Morgunblaðið - 06.01.2001, Side 48

Morgunblaðið - 06.01.2001, Side 48
MINNINGAR 48 LAUGARDAGUR 6. JANÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ ✝ Alvilda MaríaFriðrikka Möller fæddist á Siglufirði 10. desember 1919. Hún bjó í Hrísey öll sín fullorðinsár en lést á Dalbæ, dvalar- heimili aldraðra á Dalvík, á nýársnótt. Foreldrar hennar voru hjónin Christi- an Ludvig Möller, lögregluþjónn á Siglufirði, f. 5. apríl 1887 á Blönduósi, d. 11. ágúst 1946 á Siglufirði og Jóna Sigurbjörg Rögnvaldsdóttir, hús- móðir, f. 18. mars 1885 á Þrast- arstöðum á Höfðaströnd, d. 6. febrúar 1972 á Siglufirði. Systk- ini Alvildu voru þessi: Alfreð, f. 1909, látinn; William Thomas, f. 1914, látinn; Rögnvaldur Sverrir, f. 1915, látinn; Jóhann Georg, f. 1918, látinn; Unnur Helga, tví- burasystir Alvildu, Kristinn Tóm- asson, f. 1921 og Jón Gunnar, f. 1922, látinn. Alvilda ólst upp á Siglufirði og tók sem ung kona virkan þátt í blómlegu atvinnulífi bæjarins. Hún stundaði nám í Húsmæðra- skólanum Ósk á Ísafirði árið 1941 en árið 1944 giftist hún Birni Kristinssyni, f. 23. ágúst 1911, sjómanni frá Árskógsströnd. For- eldrar hans voru Kristinn Páls- son (1875–1962) og Sigríður Að- albjörg Jóhannsdóttir (1883– 1953) en frá 11 ára aldri ólst Björn upp hjá hjónunum Frið- birni Björnssyni og Björgu Valdi- marsdóttur í Hrísey. Börn Alvildu og Björns eru: 1) Friðbjörn Berg, sjómaður og út- gerðarmaður í Hrísey, f. 1945. Kona hans er Sigurhanna Ester Björgvinsdóttir bankastarfsmað- ur og börn þeirra eru Sigmar Jó- hannes, Hrannar Björn og Dagný Möller. 2) Jóna Kristjana, starfs- kona á Dalbæ á Dal- vík, f. 1948. Maður hennar er Baldur Árni Friðleifsson vélvirki og börn þeirra eru Frið- björn, Steinar Rafn og Thelma Lind. 3) Nanna, starfskona á Víðihlíð, dvalar- heimili aldraðra í Grindavík, f. 1949. Dóttir hennar með Birgi Sigurjónssyni er Birna María en hún ólst að mestu upp hjá Alvildu og Birni. Nanna giftist Viðari Sig- urðssyni vélamanni, en þau skildu. Synir þeirra eru Sigurður Grétar og Viðar Þór. 4) Kristján Vilhelm, framreiðslumaður í Nor- egi, f. 1952. Sonur hans með Höllu Grímsdóttur er Gauti Möll- er. 5) Sigurður Kristinn, banka- starfsmaður í Auckland, Nýja- Sjálandi, f. 1954. Sonur hans með Sigríði Bragadóttur er Kristinn. Eiginkona Sigurðar er Shone M. Björnsson, fædd Nicholson, ljós- móðir og börn þeirra eru Sara María og Björn James. 6) Almar, sjómaður í Hrísey, f. 1959. Dóttir hans með Elínu Steingrímsdóttur er Arnheiður Rán. Kona hans er Þórunn Björg Arnórsdóttir fisk- tæknir og börn þeirra eru Júlía Mist, Unnar Númi og Alma Björg. Barnabarnabörn Alvildu og Björns eru orðin 10 að tölu. Björn Kristinsson lést hinn 24. febrúar 1997. Auk umfangsmikilla húsmóð- urstarfa í Hrísey sinnti Alvilda ýmsum störfum utan heimilis á sínum yngri árum og lét sér alla tíð afar annt um velferð sam- ferðamanna í Hrísey og á Siglu- firði. Útför Alvildu Möller fer fram frá Hríseyjarkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14. Í dag verður kvödd hinstu kveðju í Hrísey föðursystir okkar Alvilda Möller og er okkur systkinunum ljúft að minnast hennar nokkrum orðum. Alvilda kvaddi þetta líf á ný- ársnótt, tilbúin fararinnar og sátt eftir langa og gifturíka ævi. Alvilda hét fullu nafni Alvilda María Friðrikka og var nefnd eftir föðurömmu sinni, Alvildu Maríu Thomsen, konu Jóhanns Möller kaupmanns á Blönduósi. Nöfn hennar þóttu okkur ætíð tignarleg og mikil saman en einhvern veginn hæfa vel svo svipmikilli og atorku- samri konu. Flestir nefndu hana þó Öllu og það var til marks um hve blátt áfram hún var í allri fram- komu og við alla samferðamenn. Alvilda ólst upp í stórum systk- inahópi á Siglufirði þegar síldin var að breyta lífi bæjarbúa svo að um munaði og ferskir vindar blésu um mannlífið. Systkinin voru átta, fædd á 13 árum, þar af fimm á rúmum fjórum árum og má nærri geta að fyrir húsmóðurina, hana ömmu Jónu, gafst ekki tími til að dunda neitt eða fjargviðrast og þaðan af síður æðrast eða leggja árar á bát. Þessa eiginleika erfði Alla í ríkum mæli, auk léttleikans og hlátursins. Í litla Möllershúsinu ríkti glaðværð og sennilega var stundum róstu- og hávaðasamt en aldrei leiði eða logn- molla. Möllershúsið var á þessum árum og fram á fullorðinsár krakk- anna nokkurs konar félagsmiðstöð okkar tíma. Herskari af börnum og unglingum kom þangað til að tefla og spila og þeir sem ekki komust inn í húsið fylgdust með spila- mennskunni inn um gluggana. Í þessum hópi gáfu systurnar tvær, Alla og Nunna, bræðrum sín- um sex ekkert eftir í gáska og dugnaði. Alla keppti í handbolta með KS og var meðal afkastamestu síldarstúlknanna í síldarbænum. Dugnaðurinn átti eftir að fylgja Öllu allt hennar líf, ásamt gustinum, kraftinum og hressileikanum. Það kom sér líka vel því að hennar beið að eignast og annast stóra fjöl- skyldu og að vera víða og oft til taks þegar þurfti að taka til hönd- unum, hlúa að samferðamönnum eða einfaldlega bera með sér létt- leika í dagsins önn. Þar var jafn- ræði með þeim hjónum, Öllu og Bjössa. Við systurnar kynntumst Öllu mest á ferðum okkar til Hríseyjar og á menntaskólaárunum í ferðum okkar í afar misjöfnum vetrarveðr- um með póstbátnum Drangi milli Akureyrar og Siglufjarðar. Alltaf var komið við í Hrísey og varla brást að Alla var mætt á bryggj- unni til að fylgjast með ferðalöng- unum. Ef stoppið var langt lét hún sig ekki muna um að bjóða okkur með félögum okkar í heimsókn og trakteraði á höfðinglegum veiting- um um leið og hún spurði frétta og athugaði hverra manna félagarnir voru. Hún hafði það líka frá ömmu Jónu að fylgjast vel með fólki og lét sér fátt óviðkomandi. Bónbetri manneskja var vandfundin. Öll eig- um við minningar um það er hún kom í heimsóknir til Siglufjarðar, færandi hendi til ömmu Jónu með heimatilbúið góðgæti. Hún kom líka með gleði og skemmtun og tilsvör hennar og ýmiss konar orðatiltæki urðu fleyg og eru oft notuð enn í dag okkar á meðal. Hún Alvilda fór ekki oft af bæ, undi sér vel í Hrísey og þurfti ekki miklu meira. Hún setti svip á sam- félagið í eyjunni; það var hennar fólk. Við minnumst Öllu frænku með hlýhug og sendum fjölskyldu henn- ar hugheilar samúðarkveðjur. Inga, Alda, Jóna, Alma og Kristján Möller. ALVILDA MARÍA FRIÐRIKKA MÖLLER✝ Bjarni Sigur-geirsson fæddist á Selfossi II, hinn 24. febrúar 1918. Hann lést á Sjúkrahúsi Suð- urlands, Selfossi, 26. desember síðastlið- inn. Foreldrar hans voru Jóhanna Andrea Bjarnadóttir, f. 24. febrúar 1878, frá Geirakoti, d. 25. mars 1964 og Sigurgeir Arnbjarnarson, f. 27. nóvember 1877, bóndi Selfossi II, d. 31. mars 1967. Systkini Bjarna voru: Bjarni Kristinn, f. 8. október 1901, d. 23. apríl 1905, Arnbjörn, f. 21. sept- ember 1904, d. 15. maí 1979, Höskuldur, f. 27. september 1907, d. 7. júní 1976, Guðrún, f. 28. desember 1909, d. 6. mars 1986. Bjarni tók við bú- skap föður síns ungur að árum og var bóndi á Selfossi II. Bjarni var ókvæntur og barnlaus. Útför Bjarna fer fram frá Selfosskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30. Fjarlægjast heimatún. Ferð þín er hafin, nú fylgir þú vötnum, sem falla til nýrra staða og sjónhringir nýir sindra þér fyrir augum. (Hannes Pétursson.) Bjarni, elskulegur föðurbróðir okk- ar, er nú horfinn af sjónarsviðinu. Farinn á vit feðra sinna eftir langa og farsæla æfi. Eftir slá hjörtu okkar full söknuðar og hugir barmafullir minninga um yndislegan mann, er var okkur öllum svo einstaklega góður og hlýr. Bjarni var hvers manns hugljúfi, tryggur og traustur vinur allra er þekktu hann. Með fráfalli Bjarna eru nú horfin öll hin svokölluðu Selfoss- systkini, sem öll lifðu lífinu hlið við hlið á sinni jörð, Selfossi II. – Þó ólík væru voru þau afar samrýnd og vildu hvergi annars staðar dvelja. Þau unnu sveitinni sinni heitt. Heimili þeirra systkina var þekkt fyrir gestrisni og góðvild til handa öll- um er að garði bar. Voru það forrétt- indi fyrir okkur bræðrabörnin að alast upp við þessar aðstæður með annan fótinn í litlu Selfosskauptúni og hinn í Selfossbænum með sínu ljúfa baðstofulofti. Kynnast öllum gömlum búskaparháttum. Sitja í hestvagni með mjólkina beint úr fjósinu. Bjarni hélt um taumana og hesturinn, Rauð- ur, dró vagninn og við börnin hlupum að húsum þorpsins með brúsana. All- ar þessar minningar eru fjársjóður er aldrei fyrnist og ómetanlegt vega- nesti út í líf hraða og breytinga. Er lit- ið er um öxl er undarlegt að hugsa um hve margir rúmuðust í svo litlum bæ, en þar sem samheldni og hjartarými er ríkjandi er allt hægt. Tímarnir breyttust, kauptúnið stækkaði og svo kom að kúabúskapur lagðist af á Sel- fossi II, en sauðfjárbúskap hélt Bjarni áfram meðan heilsa og kraftar leyfðu og síðustu kindurnar kvöddu eins og hann á þessu ári. Bjarni stundaði nánast alla æfi netalaxveiði í Ölfusá ásamt Gunnari bónda á Sel- fossi I. Til þeirra starfa þarf góða þekkingu og færni, því Ölfusá er erfið og óvægin og ekki á allra færi að sækja björg í bú úr henni. Er búskaparumsvif minnkuðu stundaði Bjarni margvísleg önnur störf á Selfossi og var alls staðar eft- irsóttur starfskraftur, enda ekki hon- um að skapi að sitja auðum höndum. Bjarni var ókvæntur og barnlaus, en afar barngóður og átti alltaf eitt- hvað sælgæti í vasa sínum handa þeim ótal börnum er voru í hans ná- lægð. Hann var afar gestrisinn og bar fram kökur fyrir gesti og gangandi, eftir fráfall Gunnu systur sinnar. Bjarni var ekki maður margra orða, flíkaði ekki tilfinningum sínum, hans vegferð einkenndist af hljóðlátri reisn og virðingu fyrir öllum. Hann var afar greiðvikinn og enginn fór bónleiður af hans fundi, hann lét sínar gjörðir og velvild segja allt er segja þurfti – allt var sjálfsagt er hann megnaði að láta öðrum í té og þar vor- um við bróðurbörn í hávegum höfð. Bjarni gerði ekki víðreist á langri æfi, fór eina ferð með Gullfossi á yngri árum og færði okkur fyrstu Machint- osh-dósirnar er við tímdum vart að opna, þetta var svo sérstakt í þá daga. Bjarni var mikill áhugamaður í bridge, hafði mikla ánægju af og vann til margra verðlauna líkt og bræður hans. Fyrst og síðast unni hann sinni jörð og landi, stritaði í sveita síns andlits alla tíð. Er heilsan fór að daprast var hans heitasta þrá að dvelja heima eins lengi og unnt væri. Sú ósk hans gekk eftir, þökk sé frábærri umönnun og velvild er Valdís Valgeirsdóttir veitti honum og heimilinu uns yfir lauk. Verður það seint fullþakkað. Ekki má gleyma að góðir grannar og vinir litu daglega inn til hans, slík var tryggð þeirra og vinátta. Nú er okkar elsku föðurbróðir allur og skarðið er stórt. Við trúum því að vel hafi verið tekið á móti honum af áður látnum ástvinum. Megi Drottinn leyfa hógværum dyggum þjóni sínum að hvíla í friði eftir erfiði og eril langr- ar æfi. Við sjálf geymum minningarn- ar um ljúfan mann og þökkum af al- hug allar samverustundir. Deyr fé deyja frændur deyr sjálfur hið sama. En orðstír deyr aldregi Þeim er sér góðan getur. (Hávamál.) Sigrún Arnbjarnardóttir, Sigurgeir Höskuldsson. Í dag kveðjum við góðan mann, Bjarna Sigurgeirsson bónda á Sel- fossi. Bjarni var einn af þessum mönnum sem skipuðu stóran sess í bæjarlífinu á Selfossi þegar bærinn var að byggjast upp og því var spenn- andi fyrir okkur smástrákana sem vorum að alast upp á Selfossi á ár- unum 1950 til 1960 að fá að kynnast slíkum manni. Bjarni var með mynd- arlegan búskap á Fossi og þær voru ófáar heimsóknir sem farnar voru til hans til að skoða dýrin eða til að fá að sitja í heyvagninum í heyskapnum. Og alltaf tók Bjarni okkur jafnvel og leyfði okkur að flækjast um á Fossi. En það sem var líklega skemmtileg- ast við að heimsækja Foss var að koma í veiðiskúrinn hjá Bjarna og Gunnari félaga hans sem stunduðu netaveiði í Ölfusá og Bjarni var fær veiðimaður. Þar var oft líf og fjör þeg- ar þeir voru að vitja netanna og stundum vorum við svo heppnir að fá að grípa í stöng á veiðisvæðunum hans Bjarna. Þegar síðan ég og konan mín byrj- uðum að búa vorum við svo lánsöm að fá leigt í kjallaranum hjá Arnbirni bróður Bjarna sem einnig bjó á Fossi. Bjarni bjó með systkinum sínum Guð- rúnu og Höskuldi og syni Höskuldar í næsta húsi og á þeim árum kynnt- umst við góðmennsku þeirra systkina enn betur og sú tengsl hafa síðan haldist í gegnum tíðina. Bjarni bjó alla sína ævi á Fossi og síðustu árin bjuggu hann og Sigurgeir bróðurson- ur hans þar saman og milli þeirra frænda voru góð og traust tengsl. Ég vil með þessum orðum þakka Bjarna fyrir góð kynni og vináttu í gegnum árin og votta Sigurgeir og öðrum ættingjum samúð mína. Ólafur Snorrason. Bjarni Sigurgeirsson á Fossi er fallinn frá eftir erfið veikindi. Bjarni var yngstur systkinanna í Austur- bænum á Selfossi, en dáin eru Guð- rún, Höskuldur og Arinbjörn. Arin- björn var giftur Viktoríu Jónsdóttur og áttu þau eina dóttur, Sigrúnu. Hin voru ógift og héldu saman heimili með Sigurgeiri, syni Höskuldar. Með Bjarna er gengin gamla kynslóðin á Selfossbæjunum, kynslóð sem setti mark sitt á okkur sem ólumst þar upp uppúr seinna stríði. Móðir mín var al- in upp af sómahjónunum Símoni Jónssyni og Sigríði Jónsdóttur í Vest- urbænum á Selfossi og óx úr grasi með yngri systkinunum, Bjarna og Guðrúnu, sem voru þó heldur eldri. Bjarni var nokkuð uppátektarsamur og stríðinn og sagði hún að stríðnina hefði hún ekki þolað almennilega fyrr en hún var orðin stálpuð. Henni fannst Bjarni skemmtilegur og traustur leikfélagi og voru þau bestu vinir meðan bæði lifðu. Fyrstu minn- ingar mínar af Bjarna tengjast upp- átektarsemi hans og góðlátlegri stríðni, en sólríkan sumardag í bernsku minni man ég óljóst að við Bjarni stóðum úti á hlaði ásamt öðru fólki og gaf hann mér pening fyrir sælgæti. Eina sem ég þurfti að gera var að ganga austur í Addabúð, sem var vefnaðar- og smávöruverslun sem Arinbjörn bróðir hans rak við brúar- sporðinn. Hann gat þess ekki að pen- ingurinn var úr matador-spili, en ekki brást Addi þá frekar en síðar og lét mig hafa tíu-aura kúlur fyrir pening- inn þannig að allir höfðu gaman af. Þetta var upphafið að vináttu okkar. Þó að aðalverk Bjarna væri bú- skapurinn var það greinilega laxveið- in sem átti hug hans allan. Netaveiði hefur verið stunduð í Ölfusá við Sel- foss líklega frá landnámsöld og var veiðin oft mikil búbót fyrir landlitlar jarðir Selfossbæjanna. Netaveiðin var stunduð af miklu kappi á uppvaxt- arárum mínum. Jafnframt var stund- að ræktunarstarf sem tryggði jafna og örugga veiði þótt mikil áraskipti gætu verið í veiðinni. Margar bestu minningar æskuáranna eru tengdar veiðiskapnum. Á vorin var byrjað að dytta að netum og leggja út kláfa, en það var lang áhættusamasti þáttur veiðanna. Er mér minnisstætt þegar karlanir bisuðu með kláfana úti í straumkastinu klæddir ullarbrókum og seglbuxum til þess að verjast kuld- anum. Fannst manni ekki meiri hetjur fara um héruð en þessa ein- beittu og hugdjörfu menn sem með reynslu og lagni komu kláfunum fyrir í beljandi straumnum þó að fyrir óinn- vígða virtist það óvinnandi verk. Síð- an tók veiðiskapurinn við og var vitjað um lagnir þrisvar á dag og oftar þeg- ar göngur voru í ánni. Fátt fannst manni tignarlegra en að sjá þá Bjarna og félaga hans, Gunnar úr Vestur- bænum, fara út í þungan straum ár- innar á hvítum báti með rauðar rend- ur og vitja netana með árvekni og yfirvegun þeirra sem búa að langri reynslu og þekkingu. Bjarni undir ár- um og hélt hann bátnum kyrrum í straumaskilunum, Gunnar í skutnum að draga netið, silfurgljáandi nýgeng- inn stórlax þekjandi botninn á bátn- um og sól skein í heiði eins og æv- inlega í æsku. Þessa veiði stunduðu Selfossbændur eins og forfeður þeirra höfðu gert öldum saman af mikilli natni og virðingu þess sem á veiðina þarf að treysta. Endalausar voru „spögulasjónirnar“ um veiði- skapinn, orsök og afleiðingu, nátt- úrufar, aðferðir og allt það sem raun- verulegir veiðimenn verða uppteknir af. Á veturna spilaði Bjarni brids með bróður sínum Höskuldi í bridsfélagi Selfoss. Þeir voru ágætir spilarar og unnu marga sigra. Þeir bættu hvor annan upp, Hössi var snöggur til ákvarðana og tók hiklaust áhættu, Bjarni grandvar og skoðaði hvert spil í kjölinn. Því var lærdómsríkt að spila á móti Bjarna því hann leit á það sem eðlilegan og gefandi part leiksins að skoða alla þá möguleika sem hvert spil hafði uppá að bjóða. Var hann góður að greina spilin og spilaði einn- ig úr af yfirvegun og ímyndunarafli sem einkennir alla góða spilara. Ævinlega var gott að koma í Aust- urbæinn, drekka kaffi og síðar að reykja með þeim öllum í rólegheitum yfir sjónvarpinu eða spjalli. Ekki var síðra að ganga í verk með þeim frændum, Bjarna og Geira, hvort sem var um vetur eða sumar. Réttir voru mikil skemmtun og kartöflurnar á haustin búbót, því ekki taldi Bjarni eftir sér að launa fyrir hjálpina. Með þessum minningarbrotum vil ég þakka samfylgdina og vináttuna sem var mér ungum næring og styrkur. Árni Snorrason. BJARNI SIGURGEIRSSON

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.