Morgunblaðið - 23.04.2002, Blaðsíða 49

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 23. APRÍL 2002 49
Vinur okkar og
samstarfsmaður til
margra ára, Gunnar
Erlendsson véltæknifræðingur, lést
á skírdag 70 ára að aldri. Hann átti
á undanförnum árum við alvarleg
veikindi að stríða, og varð að láta
af störfum fyrir aldur fram.
Þegar við fjórmenningarnir
stofnuðum verkfræðistofuna Fjar-
hitun sf. í ársbyrjun 1962 var
Gunnar fyrsti starfsmaðurinn, sem
við réðum til starfa. Hann hafði
fagmenntun, en fór til Óðinsvéa í
Danmörku til frekara náms og lauk
þar námi í véltæknifræði. Það
sýndi sig fljótt að þar fór vandaður
maður, sem lagði sig fram um að
leysa öll þau verkefni sem honum
voru falin með mikilli nákvæmni. Í
byrjun voru það einkum hitaveitur
en síðar varð hans sérsvið að
hanna pípulagnir í fjölda húsa. Þar
nýttist honum fyrri reynsla, og ná-
kvæmnin var slík að helst vildi
hann teikna hverja beygju og krók
til þess að allt væri fullkomið.
Þegar Fjarhitun var á áttunda
áratugnum breytt í hlutafélag varð
hann að sjálfsögðu einn af hluthöf-
unum, annað kom ekki til greina.
Starfsmenn áttu að njóta síns
framlags. Það er að sjálfsögðu
margs að minnast eftir áratuga
samstarf, hann var hæverskur fé-
lagi og góður í samstarfi, þótt það
færi ekki á milli mála að hann gat
staðið mjög fast á sínu.
Á námsárum sínum í Óðinsvéum
kynntist hann Elsu konu sinni. Þau
voru mjög samhent hjón og reistu
sér fallegt heimili í Kópavogi, þar
sem þau undu vel sínum hag. Þau
hjón ferðuðust einnig mikið, bæði
innanlands og utan, áttu ágætan
húsbíl, sem var mikið notaður og
skipulagning þeirra ferða var
Gunnars sérgrein.
Það kom best í ljós eftir að
Gunnar veiktist hvernig Elsa stóð
eins og áður við hlið hans eins og
klettur. Hún hefur sýnt dugnað og
æðruleysi og veitti honum mikla
umhyggju og kærleik.
Við fjórmenningarnir og eigin-
konur okkar sendum Elsu og öðr-
um vandamönnum okkar samúðar-
kveðjur. Guð blessi minningu
Gunnars Erlendssonar.
Einar A., Einar H., Karl
Ómar og Pétur.
Gunnar Erlendsson tæknifræð-
ingur hóf störf á verkfræðistofunni
Fjarhitun árið 1963 og starfaði þar
til ársloka 1998, þegar hann lét af
störfum af heilsufarsástæðum. Árið
1974 gerðist Gunnar hluthafi í fyr-
irtækinu, en seldi sinn hlut við
starfslok. Á fyrstu starfsárunum
hjá fyrirtækinu vann Gunnar mikið
að hönnun hitaveitugeyma og
dreifikerfa fyrir hitaveitur víða um
land. Seinni starfsárin var verksvið
hans einkum hönnun lagnakerfa í
byggingar. Í mörgum stórbygging-
um, jafnt íbúðarhúsum, opinberum
byggingum og atvinnuhúsnæði, eru
lagnakerfi sem Gunnar hannaði á
35 ára starfsferli sínum hjá Fjar-
hitun. Hann var m.a. aðalhönnuður
lagnakerfa í mestan hluta fé-
lagslegs íbúðarhúsnæðis sem byggt
var í Reykjavík á 25 ára tímabili,
1970–1995. Öll störf Gunnars ein-
kenndust af vandvirkni og ná-
kvæmni. Gunnar var einstaklega
þægilegur vinnufélagi sem sam-
GUNNAR
HAFSTEINN
ERLENDSSON
✝ Gunnar Haf-steinn Erlends-
son fæddist í Hafnar-
firði 2. janúar 1932.
Hann lést á hjúkrun-
arheimilinu Sunnu-
hlíð í Kópavogi á
skírdag, 28. mars
2002.
Útför Gunnars Er-
lendssonar var gerð
frá Fossvogskapellu
10. apríl síðastliðinn.
starfsfólki líkaði und-
antekningarlaust vel
við.
Stjórn og starfs-
menn Fjarhitunar
þakka Gunnari langt
og farsælt samstarf og
votta eftirlifandi konu
hans Elsu innilegustu
samúð.
Sigþór Jó-
hannesson og
Oddur B.
Björnsson.
Í örfáum orðum
viljum við minnast Gunnars H. Er-
lendssonar tæknifræðings, sem lést
hinn 28. mars sl.
Gunnar var mikill dýravinur og á
árum áður einn ötulasti og dygg-
asti félaginn í Hundavinafélagi Ís-
lands. Gunnar var til fjölda ára í
stjórn Hundavinafélagsins og léði
því bæði krafta sína og kunnáttu á
ýmsan hátt en hann teiknaði
hundagæsluheimili það sem félagið
ásamt Hundaræktarfélagi Íslands
byggði fyrir rúmum tveimur ára-
tugum og reist var á Arnarstöðum
í Hraungerðishreppi en það hús
var fyrsta sérhannaða hundagæslu-
heimili á Íslandi. Gunnar kom einn-
ig mikið að málum fyrstu starfsár
Dýraspítala Watsons í Víðidal á
sínum tíma.
Við minnumst látins félaga og
sendum aðstandendum Gunnars
hugheilar samúðarkveðjur.
F. h. Hundavinafélags Íslands,
Hlín Brynjólfsdóttir og
Gunnar Borg.
Fyrir tæpum aldarfjórðungi hitti
ég Gunnar fyrst. Við vorum báðir
að vinna fyrir Vestmannaeyjakaup-
stað, hann á vegum verkfræðistof-
unnar Fjarhitunar við annan mann
að undirbúa hústengingar við
hraunhitaveituna og ég við síðustu
áætlunina sem ég gerði eftir gosið
fyrir bæjaryfirvöld.
Eins og títt var um tæknimenn
ofan af fastalandinu þá gistum við í
húsnæði sem bærinn útvegaði okk-
ur. Fyrstu árin eftir gosið hafði
það verið elliheimilið. „Á að aka
þér beint á elliheimilið eða niður á
bæjarskrifstofur?“ voru leigubíl-
stjórarnir vanir að spyrja þegar við
ókum frá flugvellinum. Í þetta sinn
var það Villan, útbygging frá ráð-
húsinu sem áður hafði verið sjúkra-
hús bæjarins. Það var búið að
hræða okkur með draugagangi því
að undir fyrri vistarverum hjúkr-
unarkvenna í risinu, þar sem við
gistum, hafði verið líkhús. Nú, við
urðum einskis varir, en höfðum
okkar gamanmál um það og svo
var þetta líka forboði um ókomna
atburði sem mér komu ekki í hug
þá. Þannig var að einu eða tveimur
árum seinna gerðist ég starfsmað-
ur Fjarhitunar og þá hófst tveggja
áratuga samstarf og góður kunn-
ingsskapur okkar Gunnars.
Þar sem ég starfaði mest á öðr-
um sviðum hjá fyrirtækinu en
Gunnar var samstarf okkar einkum
persónulegs eðlis þar sem ég var
oftast þiggjandi. Í nútímatækni-
þjóðfélagi eru tvær frumskyldur
sem sinna þarf eða að minnsta
kosti reyna það eða láta líta þannig
út. Það er rekstur og viðhald íbúð-
ar og svo er það rekstur bifreiðar.
Kosturinn við að vinna hjá stóru og
ágætu fyrirtæki eins og Fjarhitun
er að þar er góður möguleiki að
finna „altmuligmenn“ sem ráðgjafa
á þessum sviðum og Gunnar var
sem sé aðalráðgjafi minn í bíla-
málum. Á þeim árum tíðkuðust
gamlir bílar hjá mér, keyptir 5 ára
gamlir og ekið til 10–12 ára aldurs.
Eftir að Gunnar varð að hætta
störfum vegna heilsubrests breytt-
ist þetta og nú eru nýir bílar í
tísku hjá fjölskyldunni.
Eins og mörgum öðrum voru
mér ráð Gunnars traust. Ég man
eftir tveimur atvikum. Eitt sinn
varð mótorinn slappur. Gunnar
reyndist eiga tæki til að mæla
stimpilaflið og bauðst til að mæla
vélina. Nú, hann mældi einn stimp-
il, en rétti mér síðan tækið og
sagði: „Nú mælir þú.“ Ég varð
hálfhissa, en þá sagði hann að
menn lærðu ekkert nema gera
hlutina sjálfir. Þetta lýsir honum
vel, hann var ekki aðeins ráðagóð-
ur heldur var hann líka góður
kennari. Hitt atvikið var þannig að
ég ætlaði í lok vinnudags að fara
norður í land í framkvæmdaferð
með systkinum mínum og var
verkefnastjóri og því áríðandi að
ég kæmist tímanlega á leiðarenda.
Þegar ég er að leggja af stað frá
Fjarhitun kem ég bílnum ekki í
gang hvernig sem ég reyni. Ég
fylltist skelfingu, en datt svo í hug
að kannski væri Gunnar ekki far-
inn úr vinnunni. Það reyndist rétt
og þar var ég heppinn, því að
Gunnar fann snarlega út að geym-
irinn væri búinn að vera. Hann
kom bílnum samt í gang og sagði:
„Gylfi, þú ekur bara upp í Skorra,
kaupir nýjan geymi og leggur svo
í’ann.“ Deginum og ferðinni var
bjargað.
Gunnar ferðaðist mikið með Elsu
konu sinni á ferðabíl sem þau áttu.
Hann var náttúruunnandi og naut
þess „að slá upp tjöldum sínum“ og
fylgjast með spilverki náttúrunnar.
Einn af mörgum minningarglömp-
um frá samveru okkar á Fjarhitun
var þegar við ræddum um vorboð-
ann, um tjaldahjónin sem komu á
hverju vori á túnið við Höfða sem
sást vel út um gluggann hjá Gunn-
ari. Þá sagði hann mér eitt vorið
frá merkilegri sjón sem borið hafði
fyrir hann í ferðabílnum á gististað
í sumarleyfisferð. Tjaldahjón voru
að ala upp unga sína rétt við bílinn
og kenna þeim að bjarga sér og
„tukta þá til“ eins og hann orðaði
það. Gunnar var næmur náttúru-
skoðandi.
Gunnar var kraftmikill og harð-
duglegur og hann lumaði oft á
skemmtilegum sögum sem hann
sagði á sinn glettna hátt. Eftir að
Gunnar varð að hætta störfum hjá
Fjarhitun árið 1998 hrakaði honum
alltof hratt af völdum sjúkdóms
sem ég kann ekki heitið á, sem
gerði hvort tveggja, að eyða lík-
amskröftum og andlegum kröftum
hans.
En það er og verður ætíð Gunn-
ar með glettnisglampa í augum
sem maður minnist þegar hann
kemur upp í hugann.
Gylfi Ísaksson.

 

 
 

 


 





  
! "#$"
  %&'(   !
  

   
  
   

    
!"#$
 



)   "*+ 
 * ,- ". " 
+*+ 

+
  ".
 & %
! "*+ -
%  & 

 '
 ' 
' 
&


/
0,1

2 (# 
  

)   
*  $
    !   $ +
 

,    
- 
  
    .  


.
    

 #

  '
 
/"   '' 
 0 ' 
!" %
-3 %4*+ 
 &%%
""*+  "* *+ 
3 %4-" .
 ! 
-3 %4*+ 
* ,  
 "* 3 %4.
3 %43 %4.-
1   
  
 

/15
/)565,

 ! "#$" " *78
 

  # 0
# 
2
   

     

*  $
  
 3 "%  "**+  "
 .
4 -
%$ . ! 4 *+ 
6" 9-
%$ . & %
+:*+ 

%$ . 5;< *+ 

% 4
%$ *+ 
  ".
=  =& .%=  =  =& -
1
  

  


  

   

5


2
#4 $! $ 
9" #+"%''
+: .%

   
  4

  5 

 

  
6$  3
 , ! #.$2***+ 
&  ".
 
>  ". ! 4, !=& %)+" *+ 

% !  & "*+  ) "%
*." 9%4.
&  ". 9" %% *+
.% =& -
1
   

   
 
  '



9)5 % " 
,"! % * 7?
(  
  4

  5 
 

 
  
) 43  4 *+ 
/ 
)"* 
/ " *+  @+ )"* 
6"  )"* 

)"* 
""*+ )"* -