Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1966, Side 4
*
1^11 örg ríki eru hér á jörð, kon-
ungsríki, lýðríki, einræðisriki. En
þrjú eru hér önnur ríki, mikiu
merkari. steinaríkið, jurtaríkið og
dýraríkið. Um stekiaríkið vitum
vér nú, að það er í rauninni bimd-
inn kraftur, þótt oss sýnist allt
annað. En í hinum tveimur ríkjun-
um er það lífið sem ræður, hið ó-
tölulega fjölbreytta og margslimgna
Mf, allt aðeins orka, ekki bundin
eins og í efnisheiminxun, heldur sá-
kvik og í sambandi við lífið í al-
heimi.
V Hér á jörð er lífið gestur. Um fraim-
tíð þess er þrennt til: að standa í stað,
að þróast, að hnigna.
Fyrsta atriðið er aðeins fræðilegur
möguleiki, því að aldrei hefir orðið vart
við kyrrstöðu hjá lífinu. En ef því fer
ekki fram, þá hnignar því. Ef mannin-
om fer ekki fram, þá úrkynjast hann.
En sá er munurinn á þessu tvennu, að
maðurinn þarf ekki að gera neitt til
þess að honum fari aftur, en framför
heimtar sífellt starf. Ef maðurinn van-
rækir sitt andlega hlutskipti og hirðir
ekki um lögmál lífsins, þá fer honum
éhjákvæmilega aftur. Köllun mannsins
er látlaust starf í samræmi við lögmál
lífsins. Náttúran leyfir hvorki van-
rækslu né misnotkun.
E ins og lífið er fjölbreytt í eðli
sínu, eða hið líkamlega líf, svo er og
svigrúm hverrar lífveru ólíkt því sem
er um aðrar lífverur. Mosi og skófir,
sem á steinum vaxa, hafa harla lítið
svigrúm og ekkert tækifæri til þess að
kynnast umhverfinu, og hafa mjög lít-
* ió eða ekkert samband við lífið um-
Vincenzo Catena: Kristur og samverska konan. (Honolulu-listasafnið á Hawaii).
Jarðríki og guðsríki
EFTIR ÁRNA ÖLA
hverfis sig. Lítum svo á orminn í mold-
inni, hann getur þó hreyft sig og farið
úr einum stað á annan. í>annig víkkar
svigrúm lífvemnna stöðugt, eftir því
sem þær verða fullkomnari, og nær há-
marki sinu hjá manninum.
En svigrúm mannanna er líka mjög
misjafnt og fer eftir 'hæfileikum þeirra,
ekki líkamlegum hæfileikum, heldur
andlegum hæfilei'kum. Það eitt sýnir
Ijósast, að maðurinn er ekki aðeins
hkami. heldur miklu fremur sál, andi
eða hugur, eða hvað sem menn vilja
ikalla „hinn innra mann“. Listamenn og
skáld sjá sýnir, sem eru utan sjón-
deildarhrings annarra. Vitranamenn og
spámenn sjá fram í timann. Og fjöldi
manna fær samband við æðri heim,
þann er vér kölluim guðsríki. f»annig
eru engin takmörk fyrir því hvað svig-
rúm mannsins getur orðið vítt.
Mesta böl mannkynsins hér á jörð
er sjúkdómar og veikindi. En það böl
stafar að langmestu leyti af því, að
menn hafa eigi lært að lifa og misskilja
>»stöðu sína í lífheimi. f>erm er það ekki
Jjóst, að náin samvinna er milli lí'kama
og sálar, og ef sú samvinna er rof-
in, þá er voðinn vís. Með hugsun sinni
Og líferni trufla menn þessa samvinnu,
og þagar læknar segja oss að um 8
afhverjum 10 líkamsmeinsemdum eigi
lót sína að rekja til vanlíðanar sálar-
innar, þá ætti menn að gruna hvílíkt
öfugstreymi er í mannlífinu;
H in kristna kirkja er boðberi
guðsrikis um alla jörð. Nær það eigi að-
eins til kaþólsku kirkjunnar, sem er
fjöimennust, heldur einnig til mótmæl-
endakirkjunnar og allra annarra krist-
inna kirkjudeilda. Allar þessar kirkju-
deildir hafa fagnaðarboðskap Krists að
leiðarljósi. Og þrátt fyrir það að mönn-
um hefir allt 'fram á þennan dag geng-
ið illa að rækja boðorð bans, þá hefir
sá huliðskraftur fylgt trúnni, að kristn-
ar þjóðir skara langsamlega fram úr
öllum öðrum þjóðum að menningu.
Tvennt er það um Krist, sem oss fá-
vísum leikmönnjum þykir mest til koma.
l>að eru lækningar hans, og í öðru lagi
að hann skyldi birtast lærisveinunum
eftir líkamsdauða sinn og gefa þeim
þessa fullvissu: ,JÉg lifi og þér munuð
Iifa.“
Sjálfur lagði Kristur mikla áherzlu
á þau máttarverk er hann gerði í lækn-
ingum. ÍÞegar Jóhannes skírari sendi
lærisveina sína til bans að spyrja
hvort hann væri sá Messías er koma
skyldi, eða ættu menn að vænta annars,
þá stóð svo á, er þeir hittu Jesú „að
hann var að lækna marga er þjáðir
voru af sjúkdómum og meinsemdum"
(Lúk. 7,21), en skömmu áður hafði
hann vakið frá dauðum son ekkjunnar
i Nain. Jesús svaraði svo erindi sendi-
manna: „Farið og kunngerið Jóhanr.esi
það, sem þið hafið heyrt og séð: Blind-
ir fá sýn, haltir ganga, líkþráir hreins-
ast og daufir heyra, dauðir upprísa og
fátækum er boðað fagnaðarerindi".
Hann kenndi og lærisveinum sínrnn
að lækna með bæn og handaálagningu.
Þegar hann sendi fyrstu lærisveina sína
út um landið með boðskap sinn, þá bauð
hann þeim: „Læknið sjúka, vekið upp
dauða, hreinsið líkþráa, rekið út illa
anda. Ókeypis hafið þér meðtekið, ó-
keypis skuluð þér af höndum láta“.
Seinna sendi hann 70 af lærisveinum
sínum 2 og 2 út um byggðir landsins og
sagði við þá: „Hvar sem þér komið í
borg og menn veita yður viðtöku, þá
neytið þess, sem fyrir yður verður sett.
Og læknið þá, sem sjúkir eru þar og
segið þeim: Guðs rfki er í nánd“.
Getur nokkrum þeim, er þetta les
eða heyrir, blandast hugur um, að
Kristur leggur aðal áherzluna á lækn-
ingarnar. Boðskapur hans um að guðs
ríki sé í nánd, á við það, að samband
sé fengið við æðri heim og þaðan komi
lækningarnar, og þegar sjúkdómum sé
útrýmt hér á jörð, þá muni guðs ríki
taka sér bústað í hjörtum mannanna.
Eftir fráfall Jesú héldu postularnir
áfram að lækna, og á fyrstu öldum
kristninnar fóru lækningar fram í
kirkjunum. En svo lagðist það niður.
Kirkjumar fóru að sinna öðru, og hug-
lækningarnar, sem Kristur lagði svo
mikla áherzlu á, gleymdust nær alveg.
Hið eina sem eftir er af þessu hjá oss,
er að prestar biðja fyxir sjúkum af
prédikunarstóli. Efalaust læknast sumir
fyrir þetta, og þá er það vegna þess, að
fyrir sameiginlega bæn komast prestur
og söfnuður í samband við -guðsríki og
sjúklingunum berst læknin-gakraftur
þaðan. Einlæg bæn er kraftur, sem nær
til æðra heims og getur haft blessun-
ai'ríkari áhrif en orð fá lýst.
Ein er sú ’kirkjudeild, sem áratugum
saman hefir lagt alla alúð við huglækn-
ingar. Það er Christian Science, og þús-
undir m-anna hafa þeir læknað á yfir-
náttúrulegan hátt, eftir því sem kallað
er.
En ekkert yfirnáttúnulegt er til. Allt
lýtur sérstökum lögmálum, og þar er
engin imdantekning. Væri ekki þessi
lögmál, væri heimurinn óskapnaður. En
nú lýtur hann þessum lög-málum, og
ekkert verður fyrir tilviljun. Á þvi
byggjast efnisvísindi mannanna.
ekkingunni hefir -miðað drjúg-
um áfram siðan á dögum Krists. Vér
vitum nú, að efnisheimurinn er skap-
aður úr atómum, eða bundnum krafti.
Efnið greinist í tegundir eftir því, hver
atóm -þess eru. Ef tvö ólík atóm renna
sam-an, myndast nýtt efni.
Líkami mannsins með öllum sínum
óteljandi frumum er skapaður úr atóm-
um. Þegar frumur veiklast, er það
vegna þess, að þær hafa orðið fyrir
annarleg-um krafti, eða þá vegna þess að
þær fara á mis við n-auðsynlega nær-
ingu, eða þá í þriðja lagi að ellihrörnun
er orsökin. Líkamleg lækning er undir
því komin, að efnisbreytin-gar fari fram.
Með lyfjum freista læknar þess að
knýja fram slíkar efnabreytingar til
bóta, og með geisluim reyna þeir að
leysa upp sýktar frumur. Læknavísind-
unum hefir fleygt svo fram á seimustu
áratugum, að furðulegt er.
En efnislögmálin ná ekki til lífsins.
Hjá því ráða önnur lögmál, og þá sjúk-
dóma, sem stafa frá sálinni eða truflun
á samstarfi sálar og líkama, verður að
lækna samkvæmt þekn lögmálum. Þetta
var það sem Kristur gerði, hann hafði
*
28 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
24. desemher 1908