Morgunblaðið - 08.04.2001, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 SUNNUDAGUR 8. APRÍL 2001 MORGUNBLAÐIÐ


   


  

    

        


  !"

 

       



   
   
     !  
" !# 
GIMLI GIMLI
FASTEIGNASALAN GIMLI, ÞÓRSGÖTU 26, FAX 552 0421, SÍMI 552 5099
LAUGARNESVEGUR 86 - 4. hæð
HÆÐ OG RIS
Vorum að fá í sölu nýl. gegnumtekna 4ra
herb. 101 fm endaíbúð á 4. hæð t.v.
ásamt óinnr. ca 26 fm rislofti (mælt yfir
1,80, er ca 50 fm að gólffleti). 3 rúmg.
herb. og stór stofa sem nýtist einnig sem
borðstofa. Í risi er mögul. að útb. 3 stór
herb. og sjónvarpshol. Glæsilegt útsýni af
suðursvölum. Séð um þrif á sameign
ásamt losun á sorpi. Mjög barnvænt um-
hverfi. Stutt í alla þjónustu og skóla. Íbúð
með mikla möguleika. Áhv. húsbréf 5,6
millj. 5,1%. Verð 12,9 millj. Brunabótamat
13 millj. Birna og Benedikt taka á móti
ykkur frá kl. 13-15.
Raðir dugmikilla
kvenna er settu mark
á starf Kvenréttinda-
félags Íslands (KRFÍ)
upp úr miðri seinustu
öld hafa tekið að þynnast í áranna
rás. Hér er kvödd ein úr hópnum,
Lóa Kristjánsdóttir. Hún var orðin
háöldruð en sótti til skamms tíma
fundi og annað er var á döfinni hjá
félaginu.
Lóa gekk í Kvenréttindafélagið
árið 1958, hún átti sæti í stjórn
þess 1961–1972 og þá sem gjald-
keri mestan þann tíma. KRFÍ,
nærri aldar gamalt félag, stofnað
1907, hefur lengst af verið samtök
með mikil verkefni en takmark-
aðar tekjur. Það sópaði að Lóu í
starfi gjaldkera; hún var ótrauð
við að finna leiðir til fjáröflunar
fyrir félagið og útsjónarsöm við
rekstur þess. Sjálf var hún at-
hafnamaður að upplagi og þaulvön
við störf að eigin fyrirtækjum í
veitingarekstri. Ásamt eiginmanni
sínum, Friðsteini Jónssyni bryta,
rak hún fleiri en eina veitingastofu
hér í borg og á annan áratug var
hún rómaður gestgjafi sumarhót-
elsins á Búðum á Snæfellsnesi.
Auk gjaldkerastarfsins tók Lóa
drjúgan þátt í innra starfi KRFÍ.
Hún sat í ýmsum nefndum er
störfuðu að afmörkuðum málefn-
um og er sérstök ástæða til að
nefna starf hennar í þriggja
kvenna nefnd um ættleiðingar sem
komu á dagskrá félagsins 1962 og
til umfjöllunar á landsfundum sem
haldnir voru fjórða hvert ár. Ófáa
slíka fundi sótti Lóa og lét þar til
sín taka. Stuðlaði KRFÍ að því að
gildandi lög um ættleiðingar frá
1953 voru tekin til endurskoðunar
á Alþingi með það að markmiði að
draga úr rótleysi og óöryggi í upp-
eldi barna er þurftu á fósturvist að
halda svo og auka réttindi fóstur-
eða kjörforeldra.
Innra skipulag KRFÍ er miðað
LÓA S.
KRISTJÁNSDÓTTIR
✝ Lóa S. Kristjáns-dóttir fæddist í
Dalsmynni í Eyja-
hreppi 29. ágúst
1909 og hún lést á
Landspítalanum á
Landakoti 23. mars
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Fríkirkjunni í
Reykjavík 30 mars.
við að í félaginu sé
pólitískt jafnvægi.
Þeir flokkar er hverju
sinni eiga kjörna full-
trúa á Alþingi tilnefna
konur í stjórnina og
starfa þar saman kon-
ur úr öllum flokkum
að sameiginlegum
málum. Hefur mörg-
um þeirra orðið það
bæði lærdómsríkt og
gefandi. Í þeim hópi
var Lóa Kristjánsóttir
en hún kom fyrst í
stjórn sem fulltrúi
Sjálfstæðisflokksins;
reynsla hennar og þjálfun, létt og
jákvætt geðslag hennar gerði hana
einstaklega hæfa í hinu þverpóli-
tíska samstarfi þar sem áhersla
var á það sem sameinaði krafta
félagskvenna en ekki það sem
sundraði. Slíkt jafnvægi í meðferð
einstakra mála gat iðulega ráðið
úrslitum um farsæl málalok.
Þegar KRFÍ hélt hátíðlegt 80
ára afmæli sitt 1987 var Lóa kjörin
heiðursfélagi þess. Hún er nú að
leiðarlokum kvödd með virðingu
og þökk fyrir langt og árangurs-
ríkt starf að velferð Kvenréttinda-
félags Íslands.
Fyrir hönd Kvenréttindafélags
Íslands,
Þorbjörg Inga Jónsdóttir,
formaður.
Mér varð nokkuð undarlega við
þegar ég heyrði í Ríkisútvarpinu
tilkynnt andlát þessarar ágætu og
með bestu vinkonum mínum frá
fyrstu árum mínum á Snæfells-
nesi. Ég hafði í upphafi mánaðar-
ins heimsótt hana á Landakot og
hún tekið mér með sínu blíða brosi
og við rifjað upp svo margt frá
samverustundum okkar á Snæ-
fellsnesi og hún látið að því liggja
að við myndum ef til vill hittast í
sumar fyrir vestan ef guð gæfi.
Það var sem sagt ekkert fararsnið
á henni þótt hún hefði eytt rúmum
92 árum hér í heimi.
Það er af svo mörgu að taka
þegar ég læt hugann reika til ár-
anna sem Lóa og maður hennar,
Friðsteinn, stýrði Hótel Búðum á
Snæfellsnesi af þeirri kostgæfni og
hlýju sem einkenndi allt þeirra
starf. Það var svo gaman og gott
að heimsækja þau og eins þegar
ég var með skemmtiefni á sam-
komum sem félög og þau sjálf
stóðu fyrir.
Og margir komu þá í dvöl sér til
heilsubótar og hressingar og alltaf
var hópur manna sem kom þar við
á fögrum sumardegi að heilsa upp
á þau hjón og fá sér hressingu um
leið. Ég man að þar hitti ég Kjar-
val fyrst og gleymi þeirri stund
ekki. Þau hjónin voru samtaka í
því að láta gestum sínum líða vel
og margur fór þaðan með hýrri há
eins og við sögðum stundum og
ánægður eftir dvölina og kom svo
aftur og aftur í heimsókn og gist-
ingu. Þótt húsakynni væru ekki
eins vegleg og síðar varð fann eng-
inn fyrir því og hvernig hún Lóa
tók á móti stórum hópum og gat
haft allt til reiðu var mörgum hul-
in ráðgáta. Skemmtanir voru
þarna í stóru tjaldi ekki langt frá
hótelinu og þar var harmonikkan í
öndvegi enda margir góðir harm-
onikkuleikarar sem þar voru og
minnisstæðir. Þeir léku oft fyrir
mig þegar ég söng þar gamanvísur
og þá var ekki um hátalara að
ræða, maður þurfti að brýna
raustina í byrjun en viðbrögð
fólksins við þessum vísnasöng voru
alveg sérstök og við Lóa minnt-
umst svo vel á þetta þegar við hitt-
umst um daginn. Þá sagði hún mér
að ennþá ætti hún í fórum sínum
marga af þessum brögum og tæki
þá oft til minningar um þessa góðu
daga og þá opnaðist þessi unaðs-
legi heimur eldri minningar sem
væri svo gott að ylja sér við. Og
sannarlega ætluðum við í tómi
seinna að rifja þetta upp. En svona
fór það nú og við verðum að
geyma þetta til betri tíma og
nýrra heimkynna. Og minningarn-
ar um Lóu streyma um huga minn
þegar ég set þessar fáu línur á
blað. Hún var mér sérstök og það
var hollt að kynnast henni og eiga
með henni góðar stundir sem mást
ekki úr huga hvernig svo sem ann-
ars allt annað breytist.
Ég á Lóu margt að þakka og því
kveð ég hana að sinni með inni-
legri þökk fyrir öll góðu kynnin,
brosin og hlýju handtökin. Blessuð
veri minning hennar og góður guð
fylgi henni og ástvinum hennar.
Ég veit að hún á mikilli blessun að
fagna í nýjum heimkynnum. Ljósið
var alltaf á vegi hennar þegar
eitthvað þyngdist róðurinn og það
mun aldrei yfirgefa hana. Hún var
sönn og góð. Ég bið henni
blessunar og sendi ástvinum henn-
ar mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Árni Helgason, Stykkishólmi.
Á kveðjustund koma
margar minningar upp
í hugann. Guðríður var
ákaflega lítillát kona og
er það ekki í hennar
anda að halda um hana
lofræðu. Hún gerði litl-
ar kröfur til annarra og naut þess
framar öllu að láta öllum líða vel í
kringum sig. Hún var fyrst og fremst
fjölskyldukona, eiginkona, móðir og
amma, enda missir þeirra og sökn-
uður mikill. Það tómarúm sem nú
kemur í hennar stað verður aldrei
GUÐRÍÐUR
GÍSLADÓTTIR
✝ Guðríður Gísla-dóttir fæddist á
Hellissandi 5. sept-
ember 1933. Hún lést
á líknardeild Land-
spítalans 15. mars
síðastliðinn og fór
útför hennar fram í
kyrrþey.
fyllt, en minningarnar
lifa og standa sem vörn
andspænis þeim bitra
veruleika sem ótíma-
bært brotthvarf hennar
er. Eftir situr söknuð-
urinn og skilningur á
því hversu dýrmætar
þessar stundir voru, því
ætíð naut hún þess að
ýta öllu til hliðar og
gefa allan sinn tíma og
eftirtekt vinum sínum
og vandamönnum. Í
góðra vina hópi var hún
hrókur alls fagnaðar,
glaðlynd og spaugsöm
og eftirlæti skyldmenna og vina. Hún
var stálminnug og hafði ótal
skemmtilegar sögur af sér og sam-
ferðafólki sínu á reiðum höndum. Oft
undraðist ég hvað hún mundi vel í
smáatriðum löngu liðna atburði og þá
naut sín frásagnargáfa hennar. Fyrir
þessar stundir og alla okkar sam-
fylgd vil ég þakka að leiðarlokum.
Hvíl þú í friði.
Þín einlæg systir,
María.
Mig langar að minnast með nokkr-
um orðum hennar Gauju, mikillar
vinkonu minnar, sem nú er látin. Við
kynntumst fyrir nokkrum áratugum
á veitingastaðnum Vega, Skóla-
vörðustíg 3. Þar ráku með miklum
myndarbrag Lóa Kristjánsdóttir og
Friðsteinn Jónsson, stað sem vinsæll
var hvort sem var í mat eða kaffi og
meðlæti. Síðan hefur okkar vinskap-
ur haldist.
Gauja var alveg einstök, hún var
svo vakandi yfir sínu fólki, svo um-
hyggjusöm vegna veikinda eða erf-
iðleika annarra. Eitt sinn hittumst
við á förnum vegi og hún segir: Gurrý
mín, ég kem milli jóla og nýárs. Þá
vissi hún að eitthvað væri ekki nógu
gott. Hún kom og saman fórum við í
bænina. Þetta var svo fallegt og lýs-
andi fyrir hana.
Þó að hún væri orðin alvarlega
veik héldu þau hjónin t.d. áfram að
fylgjast með veikindum mannsins
míns af sínum mikla hlýhug og alltaf
uppörvandi.
Siggi minn, þér og aðstandendum
ykkar votta ég mína innilegustu sam-
úð og bið góðan Guð að styðja ykkur
og styrkja.
Gauja mín, þú varst besta vinkona
mín og ég sakna þín svo sárt. Guð
geymi þig og varðveiti um alla eilífð.
Guðríður Ásta Björnsdóttir.
Elsku langafi, við
söknum þín mjög
mikið og það er erfitt
að trúa því að þú sért
dáinn. Þú varst mjög
góður maður og vildir alltaf hjálpa
okkur ef eitthvað var að. Þú gafst
ERLINGUR
EYJÓLFSSON
✝ Erlingur Eyjólfs-son fæddist 31.
júlí 1924 í Vest-
mannaeyjum. Hann
lést á hjartadeild
Landsspítalans í
Fossvogi 15. mars
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Lágafellskirkju 22.
mars.
þér alltaf tíma til þess
að tala við okkur,
hlusta á okkur og vera
með okkur. Síðast
þegar við sáum þig
varstu inni á spítala
mjög veikur. Þú gast
lítið talað en þú hélst í
hendurnar á okkur og
þá fundum við svo vel
hvað þér þótti vænt
um okkur. Við biðjum
Guð að vera með þér
og við vitum að þú
passar okkur og
verður hjá okkur
áfram þótt við sjáum
þig ekki.
Guðrún Eyja og Lilja Dögg.
ÆSKILEGT er að minningargreinum fylgi á sérblaði upplýsingar um
hvar og hvenær sá, sem fjallað er um, er fæddur, hvar og hvenær dáinn,
um foreldra hans, systkini, maka og börn, skólagöngu og störf og loks
hvaðan útför hans fer fram. Ætlast er til að þessar upplýsingar komi að-
eins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í greinunum sjálf-
um.
Formáli minningargreina