Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1966, Blaðsíða 5

Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1966, Blaðsíða 5
spm'band við æðra lífheim og þaðan var bonum sent lífmagn til lækninga. Það vissi hann vel og dró enga dul á það. „Kraftur Drottins var með honum til að lækna“ (Lúk. 5,13). „Kraftur gekk út af honum sem læknaði“ (Lúk. 6,18). Kona í Galileu, sem hafði verið sjúk í 12 ár og enginn læknir hafði getað hjálpað, kom að honum í mannþröng og snart klæðafald hans, og jafnskjótt læknaðist hún. Þá sagði Jesú: „Hver snant mig?“ En enginn gat giz.kað á það í slíkri mannþröng. „En Jesús sagði: „Einhver snart mig, því að ég fann að kraftur gekk út frá mér“ (Lúk. 8,46). Þetta segir Lúkas, og hann var læknir sjálfur. Þetta er sá lækningafcnaftur, sent þekkist enn í dag. c kleinustu 20 arin hafa huglækning- ■r aukizt stórkostlega í Bretlandi og aðsókn að huglæknum þar er orðin gífurleg, vegna þess hve vel þeim hefir tekist að lækna allskonar meinsemdir manna, jafnvel þar sem læknar voru frá gengnir. Og það sýnir hversu merki- legt mál hér er um að ræða, að brezka læknafélagið, „The British Medical Association" hefir viðurkennt að „hug- læknium hafi tekist að ná þeim árangri, er læknavísindin geti ekki útskýrt". Huglæknarnir segja sjálfir, að hér sé ekki um nein kraftaverk að ræða, held- ur eðlilegar lækningar, sem sé í sam- ræmi við lífsins lög, alveg eins og aðr- *r lækningar sé í samræmi við lög efn- Isins. iÞeir segjast ekki lækna neinn mann sjálfir, heldur segjast þeir aðeins vera milliliðir sjúklinga og lækna frá 6ðrum heimi. En hverjir eru þeir lækn- ■r? í trúarjátningu vorri segir: „Ég trúi * samfélag heilagra". Fyrir mörgium mun það vera nokkuð óljóst hvað hér er átt við. En frá þessu samfélagi eru Mósaík-mynd frá 4. öld, af Kristt um kringdum postulunum, í kirkju heilagr ar Pudenziönu í Róm. JÓUN KOMA Nú koma jól og bera boðskapinn um barn í jötu, móðir drenginn sinn þá örmum vafði angurblítt og rótt og alsæl gætti hans um kalda nótt í f járhúskofa, fátæk, þó svo rík. Gömul saga, já gömul en þó ný, því móður hverri, sem lagði barn á brjóst, á bljúgri stundu varð þá jafnskjótt ljóst, að dýrsta gjöfin gefin henni var. Það getur enginn fengið betra svar né stærri von en vöxt þess styrk og þor, þótt veröld bjóði mörg og erfið spor, þá biður móðir barni sínu hjá um blessun, frið og þroska jörðu á. Sem barn og móðir leggja kinn við kinn 1 kærleik, þannig flytja boðskap sinn sérhver jól og þá skal hlýtt og hljótt, því heilög stund er þessi vetrarnótt. Hún vitji þín, hún vitji mín sem slík. Hún lýsi gegnum lífsins dekkstu ský. Hún leiði yl í langþreytt kalin brjóst, bún láti gróa sár frá því þú hjóst, engill dauðans, ég enn þá nem þitt svar — ég ekkert tók, það er hér það sem var, því iíf er eilíft, engin týnast spor, og afl þess góða er sterkt sem lífsins vor. Því dveljast vinir vinum sínum hjá, það vantar engan jólanóttu á. — Ingólfur Jónsson frá Prestsbakka. hinir huldu læknar. Þetta samfélag er guðsríkið, sem Jesús talaði um. Það er oss nú nær en oft áður, vegna þess hve margir hafa náð sambandi við það vit- andi vits. Þeim mönnum er þetta ekki lcngur óljóst huigtak að tala um sam- félag heilagra, heldur staðreynd. í þeirra hlut hefir fallið sú óvænta gæfa að vera fulltrúar þessa samfélags hér á jörð. Á þeim hafa rætzt þessi orð Jesú, er standa í 16. kap. í Matteusar guðspjalli: „Þessi tákn skulu fylgja þeim sem trúa: í mínu nafni munu þeir réka út illa anda, og þeir munu leggja hendur yfir sjúka og þeir munu verða heilir". Þessir menn eru sannfærðir um, að með aukniu sambandi við guðsríki tak- izt mönnum smátt og smátt að sigrast a erfiðasta böli sínu, sjúkdómum og veikindum. Þá verða menn eigi aðeins læknaðir á sál og líkama heldur verð- ur þeim forðað frá því að stofna heilsu sinni í voða með kærulausu líferni. Og það er þetta, sem vér biðjum um í þeirri bæn, er vér förum oftast með: „Til vor komi þitt ríki“. Vér biðjum um samband við samfélag heilagra, að guðsríki komi til vor með andlega og líkamlega heilbrigði. Þá verður um leið alheimsfriður og bræðralag allra nianna. Allt er þetta í saniræmi við kenningar og boðskap Krists. f ver nu rifjum aftur upp það sem áður var sagt, að 8 af hverjum 10 líkamsmeinum manna stafi af vanlíðan sálar, eða röskun á samstarfi sálar og líkama, þá er huglækninga sannarlega þörf. Og fagnaðarstund verðuir það öllu mannkyni, er læknar og huglæiknar fara að vinna saman. En sem stendur er það fullkomið áhyggjuefni, að kristin kirkja um all- an heim skuli ekki feta í fótspor Jesú um lækningar, einkum þegar haft er í huga hver framvinda er nú á því sviði. Kirkjan þarf að hefja slíkar læikningar að nýju. Þá mun letkið þeirri deyfð, sem hefir verið yfir kirkjulífinu. Kirkj- urnar munu fyllast að nýj*u og trúarlíi- ið eflast meira en nokkru sinni áður. Nú eru það að vísu ekki nema sumir menn, sem gæddir eru þeim hæfileika aó ná sambandi við hjálpendur frá öðr- um heimi. Séu prestarnir ekki sjálfir gæddir þeim hæfileika, þurfa þeir að fá huglækni sér til aðstoðar. Ólýsanleg blessun mundi þessu fylgja, því að þá er Kristur sjálfur með í verkL — Einu sinni sögðu lærisveinar hans honum fró manni, sem ræki út illa anda í hans nafni, en kváðust hafa bannað honum það, vegna þess að hann væri ekki læri- sveinn. „Bannið honum það ekki“, sagðí Kristux þá, ,^því að sá er gerir krafta- verk í mínu nafni, er ekki á móti oss ' heldur með oss“. — Það þarf því ekki nauðsynlega lærðan né vígðan mann til þess að lækna í Jesú nafni. Huglækning er guðs gjöf. Hún veit- ist ekki aðeins kristnum mönnum, he'd- ur öllum mönnum um alla jörð, og er alveg sama hverrar trúar þeir eru, allir geta orðið þeirra lækningar aðnjótandi. Guð fer ekki í manngreinarálit. Huiglækning er í sjálfu sér ekki kraftaverk. Hún byggist á náttúrulög- máli, sem vér þekkjum mjög lítið enn sem komið er. En hún er sönnun fyrir krafti hins hæsta. Þess vegna lagði Kristur svo mikla áherzlu á lækning- arnar, að þær voru mönnum sönnun fyrir því, að lífið hér á jörð er brot aJ? alheimslífinu, og að yfir oss er vakað — ef vér viljum. Kii'kjan verður að vakna við, að hér á hún hinu háleitasta hlutverki að sinna. Hún verður að fara að dæmi Krists um huglækningar, því að þær eru tal- andi tákn um guðdómskraftinn, hinn eilífa, óumbreytanlega kærleika. Þegar kirkjan fer að sinna þessu, þá er guðsríki í nánd. 24. desemher 1966 ■LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 9.9

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.