Morgunblaðið - 16.12.2001, Blaðsíða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 16. DESEMBER 2001 39
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 551 3485 • Fax 568 1129
Áratuga reynsla
í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Vaktsími allan sólarhringinn
896 8284
✝ Jón B. Krist-björnsson, húsa-
smíðameistari,
fæddist á Birnustöð-
um á Skeiðum 16.
júlí 1914. Hann lést
2. desember síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Krist-
björn Hafliðason og
Valgerður Jónsdótt-
ir. Jón var elstur 15
systkina, en á eftir
honum komu; Sig-
hvatur, Sigríður
(lést á fyrsta ári),
Sigríður, Ólafur
(látinn), Guðlaug, Margrét (lát-
in), Sigurjón, Guðrún (látin),
Vilborg (látin), Bjarni, Emilía,
Sigrún, Hafliði, Guðrún (lést á
fyrsta ári), og Sigurbjörg upp-
eldissystir.
Jón kvæntist 1. maí 1947
Ingveldi Sigurjóns-
dóttur, f. 17.8.
1915, d. 11.10.
2001. Börn þeirra
eru: 1) Sigurjón, f.
8.9. 1949, d. 8.9.
1949. 2) Sigurjón, f.
5.9. 1951, d. 20.9.
1951, 3) Sigurlaug,
f. 2.9. 1954, hennar
börn: Drífa Björk,
gift Kára Vali Sig-
urðarsyni, Sindri
Freyr, Elen Eik. 4)
Kristbjörn, f. 25.8.
1956, kvæntur Lisu
Becker-Jónssyni,
hans börn: Jón Dal, Alexandra,
Lilja Rós. 5) Valgerður f. 21.10.
1957, gift Guðna Hannessyni,
þeirra synir: Arnar og Heiðar.
Útför Jóns fór fram í kyrrþey.
Jarðsett var í Gufuneskirkju-
garði 10. desember síðastliðinn.
Mig langar til þess að minnast
afa og ömmu, Ingveldar Sigurjóns-
dóttur, sem lést 11. október síðast-
liðinn, með nokkrum orðum.
Það eru svo margar minningar
sem koma upp í hugann þegar ég
hugsa um ömmu og afa. Þeim
tengi ég allar gleðilegustu minn-
ingar mínar úr æsku því ég var
alltaf mikil ömmu- og afastelpa.
Mér eru til dæmis minnisstæðir
morgnarnir áður en ég fór í skól-
ann, þegar ég var lítil stelpa. Þá
spiluðum við afi Marías út í eitt og
afi leyfði mér auðvitað oft að
vinna.
Afi og amma fóru oft með mig í
bíltúr og það fannst mér alveg
meiriháttar, sérstaklega fyrir jólin
þegar öll jólaljósin voru komin.
Það var fastur liður að fara í bíltúr
til að sjá jólaskreytingarnar í
Rammagerðinni. Alltaf var það
jafnmikil stemmning og tilheyrði
alveg jólunum. Amma var svo mik-
ið jólabarn, bakaði margar sortir
af smákökum og vildi alltaf hafa
hvít jól.
Það var stöðugur gestagangur í
Mávahlíðinni því öllum fannst gott
að vera þar. Það var oft sagt í
gríni að þetta væri eins og á Um-
ferðarmiðstöðinni. Amma og afi
voru líka sérlega gestrisin og
amma var alltaf að baka pönnsur
og annað góðgæti ofan í gestina.
Afi og amma voru bæði miklir
listamenn og handverksfólk. Afi
var góður smiður og gat smíðað
allt milli himins og jarðar. Það var
svo gaman að fá að smíða í skúrn-
um hans og föndra með ömmu. Við
amma vorum búnar að ákveða að
föndra saman fyrir jólin en svona
er víst lífið, maður fær því miður
ekki ráðið öllu.
Á menntaskólaárunum bjó ég
hjá afa og ömmu og var það ynd-
islegur tími. Mér leið einstaklega
vel þar hjá þeim. Afi var ótrúlega
þolinmóður við að koma mér á fæt-
ur því ég var alltaf að sofa yfir
mig. Ég fékk líka nóg að borða,
því ömmu var mjög mikilvægt að
enginn færi svangur frá henni.
Það sem er mér svo dýrmætt
núna er að drengirnir mínir fengu
að kynnast langafa sínum og lang-
ömmu. Það var svo notalegt að
fara þangað með þá. Þeir fengu að
leika sér eins og þeir vildu, því
amma og afi voru aldrei hrædd um
að eitthvað skemmdist eða brotn-
aði. Ef eitthvað brotnaði þá sagði
amma alltaf að það skipti engu
máli því þetta væri bara dauður
hlutur. Það mikilvægasta væri að
enginn hefði meitt sig.
Á meðan strákarnir léku sér
gátum við amma setið í stofunni
eða eldhúsinu og spjallað. Það eru
ófáar stundirnar sem fóru í spjall
um lífið og tilveruna og þess sakna
ég sárlega. Heimsóknirnar í Máva-
hlíðina voru yfirleitt í lengri kant-
inum því þetta var eins og mitt
annað heimili. Amma sagði líka oft
að ég væri ekki gestur heldur bara
ein af heimilisfólkinu.
Ég er þakklát fyrir að hafa átt
svona góðan afa og ömmu en um
leið svo sorgmædd yfir að hafa þau
ekki lengur hjá mér. Það er þó
huggun að vita að nú eru þau sam-
an aftur. Ég vona að þau fylgist
með mér og fjölskyldu minni og
taki seinna á móti okkur öllum.
Þangað til á ég minningarnar um
besta fólk sem ég hef þekkt.
Drífa.
Það er erfitt að skrifa kveðjuorð
til afa. Hann dó aðeins sjö vikum
eftir að amma dó. Það er mikið frá
okkur tekið að missa þau bæði
með svo stuttu millibili.
Afi var alltaf í góðu skapi og var
einstaklega þolinmóður maður.
Hann hafði alltaf tíma fyrir okkur
og við nutum þess að vera með
honum í bílskúrnum að smíða og
hlusta á skemmtilegar sögur, bæði
þær sem hann bjó til jafnóðum og
eins sagði hann okkur oft frá æsku
sinni. Hann var svo gamansamur
og sá alltaf það spaugilega við alla
hluti svo sögurnar voru alltaf
skemmtilegar.
Eitt sinn þegar við vorum litir
og vorum með afa í bílskúrnum að
dunda sáum við mús þar inni. Þá
vildi afi endilega gefa henni eitt-
hvað í svanginn og sendi okkur inn
til ömmu eftir bita handa músinni.
Næstu daga var svo fylgst með
músinni og margar músasögur
fylgdu á eftir. Svona var afi, hann
vildi öllum vel.
Afi var mjög atorkusamur og
kenndi okkur ýmsa verktækni og
eins að nota hugmyndaflugið við
vinnu okkar, enda var hann snill-
ingur í höndunum og skilur eftir
sig mikið af listmunum.
Afi var orðinn heilsulítill og eftir
að amma dó hrakaði honum hratt.
Nú er hann kominn til ömmu,
þeim leið líka best saman. Betra
fólk en þau er varla hægt að hugsa
sér. Við munum sakna afa og
ömmu mikið og þökkum fyrir ynd-
islega samveru.
Arnar og Heiðar.
JÓN B.
KRISTBJÖRNSSON
✝ Jónas ÞorbergJónasson fædd-
ist á Bæjarklettum á
Höfðaströnd 2. febr-
úar 1934. Hann lést
á Landspítalanum
við Hringbraut 7.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Þorbjörg Jóns-
dóttir, f. 7.5. 1899,
d. 25.12. 1973, og
Jónas Jónsson f.
17.6. 1893, d. 2.12.
1933. Jónas bjó
fyrstu ár ævi sinnar
á Bæjarklettum
ásamt móður sinni Þorbjörgu
Jónsdóttur, f. 7.5. 1899, d. 25.12.
1973 og fimm systkinum en fað-
ir þeirra var Jónas Jónsson f.
17.6 1893, d. 2.12 1933. Systkini
hans eru: Karl Ferdinand, f.
26.2. 1922, d. 8.5. 1983, Jónína
Margrét, f. 7.7. 1923, býr á
Siglufirði, Guðjón Margeir, f.
1.3. 1927, d. 15.2. 1951, Sigur-
björn Skagfjörð f. 28.3. 1931, d.
4.3 1979, og Páll Ellert, f. 19.6.
1929, d. 3.3 1999.
Hinn 23. júní 1973 giftist Jón-
as eftirlifandi eiginkonu sinni
Kristínu Soffíu Kristinsdóttir, f.
26.9. 1928, og bjuggu þau á
Hofsósi. Árið 1974
tóku þau í fóstur
tvö systkini: Steinar
Sigurjón Sörensson,
f. 24.7. 1972, sam-
býliskona hans er
Anna Kristín Magn-
úsdóttir, f. 14.7.
1983. Sonur Stein-
ars er Sölmundur
Ísak, f. 26.12. 1993.
Amalía Vilborg
Sörensdóttir, f.
16.4. 1974, sam-
býlismaður hennar
er Einar Gunnar
Hermannsson, f.
26.9. 1966, þau eiga soninn
Kristófer Elís, f. 11.8. 1996.
Jónas bjó fyrstu ár ævi sinnar
á Bæjarklettum ásamt móður
sinni og systkinum en hún ól
þau upp við kröpp kjör, faðir
þeirra lést í skipsskaða fyrir
fæðingu Jónasar. Jónas vann
lengst af við sjómennsku og
fiskvinnu og rak um árabil Salt-
fiskverkunina Árver á Hofsósi
ásamt tveimur félaga sinna. Síð-
ustu árin vann hann hjá fiskiðj-
unni Höfða á Hofsósi eða þar til
snemma á árinu.
Útför Jónasar fór fram frá
Hofsóskirkju 15. desember.
Nú þegar faðir minn er látinn finn
ég tómarúm í hjarta mínu sem seint
verður fyllt. Ég hef alla tíð álitið mig
heppna að hafa lent á svo góðu heim-
ili sem raun ber vitni, foreldrar mín-
ir sem tóku mig að sér þegar ég var
bara 8 mánaða gömul og önnuðust
mig alla tíð, hafa í raun gefið mér
allt sem ég er í dag. Ég mun alla tíð
minnast þín elsku pabbi, þú gafst
mér svo margt.
Það er ekki sjálfgefið að eignast
svo góða foreldra eins og ég eign-
aðist og nú vona ég að ég geti á ein-
hvern hátt stutt við bakið á mömmu
í gegnum þetta allt og ég mun reyna.
Ég var heppin að hafa þig hjá mér
í sumar og ég veit að Kristófer elsk-
aði að hafa afa og ömmu í heimsókn
og hann lét ykkur glaður í skaut her-
bergið sitt og sætti sig alveg við að
geyma allt dótið sitt á svölunum í
sumar, það er nú djúpt skarð hoggið
í litla hjartað hans að missa enn einn
ástvin sinn úr krabbameini á 2 ár-
um.
Það var með mínum þyngstu
sporum þegar ég fór á Landspítal-
ann í heimsókn til þín, ekki vegna
þess að ég kviði fyrir heimsókninni
heldur vegna þess að ég vissi að
hver ferð gæti orðið hin síðasta. Síð-
ustu stundirnar okkar saman voru
mjög góðar og ekki var djúpt á húm-
ornum þó líkaminn væri að gefa sig.
Þakka þér fyrir allt sem þú gafst
mér og allt sem þú varst mér og fyr-
ir að hafa verið til.
Þín dóttir,
Amalía.
Mér brá illilega þegar að ég frétti
að þú elsku pabbi minn værir orðinn
veikur. Ég hef alltaf dáðst að styrk
þínum og þoli og hefði viljað trúa því
innst inni að þú yrðir með mér að ei-
lífu. Í hjarta mínu og huga lifir þú og
allt sem þú hefur kennt mér. Þú
sýndir mér, kannski án þess að gera
þér grein fyrir því, að draumar
manns geta orðið að veruleika. Ég
dái þig fyrir allt sem þér tókst að
framkvæma, að komast uppúr ör-
birgð, stofna fjölskyldu, sjá henni
farborða hvernig sem áraði og vera
þinn eigin herra. Ég dáist að dugn-
aði þínum og vona í hjarta mínu að
ég geti látið hann verða að fyrir-
mynd í mínu eigin lífi. Ég veit að
dauðinn er aðeins upphaf annars lífs
og ég veit að þú munt hafa auga með
okkur. Ég þakka þér allar okkar
stundir pabbi og veit að okkar leiðir
munu síðar liggja saman á ný, en
þangað til lifir þú í huga mér og
hjarta og ég votta þér mína dýpstu
virðingu.
Þinn sonur,
Steinar.
Elsku afi.
Það virðist ekki langt síðan ég var
hjá þér og ömmu eina viku á Hofsósi
en samt segir mamma að það hafi
verið í fyrra. Það var í fyrsta sinn
sem ég var hjá þér og ömmu aleinn
og mér fannst það svo gaman.
Skemmtilegast fannst mér að fá að
kynnast þér afi minn. Ég vildi að ég
hefði haft meiri tíma til þess því þú
varst svo góður við mig.
Takk afi minn fyrir góðu stund-
irnar okkar sem voru alltof fáar. Nú
fáið þið afi Sölli vonandi að kynnast í
heiminum þar sem þið eruð.
Sölmundur Ísak
Steinarsson.
JÓNAS ÞORBERG
JÓNASSON
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með-
allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Nið́r í Djúpadalsins
barm
döggin fallast lætur
um nætur.
Margur ber í hljóði
harm,
húmið teygir langan
arm, en grasið grætur.
Skuggavætta viðsjál mögn
verða oft að meini
– í leyni.
Stundum hjörtu hrædd, að sögn,
helga rjúfa næturþögn með köldu
kveini.
Þegar hulin hjartasár
hrópa á meinabætur
um nætur,
þá er daggardropinn smár
dapurt meðaumkunartár,
– og Guð, sem grætur.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Elsku Elín og pabbi, Óli, Katrín,
Júlíanna, Eiríkur, Davíð, Guðrún,
Helena og aðrir ástvinir, megi góð-
ur Guð vera með ykkur í sorginni.
Megi minning hennar vera ljósið í
lífi ykkar.
Sæmundur og Sigríður,
Jóhann og Helga,
Ólöf og Jóhann,
Anna María og Randy.
Það er ekki hægt að lýsa með
fáum orðun því sem Elín Anna
gerði fyrir okkur sem kynntumst
henni á spjallrásum internetsins.
Hún var persóna sem allir heill-
ELÍN ANNA
JÓNSDÓTTIR
✝ Elín Anna Jóns-dóttir fæddist í
Reykjavík 17. febr-
úar 1961. Hún lést af
slysförum 1. desem-
ber síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Langholts-
kirkju 10. desember.
uðust af. Við sem töl-
uðum við hana kynnt-
umst útgeislun henn-
ar og einlægni.
Elín Anna var
hreinskiptin með gull-
hjarta og gaf ekkert
eftir í þeim húmor
sem oft fer fram hjá
okkur á spjallinu.
Hún hafði líka þann
stórkostlega eigin-
leika sterkrar per-
sónu að vera ekki
hrædd við að leita
stuðnings, sem og að
veita stuðning þegar á
þurfti að halda. Það er líka hægt
að sjá hvernig persóna hún var
með að líta á að hún eignaðist
marga góða vini á öllum aldri út
um allan heim og hennar er sárt
saknað núna. Við þökkum henni
samveruna og góðu stundirnar
með þessum fátæklegu orðum okk-
ar til hennar og fjölskyldu hennar.
Við biðjum þess að allar góðar
vættir vaki yfir og verndi fjöl-
skyldu hennar og aðstandendur og
haldi í hönd þeirra á þessum erfiðu
tímum sem og um framtíð alla.
Hún, sem nú er horfin sjónum
heimt á æðra þroskaskeið,
lifir sæl í ljóssins sölum
laus við jarðneskt böl og neyð.
Hún vill segja: „Hjartans vinir
hryggist ei, því lofar jörð
andinn flýgur, föður hæða,
færið lof og þakkargjörð.“
(T.R.J.)
Spjallvinir.
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.