Morgunblaðið - 13.05.2001, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 13. MAÍ 2001 49
HVAÐ heldurður að maður sé aðtala um þótt einhver hafi ein-
hvern tíma sagt eitthvað,“ sagði
konan og hló lítil-
lega. Ég hugsaði
með mér að þeir
sem væru að fara
til Indlands til þess
að kynna sér þar
mannræktarstefnu
í skólastarfi gætu
sennilega allt eins
talað við þessa 100
ára konu. Það rifjaðist upp fyrir
mér að þegar ég var stelpa í sveit
þar sem var margt aldrað fólk þá
heyrði ég aldrei frá því illt umtal um
neinn. Hins vegar grunaði mann
fastlega að eitthvað væri einkenni-
legt á bak við stuttar þagnir, and-
vörp og orðin: „ já – það er nú það, –
blessað fólkið!“ Aldrei fékk maður
þó neitt þvílíkt staðfest þótt reynt
væri.
Aðeins einu sinni brást öldruð
kona á bænum stygglega við í um-
ræðum. Þá var hún að skoða gamalt
Morgunblað þar sem var á baksíðu
mynd af fólki með hrífur að raka ný-
slegið gras á Arnarhóli.
„Þarna er það að hirða töðuna
sína fólkið,“ sagði hún og horfði á
myndina. „Nei,“ sagði ég dálítið yf-
irlætislega. „Ekki aldeilis, þessu
heyi er öllu hent.“
„Nú er ég aldeilis hlessa að heyra
til þín Guðrún litla, – að fólkið hendi
töðunni, nú segir þú ekki satt,“
sagði hún bæði sár og reið.
„Jú, þetta er alveg satt,“ sagði ég,
þar sem ég sat á dívani með bakið
upp við vegg og stoppaði í sokka.
„Nei, nú trúi ég þér alls ekki,
Guðrún litla,“ sagði hún snúðug og
fór fram í eldhús.
Þetta var það harkalegasta sem
þessi aldraða kona sagði við mig þau
ellefu sumur sem við vorum sam-
tíða. Hún kvartaði heldur aldrei svo
ég muni – nema þegar hún fékk
tannpínu. Þá fór hún suður til
Reykjavíkur í rútu og ég var látin
verða henni samferða. Hún var bíl-
veik og ég viðurkenni að þá barmaði
hún sér dálítið. Eftir þetta var henni
tannheilsa mín og bræðra minna
hugleikin. Þegar við vorum eitt sinn
sem sem oftar að bursta í okkur
tennurnar með Colgate-tannkremi
kom hún í gættina og sagði: „Þið
ættuð ekki að vera að bursta í ykkur
tennurnar, þá fer þessi góða gula
húð,“ sagði hún áhyggjusamlega.
Þetta hafði gamall húsbóndi hennar,
virtur fræðimaður, sagt henni fyrir
löngu. Við krakkarnir spýttum út úr
okkur hvítfreyðandi tannkreminu
og fannst þetta ekki góð speki.
Ég veit ekki hvað skal segja um
„gulu húðina“ á tönnunum, en hitt
veit ég að hugarheimur þessarar
öldruðu konu var þess konar að hún
hefði sómt sér með prýði sem kenn-
ari í indverskum mannræktarskóla.
Þegar ég hlustaði á hógvært tal
hinnar 100 ára konu sem ég gat um í
upphafi þessara hugleiðinga og
heyrði hve kurteis hún var, notalega
glaðvær og laus við kvartanir og víl,
þá gat ég ekki annað en hugsað með
mér að kannski hefðum við Íslend-
ingar ekki endilega „gengið til góðs,
götuna fram eftir veg“.
Það er kaldhæðnislegt að við
skulum þurfa að leita alla leið til
Indlands til þess að læra á ný að
manngildi sé ekki síðri grundvöllur
að farsæld í lífinu en harkalegar
menntunarkröfur og peningasjón-
armið samtímans – með allri þeirri
eigingirni sem því fylgir.
Þegar ég hlusta á illmælgi, sjálfs-
vorkun, síngirni og hroka, sem á
stundum lita tal viðmælenda t.d. í
fréttaþáttum, kemur fyrir að ég
loka augunum og hverf í huganum
inn í litla stofu, heyri fiskiflugurnar
suða á sólbökuðu bárujárninu fyrir
utan gluggann og títtnefnda aldraða
vinkonu mína tauta fyrir munni sér:
„Já, – það er nú það, – blessað fólk-
ið!“
Þjóðlífsþankar / Þurfum við að fara til Indlands?
Blessað fólkið
Um daginn heyrði ég brot af viðtali við 100 ára gamla konu. Hún var létt í
máli og glaðleg og hafði frá ýmsu að segja. Ég hlustaði á frásögn hennar og
fannst hún á einhvern hátt ólík því sem gerist í viðtölum nútímans en gerði
mér ekki strax grein fyrir á hvern hátt. Spyrjandi tók greinilega eftir þessu
líka og áttaði sig á hvað væri óvenjulegt. „Þú talar vel um alla,“ sagði hann
dálítið hissa. „Já, blessaður vertu, ég hef ekki ástæðu til annars,“ sagði kon-
an. Spyrjandinn áleit að einhvern tíma hlyti nú einhver að hafa komið illa
fram við hana á hundrað ára vegferð.
eftir Guðrúnu
Guðlaugsdóttur
INNLENT
GRETAR L. Marinósson, dósent við
Kennaraháskóla Íslands, heldur fyr-
irlestur á vegum Rannsóknarstofn-
unar KHÍ næstkomandi þriðjudag,
15. maí, kl. 16.15.
Fyrirlesturinn verður haldinn í
stofu M 201 í aðalbyggingu Kenn-
araháskóla Íslands við Stakkahlíð og
með fjarfundabúnaði í Menntaskól-
anum á Ísafirði, Dalvíkurskóla,
Verkmenntaskóla Austurlands,
Höfðaskóla á Skagaströnd, Rann-
sóknarsetrinu Vestmannaeyjum,
Hofgarði í Öræfasveit, Grunnskólan-
um í Borgarnesi og Háskólanum á
Akureyri. Fyrirlesturinn er öllum
opinn.
Gretar mun fjalla um rannsókn á
einum íslenskum grunnskóla. Rann-
sóknin hafði þann tilgang að skoða
hvernig skólinn bregst við fjöl-
breyttum námsþörfum nemenda
sinna og jafnframt að skýra þessi
viðbrögð. Í þeim tilgangi fylgdist
hann með starfi skólans í rúmlega
tvö ár og aflaði gagna frá nemend-
um, kennurum, stjórnendum, for-
eldrum, skólaskrifstofu og sérfræð-
ingum.
Rætt um við-
brögð grunn-
skóla við náms-
þörf nemenda
Frá Rannsóknar-
stofnun KHÍ
TAL HF. og Sertilbod.is hafa farið
af stað með nýja þjónustu sem gefur
viðskiptavinum Tals tækifæri á að fá
tilkynningu um tilboð og útsölur
send í Tal GSM-síma sinn, beint af
Sertilbod.is.
Tilboðin eru valin sérstaklega úr
tilboðsbanka Sertilbod.is. Á heima-
síðu Sertilbod.is, http://www.sertil-
bod.is, er hægt að skoða tilboð úr öll-
um flokkunum sem eru alls 62
talsins.
„Sértilboð.is hafa starfað í um
hálft ár og hafa það að markmiði að
aðstoða íslenska neytendur við að
versla ódýrar með því að safna sam-
an og skrá öll tilboð auglýst frá ís-
lenskum fyrirtækjum. Neytandinn
getur þannig fundið vöru eða þjón-
ustu sem hann eða hún hyggst kaupa
á ódýrara verði en ella,“ segir í
fréttatilkynningu.
Þjónustan er ókeypis og fyrirtæki
geta líka skráð tilboð ókeypis.
Tilboð og útsölur
í Tal GSM-símann