Frjáls verslun - 01.04.1983, Side 61

— Eru þetta eftirminnileg-
ustu veislurnar þínar?
— Að minnsta kosti stærst-
ar. Eftirminnileg er einnig
veislan þegar hornsteinn Búr-
fellsvirkjunar var lagöur. Þá var
glímt við það verkefni að hafa
fjórréttaða máltíð fyrir 200 gesti
við nánast engar aðstæður.
Það tókst og minningin er góð.
Skipulagði
þrjú stórhótel
á fáum árum
— En með Síld og fisk,
Þjóðleikhúskjallarann og
svínabúið á bakinu ertu feng-
inn sem ráðgjafi við byggingu
Hótel Sögu?
— Já ég réðist þangað lík-
lega 1960 og var þar í fjögur ár
með öllu hinu. Það fóru tvö ár í
hótelbygginguna og síðan rak
ég hótelið fyrir þá í tvö ár. Ég sá
alveg um búnaö hótelsins og
skipulagningu hótelreksturs-
ins. Þetta var spennandi og
skemmtilegt verkefni en tölu-
vert mikið álag, því auk þess
sem þú nefndir var ég kominn
meö veitingastaðinn Lidó.
— Já, vel á minnst Lidó.
Það var eitt ævintýrið þitt?
— Lidó opnuðum ,,við“
1958. Húsið byggði félags-
skapur sem hét Veggur, félag
nokkurra kaupmanna í Reykja-
vík. Hugmyndin var að koma
upp nokkrum stórverslunum.
Það tókst aldrei. Þegar húsið
var teiknað var gert ráö fyrir
veitingastað á 2. hæð. Málin
æxluðust svo, að ég keypti
hæöina uppsteypta og fékk
síóan að bæta við forstofunni,
vönduðu og rúmgóðu stiga-
húsi með góðum forsal og bar
framan við veitingasalinn en
hann rúmaði 500 manns í sæti.
Þennan staó rak ég í nokkurár,
uns ég seldi Reykjavíkurborg.
Nýja staðarins, Lidó, var beöið
með mikilli eftirvæntingu.
Fyrsta hófið var hóf Stang-
veiðifélagsins. Mikið kapp-
hlaup var um að staðurinn yrði
tilbúinn fyrir hófið. M.a. komu
diskarnir sem borða átti af með
flugvél sama daginn. Við
söðgum því í gamni að borðað
væri af fljúgandi diskum.
Ég réð Konráð Guðmunds-
son sem rekstrarstjóra og hann
rak Lidó, þar til hann tók við af
mér á Sögu. Þegar Saga var
opnuð skorti þar mikið af vönu
starfsfólki, kokka, þjóna og
fleira fólk. Ég varð því að láta
fólkið sem hafði öðlast reynslu
á Lidó fara til Sögu. Það kom
öllum vel. Borgin tók síðar við
Lidó til annars reksturs. Þá
tóku viö opinberir styrkir, þó
ekkert væri hægt að fá undan
gefið af gjöldum, ef við ætluð-
um að reyna eitthvað nýtt,
hvorki skemmtanaskatt né
annað. Þessu var því sjálfhætt.
Verkefnið að skipuleggja
Hótel Sögu og sjá um búnað
þess var afar skemmtilegt
verkefni. Ég átti mjög góða
samvinnu við Halldór Jónsson,
sem teiknaði hótelið að öllu
leyti, meira að segja stóla og
lampa. Á samvinnu okkar hljóp
aldrei snuðra. Þetta voru erfiðir
tímar. Lán lágu þá ekki á lausu
og sérskattur var lagður á
bændur, sem nú er löngu af-
numinn. Það þurfti mjög að
skrapa saman í hótelbúnaðinn.
Ýmislegt í eldhúsið var t.d.
keypt frá varnarliðinu, en að
öðru leyti var treyst á íslenskan
iðnað, teppi ofin hér og stólar
smíóaðir og rúm og aðrar inn-
réttingar. Ámundi Sigurðsson
smíðaði öll Ijós og allt slíkt. Ég
held að það eina innflutta hafi
verið dýnur í hótelrúmin.
Bygging Sögu var ævintýri.
Að vinna með þeim bændum
sem þá réðu ferðinni er bæði
ánægjulegt og eftirminnilegt.
Allt var gert af hugsjón og
meðfæddum stórmyndarskap
enda allt hugsjónamenn, Þor-
steinn á Vatnsleysu, Ólafur í
Brautarholti, Pétur Ottesen
bóndi og alþingismaður, Bjarni
á Laugarvatni, Steingrímur
Steinþórsson ráðherra og
framkvæmdastjóri bændasam-
takanna Sæmundur Friðriks-
son. Allt stórkostlegir menn.
Sótti um byggingaleyfi
fyrir hótelið í gamni
— og fékk leyfið
— Þér hefur litist svona vel
á hótelreksturinn, að þú leggur
í byggingu Hótel Holts að ráð-
gjafarárunum á Sögu loknum?
— Menn kannski trúa því nú
ekki, að hugmyndin aó hóteli er
eiginlega enn ein tilviljunin í
mínu lífi. Þá þurfti leyfi til allra
framkvæmda og mikið var búið
að tala um, að einstaklingar
fengju ekki leyfi til hótelbygg-
ingar. Kunningi minn hafði oft
sótt um og alltaf fengið synjun.
Þetta var 1959 og ég neitaði að
trúa því að Fjárhagsráð synjaði
sí og æ óskum um byggingu
hótela, en hótel hafði ekki verið
reist í Reykjavík síðan Hótel
Borg var byggð 1930. Upp var
komin mikil þörf fyrir nýtt hótel.
Ég sendi inn umsókn meira í
gamni en í alvöru og mér til
undrunar fékk ég leyfið. Ég
sótti þá um lóð í Mýrinni og fékk
vilyrði fyrir lóð austan viö Um-
ferðarmiðstöðina. Það vilyrði
mætti ofurlítilli mótspyrnu frá
ráðamönnum Landspítalans
vegna hugsanlegs hávaöa og
ekki var endanlega gengið frá
lóðarúthlutun.
f millitíðinni sótti ég um 20
milljón kr. ríkisábyrgð fyrir láni
til hótelbyggingar og mér var
veitt þessi ríkisábyrgð 1960. Á
þeim tíma var byrjað að hefja
byggingu bændahallarinnar,
þar sem rísa átti hótel- og
gistiaðstaða fyrir bændur og
fleiri.
53