Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1966, Blaðsíða 20

Biermur hávaði, sem gerir oSrum
ókleift að sofa lengur. I>eir hrópa og
garga um allar götur, bjóða varning
■inn hávaert. Auk þess eru þeir miklir
matmenn. Við fórum rétt fyrir hádegis-
verð út á götu, og þar var iðandi kös
ef fólki, sem virtist þurfa að flýta sér,
en alltaf var það við og við að stanza
til að fá sér bita, steikt brauð með
osti og lambakjötið virtist í miklu uppá-
baldi hjá þeim eins og öðrum. En
lambakjötið steiktu þeir á tréprjónum
yfir eldi, og ekki var annað séð, en öll-
«m líkaði vel, þótt meðferðin stæðist
ekki strangasta heilbrigðiseftirlit.
Athygli mína vakti svokölluð túlí-
panasteik, sem sjáanleg var á hverju
götuhorni. Þetta voru laukar í laginu
eins og túlípanalaukar, steiktir á rist,
einskonar þjóðarréttur, þótt ekki liti
hann girnilega út, svartur af reyk og
■kít, og þeir stýfa hann úr skítugum
Imefunum. Þetta reyndist vera kasta-
jniukjarni, en ekki lögðuni við í það að
eeyna, hvernig hann væri á bragðið.
S. korn. „Með mér frá Líbanon, brúður,
með mér skaltu koma frá Libanon."
Ljóðaljóðin, 4,8.
Á mánudagsmorgni fórum við í bað
og skoluðum af okkur hið gríska ferða-
ryk, og rétt upp úr nóni flugum við
með ísraelskri þotu í átt til Beirút, höf-
uðborgar Líbanon, þar sem sedrusviður-
inn grær.
Og eftir tollskoðun, kvöldverð og
meira bað, fórum við á arabískan næt-
urklúbb, og þar gaf nú á að líta. Fyrst
og fremst hittum við þar farþega frá
Baltiku, því fræga skipi, og varð mik-
ill fagnaðarfundur. Sáum við nú bezt,
hvað þessi heimur okkar er lítill. —
N
J-t æturklúbburinn var mjog
ekrautlegur, með myndum á veggjum
og allskyns útflúri. Músíkin var fjörug
og góð, og eftir að fundum okkar Balt-
íkumanna bar saman, drifrum við okkur
etrax út í dansinn.
Dönsuðum við rólegan dans innan um
edla Arabana, og ljósameistarinn hagaði
þvf svo til, að við urðum öll sjálflýs-
andi, glitruðum eins og maurildi.
Aröbunum fannst augsýnilega gaman
að komu okkar, og settu meira fjör í
músíkina, og það voru teknar myndir
af okkur Helgu.
Arabískur dans með tilbrigðum
Síðan var sýndur arabískur dans af
mörgum ungmeyjum, sem allar voru
skrautlega klæddar, en þær þurftu líka
að sýna sinn fagra vöxt og klæddu sig
úr öllu, nema silifurstjörnum á brjóst-
um og blygðunarskemmum.
Ein ungmeyjan varð sér úti um stól,
sem hún lagðist í til að sýna áhuga sinn
á næturstarfseminni. Klæddi sig úr
hverri spjör, strauk sinn fagra líkama
og hætti ekki fyrr en 'hún hafði ekki
einu sinni fíkjublað til að skýla nekt
sinni með.
IÞvínæst stóð hún upp til að sýna vöxt
sinn. Hann var fallegur, meira að segja
mjög fallegur, og það var engin spjör
á hennar líkama. Hún sneri sér í nokkra
hringi til þess að við, sem þarna vor-
ium, fengjum að sjá sem bezt, hvernig
konulíkami líbur út án klæða — en um
leið og hún fór, greip hún kringlótt
spjald til að hylja þann hluta líkamans,
sem hún var að enda við að sýna okk-
ur sem bezt. Það þótti honum Þórði í
meira lagi skrýtið.
Mannleg náttúra söm við sig í Líbanon.
Þarna mátti sjá margt, sem hvergi
er að sjá á Vestiurlöndum, fyrir þá, sem
höfðu augun opin. — Fyrir aftan okkur
voru stúlkur á rápi, skjóandi augunum,
til og frá, — og sumar voru skrýtnar
í göngulaginu.
Ég fór Éram á ganginn einu sinni eitt
augnablik, og kom þá ein þeirra strax
til mín, og spurði, hvort ég vildi ekki
koma þessa leið, og hún benti inn í eitt
skúmaskotið.
Ég lét sem ég sæi hana ekki, og hélt
xnína leið hina leiðina inn í danssal-
inn aftur.
Beirútborg er talin miðstöð fyrir
hvíta þrælasölu og allskyns lesti, sem
til eru í heiminum, enda varaði Guðni
fararstjóri okkur strax við því að vera
á ferli, þegar skyggja tæki, nema þá
ir.örg saman.
Fararstjórinn ber í borðið.
c
O kemmtilegt atvik kom fyrir rétt
um það bil, sem við kvöddum þennan
■dýrlega stað. Einhver ruglingur varð á
afgreiðslunni við borðið, og vantaði eina
eða tvær greiðslur, líklega um 2 banda-
ríska dali.
Lenti það á fararstjóranum okkar að
leiðrétta þetta. Áður en hann borgaði
þetta, reiddist hann ógurlega við þá og
sló í borðið, svo að hristist hans prúða
skegg. Ég brosti við tilhugsuninni um,
hver viðbrögð þeirra yrðu.
Kjafturinn á þeim gekk a.m.k. tíu
sinnum hraðar en áður, og var hann þo
sæmflega í gangi fyrir. Leizt mér ekki
á blikuna, þegar víkingasvipurinn kom
á íslendinginn, og hann fór að tvístíga
í kringum þá, dansandi einhvers konar
stríðsdans. Mér meira en datt í hug, að
hann kynni að bjóða Aröbunum upp á
að sverja við skeggið á sér í staðinn
f.vrir spámannsins.
Nei, þótt íslendingurinn dveljist
fjarri sinni fóstunmoldu, lætur hann
ekki vaða ofan í sig, enda fareyttist
framkoman hjá þeim, sem virtist hafa
yfir mönnum að segja þama, og það
kom einhver lotningarsvipur á andlit
hans.
Og þegar fararstjórinn fleygSi greiSsl-
unni, sem deilt var um á borðið, og
við strunsuðum öll út úr salnum, þá
voru Arabarnir komnir í humátt á eftir
okkur fram í gang, og vildu nú endur-
greiða okkur eitthvað af upphæðirni,
en fararstjórinn strunsaði niður tröpp-
urnar og Arabarnir stundu.
Ég fór síðastur, sneri mér við bros-
andi og veifaði til þeirra, og þá kom
fiam hjá þeim sú 'hreyfing, sem alla
hendir, er hræddir eru, og er sjálfsagt
ósjálfráð hreyfing um allan heim, annar
lyfti hendinni og strauk sér um enn-
ið! Og lagðist þá lítið fyrir son spá-
mannsinsl
6. kom. Þórður Malakoff á Einskis-
mannslandi.
Næsta dag ókurn við um Líbanon,
sem er ræktað milli fjalls og fjöru. Það
er dásamlega fallegt land, og ókum við
viða í meiri hæð en Öræfajökull er.
Allsstaðar voru vínekrur í fjöllunum
í 5 metra breiðum stöllum. Ókum við
eitt sinn í marga klukkutíma meðfram
bananaekrum, og miðvikudaginn þann
næsta dag mættu okkur hvarvetna her-
rnenn og lögregluþjónar á götunum, og
var ástæðan sú, að þmnan dag gisti
konungur konunganna, Negus Negesti,
Haile Selassie og Bas Tafari, eða hvað
hann nú theitir, keisarinn af Eþíópiu.
Við komum til Biblos, og á ég eng-
in oxð til að lýsa þeim undrum og stór-
merkjum, sem þax blasa við manni. Þar
sér maður rústir mar'gra menningar-
skeiða, ailt frá steinöld.
Svo stönzuðum við í Baalbeck, hinni
fornfrægu borg, kennd við guðinn
Baal. Þar enu rústir af rómversku hofi,
og eru súlurnar, sem eru yfir 2000 ára
gamlar, taldar einhverjar þær stærstu
í heimi.
Frá Baalbeck var svo haldið til sýr-
lenzku landamæranna yfir hluta af sýr-
lenzku eyðimörkinni, þar sem hjarð-
sveinar reikuðu méð hjarðir sínar. Þar
búa Bedúínar í tjöldum, sem varla &e
hægt að segja um, að séu fyrir skepnur,
hvað þá heldur fólk.
A.ður en að landmærunum kom,
snædoum við nestið okkar, og drukk-
um gosdrykki með. Vegabréfaskoðun
gekk greiðlega, og að því búnu var
haldið inn í Sýrland, en þá kom í ijós,
að talsverður spölur er á milli landa-
mæranna, sem er einskis manns land.
Hefur það orðið að samkomulagi vegna
landamæraþræta, að hafa þetta bil á
millL
íslendingarnir tóku nú lagið í landi
þessu, sem enginn á, líklega hefur unga
folkið byrjað, og nú var kyxjað af hjart
ans list kvæðið um Þórð malakoff.
Ómaði nú um alia eyðimörkina þetta
gamalkunna:
„Hann Þórður er dauður
og það fór vel“ — .— —
en sprelllifandi og sprækur hélt ég
nú samt inn í Damaskus um nónbfl.
Það er skemmtileg borg. Komum þar
inn í hina frægu Mosku, sem nú líktist
meira kjörbúð en guðshúsi, og mátti
kaupa þar allt milli himins og jarðar,
jafnvel lítil böm seldu þar skólabæikuir
sínar, sem þau voru hætt að nota og
farinn af þeim fegursti blærinn, en all-
ar seldust þær samt. — Það þarf mikið
til að metta hungur ferðamannsins eftip
rninj agripum.
7. kom. I landi Pýramída og Faróa.
, Hvað er hellenskt og austrænt
heimspekingsmál hjá himnaríki í konu-
sál?
— Kleópatra!"
Og svo flugum við frá Damaskus til
Kairó og komum þangað snemma morg
uns. Nasser karlinn varð góðu gamni
fjarri, að fá ekki að heilsa upp á okkur^
en hann var sagður norður við Dau'ða-
hiaf að spreyta sig á sjóskíðum. Seinna
fréttum við, að veðurguðirnir hafi verið
honum eitthvað reiðir, svo að ekkert
varð úr sportinu.
Fólkið í Kairó er gott fólk og þægi-
legt, en víða má sjá mikinn sóðaskap,
Við fórum inn í gamla Axabahluta borg
arinnar, á markaðina, sem þar eru 4
hverju strái. Þar voru heilu göturnar
fullar af gulli og gersemjum, hi inigun»
og menum.
En fátæktin var mikfl og sóðaskap-
urinn var þarna voðalegur. OMeur rate
í rogastanz, hvað öllu ttniUi hámins og
jarðar ægði saman á þessum mörkuð-
um, grænmeti og gulli, en göturna*
voru þröngar og sóðalegar.
Fólkið lá í hrúgum á göturium. Sáum
við þarna unga og fallega stúlku, ég
skoðaði hana vel, varla meira en 17—
Hér sést hópurinn allur og Jerúsalem í baksýn. Þórð má kenna utarlega til vinstri. Guðni fararstjóri með höku-
toppinn ekki allfjarri.
44 LESBÓK MORGUNBLMISmS'
24. desemJber 19661