Morgunblaðið - 09.06.2001, Blaðsíða 65

FÓLK Í FRÉTTUM
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. JÚNÍ 2001 65
Vesturgötu 2, sími 551 8900
Spútnik
spilar í kvöld
Í ÞRJÁ yndislega daga í næstu viku
mun íslensk rokkmenning hverfa aft-
ur í gamlan Ham. Þessi hljómsveit,
sem hefur líklegast haft einhver áhrif
á flestar þær íslensku rokksveitir
sem á eftir komu, hyggst rísa upp frá
dauðum til þess að hita upp fyrir
þýsku sveitina Rammstein.
Liðsmenn voru á einu máli um að
ef upprisan ætti að verða að veru-
leika þyrftu þrjú meginatriði að vera
á hreinu. Hún þyrfti að vera endan-
leg, stutt og hljómsveitin þyrfti að
halda sína eigin tónleika. Eftir að
seldist svo upp á tónleika Ham á
Gauki á Stöng, næstkomandi mið-
vikudag, var ákveðið að bæta við öðr-
um daginn eftir.
Liðsmenn Ham höfðu líklegast
minnstu hugmynd um það sjálfir
hversu marga aðdáendur sveitin á í
dag. Í gamla daga mættu yfirleitt
sömu 400 hræðurnar eða svo á tón-
leika þeirra, plötusala náði aldrei yfir
1.000 eintök og enginn útvarpsmaður
lét sér detta í hug að leika tónlist
þeirra að degi til.
Nú eru tímarnir breyttir og ekki
fjarri lagi að áætla að Ham komi til
með að leika fyrir fleiri manns á
þessum þremur upprisudögum en
þeir gerðu samanlagt á öllum þeim
tónleikum sem sveitin hélt á lífdög-
um sínum.
Tónlistarævintýri eftir Ham
Það var eins og að stíga aftur í tím-
ann að koma inn í æfingaaðstöðu
Ham. Þar sátu þeir félagar Sigurjón
Kjartansson söngvari og gítarleikari,
Óttarr Proppé söngvari, Björn Blön-
dal bassaleikari, Arnar Geir Ómars-
son trommari og Jóhann Jóhannsson
gítar- og hljómborðsleikari í makind-
um sínum, hlustandi á eina geisla-
plötu Ham af athygli, til upprifjunar.
„Ég hef kannski spilað í svona
fimm klukkutíma síðan Ham hætti,“
viðurkennir Björn þegar ég spyr þá
um tónlistarævintýri þeirra síðustu
árin.
Arnar: „Það gera því eitthvað um
40 mínútur á ári.“
Sigurjón: „Ég hef haldið mér við
sem gítarleikari með því að spila með
Tvíhöfða.“
– Ertu eitthvað að semja tónlist
þessa dagana, Sigurjón?
Sigurjón: „Nei, ekki nema það sem
ég geri fyrir Tvíhöfða og Fóstbræður
og þá í samstarfi við félaga mína. Jón
Gnarr er örugglega eini maðurinn
sem ég get samið tónlist með.“
– Var einhver togstreita í Ham
þegar lagasmíðar voru annars veg-
ar?
Björn: „Nei, þetta var voðalega
skýrt allt saman. Það bara hættu all-
ir að semja lög nema Sigurjón, sem
var mjög gott. Hann hafði áhuga.“
Sigurjón: „Já, ég var svona sá sem
samdi lögin, sko, og hérna...“
Björn: „Allar tilraunir annarra að
koma með lög mistókust (hlátur).“
Óttarr: „Allir aðrir sem reyndu að
semja lög voru náttúrulega bara
hætt komnir.“
Nú hlæja allir nema Sigurjón, sem
glottir út í annað.
Sigurjón: „Þeir voru bara reknir.“
Björn: „Við sömdum mikið saman
fyrst. Lög eins og „Hold“. Síðan
hættum við því bara.“
Óttarr: „Sem betur fer. Annars
værum við ekkert hér.“
Og nú hlæja allir.
Vissum aldrei hvað
við vorum að gera
– Þessi orðrómur var nú búinn að
vera lengi á kreiki, að ef Rammstein
myndi koma þá ætluðuð þið að koma
saman aftur og hita upp.
Sigurjón: „Já, afar pirrandi orð-
rómur. Ég hafði aldrei sagt þetta,
það er ekki rétt.“
– Var það pressan sem orðrómur-
inn hafði skapað sem ýtti ykkur út í
þetta?
Óttarr: „Ég held að okkur hafi
aldrei langað til þess að gera þetta.
Þannig að ég held að þessi orðrómur
hafi valdið því að við vorum beðnir
um að spila.“
– Það blundaði semsagt aldrei í
ykkur að þið mynduð einhvern tím-
ann koma saman aftur?
Óttar: „Við vorum svo rosalega
ánægðir með að geta hætt og erum
búnir að vera mjög fegnir því í öll
þessi ár.“
Sigurjón: „Ein ástæðan fyrir því
að við erum að gera þetta er sú að
núna erum við með miklu meiri yf-
irsýn á tónlist heldur en við vorum.“
Óttarr: „Við vissum aldrei hvað við
vorum að gera.“
– Hafið þið verið að uppgötva eldri
Ham-lög í fjölskyldugrillveislum eft-
ir að þið hættuð?
Sigurjón: „Við höfum aldrei haldið
neina grillveislu.“
Björn: „Við höfum ekki hist allir
saman frá því ’94, þegar Ham hætti.“
Óttarr: „Þetta er búinn að vera
virkilega góður tími.“
Hér myndast hamslaus hlátra-
sköll.
Ljósmyndin grafalvarlega
– Eruð þið búnir að æfa lengi?
Sigurjón: „Í þrjár vikur.“
– Og eruð þið orðnir þéttir aftur?
Sigurjón: „Við verðum orðnir þétt-
ir fyrir helgina.“
Björn: „Þessa helgi? Nei, nei, þá
verðum við fyrst búnir að læra lög-
in.“
Sigurjón: „Jæja OK, við verðum
orðnir þéttir á mánudaginn.“
Hér kemur ljósmyndarinn, Jim
Smart, inn og liðsmenn standa upp til
þess að láta smella af sér mynd. Það
er mikið lagt upp úr því að brosa
ekki. Fyrir slysni nær þó Jim að
fanga augnablik þar sem einn liðs-
manna sýndi óvart svipbrigði ham-
ingjunnar.
Sigurjón: „Æ,æ. Biggi, þú ferð nú
ekki að nota þessa mynd er það. Það
er alveg bannað!“
– Hvað er þetta, það var nú alltaf
stutt í grínið hjá ykkur í Ham.
Sigurjón: „Það eru voðalega
margir sem hafa það álit á okkur, að
við höfum bara verið grínhljóm-
sveit.“
Hér nær Jim að smella mynd af
hljómsveitinni sem gæti allt eins hafa
verið tekin í jarðarför. Liðsmenn
snúa því sáttir aftur í sætin sín.
Óttarr: „Nei, þetta var ekki grín
þó að þetta hafi verið fyndið.“
– Tónlistin var kannski fúlasta al-
vara en textarnir eru mjög hæðnir.
Björn: „Ég held að það sé nokkuð
til í því. Það var aldrei verið að reyna
að gera fyndna músík.“
Óttarr: „Stundum voru menn
kannski að reyna að vera ógeðslega
„kúl“, föttuðu svo að það var rosalega
hallærislegt og þá varð það fyndið.“
Sigurjón: „Málið var að við misst-
um okkur alltaf í einhverja vitleysu.
Svo sáum við
ógeðslega eft-
ir því.“
Hér skella
allir léttilega
upp úr.
Ham-húmor
– Það var nú
alltaf mikið
spaug sveim-
andi yfir
hljómsveit-
inni. Þannig að
þegar Sigur-
jón fór í grínið,
þá var það ekk-
ert svo skrýtið.
Óttar: „Það var bara beint fram-
hald af því sem við vorum farnir að
gera þegar það slitnaði strengur eða
eitthvað á tónleikum. Þá mætti
„Herra Silly Comedy“ á svæðið.“
Hér er staldrað við og nokkrir af
hinum ódauðlegu bröndurum Sigur-
jóns frá þessum tíma rifjaðir upp. Ég
mundi eftir einum ódauðlegum og lét
hann flakka:
Maður: „Áttu nokkuð til ósýnileg
sjöl?“
Afgreiðslukona: „Já, já auðvitað.“
Maður: „Nú! Má ég fá að sjá þau?“
Eftir langa og háværa hlátursyrpu
nær Óttarr svo að upplýsa mig um
uppruna brandaranna.
„Við fundum árgang ’78 af Vikunni
og stálum öllum bröndurunum það-
an.“
Gaman að hætta
– En hvernig er það; er ekki gott
að finna fyrir þessum gamla fiðringi?
Sigurjón: „Jú, jú.“
Óttarr: „Þetta er líka tímabundið,
ég held að það sé það besta. Okkur
fannst t.d. alltaf leiðinlegt að æfa,
nema kannski rétt fyrir lokatón-
leikana. Þá vorum við bara að telja
niður: „Þetta er þriðja síðasta æfing-
in, djöfull er þetta gaman!““
– Var svona leiðinlegt í Ham?
Jóhann: „Kannski er stór hluti
þess að við erum að koma saman
núna sá að við munum eftir léttinum
og gleðinni sem kom yfir okkur þeg-
ar við hættum.“
Sigurjón: „Það var svo gaman að
hætta, að við ákváðum að rifja það
upp.“
– Það er þá þessi tilfinning eftir
tónleikana sem þið eruð að sækjast
eftir?
Sigurjón: „Akkúrat, við þurfum
bara endilega að snúa aftur oftar til
þess að hætta oftar.“
– Eitt að lokum; tónlist Ham og
Rammstein er ekki svo ósvipuð, vor-
uð þið svona langt á undan ykkar
samtíð?
Óttarr: „Já, eftir 10 ár, þá mun það
einmitt koma í ljós.“
Jóhann: „Þetta „10 ára“ tal minnir
mig á orð sem Monica nokkur lét
falla í okkar garð þegar við spiluðum
í Berlín árið ’88: „Great but ten years
late!““
Hér hlæja allir – enn og aftur.
Björn: „Erum við ekki bara að
hoppa fram og til baka í einhverjum
10 ára skeiðum?“
Óttarr: „Jú, og hittum aldrei inn á
réttan tímapunkt! Eftir 10 ár verða
t.d. allir í svona asnalegum fötum
eins og við erum í núna.“
Og liðsmennirnir hlæja dátt út í
óendanleikann.
Þriggja daga
HAM-ingja
Fréttir af tímabundinni upprisu hljómsveit-
arinnar Ham þykja mikil gleðitíðindi. Birg-
ir Örn Steinarsson kíkti á æfingu og komst
að því að endurkoman er ekki jafn mikið
ánægjuefni fyrir liðsmenn sveitarinnar.
Ham í dag að berjast við að brosa ekki. (f.v.) Arnar, Óttarr, Sigurjón, Björn og Jóhann.
Ljósmynd/Björg Sveinsdóttir
Sigurjón og Óttarr, forðum daga.
biggi@mbl.is
Upprisa Ham vekur mikla athygli