Morgunblaðið - 08.04.2001, Blaðsíða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 8. APRÍL 2001 37
og kom öllum í gott skap. Lítið
samfélag eins og okkar hér í Þor-
lákshöfn má alls ekki við missi
slíkrar perlu og verður skarð hans
aldrei fyllt.
Við fjölskyldan biðjum algóðan
Guð um að styrkja og blessa for-
eldra og systkini Gunnars Jóns,
ásamt öðrum ættingjum og vinum,
í þeirri miklu sorg sem knúið hefur
dyra. Þá vottum við félögum Gunn-
ars Jóns og fjölskyldum þeirra,
ekki síst þeim sem voru með hon-
um í þessari örlagaríku ferð, okkar
dýpstu samúð.
Heimir, Laufey og fjölskylda.
Góður drengur
Eitt slysið enn og þjóðin syrgir.
Litli bærinn okkar
sameinast í sorginni.
Ungur drengur farinn svo fljótt
og svo óvænt.
Höggið stórt
og svo sárt.
Minning okkar allra situr eftir
sem eitt gapandi sár.
Svo ungur og fallegur.
Af hverju?
Tilfinningar streyma.
Reiði og gleði takast í hendur.
Reiði yfir miskunnarleysi örlaganna.
Gleði yfir minningum
um góðan dreng.
Dreng sem gaf
gleði og fegurð
sem endurspeglaði allt,
allt sem honum var gefið.
Allt
sem hann gaf.
Hver minning verður fjársjóður,
fjársjóður sem allir varðveita
um aldur og ævi.
Og þakka fyrir
hnípnir.
(H.R.)
Elsku Gummi, Kim, Magnús,
Valdís og Guðmundur Karl, samúð
okkar verður ekki tjáð með orðum,
en kæru vinir, það er í okkar valdi
að vera til staðar fyrir ykkur og
það verðum við alltaf.
Til allra sem eiga um sárt að
binda vegna óvænts og fyrirvara-
lauss fráfalls Gunnars Jóns viljum
við senda okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur og hvetjum ykkur til
að lifa í anda hans í lífsgleði og
manngæsku.
Stefán, Hlíf og dætur.
Elsku frændi og vinur, mikið
óskaplega er erfitt að missa þig,
þú varst alltaf svo góður og glaður,
alltaf tilbúinn að koma í fótbolta
eða aðra leiki. En ég mun reyna að
halda áfram að leika eins og þú
hefðir viljað að ég gerði.
Guð varðveiti þig og hjálpi fjöl-
skyldu þinni á erfiðum tímum.
Baldur Rafn Gissurarson.
Það er erfitt að trúa því að einn
úr vinahópi okkar sé látinn. Núna
er stórt skarð í hópnum skilið eftir
opið, skarð sem enginn getur fyllt.
Nú vantar aðalprakkarann og allar
hans uppákomur. Hvort sem þær
voru góðar eða slæmar var alltaf
hægt að brosa eitthvað að þeim.
Það kemur ósjálfrátt upp í huga
manns hvað þetta líf getur verið
ósanngjarnt, að 16 ára strákur sem
átti framtíðina fyrir sér skuli deyja
skyndilega. Enginn tími gafst til
að kveðja hann, þó eigum við
margar góðar minningar um hann
sem geta fengið okkur til að brosa
á erfiðum tímum. Það er hægt að
gleðjast yfir því hve heppin við
vorum að þekkja hann. Hann var
alltaf glaður og ánægður og ekki
munum við eftir honum óánægð-
um. Hann spáði mikið í lífið og allt
sem fyrir honum varð og gat velt
sér upp úr sömu hlutunum tím-
unum saman. Gunnar Jón var
mikill íþróttamaður og oftar en
einu sinni sá maður hann með litla
bróður sínum í fótbolta eða úti á
velli með vinum sínum að spila
fótbolta. Við munum öll sakna
Gunnars mjög mikið og þessi
lífsglaði strákur mun alltaf eiga
stað í hjarta okkar. Við vitum að
eitthvað gott bíður hans hinum
megin.
Elsku Gunnar,
Því að þín vegna
býður hann út englum sínum
til að gæta þín
á öllum vegum þínum.
(Sálm. 91:11.)
Við viljum votta fjölskyldu, ætt-
ingjum og vinum dýpstu samúð.
Auður Gestsdóttir og
Ingibjörg Torfadóttir.
Elsku Gunnar Jón, þegar við lít-
um til baka, til allra þeirra góðu
stunda sem við áttum saman,
framkallar það endalaust bros á
vörum okkar. En að hafa þurft að
kveðja þig svona fljótt var mikið
áfall því það fundust ekki miklu
betri vinir en þú. Það var alltaf
mikið líf og fjör í kringum þig og
varst þú oftar en ekki gleðigjafinn
í hópnum. Það var sama hversu
niðurdreginn maður var, alltaf
komstu manni til að brosa og
hlæja. Þú varst einn sá fjörugasti
og skemmtilegasti persónuleiki
sem við vitum um. Þú varst sjaldan
í fúlu skapi og til eru ófáar myndir
af þér brosandi en þó er ein und-
antekning. Þegar við vorum í 10.
bekk var tekin bekkjarmynd og þú
varst beðinn um að sitja fremst en
það tókstu ekki í mál og hélst því
fram að þú værir alveg nógu stór
til að standa hjá Svani, Finni og
Ævari. Eftir mikið þras þrjósk-
aðistu loksins við og settist fremst
en þó ekki með bros á vör og er
þetta eina myndin sem við höfum
séð þar sem þú ert ekki í góðu
skapi. Það var sérstaklega yngri
kynslóðin sem dáði þig einna mest
þar sem þú varst alltaf tilbúinn að
leika þér við hana hvenær og hvar
sem var. Við tókum eftir því með
tímanum að þú varst iðinn við að
pirra og gera grín að kvenfólki og
þessum orðum þínum munum við
seint gleyma: „Kvenfólk, huh,
þetta er bara tíma- og peningasó-
un,“ sagðir þú oftast þegar minnst
var á kvenfólk. Í huga okkar og
hjarta eigum við ótal góðar minn-
ingar um þig og munum við varð-
veita þær eins lengi og okkur er
unnt og deila þeim með öðrum þar
sem þær koma flestöllum til að
brosa og hlæja.
Við viljum senda fjölskyldu og
aðstandendum Gunnars Jóns okk-
ar dýpstu samúðarkveðjur og veita
þeim styrk á þessum erfiðu tímum
sem marka djúp spor í hjarta okk-
ar sem þekktum hann.
Blessuð sé minning Gunnars
Jóns.
Í Hávamálum stendur:
Deyr fé
deyja frændur
deyr sjálfur hið sama.
En orðstír
deyr aldregi
þeim er sér góðan getur.
Hjalti Vignisson,
Andri Þór Erlingsson.
fangadagskvöld. Oft kom hún seint
þegar hún sinnti sjúklingum sínum á
Landspítalanum fram eftir kvöldi.
Þær Ósk og móðir mín áttu saman
sín síðustu jól árið 1999. Þá var einn-
ig með okkur Magnea systurdóttir
hennar í heimsókn frá Ameríku og
voru þá minningarnar rifjaðar upp.
Ég vil ekki láta hjá líða að minnast
þess með þakklæti hve oft Ósk
hringdi til móður minnar á hennar
síðustu árum er leiði sótti að henni.
Móður minni þótti vænt um að rifja
upp æsku sína, en Ósk var stálminn-
ug og fylgdist vel með fólki sínu þar
eystra. Höfðu þær því margt að
skrafa sem létti lund. Ósk hélt góðu
sambandi við systkini sín og þeirra
fjölskyldur og fór oft til heimahag-
anna á Bakkafirði.
Ósk var eins og áður segir mikill
barnavinur og hafði gleði af því að
fylgjast með ungviðinu vaxa úr grasi.
Hún var jafnan fámál um sína eigin
hætti. Hún sagði frá sínu fólki og
spurði frétta af öðrum. Þá mat hún
mikils vináttu uppeldissystra sinna,
þeirra Magneu og Ásdísar, sem báð-
ar eru búsettar í Ameríku. Fór hún
margar ferðir til Ameríku að heim-
sækja þær og fjölskyldur þeirra.
Systurnar komu einnig til Óskar eins
oft og þeim var framast unnt, eftir að
hún var orðin heilsulítil.
Síðasta árið dvaldi Ósk á hjúkrun-
arheimilinu Holtsbúð í Garðabæ, þar
sem hún naut frábærrar hjúkrunar,
þeirrar sömu hjúkrunar og hún hafði
sjálf veitt svo mörgum öðrum um æv-
ina. Ósk hafði ávallt unnað því að lesa
góðar bækur og sauma út. Það var
hennar helsta frístundaiðja. Þegar
heilsu þraut, og hún gat ekki lengur
notið þess að lesa og sauma, var hún
sátt við að kveðja. Blessuð sé minn-
ing hennar.
Guðrún Sveinbjarnardóttir.

 

 
   

  

 

  
 !
        
   
   !" #" 
$%    $&%%
"#$%& &$$#

#'& & ()$$#

*+$# (),
&$)%%&

*+& $#-

 


 
 

 





 




 

   
  
 !
 

  


 



 
  
"# $%
     # 
&' ) 
*#   +    
 
*  ,#- 
 & .# 
/. "$
*#  0# ) )  1  
2 "+%

*  0. / # 
3

* 
* *+  * * *+ 2

  

 

 
    
 

  






 


 



  


  

    
  ! !

 "
#!  
$ ! %&# !! ' " !

(!!  &
#!  
#) *"+ #! !

!
#! !
,!   

-&  "  
!!"  ' .! !

! -!  ! ! -!)

 
 
 
    
 
     
  





  
 



 
  
  
 
  
 


!
    !"##$

 

  
      
         


  

  
 
 
   
 !" #

 

  !" 
  #
  $
    %&  %'  ( )      
"
*
$ "  # %"
&' 
&& ( 
 &'  )
& $ 

' * 

! $
 &'  + ,  !' * 

  
 * 
'  - 
 *  
.  $!
/
* 0 0 #

  

 
 



  

 

  
   

     
 

    
 
  !" #""
$
!% &' 
()"&
 &'  ( *)  !"
+  
 &'  ," $
!- & !"
%"%." ! %"%"%."$
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
í bréfsíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.