Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1966, Page 19

tir. 'Þær voru Iníseíar, rýjurnar, blakk-
ar á brún o.g brá, en vaxtarlagið nokkuð
á annan veg en hjá okkar fallegu flug-
freyjum. En mér varð samt hugsað með
sciknuði til Tondeleyos hans Fúsa „á
suðrænu sólskinskvöldi“, og þá ekki síð-
ur til ævintýra Afríku-Kobba, sem
Bavíð skráði, en þar í er þetta erindi:
„Suðræna nóttin er svalandi og hljóð,
en svertingjastelpan villt og góð,
og gefur í auðmýkt brjóst sín blökk,
og blóðíð er heitt, — af ást og þökk.“
Jæja, en þetta var nú bara útúrdúr,
en þessar hnátur voru skemjntilegar og
léttar í hreyfingnm, og var gam.an að
sjá þaer hoppa og skoppa um ganginn á
milli sætanna, en sú var ástæða til þess,
að stórastormur var á milli Róimiar og
Aþenu.
•Br ær hentust á milli sætanna og
um tima leit út fyrir að fararstjórinn
okkar, hann Guðni, myndi fá eina beint
á fangið með allt saman.
Ég velti vönguim um stund, hvernig
Ihonum myndi líka, — en það varð nú
minna úr þessari skemmtun, því að það
ema, sem hann fékk í famgið var rusl
af bakkanum og kynstrin öll af hnífa-
pörum — og ánægjan hans ein sú að
íhrista af sér rykið, en blómarósin flaug
með hraða framhjá — en var svo að
vörmu spori komin aftur á mikilli ferð
tii að sækja meira,
Negrító, segir þú. Bæði já og nei, en
Iþað þætti sjálfsagt sæta tíðindum hérna
heima á íslandi að fá blávatn með mat
Hitinn er kveljandi í Dauðadalnum í
Egyj)talandi. Það er þá einhver munur
á og í Kópavoginum.
í lokuðum dósum, sem maður opnaði
ems og olíudósir á bíl, en öðru vísi er
ekki óhætt að drekka vatn hér um
slóðir, og verðið á því skagar víst hátt
upp í dósamjólk hér heima.
Um óttuskeið var svo lent í Aþenu
eftir tveggja tíma flu.g.
3. korn. Aldrei framar skaltu þig
sjálfa svxkja, sólhvíta drottning á
Akrópólíshæð
Eftir að hafa sofið á sitt græna fram
txndir hádegi á Hótei Atlantic, borðað
þat indælis liádegismat og fengið vín-
iber í efth-mat, og þó er nú svo, að
Bumir vilja þau aldrei svo ung, — en
það er nú önnur saga, — var lagt af
Stað til Pireus, en það er hafnarborg
Aþenu, og er þar m.a. mikil skemmti-
bátahöfn, líkt og á Fossvoginum út frá
fSæbóli. Þarna sáum við hinn sögu-
Ifræga leikvang, þar sem Olympíuleik-
arnir voru fyrst haldnir, eftir að þeir
voru endurreistir. Og þá var sjálf rús-
ánan eftir, — sjálf Akrópólíshæðin, hin
i 24. desemtber lftGö. ------------------
Þórður og Helga kona hans „spankú lcra“ á Akrópolishæð.
„Hann ræddi við alla í Aþenuborg
um allt — nema konuna sína.
Og spekingsins gleði var Xanþippu sorg,
og svo lét hún skammirnar hvína.“
/
4. korn. Véfréttin í Delfi og
túlipanalaukur
Sunnudaginn í Grikklandi notuðum við
til að ferðast um fjöll, hlíðar og dali
í nágrenni Aþenu og kynntumst þar
landbúnaði landsmanna. Vínekrur stór-
ar voru í fjöllum og eins var ólífurækt-
un mjög mikil. Við mættum fólki með
asna, sem voru klyfjaðir af olífum. —■
Tvær gamlar konur komu á móti okk-
ur. Onnur sat á asna og hafði lagt hrís
í söðulinn og sat á öllu saman. Ótrúlegt
þótti okkur að sjá þarna uppi í fjöllun-
tiin heilu borgarhverfin, þar sem mikil
grózka var í allri verzlun, mikið keypt
af vefnaði og útskornum munum, sem
sagt var, að væri allt heimaunnið.
Þarna sáum við fallega blómavasa, og
gátum við fengið þá hátt í meter á hæð
fyrir spottprís, allt niður í 35 krónur
úr 300 krónum.
Ókum við síðan til hinnar frægu
borgar, Delfi, sem liggur undir gríðar-
háu fjalli. Byggingar í Delfi týndust
um aldir, en hafa nú verið grafnar úr
jörðu. Delfi hafði mikil áhrif í gaimla
daga, og þó enn meira „að segja“, því
að þar var véfréttin þeirra. Þangað leit-
uðu hinir fornu Hellenar ráða um flest,
hvort sem laut að hernaði eða viðskipt-
um, og véfréttin sagði þeim fyrir um
ókomna atburði. Hofinu í Delfi grædd-
ist fé, þegar mönnum líkaði spásögn
hennar, líkt og Strandakirkju með
áheitunum.
Bkki væri ónýtt að hafa slíka véfrétt
hér á landi, þegar stjórnvöld komast í
vanda vegna verðbólgu og dýrtíðar.
Máski hún hafi verið einskonar efna-
hagsstofnun eða hagráð? Víða með-
fram vegum þar efra, standa lítil hús
með krossmarki, þar sem fólkið stanz-
ar og biðst fyrir. Inni eru kerti og
bækur. Fólkið kveikir á kertunum, áð-
ur en það biðst fyrir, og svo kiýpux
það fyrir framan krossinn.
forna háborg Aþenu, meðan hún var
og hét, og þar stóð hámenning Hellena
með mestum blóma.
Leifar þessarar fornu frægðar eru
hreinasta undur, og það er einskær ráð-
gáta, hvernig þeir hafa gebað komið
öllu þessu byggingarefni þangað upp,
að ekki sé minnzt á það, hvernig þeir
fóru að reisa þessar stórkostlegu bygg-
ingar.
Við höfðum leiðsögumann, sem talaði
ensku, en Guðni fararstjóri túlkaði svo
fyrir okkur. Þetta var allra skemmtileg-
asti náungi, síbrosandi og „nikkaði" til
okkar í sífellu, en það bezta við þetta
allt var, að hann hét Nikki, svo að
segja mátti að hann bæri nafn með
réttu.
c
kJ úlurnar í byggingunum eru sett-
ar saman úr mör.gum steinstykkjum, og
eru steinarnir m-argir rnetrar á hæð, en
hvert stykki vegur tvær og hálfa smá-
lest. Byrjað var að reisa þessar bygg-
ingar um 50 árum fyrir Kristsburð, og
í þá tíð voru engir kranar til eða önn-
ur lyftitæki. Ekki var þá einu sinni
uppfundið sementið. Þó voru þessi
þungu stykki fest saman og hafa stað-
ið af sér allar jarðhxæringar og styrj-
aldir allan þennan langa tíma.
Okkur kom það mjög á óvart, þegar
Nikki fræddi okkur á því, að notaðar
væru spýtur til að festa steinana saman.
Er það gert á þann hátt, að meitlaðar
eru holur í steininn, sem spýtur passa
í, og þær relcnar þar í. Og Nikki lýsti
þessu öllu fyrir okkur mjög skemmti-
lega með handapati og síbrosi.
Þegar ég gekk um götur og torg
Aþenu, varð mér stundum hugsað til
Sókratesar og hans ektakvinnu, Xan-
tippu, því að steinarnir virtust hafa mál
í þessari fornfrægu borg, og fólkið var
• iðið, vaknaði snemma, var kátt og tal- VErikkir virðast vera vinnusóm
aði mjög fljótt en svo kvað Davíð um þjóð. Þeir taka daginn snemma eða kL
þau hjón:
6 á morgnanna, og upphefst þá elL-
Þórður spyr véfréttina í Delfí, hvernig næsta blómastríð í Kópavogi munl
enda.
■LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 42