskólanámið
hætti ég hjá Tómasi og fór til
Sláturfélagsins. Ég var þar í
alls konar verkum, en var fljótt
dubbaóur upp í þaö aö vera
verslunarstjóri fyrstu sérdeild-
ar, sem hér hefur starfað og
selt hrossakjöt einvöröungu.
Hún hét Hrossadeildin og var á
Njálsgötu 23. Þetta þótti virðu-
legt starf fyrir mann innan viö
42