Morgunblaðið - 22.06.2002, Page 32

UM ÞESSAR
mundir sýnir
Edwin Kaaber
eigin olíu- og akr-
ílverk í veitinga-
húsinu Þrastar-
lundi, Selfossi.
Edwin, sem er
tónlistarmaður að
aðalstarfi, er bú-
settur í Kópavogi
en hefur haldið fjöldamargar sýning-
ar í Þrastarlundi, oftast að sumri.
Edwin hefur sótt ýmis myndlist-
arnámskeið en er sjálfmenntaður í
list sinni að hluta. Á sýningunni í
Þrastarlundi gefur aðallega að líta
náttúru- og landslagsmyndir auk
uppstillinga. Sýningin er til 28. júní.
Sýnir náttúru-
myndir
Edwin Kaaber
LISTIR
32 LAUGARDAGUR 22. JÚNÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
GLERAUGNAVERSLUNIN
Linsan í Aðalstræti heldur upp á
þrjátíu ára afmæli sitt um þessar
mundir, en hún var opnuð hinn
þriðja júní 1972. Eðlilega ýmislegt
sérstakt um að vera í versluninni,
aðalhönnuður gleraugnaumgerð-
anna, hinn nafntogaði Alain Mikli,
tyllti hér tá, en hann hefur und-
anfarið fengið hinn heimsþekkta
hönnuð Philippe Starck til liðs við
sig. Þá eru á veggjum og stöllum á
gólfi verk eftir nafnkunna listamenn
sem mér skilst að séu meðal fastra
viðskiptavina, og heldur sýningin
áfram í hinum vistlegu húsakynnum
Handverks og hönnunar hinu megin
við götuna. Þá hefur verið gefið út
vandað bókarkorn prýtt fjölda
mynda af þekktum viðskiptavinum
með gleraugu frá versluninni, svo
og listamönnunum sem eiga verk á
sýningunni.
Eins og margur veit setja gler-
augu á manninn mark, þetta sér-
staka kennileiti ásjónunnar er afar
mikilvægt, og þótt sjónglerið sjálft
sé í sjálfu sér aðalatriðið skyldi eng-
inn vanmeta umgerðina. Gera raun-
ar fáir ef marka má fólk sem mátar
umgerðir í gleraugnaverslunum og
tekur sér yfirleitt rúman tíma til
þess fyrir framan speglana, ekki
síður en föt, hatta og skó í öðrum
verslunum. Þá er inni í myndinni að
ákveðnar umgerðir komist í tízku,
sem skynsamlegast er að taka með
nokkrum fyrirvara, því hverju sem
hver og einn klæðist er farsælast að
það spegli persónu hans en ekki
annarra. Svo langt hefur jafnvel
gengið að ákveðnar umgerðir verði
að þjóðareinkennum, líkt og þessi
svörtu og þykku sem voru svo al-
geng í Svíþjóð eftir seinni heim-
styrjöldina og þóttu réttilega merki
ábyrgðar, skapfestu og virðuleika,
sem fæstir er báru stóðu þó eðlilega
undir, frekar en að nægilegt sé að
klæðast eins og aðalsmaður til að
hljóta greifatitil. Í tímans rás hafa
margir satt að segja verið fundvísir
á umgerðir er féllu að persónuleika
þeirra, voru í raun á stundum
óþægilega afhjúpandi um hann, lík-
ast fingraförum skaphafnarinnar.
Ofanskráð á allt við ennþá, að því
viðbættu að hátæknin hefur náð
vettvanginum jafnt í gerð sjónglerja
sem umgerða. Úrvalið aukist ótæpi-
lega, þróunin um leið opnað hönn-
uðum víðfeðmt svið, bæði um útlit
og liti, og kröfur viðskiptavinanna
aukist til allra muna í samræmi við
velmegun í mannheimi. Hér eru
þeir Alain Mikli og Philippe Starch
vel meðvitaðir um þróun mála eins
og umgerðirnar sem við blasa eru
til vitnis um.
Myndverkin eru af mörgum toga
og frá ýmsum tímabilum og hér
falla þau einna best að gjörning-
unum sem bera í sér fágaða kímni
eins og kemur fram hjá Kristjáni
Davíðssyni, en þó einkum Þóru Sig-
urþórsdóttur, sem koma manni í
gott skap, svo og hin tærari hönnun
líkt og hjá Vigni Jóhannssyni...
Gleraugnahönnun
LIST OG HÖNNUN
Linsan/Aðalstræti 9
Handverk og hönnun
Aðalstræti 12
Alain Mikli, Philippe Starck.
Steinunn Þórarinsdóttir, Þóra Sigurþórs-
dóttir, Óli G. Jóhannsson, Kogga, Eiríkur
Smith, Kristján Davíðsson, Vignir Jó-
hannsson, Jón Axel Björnsson, Guðrún
Kristjánsdóttir.
Opið rúmhelga daga á tíma Linsunnar og
á tíma Handverks og hönnunar.
Stendur til sunnudagsins 29. júní. Að-
gangur og bæklingur ókeypis.
GLERAUGNAUMGERÐIR/MYNDVERK
Bragi Ásgeirsson
Leirlistakonan Þóra Sigurþórsdóttir og rithöfundurinn Matthías Johann-
essen skarta umgjörðum hönnuðanna Alain Mikli/Philippe Starck.
ON THE Line (eða Beðið á lín-
unni) er ein af þessum rómantísku
gamanmyndum fyrir yngri kyn-
slóðina, sem framleiddar eru í
tugatali og nær hugsunarlaust í
draumaverksmiðjunni. Reyndar er
rás atburða í On the Line ekkert
ósvipuð síðustu mynd af þessari
gerð sem frumsýnd var í bíóhúsum
hérlendis, þ.e. 40 Days and 40
Nights, að því leyti að þar hittir
ungur og myndarlegur karlmaður,
sem er að reyna að koma sér fyrir í
lífinu, draumadísina sína, en þarf
að fara í gegnum ákveðna þrauta-
göngu áður en hann getur sannað
ást sína fyrir henni.
Aðalsöguhetjan er t.d. umkringd
hópi ropandi og graðra vina sem í
sakleysi sínu verða óvart til þess að
klúðra málinu næstum algerlega
fyrir hetjunni okkar. En þó ekki al-
veg og á endanum tekst hetjunni
að yfirvinna þær innri og ytri
hindranir sem komið hafa fram út í
gegnum myndina og allt endar svo
vel að áhorfandinn nær tárast...
Sem rómantísk gamanmynd af
þessu tagi er On the Line frekar
slöpp. Handritið jaðrar við það að
vera nokkurs konar uppkast á köfl-
um og nokkuð minna er lagt í hana
tæknilega en t.d. 40 Days and 40
Nights. Aðalleikararnir (James
Lance Bass og Emmanuelle
Chriqui) eru sömuleiðis ekki alveg
eins miklar stjörnur í útliti, og
verða reyndar öllu viðkunnanlegri
fyrir vikið. En á heildina litið er
óhætt að setja myndina á sama bás
og ofangreinda formúlusystur
hennar, sem fremur lágkúrulega
afþreyingu sem réttara væri að
taka á leigunni en kaupa sig inn á í
bíó.
Draumadísin
fundin
KVIKMYNDIR
Regnboginn
Leikstjóri: Eric Boss. Handrit: Eric Ar-
onson og Paul Stanton. Aðalhlutverk:
James Lance Bass, Emmanuelle
Chriqui og Joey Fatone. Sýningartími:
85 mín. Bandaríkin. Miramax, 2001.
ON THE LINE (BEÐIÐ Á LÍNUNNI) Heiða Jóhannsdóttir
HÚN stendur nánast ljóslifandi
frammi fyrir áhorfandanum, bókin
hans Nicks Hornby – a.m.k. lengst
af. Svo margflókin í einfaldleikan-
um, uppfull af dæmalaust tragi-
kómískum persónum, meinfyndin
og hlý þroskasaga þar sem ólíkustu
manngerðir bæta og breyta hver
annarri.
Hugh Grant fer með aðalhlut-
verkið: Will, landeyða og pipar-
sveinn á fertugsaldri sem lifir og
hrærist í notalega átakalausum
heimi. Umvafinn öllu því sem pen-
ingar geta veitt í krafti auðs sem
hann erfði eftir karl föður sinn og
er klár á því að þessi innantóma
allsnægtaveröld sé það besta sem
getur komið fyrir hann. Hans eina
kappsmál er að sænga með sem
flestum fögrum konum en sam-
böndunum lýkur jafnharðan og
hjásvæfurnar komast að sannleik-
anum um yfirborðskennda tilveru
Wills þar sem ekkert býr undir
annað en snoppufrítt letiblóð.
Einn góðan veðurdag kynnist
Will þjóðfélagshóp sem á eftir að
umturna lífi hans – einstæðum
mæðrum. Þær eru í hans huga ein-
staklega æskilegar hans ábyrgðar-
lausa lífsstíl: Fljótar til kynna, ör-
yggislausar og eftirgefanlegar.
Hann lýgur sig inn í samtök ein-
stæðra foreldra undir því yfirskyni
að hann eigi ungan son, einkum til
að komast yfir eina móðurina.
Sem leiðir þá saman, uppablók-
ina og Marcus (Nicholas Hoult), 12
ára gamlan son Fionu (Toni Coll-
ette), annarrar einstæðrar móður í
samtökunum. Mæðginin eru engan
veginn í takt við tímann, fullkomin
andstaða við allsnægtaplastveröld
Wills. Fiona er félagsráðgjafi, und-
arleg eftirhreyta hippatímanna, á
við þunglyndi að stríða og elur
Marcus, sem er í raun bráðskarpur
en bældur strákur, upp á skjön við
samtímann. Hann er algjört við-
undur í klæðaburði og hugsunar-
hætti í augum skólafélaganna, sem
leggja hann í einelti.
Saga af strák er síðan samfelld,
fyndin, oft kaldhæðnisleg þroska-
saga þar sem Will og Marcus
byggja hvorn annan upp á harla
óvenjulegan máta. Marcus kemst
að því að Will er ósvífinn lygalaup-
ur sem lifir í samfelldum blekking-
arvef, á engan son en er eftirsókn-
arverður kærasti handa Fionu
móður hans. Marcus vekur með
tímanum mannlegu hliðina í slæp-
ingjanum og verður samband
þeirra dýrðleg blanda af harðsvír-
uðum kúgunum stráksa og hlýjum
og mannlegum tilfinningum sem
vakna hjá vélmenninu. Marcusi
tekst ekki að pota þeim saman en
verður til þess að koma Will á spor-
ið í hinum raunverulega heimi.
Sýna honum að dýrmætustu verð-
mæti lífsins fást ekki í Harrod’s. Á
sama hátt hjálpar Will hinum unga
furðufugli að aðlagast umhverfinu
og byggja upp sjálfstraust. Þeir
eru báðir tveir, þegar öllu er á
botninn hvolft, utangarðsmenn á
sitt hvorum enda í þjóðfélaginu.
Umskiptin ganga ekki áfallalaust
fyrir sig og enda ekki í rósadansi
en þeir eru á góðri leið með að
finna sjálfa sig og ná fótfestu í
myndarlok. Marcus byrjaður að
falla inn í hóp skólafélaganna, Will
er ástfanginn. Aðrar persónur á
ásættanlegri stefnu.
Þessi undarlega framvinda er
merkilega trúverðug, fylgir nokk-
urn veginn snjallri og vel skrifaðri
sögu. Hún og kvikmyndagerðin eru
jafn bresk og Buckingham-höll og
því kemur mjög á óvart að leik-
stjórar og handritshöfundar Sögu
um strák eru engir aðrir en Weitz-
bræður sem eiga að baki fátt annað
en hinar alamerísku unglinga-
myndir kenndar við American Pie!
Þeir eiga jafn auðvelt með að setja
sig inn í hábreskan hugarheim, sem
er hliðstætt afrek hinna þeldökku
Hughes-bræðra og Los Angeles-
búa sem sendu frá sér From Hell á
síðasta ári. Drungalega sögu frá
Whitechapel í Lundúnum á Viktor-
íutímanum, víðsfjarri rappveröld-
inni sem hafði verið viðfangsefni
þeirra til þessa. Sem fyrr segir
fylgja þeir bræður bókinni skil-
merkilega og ná á köflum ótrúlegu
flugi. Jólaboðið hjá Fionu er óborg-
anlegt, verður örugglega sígilt og
er hápunkturinn á frumlegri og
frábærri mynd. Bræðurnir hafa
klippt út kaflann um Nirvana, Nev-
ermind og Kurt Cobain, flutt
myndina til samtímans. Í staðinn
kemur veikasti hlekkur Sögu um
strák, sem er hæpin uppákoma í
kringum Killing Me Softly With
His Song. Hún skaðar þó ekki
heildarsvipinn að ráði.
Það er á tandurhreinu að Saga
um strák hefði aldrei orðið þvílík
skemmtun sem raun ber vitni ef
ekki hefði komið til magnaður leik-
ur Grants og Hoults hins unga.
Grant, sem hefur oftar en ekki ver-
ið óþolandi vemmilegur í gegnum
tíðina, sýnir á sér glænýja hlið;
túlkar tvískinnnung Wills þannig
að þessi fáránlega persóna verður
fullkomlega sannfærandi. Grant
hefur unnið sig í álit með minn-
isstæðri túlkun sem á örugglega
eftir að færa honum Óskarstilnefn-
ingu – í það minnsta. Hoult er einn-
ig hreinn og beinn galdramaður.
Hann er Marcus, undarlegur en
snjall. Utangátta og inni. Collette
slær ekki feilnótu frekar en endra-
nær og aðrir leikarar hjálpa til að
gera Sögu um strák að einni bestu,
mannlegustu og skemmtilegustu
mynd ársins.
Hugh Grant sem landeyða og piparsveinn í About a Boy.
Umskipt-
ingarnir
KVIKMYNDIR
Sambíóin, Háskólabíó, Laug-
arásbíó. Nýja bíó Keflavík, Nýja
bíó Akureyri
Leikstjórar: Chris og Paul Weitz. Handrit:
Peter Hedgeds, Chris og Paul Weitz,
byggt á skáldsögu Nicks Hornby. Kvik-
myndatökustjóri: Remi Adelfarasin. Tón-
list: Damon Gough o.fl. Aðalleikendur:
Hugh Grant, Toni Collette, Rachel Weisz,
Nicholas Hoult, Sharon Small, Madison
Cook. Sýningartími 100 mín. Universal.
Bretland 2002.
ABOUT A BOY (SAGA UM STRÁK)


½
Sæbjörn Valdimarsson
Í ALÞJÓÐAHÚSINU opnaði á dög-
unum sýning á verkum eftir ástralska
frumbyggjann Francis Firebrace.
Hinn 68 ára gamli Francis er
staddur hér á landi og mun, auk þess
að halda sýningar á verkum sínum,
halda námskeið og fyrirlestra um
menningu frumbyggja Ástralíu.
Viðfangsefni verkanna í Alþjóða-
húsinu eru goðsagnir ástralskrar
„draumatíma“ (e. dreamtime) frum-
byggjatrúar.
Francis Firebrace á rætur að rekja
til Yotra Yotra-ættbálksins í vestur-
hluta Nýja-Suður-Wales.
Miðvikudaginn 26. júní mun Franc-
is halda fyrirlestur um list frum-
byggja í Alþjóðahúsinu og er aðgang-
ur að fyrirlestrinum ókeypis. Auk
sýningarinnar í Alþjóðahúsinu mun
Francis einnig sýna verk sín á Þjóð-
lagahátíð á Siglufirði, 2. til 7. júní, og
kenna undirstöðuatriði við leik á hið
sérstæða ástralska hljóðfæri didg-
eridoo.
Einnig mun hann kynna hljóðfærið
í versluninni Tónastöðinni í dag.
Listaverk ástralsks
frumbyggja í Alþjóðahúsinu
GRAFÍSKI hönnuðurinn og listmál-
arinn Arna Fríða Ingvarsdóttir mun
í dag, laugardag, opna sýningu á
verkum sínum í Húsi málarans að
Bankastræti 7.
Sýningin opnar klukkan 16 en hún
stendur í þrjár vikur. Sýningarstjóri
er Sesselja Thorberg.
Arna Fríða í
Húsi málarans
♦ ♦ ♦