Morgunblaðið - 03.03.2002, Blaðsíða 48

48 SUNNUDAGUR 3. MARS 2002 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
Staður: Hótel Loftleiðir í höfuðborg
Íslands.
Eigandi hótels: Stórt og vel rekið
fyrirtæki, Flug-
leiðir.
Persónur: Mið-
aldra, sænsk
hjón, hún læknir,
hann formaður
stórra samtaka í
sínu heimalandi.
Stund: Hjónin
nýkomin utan af
landi, eftir stutta
viðkynningu við
íslenska náttúru, heita potta, svarta
sanda og heillandi smábæi á Suður-
landinu. Komin inn á hótelherbergið
eftir vel heppnaða gönguferð um
Reykjavík. Dagurinn fyrir brottför
heim og fyrsti dagurinn í höfuðborg-
inni. Þau kveikja á sjónvarpinu til að
sjá upplýsingaræmu um hótelið. Þið
vitið, hvað er á staðnum, hvernig er
veitingastaðurinn, barinn, sundlaug-
in, hvenær morgunverður er og
klukkan hvað á að skila herberginu á
brottfarardegi.
Hugarástand: Hrifning af landi og
þjóð, ánægja með vel heppnaða ferð.
Þetta eru ekki leikpersónur, held-
ur vinir mannsins míns og mín.
Þess vegna veit ég viðbrögð þeirra
við því sem svo kom næst.
Þegar hótelinu hafði verið lýst var
farið stuttlega yfir menningarlíf
Reykjavíkur. Sex-bars, sex-bars,
sex-barir. Svo var sagt frá fáeinum
áhugaverðum stöðum til viðbótar, og
svo var vídeóið bara búið. Welcome
to Iceland.
Svo þetta var þá líka svona á Ís-
landi. Gleðin yfir vel heppnuðum
degi var allt í einu farin. Eitthvað
annað, þungt, vont, komið í staðinn.
Nógu þungt til að það var með í lýs-
ingunni sem við fengum að heyra á
annars stórgóðum degi tveggja er-
lendra ferðamanna í Reykjavík.
Til að reka gott flugfélag og góða
súlustaði þarf gott starfsfólk.
Til að reka gott flugfélag þarf
starfsfólk af báðum kynjum og til að
reka súlustaði þarf aðallega kven-
kyns starfsmenn.
Til að reka gott flugfélag þarf
starfsfólk á ýmsum aldri og til að
reka góða súlustaði þarf aðallega
ungmenni.
Má ég spyrja að einu eða tvennu?
Eru þessar stúlkur ekki flestar frá
fátækum löndum?
Hafa þær nokkuð verið plataðar/
vélaðar út í þennan bransa?
Gæti verið að þegar þær fyrir
svona 10 árum, þá 9-12 ára, hafi sagt
við vinkonur sínar sem ætluðu að
verða hjúkrunarkonur eða búðar-
konur að þær ætluðu hins vegar að
verða dansarar, vinna naktar og búa
einangraðar í útlandinu í litlum kytr-
um?
Er ekki svona vinna síðasti
áfangastaður á undan hreinu og
kláru vændi? Og vita ekki flestir að
fólk sem stundar vændi deyfir ógeð-
ið og sársaukann með eiturlyfjum,
og endar oftar en aðrar starfsstéttir
líf sitt með sjálfsvígi?
Mér þykir vænt um landið mitt.
Mér þykir líka vænt um þessar út-
lensku stúlkur, þótt ég þekki þær
ekki. Þær eru eins skapaðar og dótt-
ir mín, bara óheppnari með vinnu.
Viljum við virkilega notfæra okk-
ur neyð ungmenna (stúlkna í þessu
tilviki) og halda úti súlustöðum í
landinu okkar?
Viljum við virkilega auglýsa landið
okkar eins og nú er gert?
Eða erum við bara sofandi á verð-
inum?
RÆS, það er komið útkall. Finnst
fleirum það en bara mér?
Með vinsemd og virðingu,
HERDÍS HALLVARÐSDÓTTIR,
tónlistarmaður og þýðandi.
Um stúlkur í neyð og
roggna Íslendinga
Frá Herdísi Hallvarðsdóttur:
Herdís
Hallvarðsdóttir
SÚ FRÉTT að embætti skattrann-
sóknarstjóra hafi gert aðför að höf-
uðstöðvum Norðurljósa, hirt þar
gögn í þeim sérstaka tilgangi að rann-
saka skattamál Jóns Ólafssonar hefur
vakið óskipta athygli. Ekki varð hjá
því komist að fréttin kæmist í fjöl-
miðla, enda var einn stærsti fjölmiðill
landsins, Stöð 2, á staðnum þar sem
aðförin var gerð.
Hitt hefur einnig vakið athygli að
tekið var fram að rannsóknin beindist
einkum að Jóni Ólafssyni sjálfum. Sú
frétt getur ekki hafa komið neins
staðar að nema frá embætti skatt-
rannsóknarstjóra, enda fylgdi með að
embættið væri í sambandi við erlend
skattayfirvöld í málinu.
Þetta vekur þá spurningu hvort op-
inber rannsóknarembætti eigi að gefa
út yfirlýsingar um að verið sé að
rannsaka skattamál tiltekinna ein-
staklinga. Ég minnist þess ekki að
hafa séð svona frétt frá skattrann-
sóknarstjóra áður. Samt tekur emb-
ættið fyrir um 100 mál á ári, skv. op-
inberum skýrslum um starfsemi þess.
Er ekki verið að koma þarna höggi
á þekktan og umdeildan fjármála-
mann án alls dóms og laga? Aðalregla
íslenskrar réttvísi á að vera að sér-
hver skuli saklaus talinn þar til hann
er sekur fundinn. Með því að auglýsa
slíka skattrannsókn í fjölmiðlum er
skattrannsóknarstjóri að nýta sér
fjölmiðla til að sakfella mann áður en
rannsókn fer fram.
Nú þekki ég Jón Ólafsson ekki
neitt, er ekki tengdur honum á nokk-
urn hátt. En hann á rétt á því, burtséð
frá umdeildum fjármálum hans, að
farið sé með hans mál án þess að op-
inbert embætti kasti á hann rýrð í
fjölmiðlum. Þetta er sami réttur og
smæsti smælingi samfélagsins á.
Framámaður í viðskiptaheiminum á
ekki minni rétt.
BJÖRN MATTHÍASSON,
hagfræðingur.
Að nota fjölmiðla
sem dómstóla
Frá Birni Matthíassyni: