Morgunblaðið - 21.03.2001, Síða 44

MINNINGAR
44 MIÐVIKUDAGUR 21. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Anne MarieBjarnason fædd-
ist í Wilsted sem er
skammt frá Bremen
í Þýskalandi 2. apríl
1914. Hún lést á Sól-
vangi í Hafnarfirði
11. mars síðastlið-
inn. Faðir hennar
var Alfried Ernst
Leopold Jerke,
læknir og dýralækn-
ir, enskur í aðra
ættina en þýskur í
hina. Móðir hennar
var Berthilde Cath-
arine Onkla Folkra
Heilsinde Jerke, fædd Schmitz,
yfirhjúkrunarkona. Hún var
spænsk í aðra ætt-
ina og þýsk í hina.
Dóttir Anne Mar-
ie er Mónika Páls-
dóttir, f. í Hamborg
26. nóvember 1945.
Anne Marie gift-
ist Jóni Bjarnasyni,
f. 1901, d. 1961, frá
Hellnaseli í Aðaldal
og gengu þau í
hjónaband 16. ágúst
1952. Sonur þeirra
Jóns er Bjarni, f. 7.
apríl 1953. Barna-
börnin eru þrjú.
Útför Anne Marie
fór fram frá Fríkirkjunni í Hafn-
arfirði 20. mars.
Við systkinin viljum minnast
móður okkar með nokkrum atriðum
úr lífshlaupi hennar.
Við skírn hlaut móðir okkar nafn-
ið Isolde Annemarie Jerke en því
virðist hafa verið breytt þegar hún
hlaut íslenskan ríkisborgararétt.
Fjölskylda hennar flutti snemma til
Seehausen sem er við Bremen, þar
sem móðir okkar ólst upp.
Afi lést í mótorhjólaslysi er hann
var í sjúkraútkalli um 1935 en
amma varð bráðkvödd úr hjarta-
slagi skömmu síðar.
Móðir okkar gekk í kvennaskóla
og lauk stúdentsprófi 1930. Árið
1936 fer hún til starfa og náms hjá
Ríkishælinu Strecknitz í Lübeck og
tók þar próf tveim árum seinna sem
hjúkrunarkona með geðhjúkrun
sem sérsvið. Þetta nám fékk hún
aldrei viðurkennt hérlendis, sem
henni sárnaði mjög. Starfaði hún
þar áfram til 1941 en þá lét hún af
störfum þar vegna heilsubrests.
Stríðið var skollið á með öllum sín-
um hörmungum og mátti móðir
okkar m.a. þola að grafast í húsa-
rústum eftir loftárás. Í stríðinu
starfaði hún á veðurstofu tengdri
hernum. Veðurstofan var þar sem
varð hernámssvæði Sovétríkjanna
en þaðan tókst henni að sleppa vest-
ur við lok stríðsins með tvær ferða-
töskur. Var innihald þeirra það eina
sem ekki glataðist móður okkar af
veraldlegum eigum í hildarleik
stríðsins. Fátækt og skortur hrjáði
Þjóðverja eftir stríð og leituðu
margir nýrrar framtíðar á fjarlæg-
um slóðum. Móður okkar, þá búandi
í Hamborg, gafst kostur á að fara til
starfa til Englands og til Íslands,
sem hún valdi, og kom hún hingað
til lands síðla árs 1949 á togaranum
Bjarna riddara. Mónika, sem þá var
fjögurra ára, varð eftir í Hamborg
að sinni.
Eftir komuna hingað starfaði
móðir okkar fyrst á Landakoti en
svo á Kleppsspítala. Á Landakoti
kynntist hún Jóni, sem hún síðar
giftist. Um haustið 1952 sótti hún
Móniku til Hamborgar. Fór hún út
með skipi 10. september og kom svo
til baka 24. október.
Upp úr 1955 hóf móðir okkar
störf að nýju við hjúkrun, þá á
Hvítabandinu, og vann þar þar til
það var lagt af sem sjúkrahús. Við
tók vinna á deild A4 á Borgarspít-
alanum og starfaði hún þar til 1979
að hún hætti vegna heilsubrests.
Við höldum að óhætt sé að full-
yrða að hún hafi verið vel liðin af
sjúklingum og þó nokkuð má finna
af þakklætisskrifum frá sjúklingum
í þeim pappírum sem hún hefur
haldið til haga.
Árið 1979 flutti móðir okkar til
Hafnarfjarðar. Árið 1989 fékk hún
inni í þjónustuíbúðum aldraðra þar
sem hún bjó þar til hún fékk blóð-
tappa við heila 1996. Varð hún ófær
um að búa ein í kjölfarið. Eftir áfall-
ið var hún rænd máli að mestu.
Fékk hún fljótlega inni á Sólvangi,
þar sem hún bjó svo til æviloka.
Hlutskipti móður okkar í lífinu
var oft erfitt. Við systkinin þekkjum
hörmungar styrjaldarinnar aðeins
af afspurn en móðir okkar bar um-
merki á hörundi um þann næring-
arskort sem endalokum stríðsins
fylgdi. Hún bar alltaf mikinn kvíð-
boga fyrir áramótum vegna þess
hvað púðurhvellirnir minntu hana
óþyrmilega á verri tíð. Hún mátti
standa fyrir heimilinu ein eftir að
pabbi féll frá. Ýmsir erfiðleikar
urðu en verst var samt sú hætta að
fjölskyldan yrði húsnæðislaus en
lengi voru horfur dökkar fyrir 1970
enda mikill húsnæðisskortur. Alltaf
rættist samt úr öllu þótt stundum
stefndi í óefni.
Móðir okkar unni myndlist, sér-
staklega í klassískum stíl. Hún var
áttundi ættliður frá spænska mál-
aranum Diego Velazquez en ósagt
skal látið hvort sá uppruni hafi haft
nokkur áhrif á áhuga hennar á list-
um. Tónlist skipti móður okkar alla
tíð miklu máli. Hún stundaði tónlist-
arnám áður en hún kom til landsins
en hérlendis gekk hún til Sigurðar
Demetz Franzsonar og stundaði
söngnám hjá honum. Söng hún op-
inberlega við ýmis tækifæri, m.a.
nokkrum sinnum á páskum í Dóm-
kirkjunni. Við systkinin viljum enda
með sérstöku og innilegu þakklæti
til starfsfólks Sólvangs fyrir þá
umönnun sem móður okkar var
veitt þar síðustu ár ævi sinnar.
Mónika Pálsdóttir,
Bjarni Jónsson.
ANNE MARIE
BJARNASON
Hún Óla systir er dá-
in. Eins og hendi sé
veifað er hún hrifin frá
okkur.
Örlögin höguðu því
þannig til að við syst-
urnar ólumst ekki upp
saman. Það var því
mikil tilhlökkun og eftirvænting þeg-
ÓLÖF
SNORRADÓTTIR
✝ Ólöf Snorradótt-ir fæddist 15.
október 1943 á Akur-
eyri. Hún lést 4.
mars síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Garpsdals-
kirkju 10. mars.
ar Óla kom í fyrsta
skipti í heimsókn á
Nesveginn. Ég var sex
ára og Óla 17 ára. Óla
hafði engin vettlinga-
tök heldur tók litlu
systur sína í fangið og
fór að speglinum í
ganginum og sagði:
„Mamma, finnst þér
ekki við Magga Rúna
vera líkar?“ Það var
ekki hægt að fá meiri
viðurkenningu frá
stóru systur en þessa.
Upp frá þessari
stundu elskaði ég Ólu
og hlakkaði alltaf til heimsókna
hennar. Nokkrum árum seinna bjó
Óla hjá okkur ásamt ungum syni sín-
um og hún hafði alltaf tíma fyrir litlu
systur sína.
Hún kenndi mér margar vísur og
fór yfir heimalærdóminn með mér og
mér er til efs að nokkur hafi verið
betur lesinn undir skólann en ég ein-
mitt þá. Óla færði með sér hlátur og
gleði hvert sem hún kom. Hún hafði
mikla ánægju af söng og var alltaf
syngjandi við vinnu sína. Bestu
minningarnar eru einmitt frá því
þegar Óla tók upp gítarinn og söng
gamla slagara. Söngurinn færði
hana nær fólki og hún skemmti oft á
mannamótum í sveitinni. Helsta
ástríða hennar fyrir utan sönginn
var að fegra umhverfi sitt og það
gekk kraftaverki næst hvað hún gat
fengið garðinn sinn til að blómstra
þrátt fyrir harða vetur og köld vor.
Ef til vill er það einmitt einkennandi
fyrir hennar líf að harðir vetur og
köld vor skiptust á við bjartar sum-
arnætur með gleði í hjarta.
Minning Ólu mun lifa meðal ást-
vina hennar og öll erum við ríkari af
kynnum okkar við hana. Guð gefi
Halldóri og börnum hennar styrk í
sorg sinni.
Ég kveð þig, kæra systir, hvíl í
friði.
Margrét Sigrún Jónsdóttir.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
í bréfsíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.



  

 
 

 

 
 


  

 

   

  
  
  

   !

""
##$
% & 
 
 
  
' 
(

 
 
'
&


)
  

  

! "  

  # 

"$ 
"  

#  %

  %"& #' 

(%) *+,) %
 
"$ -+  
%"' .  / 0
*
 

  
  


 



(-&1 23

24.+5/67

89)%"

/  5
8%% :
8)#.


&  & 
 +
     
 , &
   
""
##$
-


& 



.

 . & 
 !


 

/
  !
  
    +,  

  (% +,  
 5  ! "5 %

4)(% +, % 0  2+;  

;(% +,  
;'+ <$  

8 # (% +,  

-+ (% +, %
  +,"  5  

  , %"      0



 

 =8>0&? %), 

 

 -+,.;!  

2/-+,.,0

 
 
    
 

!
 



;??( ;@1>21? **!

5  "AB

% 4

&
 & 
0

1

  

2
) 8  %

3. %
;'#C 5  

</) %
8 # 
  

)   ) %
;)-+,. +  

 D  )  
3'  "5 %
%"   , 0
3 

 .
   

 . 
  2 
 
4
 & 

 & 
 
 4 

 

   
 





182(;!

  ", 

 "0

"$ -,) 

#  
 . 

-' +8   
-' %

  "  #  
."%

(%"8 %

-,)( %
 E.

( 5%
  '  
%"   , 0