Morgunblaðið - 19.05.2002, Side 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 19. MAÍ 2002 39
Krossar á leiði
Ryðfrítt stál - varanlegt efni
Krossarnir eru framleiddir
úr hvíthúðuðu, ryðfríu stáli.
Minnisvarði sem endist
um ókomna tíð.
Sólkross m/geislum.
Hæð 100 sm frá jörðu.
Tvöfaldur kross.
Hæð 110 sm frá jörðu.
Hringið í síma 431-1075 og
fáið litabækling.
Dalbraut 2, 300 Akranesi.
Sími 431 1075, fax 431 1076
BLIKKVERKSF.
✝ Þórarinn GuðniSigvaldason,
fyrrverandi bóndi í
Árborg í Manitóba,
var fæddur 16. júlí
l910 í Churchbridge í
Saskatchewan. Hann
lést 14. apríl síðastlið-
inn á St. Boniface-
sjúkrahúsinu í Winni-
peg. Sigvaldason er
ættarnafn, en faðir
Guðna (svo var hann
jafnan nefndur) var
Björn Ingvar Sig-
valdason frá Auðun-
arstöðum í Víðidal.
Sigvaldi faðir Björns og afi Guðna
var fæddur í Sölvanesi í Skaga-
firði, en amma hans var hún-
vetnsk, fædd á Bálkastöðum í Mið-
firði. Móðir Guðna, Guðjóna Lára,
var fædd í Churchbridge í Sask-
atchewan (Þingvallabyggð). For-
eldrar hennar voru Guðni Jónsson
frá Ólafsvöllum á Skeiðum og
Þóra Jónsdóttir
rangæsk að upp-
runa.
Árið 1936 kvæntist
Guðni Aðalbjörgu
(Jóhannsdóttur) Sæ-
mundsson. Foreldrar
hennar voru þau Jó-
hann Sæmundsson
frá Grjóti í Þverár-
hlíð og Þóra (Guð-
mundsdóttir) Sæ-
mundsson frá
Galtastöðum í Hró-
arstungu. Frú Aðal-
björg er látin fyrir
fáeinum árum. Þau
Guðni og Aðalbjörg eignuðust þrjú
börn: Óskar Þór, Ph.D., P. Eng. yf-
irverkfræðing, Huldu Signýju
hjúkrunarkonu, lést af slysförum
ung að árum og Ingunni Öldu.
Guðna hefur þegar verið minnst
í kyrrþey og bálför gerð. Jarð-
neskar leifar hans verða til moldar
bornar í Árborg í dag.
Í móðurætt var Guðni Sigvaldason
Kanadamaður í þriðja lið. Hann
fæddist í fylkinu Saskatchewan, elst-
ur 16 systkina, en ól að mestu aldur
sinn í Manitóba. Hvorugt þessara
fylkja er mannmargt, en þau eru
engu að síður furðustór hluti af
brauðkörfu heimsins. Þar um slóðir
getur orðið kalt á vetrum, en aðrar
árstíðir bæta upp fyrir kuldann, ekki
hvað síst síðsumars þegar akrar með
nytjagróðri hylja völl eins langt og
augað eygir. Í fylkjunum tveim er
fleira fólk af íslenskum uppruna en í
öðrum stöðum utan Íslands. Íslenskir
frumbyggjar komust þar í hann
krappann, en afkomendum þeirra
varð margt hægara um vik. Guðni
Sigvaldason var í þeirra hópi. Nýja
Ísland var með miklu ljúfara yfir-
bragði þegar Aðalbjörg og Guðni hófu
þar búskap á fjórða áratug síðustu
aldar en rúmri hálfri öld fyrr þegar
stór hópur íslenskra landnema lenti í
nafnlausri gröf á Sandy Bar út undir
mynni Íslendingafljóts. Ósköpin voru
komin í fjarska, búið að ryðja skóg og
plægja akra, bjálkakofar úr sögunni
og hús orðin reisuleg á hverjum bæ.
Guðni Sigvaldason var í röð betri
bænda, lagði ekki allt upp úr stærð-
inni, en bjó vel að sínu og gekk snyrti-
lega um tún og akra. Hann hafði num-
ið búfræði um skeið við Manitóba-
háskóla og kunni fræðin. Hitt vó samt
þyngra að hann var greindur og hag-
sýnn að eðlisfari. Allt fórst honum vel
úr hendi. Tvítyngdur var Guðni og því
jafnvígur á ensku og íslensku. Dáðist
ég oft að íslenskukunnáttu hans.
Hann var sagnasjór og kunni að segja
frá landnámskynslóð Nýja Íslands.
Vorum við samdóma um að í frumbýli
í nýju landi hlæðust upp ný og
skemmtileg sagnaefni rétt eins og
þegar Ísland byggðist og gleggst má
ráða af Landnámabók. Guðni var víð-
lesinn maður og heimili hans fræða-
setur öðrum þræði. Má í því sam-
bandi nefna að kona hans, frú
Aðalbjörg, safnaði að sér fróðleik,
einkum þó íslenskum ljóðum og
lausavísum, sem síðar birtust á
prenti. Auk þess mátti vikublaðið
Lögberg-Heimskringla reiða sig á
stuðning hennar og ráðgjöf um árabil.
Hraustmenni var Guðni til bæði
líkama og sálar. Hann var maður
glaðsinna, jafnlyndur og gætti hóf-
semdar í orði og verki. Hann sómdi
sér vel sem góðbóndi á sléttunni
miklu. Hann sómdi sér líka vel hérna
heima á Íslandi, en hingað kom hann í
fylgd ættmenna sinna í fyrra sumar,
fór víða um land þótt kominn væri á
tíræðisaldur, og ekki varð honum
fótaskortur í tungunni, svo að vitnað
sér óbeint til vesturíslensks orðalags.
Ég heimsótti hann í Árborg síðast-
liðið haust og sátum við þar í hópi
gamalla vina drjúglanga stund. Bjart
var veðurs og hlýtt, bændur búnir að
hirða af ökrum og uppskera með
besta móti. Það lá vel á Guðna. Var þó
maðurinn með ljáinn farinn að skára
helst til nærri honum. Hann kvaddi
mig með sögu um landnámsmennina
Trausta og Svarta Björn. Nú er
Guðni allur, og nú verð ég að sjá sóma
minn í því að koma sögunni hans á
blað. Genginn er gamall og traustur
vinur.
Ættmennum Guðna sendum við
samúðarkveðjur.
Haraldur Bessason.
ÞÓRARINN GUÐNI
SIGVALDASON

 
 







 
    
  


 



  !""
    
        
!  
  "#  !

   
  $

 % $ #$%
!&'(%  !

!&'! )*+ 
! !(!,  !
 !!! -% !
, #$% )+!   !
'$!)
,  .   !
#%!
,
/!! 0 
,  !
 ! (
,  !
.  ) !!  !  ! 
/!  !!!  !
!  !  ! .$ ) !'
!1! 
'$!  ! (!1+
!$!!!$!)


 
      
       

      

 



    
    !   " #$%&
' (  !&
  ) 
 * + ,-  *+ 
.   #"
)/  /#" &


 
 
   

     
 





  

  
   
  
 
   !""
# 
 " !""
!$ !$ %
 ## $ "  !""
%$ & '( 

 
 
 
  
  
  

  
  

  

   
 
   !   "  # $#
 %  $#
"  ##  ! 
 &%'#( )$  $#
# *$#&
 # !(&+# "  #,'# 
"  ## ( #$ !  %
 # $#

 &-(# $#

 

  




    
 !"
        
    
 ! " 
#  
$ %! 
& !'

"# !  $%
&"&'
(  )

! *+
&")

"#, +
&"&'
"#"&"  "#)

%
&") -'#
 $%&'
 )    +


 
        





  

  


  
!"## " "#$%
 &'(
 $$ 
)%
*  " "#$% +
 ! $" $$ 
,& "$%

" !-
 & +( 
  
&'(    

". " "#
+  '(# " "#
"
  ( &( 
Hann Kristján Eld-
járn gítarleikari, nafni
minn og frændi, og vin-
ur okkar er dáinn, í blóma lífsins.
Það var fyrir tveimur árum, í júní
2000, að hann kom norður í Svarf-
aðardal til að vinna með okkur að
upptökum á hljómdiskinum „Þvílík
er ástin“. Það hafði verið löngu
ákveðið að hann sæi um gítarleikinn
á diskinum, og raunar átti Eldjárn
mjög stóran þátt í þeirri vinnu allri,
bæði við upptökurnar og ekki síður
við eftirvinnsluna ásamt með Sveini
Kjartanssyni upptökustjóra. Fagleg
vinnubrögð, gáskafull tilraunastarf-
semi og gleði ríkti þessa daga fyrir
norðan, sem skilaði sér í frumlegum
og góðum undirleik á diskinum. Það
var ógleymanlegt að taka þátt í sam-
starfi þessara góðu tónlistarmanna,
Eldjárns, Jóns Rafnssonar og Dan-
íels Þorsteinssonar, og eru þessi
KRISTJÁN
ELDJÁRN
✝ Kristján EldjárnÞórarinsson Eld-
járn gítarleikari
fæddist í Reykjavík
16. júní 1972. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi aðfaranótt
22. apríl síðastliðins
og var útför hans
gerð frá Dómkirkj-
unni í Reykjavík 30.
apríl.
augnablik eins og
minningaperlur sem
maður geymir í hug-
skoti sínu, meðan mað-
ur lifir. Ekki höfðum
við grun um veikindi
hans, sem þá voru farin
að gera vart við sig.
Eftir að diskurinn
kom út héldum við
tvenna tónleika fyrir
norðan, og eina á Kaffi
Reykjavík. Þá vissi
hann hvers kyns sjúk-
dómurinn var, en
leyndi okkur því. Hann
vildi ekki láta sitt stríð
skyggja á okkar gleði. Við kvödd-
umst eftir tónleikana með þeim orð-
um að næst yrði það tangódiskur.
Hann var þegar byrjaður að undir-
búa hann. Nú er það okkar að halda
verkinu áfram.
Við sem þekktum Eldjárn og feng-
um tækifæri til að starfa með honum
í tónlistinni vissum að þar var mikill
og næmur listamaður. En honum var
ekki gefinn tími til að kynna sig fyrir
heiminum og heimurinn fékk ekki
tóm til að kynnast honum.
Eldjárn mun ætíð eiga sérstakan
stað í hjarta okkar.
Við sendum fjölskyldu Kristjáns
Eldjárns okkar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Kristján og Kristjana,
Árósum, Danmörku.