Morgunblaðið - 16.10.2001, Blaðsíða 37

sínu ávallt af stakri samviskusemi.
Óli bar mikla umhyggju fyrir konu
sinni og börnum og lagði sig allan
fram um að sjá vel fyrir þeim og hugs-
aði fyrst og fremst um að þeim liði vel.
Hann var alltaf glaður í bragði, glett-
inn og þægilegur í viðmóti. Því var
það svo að þegar skipið lagði að ná-
lægt Reykjavík reyndi fjölskyldan að
hittast og slík samverustund var ein-
mitt fyrirhuguð hinn örlagaríka dag
6. október sl.
Síðastliðin ár hafa Anna og Óli búið
í Danmörku ásamt tveimur af börn-
um sínum og þar fæddist fyrsta
barnabarnið, Kristófer Aron. Frá því
þau fluttu til Danmerkur hefur okkur
oft þótt fjarlægðin mikil og samveru-
stundir allt of fáar. Einkum var þetta
erfitt síðastliðna mánuði er Óli átti við
veikindi að stríða, en seinni hluta
sumars var fjölskyldan mjög vongóð
um að nú væru þessi veikindi að baki
og bjart framundan. Hann var orðinn
hress og byrjaður á sjónum aftur.
Það er tekið að hausta, laufin farin
að falla af trjánum og myrkrið grúfir
yfir þegar Óli kveður þennan heim
skyndilega og óvænt. En minninguna
um hann berum við áfram í brjósti og
enginn getur tekið hana frá okkur.
Minninguna um góðan dreng.
Við hjónin vottum Önnu og börn-
unum samúð okkar og vonum að guð
gefi þeim styrk í sorginni.
Guðlaug og Ólafur.
Látinn er fósturbróður minn Ólaf-
ur bara 48 ára. Þetta var stórt áfall og
mikil sorg á mínu heimili. Ólafur var
sonur Kristínar Ólafsdóttur sjúkra-
liða, búsett á Akureyri, og Jóels Ingi-
marssonar sem er látinn. Hann var
þeirra eini sonur. Frá þriggja ára
aldri ólst hann upp hjá ömmu sinni,
Sigríði Sigurmundsdóttur frá Fossá á
Barðaströnd.
Kristín giftist Jóni Þorgeirssyni
rafvirkja og eiga þau þrjú börn, Jón,
Vilborgu og Þorstein. Frá unga aldri
bjó Óli minn á Bergi í Skerjafirði í
stóra húsinu hjá ömmu okkar og
mömmu minni. Mamma hugsaði um
Óla eins og sinn son alla tíð og til að
létta á ömmu þar sem hún átti við
veikindi að stríða. Þegar ég fæddist
urðum við náin systkini og Óli kenndi
mér að hjóla og sumarið sem vertíðin
var svo góð keypti mamma ný hjól
handa okkur. Keyptar voru glans-
myndir á fallega græna hjólið hans
Óla og síðan var hjólað niður að Shell.
Sex árum síðar eignaðist mamma son
sinn, Sigurmund, og hjálpuðumst við
Óli við að passa litla drenginn í barna-
vagninum, og eitt sinn sturtuðum við
Sigurmundi litla í kálgarðinn og not-
uðum barnavagninn fyrir kassabíl.
Við hjálpuðumst að við að bera
blöðin út og Óli kenndi mér að bera
blöðin öðrum megin á Baugsveginum.
Þar sem ég kunni ekki að lesa þá
kenndi hann mér í hvaða hús blöðin
áttu að fara. Þegar útborgunardagur
kom, þá var farið í Kron og keyptar
tvær malt og Prince Polo-súkkulaði
og setið í gluggakistunni og hlegið.
Svona man ég eftir honum. Ingvi
bróðir Kristínar og mömmu kom með
stórar gjafir handa börnunum. Hann
sigldi um heiminn og elskaði að gefa
þeim gjafir þegar hann kom heim.
Sjómennskan rann í blóði þeirra og
Óli hafði áhuga á sjómennsku frá
unga aldri og sigldi áfarskipi í mörg
ár og var rétt kominn heim þegar
þetta sorglega atvik gerðist. Þegar
amma missti sinn son Ingva 1964, að-
eins 24 ára, var áfallið mikið fyrir
hana og það má segja að hún hafi
fengið annan son í staðinn, hann Óla,
sem hún leit alltaf á sem sinn eigin
son og var hann henni eins og besti
sonur alla tíð.
1966 fluttum við frá Skerjafirði og
inn í Álfheima og bjuggum þar en öll
sumur fór hann vestur á Fossá þar
sem hann var duglegur að vinna.
Haraldur bróðir ömmu og Guðrún
kona hans tóku honum opnum örmum
öll sumur, þar komu mörg börn systk-
inanna.
Mörg sumur var unnið í grásleppu
og byrjaði áhuga Óla á sjó um það
leyti. Afi Óla var lengst af starfandi
hjá Eimskip. Óli hafði alltaf mikinn
áhuga á að ná sér í góða menntun og
gafst honum tækifæri á að fara í
Verslunarskólann sem bæði amma og
mamma hjálpuðu honum með.
Þar kynntist hann eftirlifandi konu
sinni, Önnu Björnsdóttur, og eignuð-
Kæri Óli, ég var harmi sleginn er
ég frétti andlát þitt.
Þegar ég hugsa til baka kemur
margt upp í huga mér. Þegar ég var
12 ára þá langaði mig svo að læra að
spila á gítar. Þú vissir af því og bauðst
mér að koma með þér niður í bæ þar
sem þú keyptir þennan fallega gítar
fyrir mig, mikið varð ég montinn. Þótt
við séum systrasynir hef ég alltaf litið
á þig sem stóra bróður.
Eftir að þú varst búinn með skól-
ann hefur þú haft sjómennsku að at-
vinnu alla tíð og sigldi ég með þér í
rúmt ár á Valnum og áttum við oft
góðar stundir saman. Fyrir þremur
árum byrjaði ég að vinna á Grund-
artanga þar sem við hittumst oft þeg-
ar þú komst í land. Fyrir mánuði síð-
an hringdir þú í okkur Elsu og lést
svo vel af þér og allt gengi vel eftir að-
gerðina sem þú fórst í.
Elsku Anna, Arnar, Erla, Ingunn
og Ólafur Valur, Guð styrki ykkur í
sorg ykkar, en mig langar að enda
þetta með sjómannalagi sem amma
okkar hélt svo upp á:
Suður um höfin að sólgylltri strönd
sigli ég fleyi mínu til að kanna ókunn lönd
og meðan ég lifi ei bresta þau bönd
sem bundið mig hafa við suðræna strönd.
(Skafti Sigþórsson.)
Sigurmundur Guðmundsson
og fjölskylda.
Elsku Óli minn. Mig setti hljóða
þegar síminn hringdi frá Jótlandi og
það var Anna þín að tilkynna mér að
þú værir látinn aðeins 48 ára. Anna
mín, það hefur verið erfitt fyrir þig að
fá þessar fréttir símleiðis frá Reykja-
vík.
Óli, þegar þú komst í land til
Reykjavíkur, komst þú í heimsókn til
mín og sagðir mér sögur um sólar-
geislana þína, Ólaf Val og Kristófer
Aron, dótturson þinn. 14. september
fórum við systurnar um borð til þín og
borðuðum með þér hádegismat, ekki
grunaði mig að það væri okkar síðasta
stund saman. Sigga uppeldissystir
þín er með hugann heima á Íslandi en
getur því miður ekki verið viðstödd
kveðjuathöfnina, þar sem hún er bú-
sett í Ástralíu. Ég veit að nú ert þú hjá
þeim sem elskuðu þig. Eitt er víst að
aldrei gleymist minning þín.
Elsku Anna mín, Arnar, Erla, Ing-
unn, Ólafur Valur og fjölskyldur.
Kristín og fjölskylda, Siggi og fjöl-
skylda, megi guð styrkja ykkur í
sorginni.
Vorblómin, sem þú vekur öll
vonfögur nú um dali og fjöll,
og hafblá alda og himinskin
hafa mig lengi átt að vin.
Leyfðu nú, Drottinn, enn að una
eitt sumar mér við náttúruna.
Kallirðu þá, ég glaður get
gengið til þín hin dimmu fet.
(Jónas Hallgrímsson.)
Ingibjörg Ólafsdóttir.
ust þau fjögur yndisleg börn, Arnar,
Erlu, Ingunni og Ólaf Val.
Hann gekk vel í föðurstarfið, elsk-
aði sín börn og dáðist að þeim. Anna
og Óli keyptu sína fyrstu íbúð á Æg-
isíðu 68 þar sem ég kom oft í kaffi og
brúntertu með frostingi sem hann var
duglegur að baka.
Anna var dugleg að vinna, Óli var
heima með börnin og samtímis stund-
aði hann nám í Stýrimannaskólanum.
Að því loknu stundaði hann starf sitt
með dugnaði.
Síðasta sumar kom ég heim frá
Ástralíu þar sem ég bý, til þess að
hugsa um móður mína í hennar veik-
indum.
Ég hafði ekki séð Óla minn í 13 ár,
við áttum yndislegan tíma saman.
Hann sýndi mér myndir af augasteini
sínum, litla Kristófer Aroni, syni Erlu
og Hendriks, og sagði mér fréttir af
sínum börnum sem hann var svo
stoltur af.
Á sama tíma fékk ég sama sjúkdóm
og hann barðist við, sykursýki, og
hann hjálpaði mér mikið í gegnum
það.
Í sumar þurfti hann að ganga í
gegnum veikindi og fór í hjartaað-
gerð, en allt tókst vel og hann var svo
ánægður með allt.
Anna, Óli og Óli Valur fluttu til
Danmerkur þar sem Erla og hennar
maki búa. Það eru bara tvær vikur
síðan mamma sagði mér að þær syst-
urnar hefðu skroppið niður í skip til
þess að hitta hann, og borðuðu hádeg-
ismat saman. Aldrei hefði maður
hugsað sér að þetta væri síðasta
stund þeirra saman.
Sama dag og Óli minn lést, skrapp
hann í morgunkaffi til Ingunnar dótt-
ur sinnar og var alveg fullur af vilja og
styrk til þess að fara í göngu upp á
Keili sem hann ætlaði sér að gera
daginn eftir.
Það er erfitt að sleppa þeirri hugs-
un að Óli minn sé farinn og að ég hafi
hitt hann síðasta sumar sem ég hafði
mikla ánægju af og var hápunktur
ferðar minnar til Íslands. Töluðum
við lengi saman og hafði hann gaman
af að sjá myndir af mínum tveimur
yngstu drengjum sem hann hafði
aldrei séð eða hitt.
Elsti sonur minn, Elvar, er fæddur
fjórum dögum áður en Ingunn dóttir
hans fæddist og þann dag kom Óli
upp á fæðingardeild til mín stoltur og
sagði: „Veistu hvað, nú er ég ríkur,
Sigga mín, við Anna eignuðumst fal-
lega og hrausta dóttur fyrir einni
klukkustund.“
En tíminn læknar öll sár er sagt,
svo ég vil enda þessar línur með að
biðja um styrk fyrir ykkur öll, Anna
mín, börnin ykkar og ástvini.
Þú ert svo dugleg, Anna mín. Megi
guð vera með ykkur. Ég vil þakka fyr-
ir þann yndislega tíma sem ég fékk
með þér, Óli minn. Ég veit að þú ert
með þeim sem elskuðu þig svo heitt
og ég kveð með þessu:
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þín
Sigríður.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 16. OKTÓBER 2001 37
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
við Nýbýlaveg, Kópavogi
LEGSTEINAR
Komið og skoðið
í sýningarsal okkar eða
fáið sendan myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4, 112 Reykjavík
sími: 587 1960, fax: 587 1986

 
 
    
 

 





+(; /5
<<+
0%!4 
= $=  , $3>
) "

  *

)
 "  
) 
+ &
,
 

 ) 



-

 - ) "
 

.  

""/
   0

"
 1&%&&
- $?1 $
?1 - $$ !$02+$!) 
 2& *- $)  , $$
:=,, - $$ ($@<) 
3$3*$3$3$3*$4


  


 



:

//
A/65A
   

 2B

0$0  
) "

  2

 "

 "
 - "
3 &
& $ :=,,$ C2,< ) 
C',02:=,,)  : ,$
:=,,) 
, @(2$
+$ 3 *C1 :=,,) 

',0)'$:=,,$ C1 $(2,) 
   3$3*$3$3$3*$4
/
! 
)"    
3 )

/


4!56004(!007859 :"

 01, 4
6
  
 
 

 (

=,2D9
% !2
  !
 :

 )  2 

 

'  ( $+$ 
$

, <$4
7
 
   

 




$ C(E<

(C55
<<+
FC'C, G
,  28H
I  J !2

'  $  %C$$   2$00$2) 
:$$C$) 

36  )  & $ : ,$
=$$&$$6  $
=$$&$$($)$
:=$$C$
0$($))> 
3$3*$4
(

 
  


 





-CC-I5/

*0$)BD
$ 
  0"/
/  5
 

1  ($ -% ,0$
-$($)  - $$
,0$

, ($$ $$) 
&  ($$
,02$
,0) 
3$3*$3$3$3*$4