Morgunblaðið - 09.06.2001, Page 46

Morgunblaðið - 09.06.2001, Page 46
MINNINGAR 46 LAUGARDAGUR 9. JÚNÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ Fráfall Sigríðar Þór- unnar Þorgeirsdóttur, fyrrverandi mágkonu minnar, kom sem reið- arslag. Ég spyr mig hvers vegna kona í blóma lífsins sem hefur lifað af hinar verstu hremmingar skuli svo hræðilega óvænt þurfa að sinna kallinu stóra, loksins þegar allt var farið að ganga svo vel. Sigríður var aðeins 46 ára gömul og allt gekk svo vel hjá henni. Full aðdáunar fylgdist ég með ótrúlegri baráttu hennar við sjúkdóm sem leiddi að endingu til hættulegrar aðgerðar. Hún lifði að- gerðina af og framundan var tími endurhæfingar og bata. Eitt andar- tak er sem tíminn standi í stað og minningarnar renna ein af annarri í gegnum hugann. Sigríður var kornung þegar hún kom fyrst inn á heimili foreldra minna. Það var þegar bróðir minn, Jón Börkur Ákason, kynnti hana formlega fyrir fjölskyldunni. Ég man að mér fannst aldursmunurinn mikill, hún 16 ára en hann um tví- tugt. Víst var hún andlitsfríð en allt of ung. Ég tók þessu sambandi með fyrirvara, mér fannst bróðir minn ekki tilbúinn að binda sig. Það kom hins vegar fljótlega í ljós að þarna var komin tilvonandi eiginkona bróður míns. Framundan voru ár mennta og þroska og brátt fæddist þeim lítil stúlka, Kristín Helga, fyrra nafnið úr föðurfjölskyldu Sigríðar, en það síðara úr okkar fjölskyldu, þ.e. nafn móður minnar, Helgu Guðmunds- dóttur. Ég er viss um að afskipta- semi okkar mæðgnanna hlýtur stundum að hafa gengið fram af Sig- ríði – okkur fannst hún svo ung. Með þeim tengdamæðgum, móður minni og Sigríði, myndaðist síðan góð vin- átta sem átti eftir að endast á meðan móðir okkar lifði og innileg vinátta okkar Sigríðar varð ævilöng. Það kom ekki á óvart að litla stúlkan, sem bróðir minn og mág- kona höfðu eignast, hafði frítt andlit móður sinnar og brátt varð hún allra hugljúfi. Ég man að ég hafði svo gaman af því að sjá bróður minn og Sigríði sinna foreldrahlutverkinu sem þau tóku mjög alvarlega, stund- um einum of alvarlega fannst mér. Ég var auðvitað ekki búin að eignast mín eigin börn og vissi hreinlega ekki hvað það er undarlega stór- kostleg tilfinning að verða foreldri. Ekki létu þau unga parið foreldra- hlutverkið aftra sér frá því að skoða heiminn, þau tóku sig upp og fluttu til Svíþjóðar og bjuggu þar næstu árin. Þessi tími hefur sennilega ver- ið mikil og ótrúleg reynsla og svona flutningar heillar fjölskyldu hljóta að reyna á þolrifin. Þau komu sér fljótlega fyrir og auðvitað var heim- ili þeirra opið öllum. Ég veit að móð- SIGRÍÐUR ÞÓRUNN ÞORGEIRSDÓTTIR ✝ Sigríður ÞórunnÞorgeirsdóttir fæddist í Reykjavík 26. september 1954. Hún lést á Karól- ínska sjúkrahúsinu í Stokkhólmi 15. maí síðastliðinn. Útför Sigríðar Þórunnar fór fram frá Hallgrímskirkju 6. júní. ur okkar þótti yndis- legt að bregða undir sig betri fætinum og heimsækja þau. Það varð brátt að fastri venju að hún færi til þeirra á sumrin og eyddi með þeim og Kristínu Helgu og síð- ar Áka Hermanni góð- um tíma. Ég man að móðir okkar hafði á orði að fjarvera þeirra væri aðeins bærileg vegna þessara stunda. Sigríður hafði staðið með manni sínum á meðan hann var í framhaldsnámi hér heima og nú var röðin komin að henni að fá stuðning. Hún hóf há- skólanám í röntgentækni ytra og lauk því með sóma. Árin liðu og ég hóf sjálf minn búskap að loknu námi og eignaðist mitt fyrsta barn. Brátt fæddist þeim Berki og Sigríði annað barn, drengur sem skírður var Áki Hermann eftir föður okkar. Við fengum myndir af Áka litla og ég man að það truflaði mig að fá ekki að sjá hann. Þarna var lítill drengur fæddur í fjölskyldunni og ég hafði aldrei séð hann. Hann var orðinn fjögurra ára þegar ég sá hann í fyrsta skipti og hafði þá mikið vatn runnið til sjávar. Jón Börkur og Sigríður slitu sam- vistir og bróðir minn flutti heim aft- ur, en Sigríður ákvað að verða eftir, enda höfðu foreldrar hennar og yngstu systkinin flutt til Svíþjóðar þegar hér var komið sögu. Sársauk- ann sem fylgir skipbroti hjónabands þekkir aðeins sá er reynir hann sjálfur. Jafnframt er eins og að oft verði hinn mesti vandræðagangur varðandi samskipti við fjölskylduna „fyrrverandi“. Er það sennilega ekki að ástæðulausu að í dag geta hjón, sem hafa komið sér saman um skiln- að, fengið ráðgjöf. Þeim Sigríði og bróður mínum tókst strax að finna leið til að börnin þeirra gætu notið þeirra beggja þó að þau væru ekki í sama landi og breitt haf á milli. Kristín og Áki komu heim til Íslands á sumrin og nutu samvista við föður sinn en bjuggu í Svíþjóð á veturna. Ég þekki ekki mikið til Svíþjóð- arára Sigríðar. Ég veit hins vegar að hún gerðist mikil athafnakona og stofnaði fatahönnunarfyrirtæki sem hún rak og stýrði sjálf af myndug- leika í rúman áratug. Haustið 1993 fluttist hún síðan heim til Íslands aftur ásamt Áka Hermanni á fimm- tánda ári, Kristín Helga kom heim nokkru síðar, þá orðin 18 ára. Þegar ég hitti Sigríði aftur eftir heimflutn- ing hennar og barnanna kom það mér á óvart hvað við áttum margt sameiginlegt, en ég vissi hins vegar af miklum listrænum hæfileikum Sigríðar og að við áttum listina sem sameiginlega ástríðu og djúpstætt áhugamál. Ég man að ég sagði einu sinni við Sigríði að hún þyrfti endilega að fara í myndlistarskóla. Hún hlustaði þolinmóð á mig og lét mig lýsa með tilþrifum hvað myndlistarskóli gæti gert fyrir hana með alla þessa hæfi- leika. En hugur hennar stóð ekki til myndlistarnáms, þó að á því listsviði hefði hún óumdeilanlega hæfileika, það var annað sem hún hafði í huga. Ég gaf mér náttúrulega ekki tíma til að grennslast fyrir um það, svo viss var ég um ágæti ráðlegginga minna. Það kom síðan á daginn að Sigríður átti sér draum um listsköpun sem hún lét svo sannarlega rætast: hún hóf ásamt Freyju Þorgeirsdóttur, systur sinni, framleiðslu á handunn- um listbrúðum. Listbrúður eru velþekktar erlend- is og eru m.a. vinsælar sem söfn- unar- og safngripir, og þarf mikla natni og hæfileika til að skapa þær. Listbrúður eða antikbrúður er hægt að kaupa á mörkuðum erlendis og er það ólýsanlega fögur sjón að líta yfir slíka markaði. Sigríður og Freyja lögðu áherslu á að hafa brúðurnar eins „ekta“ og hægt var. Ég heill- aðist af hugmyndinni þegar Sigríður lýsti henni fyrir mér, er við hittumst um það leyti sem framleiðslan var að fara af stað. Mér fannst frábært hvað þær systur ætluðu að hafa brúðurnar vandaðar og fullkomnar, en ég man þó að ég gat ekki alveg séð hugmyndina fyrir mér. Þegar ég svo sá brúðurnar á sýningu sem haldin var í Ráðhúsinu í Reykjavík varð ég agndofa af undrun og hrifn- ingu. Ég hafði aldrei séð slíkar brúð- ur og hef ég þó séð listbrúður í antikbúðum erlendis, m.a. víða í London. Og Ríkissjónvarpið sá ástæðu til að fjalla sérstaklega um þessar frábæru listafurðir þeirra systra. Sýningunni var sérstaklega vel tekið. Og orð Sigríðar um að hafa listbrúðurnar „ekta“ stóðu. Þær voru í sérsaumuðum þjóðbúningum, svo ótrúlega vel gerðar, silfrið og gullið þar sem við átti sérsmíðað og ekta. Oft er það svo með nýjar hug- myndir á sviði menningar og við- skipta að erfitt getur reynst og tímafrekt að vinna þeim brautar- gengi. Og víst er að ómældur tími fór hjá þeim systrum í markaðssetn- ingu sem náði hápunkti á sýning- unni í Ráðhúsinu. Á þeim tíma- punkti fengu þær að sjá árangur erfiðisins. Ég fylgdist með því hvernig Sigríður vann af miklum dugnaði og mig grunar að oft hafi hún verið þreytt og þreki þorrin. Hún stofnaði einnig skóla í Hafn- arfirði og kenndi þar listbrúðugerð við miklar vinsældir. Ég sá Sigríði síðast þegar við hitt- umst í pósthúsinu í miðbæ Hafn- arfjarðar, en þar var fyrirtæki þeirra systra. Þær höfðu mætt góð- um skilningi hjá Hafnarfjarðarbæ og höfðu fengið ágætt húsnæði und- ir fyrirtækið. Ég man að við spjöll- uðum svo liðugt á pósthúsinu að við gleymdum stund og stað. Það var ekki fyrr en við heyrðum einhvern ræskja sig að við uppgötvuðum að löng röð hafði myndast fyrir aftan okkur og fengum við ekki hlýjar augngotur. Við skelltum báðar upp úr og flýttum okkur að kveðjast með það í huga að sjást bráðlega. Það varð þó ekki og í dag þegar Sigríður, fyrrverandi mágkona mín, er borin til grafar verður mér hugsað til þeirra stunda sem við áttum saman. Það er sannfæring mín að þau fjöl- skyldutengsl sem myndast við gift- ingu vari ævilangt með einum eða öðrum hætti, hvort sem við erum þess meðvituð eða ekki. Í mínum huga tilheyrðum við Sigríður einni og sömu fjölskyldu þó að tengslin breyttust frá því sem var í upphafi. Hugur minn dvelur á þessari stundu hjá Kristínu, Danilo, Elia litla og Áka, bróðurbörnum mínum, sem eru ung að árum að missa móð- ur, tengdamóður og ömmu í blóma lífsins. Það rifjast upp fyrir mér sá óbærilegi sársauki þegar ég missti föður minn á svipuðum aldri og Kristín er nú, aðeins 25 ára, og Áki ennþá yngri, rétt rúmlega tvítugur; hvað allt mitt líf breyttist og hvað ég var sannfærð um að ég myndi aldrei geta fundið til gleðitilfinningar aft- ur. Ég votta bróðurbörnum mínum, eiginmanni Sigríðar og börnum hans, tengdamóður, foreldrum, tví- burasystur og öðrum systkinum, ættingjum, vinum og samstarfs- mönnum Sigríðar mína innilegustu samúð og bið góðan Guð að gefa þeim öllum styrk á þessari sorgar- stundu. Guð blessi minningu Sigríðar Þór- unnar Þorgeirsdóttur. Margrét Ákadóttir. Leiðir okkar Kötu lágu fyrst saman fyrir rúmum 15 árum þeg- ar synir okkar fóru að æfa fótbolta sem smá átta ára guttar með FH. Þá fórum við að fylgjast með strákunum okkar, því það voru ekki bara pabbarnir sem mættu á leikina heldur létu mömmurnar mjög að sér kveða. Fljótlega myndaðist skemmtilegur andi meðal foreldr- anna á hliðarlínunni og ekki síst var það að þakka glaðværð og góðu skapi Kötu, sem smitaði út frá sér. Hvort sem um var að ræða hvatningu til strákanna, kalla á Óla son sinn að hífa upp um sig buxurnar eða sjá til þess að heitt kaffi væri til taks í hálfleikjum, þá lét Kata ekki sitt eftir liggja. Hóp- urinn var einstaklega samheldinn og fylgdi strákunum sínum lands- horna á milli, hvort sem leiðin lá KATRÍN ÓLAFSDÓTTIR ✝ Katrín Ólafsdótt-ir fæddist 27. mars 1951 á Melstað í Glerárþorpi. Hún lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi 25. maí síðastliðinn. Útför Katrínar fór fram frá Víðistaðakirkju 1. júní. til Vestmannaeyja, Akureyrar, Akraness eða jafnvel til útlanda. Margs er að minnast frá þessum tíma; pönnukökubakstur árla morguns, glatt á hjalla á veitingastöð- um, samræður um líf- ið og tilveruna í heimahúsum, keyrslur með troðfulla bíla af strákum í næsta leik, gleði (og einstaka sinnum sárindi) yfir úrslitum leikja, fullar snúrur af FH-treyjum eftir þvott, kaffi deilt milli allra, horft á vídeóupptökur af leikjum. Á öllum þessum tíma, sem náði næstum yfir tíu ár, var Kata virk- ur þátttakandi. Þó nú séu pollarnir okkar orðnir fullorðnir menn og hafi farið hver í sína áttina, þá eru enn sterkar taugar milli foreldr- anna sem rifja upp þennan skemmtilega tíma þegar tækifæri gefst. Samheldnin og minningin um þennan góða tíma, sýndi sig síðast þegar hópurinn kvaddi Kötu hinstu kveðju og þakkaði henni fyrir ánægjulega samleið. Stefáni og drengjunum sendum við inni- legustu samúðarkveðjur. F.h. FH-hópsins, Hafrún Dóra.                                           !"#$!% & ' ()  *)+,, +$--. (-, / - -)  + ' +$-)  / -"0 )--. '1 ( +$--. 2,' -)   ' +$--. 33 . 333%                         ! " # $           ! % &$ " '     ( %!)   $ " !)  * (  $ ")! &  " '     % !)  #() + !)  ,- - . / /- '( / / /- $                                             !  " #$ " %$   "&                                      !      "#"  !   $   %  &      ! " #   ! $%  & !$    ' Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf- undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.