Morgunblaðið - 13.05.2001, Page 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 13. MAÍ 2001 37
labbaði út í búð fyrir mig og keypti ís
því ég var með hita. Ég sakna hans
mjög mikið, afi var besti afi í heimi.
Sara Magnea.
Afi var góður. Hann var skemmti-
legur og hann var oft að spila við mig.
Svo var hann með gott hjarta. Mér
þykir vænt um afa.
Nína Björg.
Minningarbrotin um hann afa eru
svo mörg.
Við áttum svo margar alveg ótelj-
andi stundir saman.
Svo bauð afi okkur barnabörnun-
um alltaf á öll frímurarajólaböllin og
það var oftast punkturinn yfir I-ið á
jólunum að fara á það ball. Það var
alveg æðislega gaman.
Það var þannig að þú sagðir alltaf
að þú hefðir fengið mig í afmælisgjöf
því ég á afmæli 3. janúar og þú áttir
afmæli 5. janúar. Svo á ég aldrei eftir
að gleyma þeim stundum sem við átt-
um saman þegar þú komst að sækja
mig á leikskólann, þá átti ég að
syngja fyrir þig lögin sem ég lærði
þar, og ég söng alla leiðina heim og
ég fékk aldrei leið á því að syngja fyr-
ir þig.
Kristín Ruth.
Afi minn fylgdist vel með okkur og
vildi endilega að við strákarnir lærð-
um golf því það var hans uppáhalds-
íþrótt. Mikið var hann ánægður þeg-
ar hann lánaði mér gamla golfpokann
sinn með nokkrum kylfum og fylgd-
ist hann með því hvort ég hefði slegið
einhverja bolta. Við vorum alltaf litlu
prinsarnir hans eins og hann kallaði
okkur. Við munum sakna þín, afi okk-
ar.
Snæbjörn og Markús Almar.
Við munum öll sakna afa svo mikið
og viljum kveðja afa okkar með þess-
ari vísu sem hann söng oft með okk-
ur.
Frost er úti fuglinn minn, ég finn, hvað þér
er kalt.
Nærðu engu í nefið þitt því nú er frosið allt.
En ef þú bíður augnablik ég ætla að flýta
mér
og biðja hana mömmu mína um mylsnu
handa þér.
(Höf. ók.)
Afabörnin.
Elsku Hreinn minn, eða „Mr.
Clean“ eins og dætur okkar kölluðu
þig. – Þegar fjölskylda okkar eða að-
eins mamma fór heim til Íslandsbyrj-
aði hún alltaf á því að fara í gegnum
alla skartgripi og fór með þá til þín.
Til baka komu þeir síðan í umslagi
með kveðju frá Hreini og enginn
kostnaður, „aðeins einn koss á kinn-
ina,“ sagði hann.
Þegar ég var smá stelpa man ég
eftir að þú vannst hjá Árna B.
Björnssyni sem var skartgripaversl-
un á horni Lækjargötu og Austur-
strætis. Hvað mér þótti gaman að
koma „aðeins við“ hjá þér bara til að
horfa þegar þú varst a vinna með
víravirki. Aldrei gat ég skilið hvernig
þú gast snúið, búið til kúlur og sett
þetta allt saman hvort sem það átti
að vera armband eða kóróna. Um
þetta leyti varstu líka að breyta kjall-
aranum á Smáragötu 2 í íbúð fyrir
ykkur Elmu og littlu dóttur ykkar
Ágústu. Þú vannst að þessu einn og
vorum við Bóbó alveg hissa á því
hvað þetta lék þér vel í hendi. Stund-
um baðst þú okkur um að skrapa
gamalt veggfóður eða mála ofna og
gerðum við okkar besta til að forðast
þessi verk! Það var alveg sama hvað
þú tókst þér í hendur, útkoman var
alltaf dásamleg, þú varst svo fjölhæf-
ur og mikill listamaður. Síðan fluttuð
þið Elma á fyrstu hæð á Smáragötu
2. Anna Magnea og Guðný voru þá
komnar í heiminn. Ekki get ég lýst
því hvað það var dásamlegt að fylgj-
ast með hvernig stelpurnar ykkar
þrjár döfnuðu, þær eiga góða eigin-
menn, falleg börn og barnabarn.
Stoltur varstu líka þegar Guðný dótt-
ir ykkar átti strák og síðan Elma
„litla“ líka.
Stoltur varstu af þeim alla þína
ævi og varst þeim öllum mikill styrk-
ur. Umhyggja þín fyrir þeim er ólýs-
anleg. – Nú bið ég Guð að blessa
móðursystur mína og vinkonu, Elmu,
dætur ykkar og fjölskyldu og gefa
þeim styrk. – Ég og við munum
sakna þín mikið.
Ágústa, Bob, Þóra og
Elizabeth.
Mikill listamaður er látinn. Ég hefi
átt þess kost að kynnast honum í ein
20 ár og sjá í honum þann snillingsem
gat galdrað fram hin ólíkustu form
smíða, úr gulli, silfri, beinum, stein-
um og tré. Hugmyndasvið hans við
smíðarnar var agað, einlægt og skap-
andi. Vísaði til hvers verkefnis sem
hann fékkst við í það og það skiptið.
Hver hlutur átti að segja sína sögu,
úr hvaða efni sem smíðað var. Hreinn
Melstað Jóhannsson var yfirlætis-
laus og alvörugefinn. Fróður um svo
margt að unun var á hann að hlýða.
Ekki er lengra síðan en tvær vikur,
að hann kenndi okkur, á Minjasafni
Frímúrarareglunnar, hvernig greina
mætti útskorna hluti úr fílabeini frá
öðrum beinum.
Svo hefir verið undanfarin ár er
þessi hægláti séntilmaður kom reglu-
lega til okkar á Minjasafnið, ræddi
um hitt og þetta, með ábendingar um
hvaðeina sem betur mætti fara,
hvernig meðhöndla ætti hina ýmsu
hluti og uppruna þeirra. Var það
skólastund fyrir þá sem á hlýddu.
Margir smíðamunir hans prýða
Minjasafnið og minna á hann.
Hreinn smíðaði nokkra hluti fyrir
mig og fjölskyldu mína, endurnýjaði
og lagaði hundrað ára gamalt silfur á
upphlut dótturdóttur minnar, auk
muna fyrir mig persónulega. Nýlega
smíðaði hann og hannaði óvenjulegan
og fallegan minjagrip úr jaspis og
grásteini sem mér var gefinn í af-
mælisgjöf. Hreinn Melstað Jóhanns-
son er öllum, sem honum kynntust,
ógleymanlegur. Ljúfur og rökfastur,
viðræðugóður og jákvæður. Hann
fylgdist með þróun tækninnar og var
fljótur til að taka tölvuna í notkun í
starfi sínu innan Frímúrarareglunn-
ar. Minningin um hann mun lengi
lifa.
Ragnar Borg.
Hreinn vinur minn er dáinn og
minningin um góðan vin er eftir, skýr
og tær. Margir einstaklingar verða á
vegi manns í lífinu, en fáir eins og
gullsmiðurinn Hreinn Jóhannsson.
Við kynntumst fyrir tæpum tuttugu
árum og fyrstu kynni okkar voru
ákaflega sérstök og það tók langan
tíma fyrir okkur að finna rétta tón-
inn, en þegar honum var náð varð
hann að fallegu og ljúfu lagi. Hann
reyndist dóttur minni góður afi og
mér einstakur vinur sem ávallt var
gaman heim að sækja og alltaf var
tími fyrir spjall. Hreinn var vinur
vina sinna og ekkert verkefni var
honum of stórt eða lítið þegar kom að
því að greiða götu samferðafólks
síns. Fáa þekki ég sem jafnfúslega
leggja fram hjálparhönd líkt og
Hreinn gerði. Hann var boðinn og
búinn að leggja öðrum lið án skilyrða
ef það var mögulega í hans valdi, hve-
nær sem var. Hann var mikill lista-
maður í gullsmíði og hver gripurinn á
fætur öðrum varð til af nákvæmni og
vandvirkni. Litla verkstæðið hans á
Klapparstígnum var í senn hug-
mynda- og listasetur og fundarstað-
ur ólíkra einstaklinga af öllum stig-
um. Hreinn var frímúrari og átti
reglan hug hans allan og lagði hann
drjúgan hluta af lífi sínu til starfa í
reglunni og vann þar að verkefnum
sem eiga eftir að halda nafni hans á
lofti um ókomna tíð.
Ég sendi eftirlifandi eiginkonu,
Elmu Nínu, og fjölskyldunni allri
mínar samúðarkveðjur og bið Hinn
Hæsta að styrkja ykkur í sorginni.
Jón Axel Ólafsson.
Kæri vinur Hreinn, mig langar til
þess á þessum vettvangi að tala til
þín örfáum orðum.
Ég er þess ekki umkominn að vita
hvort þú, frá þeim stað sem þú nú
dvelur á, kannt að lesa þessi skrif
mín, enda er hugsun mín sett hér á
blað mér sjálfum til huggunar og
hugarrósemi.
Þú ert nú kæri vinur horfinn yfir
móðuna miklu.
Dvelur nú í heimkynnum Meistar-
ans mikla meðal ættingja þinna og
ástvina er hurfu héðan á undan þér.
Ég trúi því að þrautir þínar og las-
leiki séu um garð gengin og að þú lifir
lífi þínu þar sem þú ert hress og glað-
ur.
Að mér sækir tómarúm og sökn-
uður, þrátt fyrir vitneskjuna um eilíft
líf og vitneskjuna um að ekkert líf er
án dauða og enginn dauði án lífs.
Samt sem áður er það nú svo að ef
þessi vitneskja snertir mann sjálfan
er hún sár og bendir okkur á smæð
okkar gagnvart almættinu.
Aftur á móti er það huggun harmi
gegn að okkur eru gefin fyrirheit um
endurfundi.
Þú félagi, vinur, þín för enduð er.
á framandi ströndu að landi þig ber
Við syngjum og gleðjumst hér saman um
stund,
en seinna við mætumst á annarri grund.
Sá líknandi faðir er lífið gaf þér
hann leiðir þig áfram um eilífðar veg.
En minningin lifir oss mönnunum hjá
á meðan að dveljumst við jörðinni á.
Þó leiðir hér skilji og lund okkar sár
þú læknað það getur og þerrað hvert tár.
Þú bæn okkur kenndir við biðjum þig nú
að breyta þeim harmi í eilífa trú.
(E.B.V.)
Kæri vinur. Það er skrýtið að
hugsa til þess að hitta þig ekki oftar í
húsinu okkar á Skúlagötunni, þar
sem þú dvaldir löngum.
Aldrei hitti ég þig í vondu skapi, þú
hafðir aldrei lært að vola og raunir
þínar barstu ekki á torg og yfirleitt
léstu hinar björtu hliðar lífsins koma
fram í glöðu geði og góðu viðmóti við
alla.
Ég vil þakka þér allar þær
ánægjustundir er við áttum saman,
þakka þér vináttu þína og hlýhug í
minn garð.
Ég sakna þín kæri vinur, og mun
minningin um þig fylgja mér um
ókomin ár.
Þú varst góðviljaður og vingjarn-
legur og vildir hvers manns vanda
leysa. Þú varst hógvær maður, hæg-
ur, traustur og hlýr.
Í dag er mér efst í huga söknuður
yfir að hafa misst þig og þakklæti –
þakklæti fyrir að hafa fengið að
kynnast þér. Þakklæti til þín fyrir
allar þær góðu stundir sem við áttum
saman. Ég kveð þig nú kæri vinur og
bið algóðan Guð að leiða þig og styðja
á þeim ókunnu leiðum er þú hefur nú
lagt út á í austrinu eilífa.
Ég votta konu þinni og allri fjöl-
skyldunni samúð mína.
Megi minningin um góðan dreng
ylja ykkur, kæra fjölskylda, um
ókomin ár, þótt nú um stundir hafi
dregið ský fyrir sólu. Blessuð sé
minning þín kæri vinur.
Aðalsteinn V. Júlíusson.
Augu mín hvörfluðu frá orðunum
tveim að myndinni af manninum
hægra megin í dálknum. Ég var far-
inn að þekkja þessa mynd svo vel,
hún var meira og minna í huga mín-
um þegar tími gafst til kyrrðarstund-
ar frá erli augnabliksins.
Er látinn. Er látinn. Nei. Það sem
augun tjáðu mér vildi heilinn ekki
meðtaka.
Ég fletti blaðsíðunni við og þar
voru fleiri slíkar tilkynningar en þær
komu engu róti á hugann. Er látinn.
Ég fletti til baka en var litlu nær. Ég
skildi það sem stóð þarna svart á
hvítu, en ég gat engan veginn skilið
það að vinur minn Hreinn væri lát-
inn. Það gat bara ekki verið satt. Ég
hafði ætlað að hitta hann þegar ég
kom í bæinn á mánudeginum, þess-
um sama sem birti mér í Morgun-
blaðinu að hann væri látinn, en svo
hafði ég ákveðið að ná fundi hans
frekar á þriðjudeginum þegar tími til
samfunda við hann væri meiri því ég
þurfti svo margt að ræða við hann.
En tíminn var búinn. Það var enginn
meiri tími til bróðurlegra samveru-
stunda með honum. Hann hafði þjón-
að út sinn tíma hér og var farinn til
æðri starfa á öðrum vettvangi hins
eilífa lífs. Þangað til við hittumst þar,
myndi ég verða að láta minningarnar
um góðan samferðamann nægja mér.
Já, við vorum samferðamenn í leit að
ljósi og sannleika en jafnframt finnst
mér hann einhvern veginn hafa
miklu frekar verið sem ljósberi fyrir
mig. Það var ekkert tilviljanakennt
við kynningu okkar, það var sem allt
hefði verið ákveðið löngu fyrir fram í
ákveðnum tilgangi sem ég sé svo vel
fyrir mér núna. Við kynntumst fyrst
sl. haust og urðum strax vinir við
annan fund okkar. Ekkert var eðli-
legra. Þetta var mér ný reynsla og af-
skaplega ljúf. Það var gaman að
sækja hann heim á vinnustofuna og
fá m.a. aðeins að skyggnast inn í störf
hans fyrir bræður 8. stigs. Hann
ljómaði gjarnan þegar hann sagði
mér frá viðbrögðum þeirra er þeir
sáu hugmyndir sínar fyrst orðnar að
veruleika eftir að hann hafði farið
þjálfuðum höndum sínum um þær,
mótað í málm, útfært og litað. Ég
varð þeirrar gleði aðnjótandi sumar-
daginn fyrsta, er leið mín lá til þess-
arar stigtöku að upplifa persónulega
það hið sama er aðrir höfðu upplifað
á undan mér. Ég skildi þá enn betur
þá gleði sem vinur minn geislaði frá
sér er hann lýsti sinni upplifun að svo
miklu leyti sem honum var það heim-
ilt á grundvelli siðvenjanna. Síðasta
samvera okkar á lokafundi stúkunn-
ar var sem endurspeglun á vináttu
okkar og hugleiðingum um starfið í
Reglunni.
Störf hans voru hornrétt, gefandi
og fögur, hann verður mér fyrirmynd
í hinni konunglegu íþrótt sem er við-
fangsefni frímúrara. Ég þakka vini
mínum hina stuttu en jafnframt
ógleymanlegu samfylgd og bið hinn
hæsta höfuðsmið að blessa hann á
þeim leiðum er hann nú fer um. Fjöl-
skyldu hans votta ég einlæga samúð
mína vegna missis þeirra.
Örn Egilsson, Glitnisbróðir.
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Stapahrauni 5, Hafnarfirði, sími 565 5892
www.utfararstofa.is
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður, í samráði við aðstandendur
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Kistur
Krossar
Duftker
Gestabók
Legsteinar
Sálmaskrá
Blóm
Fáni
Erfidrykkja
Tilk. í fjölmiðla
Prestur
Kirkja
Kistulagning
Tónlistarfólk
Val á sálmum
Legstaður
Flutn. á kistu milli landa
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Blómastofa
Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Blómaskreytingar við öll tilefni
Opið til kl. 19 öll kvöld
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
Skreytingar við
öll tækifæri
Langirimi 21,
Grafarvogi
587 9300
Samúðarskreytingar
Samúðarvendir
Kransar
Kistuskreytingar
Brúðarvendir