Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1966, Blaðsíða 5
spm'band við æðra lífheim og þaðan var
bonum sent lífmagn til lækninga. Það
vissi hann vel og dró enga dul á það.
„Kraftur Drottins var með honum til
að lækna“ (Lúk. 5,13). „Kraftur gekk
út af honum sem læknaði“ (Lúk. 6,18).
Kona í Galileu, sem hafði verið sjúk í
12 ár og enginn læknir hafði getað
hjálpað, kom að honum í mannþröng og
snart klæðafald hans, og jafnskjótt
læknaðist hún. Þá sagði Jesú: „Hver
snant mig?“ En enginn gat giz.kað á
það í slíkri mannþröng. „En Jesús
sagði: „Einhver snart mig, því að ég
fann að kraftur gekk út frá mér“ (Lúk.
8,46). Þetta segir Lúkas, og hann var
læknir sjálfur.
Þetta er sá lækningafcnaftur, sent
þekkist enn í dag.
c
kleinustu 20 arin hafa huglækning-
■r aukizt stórkostlega í Bretlandi og
aðsókn að huglæknum þar er orðin
gífurleg, vegna þess hve vel þeim hefir
tekist að lækna allskonar meinsemdir
manna, jafnvel þar sem læknar voru
frá gengnir. Og það sýnir hversu merki-
legt mál hér er um að ræða, að brezka
læknafélagið, „The British Medical
Association" hefir viðurkennt að „hug-
læknium hafi tekist að ná þeim árangri,
er læknavísindin geti ekki útskýrt".
Huglæknarnir segja sjálfir, að hér sé
ekki um nein kraftaverk að ræða, held-
ur eðlilegar lækningar, sem sé í sam-
ræmi við lífsins lög, alveg eins og aðr-
*r lækningar sé í samræmi við lög efn-
Isins. iÞeir segjast ekki lækna neinn
mann sjálfir, heldur segjast þeir aðeins
vera milliliðir sjúklinga og lækna frá
6ðrum heimi. En hverjir eru þeir lækn-
■r?
í trúarjátningu vorri segir: „Ég trúi
* samfélag heilagra". Fyrir mörgium
mun það vera nokkuð óljóst hvað hér
er átt við. En frá þessu samfélagi eru
Mósaík-mynd frá 4. öld, af Kristt um kringdum postulunum, í kirkju heilagr ar Pudenziönu í Róm.
JÓUN KOMA
Nú koma jól og bera boðskapinn
um barn í jötu, móðir drenginn sinn
þá örmum vafði angurblítt og rótt
og alsæl gætti hans um kalda nótt
í f járhúskofa, fátæk, þó svo rík.
Gömul saga, já gömul en þó ný,
því móður hverri, sem lagði barn á brjóst,
á bljúgri stundu varð þá jafnskjótt ljóst,
að dýrsta gjöfin gefin henni var.
Það getur enginn fengið betra svar
né stærri von en vöxt þess styrk og þor,
þótt veröld bjóði mörg og erfið spor,
þá biður móðir barni sínu hjá
um blessun, frið og þroska jörðu á.
Sem barn og móðir leggja kinn við kinn
1 kærleik, þannig flytja boðskap sinn
sérhver jól og þá skal hlýtt og hljótt,
því heilög stund er þessi vetrarnótt.
Hún vitji þín, hún vitji mín sem slík.
Hún lýsi gegnum lífsins dekkstu ský.
Hún leiði yl í langþreytt kalin brjóst,
bún láti gróa sár frá því þú hjóst,
engill dauðans, ég enn þá nem þitt svar
— ég ekkert tók, það er hér það sem var,
því iíf er eilíft, engin týnast spor,
og afl þess góða er sterkt sem lífsins vor.
Því dveljast vinir vinum sínum hjá,
það vantar engan jólanóttu á. —
Ingólfur Jónsson frá Prestsbakka.
hinir huldu læknar. Þetta samfélag er
guðsríkið, sem Jesús talaði um. Það er
oss nú nær en oft áður, vegna þess hve
margir hafa náð sambandi við það vit-
andi vits. Þeim mönnum er þetta ekki
lcngur óljóst huigtak að tala um sam-
félag heilagra, heldur staðreynd. í
þeirra hlut hefir fallið sú óvænta gæfa
að vera fulltrúar þessa samfélags hér
á jörð. Á þeim hafa rætzt þessi orð
Jesú, er standa í 16. kap. í Matteusar
guðspjalli: „Þessi tákn skulu fylgja
þeim sem trúa: í mínu nafni munu þeir
réka út illa anda, og þeir munu leggja
hendur yfir sjúka og þeir munu verða
heilir".
Þessir menn eru sannfærðir um, að
með aukniu sambandi við guðsríki tak-
izt mönnum smátt og smátt að sigrast
a erfiðasta böli sínu, sjúkdómum og
veikindum. Þá verða menn eigi aðeins
læknaðir á sál og líkama heldur verð-
ur þeim forðað frá því að stofna heilsu
sinni í voða með kærulausu líferni.
Og það er þetta, sem vér biðjum um
í þeirri bæn, er vér förum oftast með:
„Til vor komi þitt ríki“. Vér biðjum
um samband við samfélag heilagra, að
guðsríki komi til vor með andlega
og líkamlega heilbrigði. Þá verður um
leið alheimsfriður og bræðralag allra
nianna. Allt er þetta í saniræmi við
kenningar og boðskap Krists.
f ver nu rifjum aftur upp það
sem áður var sagt, að 8 af hverjum 10
líkamsmeinum manna stafi af vanlíðan
sálar, eða röskun á samstarfi sálar og
líkama, þá er huglækninga sannarlega
þörf. Og fagnaðarstund verðuir það öllu
mannkyni, er læknar og huglæiknar fara
að vinna saman.
En sem stendur er það fullkomið
áhyggjuefni, að kristin kirkja um all-
an heim skuli ekki feta í fótspor Jesú
um lækningar, einkum þegar haft er í
huga hver framvinda er nú á því sviði.
Kirkjan þarf að hefja slíkar læikningar
að nýju. Þá mun letkið þeirri deyfð,
sem hefir verið yfir kirkjulífinu. Kirkj-
urnar munu fyllast að nýj*u og trúarlíi-
ið eflast meira en nokkru sinni áður.
Nú eru það að vísu ekki nema sumir
menn, sem gæddir eru þeim hæfileika
aó ná sambandi við hjálpendur frá öðr-
um heimi. Séu prestarnir ekki sjálfir
gæddir þeim hæfileika, þurfa þeir að fá
huglækni sér til aðstoðar. Ólýsanleg
blessun mundi þessu fylgja, því að þá
er Kristur sjálfur með í verkL — Einu
sinni sögðu lærisveinar hans honum fró
manni, sem ræki út illa anda í hans
nafni, en kváðust hafa bannað honum
það, vegna þess að hann væri ekki læri-
sveinn. „Bannið honum það ekki“, sagðí
Kristux þá, ,^því að sá er gerir krafta-
verk í mínu nafni, er ekki á móti oss '
heldur með oss“. — Það þarf því ekki
nauðsynlega lærðan né vígðan mann til
þess að lækna í Jesú nafni.
Huglækning er guðs gjöf. Hún veit-
ist ekki aðeins kristnum mönnum, he'd-
ur öllum mönnum um alla jörð, og er
alveg sama hverrar trúar þeir eru, allir
geta orðið þeirra lækningar aðnjótandi.
Guð fer ekki í manngreinarálit.
Huiglækning er í sjálfu sér ekki
kraftaverk. Hún byggist á náttúrulög-
máli, sem vér þekkjum mjög lítið enn
sem komið er. En hún er sönnun fyrir
krafti hins hæsta. Þess vegna lagði
Kristur svo mikla áherzlu á lækning-
arnar, að þær voru mönnum sönnun
fyrir því, að lífið hér á jörð er brot aJ?
alheimslífinu, og að yfir oss er vakað
— ef vér viljum.
Kii'kjan verður að vakna við, að hér
á hún hinu háleitasta hlutverki að sinna.
Hún verður að fara að dæmi Krists
um huglækningar, því að þær eru tal-
andi tákn um guðdómskraftinn, hinn
eilífa, óumbreytanlega kærleika.
Þegar kirkjan fer að sinna þessu, þá
er guðsríki í nánd.
24. desemher 1966
■LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 9.9