Morgunblaðið - 04.03.2001, Síða 58

FÓLK Í FRÉTTUM
58 SUNNUDAGUR 4. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Naglalakk með
naglaskrauti
Þrír litir í hverjum
kassa ásamt
naglaskrauti
Fjórir mismunandi litakassar
HAGKAUP, SNYRTIVÖRUDEILDIR
VERSLANIR LYFJU
SNYRTISTOFAN ÁSRÓS, HAFN.
FÍNA, MOSFELLSBÆ
GALLERY FÖRÐUN, KEFLAVÍK
BJARG, AKRANESI
TARA, AKUREYRI
APÓTEK DALVÍKUR
SAUÐÁRKRÓKS APÓTEK
APÓTEK STYKKISHÓLMS
HÚSAVÍKUR APÓTEK
APÓTEK AUSTURLANDS,
SEYÐISFIRÐI
LYFSALAN, PATREKSFIRÐI
FROSTÞOKA,“ mælir Egillog horfir upp í loftið, er viðgöngum sem leið liggur aðheimili hans. Áhugamál Ís-
lendinga nr. 1, veðrið, opnar þetta
viðtal og er það vel. Við ræðum frost-
þokuna lítillega og þetta undarlega
veður sem fylgir henni. Það er eins
og það sé í uppnámi hvort skuli vera;
vorveður eða vetur. Ískaldur og ræf-
ilslegur úði samfara glampandi sól
og heiðríkju.
Heimili Egils er afskaplega nota-
legt. Prúðbúið Þingholtsheimili.
Hann er mikill „lífskúnstner“, menn-
ing og listir eru honum hugleikin fyr-
irbæri, og gildir einu hvers lags form
þau þá taka sér, eitthvað sem á eftir
að koma bersýnilega í ljós hér á eftir.
Ástríðan er heil og hún er sönn.
Það er spurning hversu ítarlega
þarf að kynna þennan mann sem er
efalaust með þjóðþekktari mönnum.
Egill er allt í senn, leikari, söngvari
og lagahöfundur og hefur samið
hundruð laga og texta. Hann hefur
starfað í hljómsveitum eins og Spil-
verki þjóðanna, Stuðmönnum og
Þursaflokknum, samið tónlist fyrir
kvikmyndir, leikrit og söngleiki og
starfað með fjölda listamanna, hér-
lendum sem erlendum. Ég ætla því
ekki að bera meira í þennan bakka-
fulla læk. Núna er það núið.
„Þetta er platan“
Kaffi með soðinni mjólk skal það
vera. Egill hellir upp á tvo bolla og
býður mér inn í vinnuherbergi. Bæk-
ur, píanó, hljómplötur. Og tveir
þægilegir stólar. Egill sest við skrif-
borðið og ég á móti. Og nóg komið af
þvaðri. Vindum okkur í Angelus
novus.
„Ég þarf nú eiginlega að setja mig
í stellingar,“ segir Egill. „Því það er
skrýtið hvernig svona hlutur sem
hefur tekið upp allt manns líf sleppur
fljótt frá manni þegar verkinu er lok-
ið.“ Egill stendur upp og sýnir mér
hefti merkt Angelus novus. „Þetta er
platan,“ segir hann og bendir mér á
nótnaútskriftir einstakra laga. Hann
segir frá því að upptökur hafi gengið
hratt og vel fyrir sig og er sýnilega
sáttur með sitt.
Egill segist alltaf vera að semja –
gerir það á snoturt og gamalgróið
píanóið sem situr þarna með okkur.
„Þetta eru svona möppur sem ég
geri og svo bara drita ég inn lögum.
Hér eru (opnar eina möppuna og
sýnir mér) einhver þrjátíu lög. Þar af
eru tvö á þessari plötu.“
Egill lýsir ástæðum þess að hann
réðst í gerð plötunnar sem svo: „Mér
finnst ég vera í einhverri leit sem
gengur út á það að samhæfa
stemmningu, orð og músík. Þegar
það tekst þá verður það einhver
heimur sem þú gengur inn í. Og þeg-
ar best lætur er allt hvert öðru háð,
texti og lag geta ekki án hvort ann-
ars verið. Litrófið sem þú ert að
reyna að búa til er þá sannfærandi
og heildstætt.“
Lítið hip-hop
Egill segir að ekki sé að finna mik-
ið af hip-hoppi á plötunni, né neinum
tilraunum til að spegla tíðarandann í
tónlist. „Ég held að á vissan hátt hafi
ég einangrast. Ekki það að ég fylgist
ekki með því sem gerist, ég hef
drukkið í mig alls kyns hluti, orðið
hrifinn af einu og ekki öðru. Þannig
tekur maður nú inn áhrif. Ég er til
dæmis í hljómsveit árið 1978 (Þursa-
flokknum), þegar diskóið er allsráð-
andi, og hún er einhvers konar vetr-
arhöll. Einangruð í tíma og við
vorum meira að velta okkur upp úr
17. öldinni en nokkurn tímann nú-
tímanum. Og þar áður hafði ég verið
í Spilverki þjóðanna, 1975. Það var
rétt fyrir pönkið þó að vísu væri það
byrjað í Bandaríkjunum, við vorum
okkur meðvituð um bönd eins og
Television og fleiri. En á meðan vor-
um við í einhvers konar Peter, Paul
& Mary vangaveltum. Gerandi hand-
knúna músík sem færi vel við flauels-
fötin (hlær).“
En nú gerist Egill skyndilega al-
varlegur. Og einlægur. „Maður verð-
ur að leita inn á við og sækja í það
sem mann langar virkilega til að
gera hvað tónlistarsköpunina varð-
ar. Ekki það sem einhver býst við af
þér. Og þessi plata er mínar einlæg-
ustu vangaveltur.“
Migið utan í allar
girðingar
Egill er með puttana á ýmsu hvað
listinni viðkemur og virðist nærast á
fjölbreytninni. Þetta samþykir hann.
„Svíar eiga ágætis orð yfir þetta,
„mångsysslare“, sá sem sýslar við
margt. Ég held að þegar menn hafa
áhuga á mörgu, þegar áhugasviðið
takmarkast eiginlega ekki við neitt
ákveðið, að það beri vott um mikla
lífslöngun (hlær). Það ber vott um að
þú ert forvitinn um margt.“
Egill veltir vöngum yfir þessu.
„Ég held að maður sé ekkert voða-
lega pragmatískur. Sumir eru svo
pragmatískir að þeir segja bara, „líf-
ið er stutt. Maður á að einbeita sér að
einhverju einu til þess að ná alvöru
árangri.“ Mér sjálfum finnst hins
vegar meira atriði að koma víðar við.
Sjá margt og ekki vera að spyrja að
einhverjum pragmatískum árangri.
Spyrja frekar, „Hvað er það sem gef-
ur mér eitthvað?““
Egill er maður vel máli farinn og
textar hans hafa einatt verið á góðri
og skemmtilegri íslensku. „Mér
finnst þetta vera alvörumál þegar
menn búa til texta, eitthvað svona
sem er haft fyrir öðrum. Mér þykir
óskaplega vænt um þetta mál og ég
held að þegar grannt er skoðað þyki
okkur það öllum. Við myndum
skynja það mjög vel ef við myndum
glata því – myndum kannski vakna
upp einn daginn og allir væru talandi
ensku. Þetta er svo mikill hluti af því
hvernig við sjáum sjálf okkur; hvern-
ig við hugsum, hvernig við úttölum
okkur um tilfinningar okkar.“
Lífið
Egill segir texta plötunnar vera
mansöngva að upplagi. „Þetta eru
dálitlar vangaveltur um myrkrið. Og
vonina sem fylgir nýjum dögum. Ég
kem líka inn á það að einhvern tíma
kemur að því að við þurfum að fara
héðan. Við vitum af dauðanum og
hugsum um hann. Það gerir lífið á
einhvern hátt innihaldsríkara. Úr
því að við erum hérna núna, hvers
vegna skyldum við ekki reyna að
gera það besta úr því? Því skyldum
við ekki reyna að lifa lífinu þannig að
við séum ekki að sóa því? Og þá held
ég að það sé svo mikilvægt að vera
þakklátur fyrir alla þá fundi sem við
eigum við annað fólk; að eiga sam-
neyti við fólk, að eiga vini. Þessu
gleymum við oft því okkur þykir
þetta vera sjálfsagður hlutur.“
Egill segir þetta ekki vera nein ný
sannindi en góð vísa sé aldrei of oft
kveðin. Hann segist enn fremur
hafa, eins og aðrir, glímt við myrkrið
og reynt að fóta sig í því. „Og þá hef-
ur það að búa til músík gert það að
verkum að mér líður betur. Ég er
svona einhvern veginn sáttari við
sjálfan mig. Tilveran verður ríkari.“
Eins og kom fram hér í upphafi
stendur listin nálægt Agli. Ég ákvað
því að spyrja hann fremur bjánalegr-
ar spurningar. Og þó. Mér lék nefni-
lega forvitni á að vita hvort hann
ástundi menningarlegt líferni mark-
miðsbundið. Egill hlær réttilega að
þessari spurningu og spyr á móti
hvað menningarlegt líf sé. „Ja, ef ég
er t.d. mjög þreyttur og orkulítill þá
finnst mér óskaplega gott að slappa
af fyrir framan imbann,“ segir hann.
„En ef maður leitar að einhverju til
að örva mann þá þarf eitthvað allt
annað. Það þarf að vinna í því. Sjón-
varp er alveg ofboðslega hættulegur
miðill því hann dregur úr mönnum
allar vígtennur og leggur þá bara
flata. En ég meina, mér finnst upp-
örvandi að fara á listviðburði, á mál-
verkasýningar eða hlusta á góða
músík; alveg sama af hvaða toga hún
er. Þetta skilar manni einhverju.
Maður upptendrast. Annaðhvort af
heilagri reiði eða þá aðdáun.“
Klukkan er orðin fjögur og ég er
orðinn of seinn upp á Mogga. Ég
kveð Egil því með virktum og skokka
í áttina að Laugaveginum. Frostþok-
an er farin. Ég dríf mig upp á blað,
byrja að skrifa og setpunkt aftan við
greinina. Núna.
Heimur sem þú
gengur inn í
Morgunblaðið/Ásdís
Egill Ólafsson: „Ég held að maður sé ekkert voðalega pragmatískur.“
Egill Ólafsson gefur út sína þriðju plötu
Egill Ólafsson, fjöl-
listamaður með meiru,
gefur út sína þriðju
plötu, Angelus novus/
Nýr engill, á morgun,
mánudag. Arnar
Eggert Thoroddsen
ræddi við Egil um
listina og lífið að þessu
gefna tilefni.
Jói konungur / Joe the King
Áhrifamikil saga um dreng sem
fetar þá braut glötunar sem fyrir
honum liggur. Býður hvergi upp á
ódýrar lausnir.
Þannig hlógum við / Cosi ridevano

Þessi nýjasta mynd ítalska leik-
stjórans Gianni Amelio segir fjöl-
skyldusögu á óvenjulegan en vel-
heppnaðan máta.
Geimvegferðin / Galaxy Quest

Bráðskemmtileg og snjöll gaman-
mynd sem gerir góðlátlegt grín að
Star-Trek kúltúrnum.
The Filth and the Fury / Eldur og
brennisteinn
Sterk heimildarmynd um pönk-
goðsögnina Sex Pistols.
Pinocchio / Gosi Þessi rúmlega sextíu ára gamla
teikinmynd um spýtustrákinn Gosa
er eitt af hinum sígildu meistara-
verkum Disney-fyrirtækisins.
Uppreisnarskáldin / Beat
Fróðleg og vel gerð mynd um upp-
reisnarskáldin (Beat) svokölluðu
sem setur þó fram nokkuð vafasam-
ar hugmyndir lokin.
Glæpur og refsing í úthverfinu /
Crime and Punishment in Suburbia

Dramatísk mynd með sönnum
persónum sem sver sig svolítið í ætt
við Ameríska fegurð.
Brjáluð keyrsla / Human Traffic

Hressileg og hreinskilin heimild
um æsilega klúbbamenningu
breskra ungmenna.
Frelsishetjan / The Patriot
Stórkarlaleg kvikmyndagerð með
mögnuðum hópbardagasenum. Hins
vegar er dramatíkin handónýt.
Góðmyndbönd
Guð hjálpi drottningunni: Nonni
rotni úr The Filth and the Fury.
Heiða Jóhannsdótt ir
Ottó Geir Borg
Skarphéðinn Guðmundsson